Nog wat kleine zaken bijeengesprokkeld. Voor de mensen die de komende weken of maanden naar “onze berg” komen : de diepste putten zijn opgevuld/geasfalteerd, maar intussen zijn er al nieuwe bijgekomen

Overal zijn er weer nieuwe rotondes bijgekomen, dat aan McDonalds is het opvallendste. Daar is de verkeerssituatie helemaal gewijzigd met als gevolg dat je met de auto niet meer door de kleine tunneltjes mag rijden (te voet of met de fiets gaat wel). De toegang naar de Aldi is daardoor iets ingewikkelder geworden. Het fietspad naar de vrijdagmarkt in Alfaz staat nog altijd vol geparkeerd met auto’s.

Hier en daar zijn er natuurlijk ook nieuwe restaurants bijgekomen of van eigenaar veranderd maar vooral : bijna overal zijn de prijzen verhoogd.

Het allerbelangrijkste is echter de aanwezigheid van twee rosse katers hier op het terrein : Bob en Marley. Ben benieuwd hoe dat gaat worden als er meer mensen én honden arriveren. Tyra, de grote huishond stelt het nog altijd goed en komt ondanks zijn verleden als cat killer zeer goed overeen met de nieuwe poezekes.

De voorbije dagen werden we nog altijd verwend met zomerweer. En omdat je niet kan leven van de zon alleen gaan we ook af en toe – verrassing - ergens iets eten. En zo kwamen we voor de eerste keer deze "winter" terecht bij camping Almafra. Een reuzegrote portie nacho’s met alles erop en eraan voor mij en een met tonijn gevulde aardappel voor Carina. Gisteren gingen we, voor het laatste avondmaal van Lieven en Miranda naar The Church. Hunters chicken, Steak and Guinness pie, Lamb stew, chili con carne … allemaal even lekker.

Tussendoor zijn we ook nog wat overbodige spullen gaan kopen in een van de grootste Chinese supermarkten hier in de buurt. Daar valt het op hoe hevig de Spanjaarden Halloween in hun armen hebben gesloten. Rekken en rekken vol met allerlei griezelattributen en natuurlijk is het dan plezant om een en ander uit te proberen.

Gisteren namen we Lieven en Miranda mee naar hotel Marina, zo konden ze zich beter hun toekomstige oude dag voorstellen en ze zagen dat het goed was. Bovendien wonnen ze bij de bingo allebei een prijs.

Ook vandaag weer een feestdag, de Día de la Hispanidad. Deze feestdag telt voor zowat de hele Spaanstalige gemeenschap over de wereld. Vroeger was dan bijna alles gesloten, behalve de horeca. Nu zie je nog weinig verschil met een doordeweekse dag.

Wij moesten ons vandaag helemaal niets aantrekken van welke feestdag dan ook want we waren uitgenodigd om bij Miranda en Lieven van zelfgemaakte tapa's te genieten.

Intussen heeft onze pa laten weten dat hij volgende week donderdag een vlucht heeft geboekt om opnieuw naar Spanje te komen.

Gisteren gingen we naar de markt van Albir, een aperitiefje op het terras van Universal Lounge Bar was onmogelijk vanwege stampvol. Dan maar achter het hoekje bij M. Godoy. Daarna wandelden we naar het Eucalyptus park, daar werd voor de eerste keer “de laatste dag van de zomer” georganiseerd – vooral een Nederlandse aangelegenheid met een aantal (eet)kraampjes en live muziek. Lang hielden we het niet vol, want om zonder reservatie bij Zero Zero een tafel te krijgen moet je proberen voor de grote toeloop aanwezig te zijn.

Dat lukte gelukkig en met zicht op zee kon het kiezen uit de zeer uitgebreide kaart beginnen. Als je van de kaart kiest, dan ga je nogal snel voor dingen die je bekend in de oren klinken. De weekmenu klinkt hier altijd heel exotisch en de helft van de ingrediënten heb ik zelfs nog nooit gehoord. Drie keer menu werd het en voor Lieven à la carte (oa fajita’s als hoofdgerecht) Bij de foto’s kan je zien waaruit we konden kiezen van het weekmenu. Alles was zeer lekker en meer dan genoeg al kan ik me voorstellen dat een grote eter misschien niet aan zijn trekken komt.

