Weer problemen vandaag, de dag begon nochtans uitstekend met het ontbijt. Stokbrood, pannenkoeken, gebakken ei; nog wat andere Marokkaanse gebakken toestanden waarvan ik absoluut niet van kan zeggen wat het was.(maar wel lekker) Alsof dat nog niet genoeg was werd er ook nog een schaaltje olijven bijgezet. Zeker geen klachten over het ontbijt.

Rond negen uur zet ik de gps op de motor en laat ik ze de route voor vandaag berekenen. Dat viel even tegen , er kwam een route tevoorschijn van zomaar eventjes 550 km. Dat is zelfs voor de Kees toch net wat teveel. Ik laat de route op ,alle mogelijke manieren berekenen maar Garmien blijft halsstarrig dezelfde route geven. Ik schakel de route uit en ga enkel met de kaart op het scherm en zonder aanwijzingen proberen om Fés uit te geraken. Ik weet dat ik op de N6 moet zijn en die volgen tot ik op de N8 kan. Dit klinkt dan wel simpel, maar als je in een onooglijk straatje in Fés staat is het toch niet zo simpel althans niet voor mij. Uiteindelijk kom ik dan toch op de N6, ik laat de route nog een keer berekenen en krijg in een tik en een wip de juiste route op het scherm.

Als we een dertigtal km buiten Fés zijn beginnen we aan een mooie beklimming naar een hoogte van 1.800 m. Tijdens de beklimming geeft de gps een signaal dat de gsm is los gekoppeld, geen probleem dat gebeurt wel vaker. We komen op een leuk plekje om een foto te nemen dus ik neem mijn gsm waarmee ik altijd mijn foto’s heb genomen. Inderdaad heb genomen want vanaf vandaag zit de Kees zonder gsm en dus zonder fototoestel. Er is geen sikkepit leven meer in te krijgen. Is dat erg? Eigenlijk niet je gaat er niet dood van he. Is dat vervelend, ja natuurlijk, dat is verschrikkelijk vervelend juist nu dat ik een paar honderd km door niemandsland moet rijden zit ik zonder gsm. Ook kan ik geen fatsoenlijk foto’s meer nemen. Dan maar wat foto’s genomen met mijn laptop maar dat is een geklooi en daar kun je geen fatsoenlijke foto mee trekken.

Maar er is ook goed nieuws, die gsm zal ik zeker niet van wakker liggen, mezelf kennende wordt dat wel opgelost. Trouwens die foto’s zijn niet zo belangrijk, voelen zien horen proeven ondergaan is zeker zo belangrijk. En het beste nieuws is dat ik me te pletter amuseer en dat is nog altijd het voornaamste.

We rijden dus op een hoogte van 1.880 m en blijven de hele rit rijden op een hoogte van 1.000 m tot 2.200 m. Boven de 2000 m is het 22 graden rond de 1.000 m is het 33 graden. Wat heb ik vandaag een fantastische mooie rit gereden, eindeloze vlakten, besneeuwde bergtoppen en met momenten in een surrealistisch landschap. Ik zou durven zeggen dat ik vandaag één van de mooiste ritten heb gereden in mijn reis carrière. Perfecte wegen, geen stukje plastic of vuil te bespeuren en regelmatig verschijnt er uit het niets een dorpje te midden van de eindeloze vlakten. Het is onmogelijk om dit met foto’s te bevatten, ik krijg het zelf amper bevat terwijl ik hier aan het rijden ben. Natuurlijk is het al prachtig als je een hele dag onder een strakke blauwe hemel kunt rijden, onder een zon die de kleuren perfect tot zijn recht laten komen. Maar dan nog, onder het rijden was ik echt onder de indruk van de landschappen. De N8 van Fés naar Arrachidia is indrukwekkend.

Morgen vervolgen we onze weg naar Merzouga waar we twee nachten verblijven. Een ritje van 131 km. We zitten dan aan de rand van de Sahara, en ik ga daar zeker de Todrakloof bezoeken.

PS.
Ik wil niemand jaloers maken maar de laatste foto is genomen vanaf het terras van mijn kamer