Vandaag starten we onder een heldere blauwe hemel. De aanloop naar de Gaviapas loopt nog altijd door het dal van de rivier Obligo. In Mezzo rijden we het Nationaal Park Stelvio in en beginnen na enkele kilometers aan de beklimming van de Gaviapas. De Gaviapas is een bergpas in de Italiaanse Alpen, in de regio Lombardije. Het is een van de hoogste paswegen van Europa. De weg voert dwars door het ongerepte Nationaal Park Stelvio. De weg is aangelegd in de eerste Wereldoorlog voor de bevoorrading van Italiaanse soldaten die vochten in het Italiaans-Oostenrijks grensgebied. De pashoogte behoort tot de mooiste van de Alpen. In het gebied zijn vele goed gemarkeerde wandelingen uitgezet. De pas is tot in mei en juni afgesloten vanwege de grote hoeveelheid sneeuw.

Het weggedeelte tussen Ponte di Legnood en de pashoogte is erg smal, vaak niet breder dan drie meter. Inhalen is op het traject haast onmogelijk, hiervoor zijn uitwijkplaatsen aangelegd. Diep onder in het dal stroomt de rivier de Frigidolfo. Langs de diepe afgronden is op de meeste plaatsen een vangrail aanwezig, maar op sommige plaatsen ontbreekt deze. Daar begint naast de weg direct de afgrond van ruim 500 m diep. Dit maakt deze weg tot één van de gevaarlijkste bergpassen.

Het is midden augustus en prachtig weer, we waren dus zeker niet alleen op deze pas. Juist op het smalle stuk komen we twee mobilhomes tegen en is het passen en meten om elkaar te passeren. Op de weg kan er niet gestopt worden om foto’s te nemen. Aangezien ik deze pas in 2015 ook gereden heb weet ik dat er half weg de pas een grote parking ligt. Van een wegdek op de parking is geen sprake het is steenslag met zeer grove keien, je kan ook moeilijk zeggen dat het alleemaal mooi vlak en horizontaal ligt. Bij het parkeren gaat Armin onderuit met zijn motor, waarschijnlijk op zo’n losse kei terecht gekomen en het evenwicht verloren. Geen lichamelijk letsel, (ik was blij dat ze niet in T-shirt reden)de zijkoffers van de Triumph vangen gelukkig veel op. Natuurlijk is er wat schade aan de koffer.

Op de Gavia worden we op een mooi wolkenspel getrakteerd, een sigaartje roken, wat foto’s trekken en we beginnen aan de afdaling die zeer vlot gaat, op naar de volgende pas. Na de afdaling komen we in het dal van de rivier Adda? We rijden het Nationaal Park Stelvio uit en rijden in Campocologo terug Zwitserland in. In dit deel van Zwitserland spreken ze Italiaans, ook hier is het prachtig rijden.

De laatste pas is de Passo Forcola, een relatief gemakkelijk te rijden pas. De grens Italië-Zwitserland ligt op deze pas. Als ik boven kom heb ik net tijd genoeg om een foto te maken van Rita en Armin die aankomen gereden. Aangezien het hier redelijk fris is beginnen we direct aan de afdaling naar Livigno onze bestemming voor vandaag. We overnachten hier in hotel Valeria.

Na de douche een wandeling in het uit de voegen gegroeid dorp, waar Taxfree inkopen gedaan kunnen worden. Ik kan het niet laten om een mooie muurschildering te fotograferen.

Morgen een rit van 210 km. We gaan dan over de Stelvio naar Oostenrijk