Na het eten gingen we kijken naar het appartement dat de vrienden huren : wow, heel mooi appartement met grote tuin én verrassing : Sports Eleven, ik kon dus de wedstrijd van Antwerpen tegen Eupen zien !

Vandaag was een complete rustdag en zo hoort het ook op de officiële feestdag van de Comunidad Valenciana.

Dinsdag zijn Lieven en Miranda hier in Alfaz aangekomen, vorig jaar zijn deze vrienden hier ook neergestreken voor 14 dagen vakantie en dat is hen zo goed bevallen dat ze hier dit jaar opnieuw zijn. Vorig jaar met het vliegtuig + huurauto en een bungalow op camping Almafra, dit jaar met eigen auto en een huurappartement aan de droge rivier in Albir. De eerste avond gingen we al meteen uit eten, wat had je gedacht ? Het was Lieven die onmiddellijk La Livi voorstelde, omdat hij daar goede herinneringen aan had. Ik denk niet dat zijn mening nu veranderd is, want we hebben allemaal weer lekker gegeten.

Woensdag werden we voor de eerste keer verwacht in hotel Marina voor de eerste bijeenkomst van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm. Glaasje cava voor iedereen, nieuwe lidkaarten afhalen, kort dansoptreden van Sacromonte, hartelijk weerzien met verschillende mensen maar geen bingo deze keer – dat is pas volgende week.

Daarna hadden we afgesproken om te gaan eten bij Belgomar. Carina en ik waren daar maandagavond ook geweest en omdat het weekmenu zo lekker was, vonden we het helemaal niet erg om er opnieuw van te genieten. Bovendien konden we hier tijdens het eten ook een beetje de wedstrijd van RAFC tegen Shaktar te volgen. Achteraf bleek dat niet zo’n positieve invloed op mijn humeur te hebben. Maakt allemaal niks uit, ik denk niet dat Carina in half-comateuze toestand zich er nog iets van herinnert haha.

Gisteren gingen we naar de markt in Alfaz en daarna waren we afgesproken bij café Albeniz om ons moed in te drinken want daarna stond een lunch bij “de groezelige Chinees” op het programma. Daarmee bedoelen we Chinees restaurant Dong-Ying in Alfaz, dat we na een eerste aarzelend bezoek vorig jaar toch goede punten gaven. Ook nu viel het weer goed mee en na een borrel en een rekening van minder dan 40 euro (voor vier personen) konden we met een doggy bag weer naar huis.

Gisteren ging zoals eerder geschreven alles volgens plan maar toen we alles wat beter bekeken daalde ons humeur zienderogen. De temperatuur daarentegen bleef maar stijgen. Eerste vaststelling : het extra dakzeil dat in het voorjaar was geïnstalleerd, lag nog altijd perfect op zijn plaats. Toen merkten we op dat de voortent van de caravan toch wel rare smoelen trok. Oorzaak : één van de tentstangen was uit zijn bevestiging en daardoor zakte een deel van de constructie in elkaar. Even naar Robert gebeld en gevraagd of hij tijd had om even af te komen. Zijn antwoord : “Als ik geen tijd heb dan maak ik tijd !” en een half uur later stond hij hier. Hij had alles snel gerepareerd en vertrok weer. Intussen hadden we ook gezien dat er in de “ramen” van de voortent flinke gaten zaten. Eén of andere grapjas met een katapult of het het resultaat van de twee overenthousiaste nieuwe huispoezen ? Dat moeten we opvolgen, de gaten zijn intussen dichtgeplakt – dat houdt nog wel een tijdje stand.

Intussen hadden we ook al andere zorgen : geen stroom meer ! Het eerste wat ik deed toen we aankwamen was de stroomkabel in het stopcontact steken. Alles werkte – oeffff ! Na een tijdje geen koelkast meer, geen licht in de caravan. Heel de elektrische installatie nagekeken, nergens een fout te vinden … Bleek dat ik de kabel in het stopcontact van de zwembadpomp had gestoken en die staat op een timer. Goed gevloekt en meer dan een uur tijdverlies maar wel in orde nu. De koelkast nog eens open, wat is die smurrie ? Bleek dat er een aantal blikjes cola “ontploft” waren door de zomerhitte !

Als we de caravan in Sint-Job in de winter achterlaten dan zorgen we dat alle dingen die kunnen bevriezen uit de kasten verwijderen, dat is gewoon routine. In de zomer dingen uit de kasten verwijderen doen we echter nooit. In de toekomst dus wel ! Ook meteen het bewijs dat de zomers steeds heter worden want dit hebben we nog nooit meegemaakt.

De duisternis begon al te vallen toen we naar Belgomar reden, daar stond nog een rekening over van enkele maanden geleden. Lekkere tonijn steak voor mij en filet Américain voor Carina. Alles doorgespoeld met veel extra vocht.

.

Alles is verlopen zoals gepland. Donderdag reden we tot in Épinal (ongeveer 450 km) waar we twee nachten hadden geboekt in het IBIS hotel. Verzorgd hotel en een kamer met zicht op de Moesel, het kan slechter. Voor de privé parking moest 6 euro extra betaald worden. Geen probleem want op straat parkeren kostte 17 euro per dag. De eerste dag wandelden we een beetje rond in de buurt en zochten ook meteen een goed adresje om ‘s avonds te eten. Ons oog viel op San Remo, een Italiaans restaurant op twee minuten wandelen van het hotel. We hebben er zeer lekker gegeten, zo lekker zelfs dat we er vrijdag opnieuw gingen eten. Vrijdag wandelden we ook naar “le parc du château” en bezochten we de ruïnes van het oude kasteel. Uiteraard werden er ook een aantal caches gelogd, 13 in totaal.

Zaterdag vertrokken we vroeg en reden we zo’n 550 km tot Pierrelatte. Daar logeerden we in hotel du Centre, een oud kloostergebouw volgens de reclame. We zochten ook hier enkele caches en gingen op zoek naar iets om te eten. Dat ging niet echt vlot, het restaurant waar we gereserveerd hadden had onze tafel weggegeven omdat we te laat waren, volgens ons niet waar maar ruzie maken helpt niet. Al de andere adresjes zaten overvol en uiteindelijk belandden we vlak naast het hotel “chez mila”, een zeer beperkte kaart maar wel lekker.

Gisteren reden we de Frans-Spaanse grens over om in Coma-Ruga een nacht te blijven slapen. Vorig jaar zijn we hier ook geweest en dat was ons bevallen. Deze keer niet op zoek naar een restaurant maar gewoon op voorhand half pension besteld en betaald, net zo gemakkelijk.

Na de verplaatsing van gisteren (550 km) hadden we vandaag nog 440 km voor de boeg en rond 14u reden we onze winterplek in Alfaz op.

Morgen (niet al te vroeg) vertrekken we naar het zuiden, de auto is ingeladen en de hotels voor onderweg zijn gereserveerd. Eerste stop wordt Épinal in de Vogezen, waar we twee nachten blijven. Daarna gaat het naar Pierrelatte (tussen Montélimar en Orange) voor één nacht hotel. Zondag rijden we dan verder naar Coma-Ruga tussen Barcelona en Tarragona waar we nog een nachtje hotel aan het strand geboekt hebben. Maandag in de vroege namiddag moeten we dan in Alfaz zijn. Niet te veel kilometers op één dag dus en tijd om enkele caches te zoeken en ons onder te dompelen in de lokale sfeer.

Alweer weinig te melden, met het regenachtige weer kom ik alleen maar buiten als het echt nodig is. Echt nodig wil zeggen : ik heb honger/ik heb dorst/ik denk verkeerdelijk dat de zon schijnt (schrappen wat niet past). Tegenwoordig wordt er – ook in de regen – nogal wat over en weer gependeld tussen ons huidige officieel adres en ons toekomstige adres. Daarover volgt ooit wel een keer meer uitleg.

Vandaag scheen, zoals voorspeld, de zon uitbundig en vermits het abonnement op de dierentuin nog niet veel gebruikt was dit jaar, besloten we om er samen met schoonmama Yum een uitstapje van te maken. We hadden gisteren al een rolstoel gereserveerd en zo kon ze in alle rust de kilometers afleggen.

Het was redelijk druk en met je ogen dicht waande je je in een of andere Nederlandse dierentuin, zo veel noorderburen liepen er rond.

De laatste dagen heel wat rondgewandeld in Antwerpen, soms puur ter ontspanning en soms verplicht om een aantal dingen in orde te brengen. Hieruit kan je misschien afleiden dat we stilaan ons vertrek naar Spanje aan het voorbereiden zijn en zo is het ook ! We gaan het riskeren, de bedoeling is om volgende week donderdag te vertrekken en een vijftal dagen onderweg te zijn.

Tijdens de stadswandelingen ben ik ook nog eens binnen geweest in het MAS, waar momenteel een tijdelijke tentoonstelling loopt over de tweede wereldoorlog in Antwerpen. Op het dakterras is het altijd genieten van het weidse uitzicht.

Zaterdagavond zijn we naar een straatfeest op Antwerpen-Zuid geweest waar Blue Connexxion (de covergroep van kameraad Rudi) optrad. Gezellig feestje maar we moesten onze aanwezigheid wel verantwoorden omdat we niet in de straat woonden. Snap ik wel, het kan niet de bedoeling zijn om heel de stad te laten profiteren van de lage drankprijzen.

Zondag reden we over en weer naar de camping in Sint-Job om de caravan winterklaar te maken (water aflaten, diepvries leegmaken enz)

Uiteraard zijn we af en toe ook iets gaan eten ...

Niet echt belangrijk maar toch vergeten te vertellen : vorige week waren er filmopnames op de camping. Wees gerust, je gaat mij niet in de bioscoop op het grote scherm zien. Twee dagen lang werd er van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat door een uitgebreide crew gedraaid om twee reclamespots van een halve minuut op te nemen. Zou voor Europabank zijn, toch benieuwd om het resultaat te zien. Voor de rest worden de dagen gevuld met kleine wandelingen en wachten op de thuisverpleging voor schoonmama Yum. Die is trouwens heel blij met het grastapijt in haar kleine tuintje.

Met het mooie weer dwaal ik af en toe in mijn eentje door de stad en gisteren was dat samen met Carina na een bezoekje aan de tandarts. Wel grappig : Mexicaanse tandarts met Italiaanse collega die ook Spaans praat + een receptioniste met hoofddoek. Allemaal even bekwaam en vriendelijk, daar draait het toch om !

De voorbije week ben ik in mijn eentje nog eens enkele dagen naar de camping in Sint-Job gaan slapen. Vrijdag is Carina dan samen met de mama met de bus gekomen, zo konden ze ook nog wat “genieten” van de hittegolf. ‘s Avonds gingen we in de kantine eten en daarna reden we samen met de auto naar Deurne.

Zaterdag reden we naar Destelbergen om Robert en Annick (die we kennen van de Vlaamse Vriendenkring in Benidorm) hun huwelijk bij te wonen. Dat was voor hen een verrassing en ze zaten er een beetje mee verveeld dat er niet op ons gerekend was om achteraf met de vrienden en familie iets te gaan eten. Dat was helemaal niet onze bedoeling maar ik vermoed dat we in Spanje nog wel iets kunnen verwachten.

Na het huwelijk gingen we langs bij de familie in Lochristi, waar me meteen bleven eten en slapen. We hebben ook officieel afscheid genomen omdat de kans dat we binnenkort naar Spanje kunnen vertrekken steeds groter wordt. Dat heeft niet alleen te maken met de vooruitgang van mama Yum maar ook met het feit dat de definitieve afhandeling van het overlijden van Carina’s echtgenoot dichter bij komt.

Een druk weekend achter de rug. Eerst een vermoeiende namiddag bij Ikea waar Carina alles wel zou willen meenemen. Tegen de avond gingen we naar Edegem voor de jaarmarkt en aanverwante animatie. Er stonden veel muziekgroepjes op het programma, wellicht om de leemte die Rock Edegem achterliet een beetje te vullen.

We wandelden door de straten die volstonden met tijdelijke terrassen en eetkraampjes. Het was er ontzettend druk en dat viel vooral op toen Carina zin had in smoutebollen. Rijen van 30 personen doen die goesting rap verdwijnen. We ontdekten er ook een fantastisch covergroep : The Rover met een stevig repertoire vol meebrul- en springmomenten. Rond 21u stond Johnny den Artiest op het programma maar die bleven zo lang soundchecken tot we er genoeg van kregen en – deels omdat Carina kou kreeg – naar de auto wandelden.

Vandaag werden we om 11u verwacht op het Sint-Jansplein waar “Klassiek in de stad” de eerder troosteloze buurt deed opleven met klassieke soundtracks van beroemde films als Schindlers List, Gone with the Wind en E.T.

Onmiddellijk daarna profiteerden we van de open deur dag van de Opera. Schitterend gebouw waar je (beperkt) vrij kon rondwandelen en hier en daar vertelden medewerkers iets over de geschiedenis van het gebouw en kreeg je details over de weergaloze akoestiek. Uiteraard werd er ook een stukje gezongen, in totaal een plezant uitje en daar kregen we dorst van. In de biercentrale was er niemand geïnteresseerd om ons te bedien en dus verhuisden we twee terrassen verder naar The Duke of Antwerp. Correcte service en verzorgde drankjes en een kaart die uitnodigde om nog eens terug te komen.

Deze avond gingen we naar de Chinees hier (in Deurne) achter het hoekje.

De eerste nacht in een gewoon bed is alweer achter de rug en dat is toch een verademing na vijf nachten in een vochtig tentje en een temperatuur van niet veel meer dan tien graden. Wat het weer betreft hebben we tijdens het festivalweekend echt wel alles gehad : begonnen met het opstellen bij 30°, kletterend onweer, bakken regen en gelukkig toch droog kunnen inpakken maandagmiddag.

Het laatste weekend van augustus is toch altijd iets waar we lang naar uitkijken en het was nu ook weer een voltreffer. Best wel grappig want bij onze vaste kliek is er eigenlijk niemand echt liefhebber van de balfolk die hier wordt geserveerd. De overgrote meerderheid van de betalende bezoekers komt hier om te dansen, dansen dansen. Wij komen voor de sfeer, bovendien krijg je hier het gevoel in de ideale maatschappij te leven : iedereen vriendelijk, geen gevechten, geen alcohol- of drugsmisbruik, eten en drinken met een echt servies of aangepast glas. Zoals elk jaar was boombalfestival ook deze keer weer uitverkocht en de eerste avond (woensdag) die dit jaar als extra werd toegevoegd was al de helft van de combiticket eigenaars aanwezig. Overigens komt slechts 40% uit België, de rest komt vooral uit Nederland, Frankrijk en Duitsland maar ook Portugezen, Brazilianen, Italianen, Tsjechen, Polen enz vinden hun weg naar hier. Velen van hen zijn hier vrijwilligers (tappen, kinderanimatie, podia afbreken, wc’s poetsen enz) en kunnen zo een gratis weekend versieren. In ruil voor vier shiften van vier uur en je kan de rest van het lange weekend gratis genieten van de muziek. Ook Carina en ik horen bij deze categorie, zij helpt mee met de catering en ik, ja wat denk je, ik neem foto’s.

Intussen is er een massa foto’s te vinden op mijn facebook pagina.

Tijdens het voorbije weekend werd er opnieuw een “Meeting of Styles” georganiseerd. Telkens komen daar artiesten van de hele wereld op af en dat was deze keer niet anders. Vandaag gingen we naar de resultaten zien : zonder drukte, zonder stank van de spuitbussen en vooral geen verkeer in de straat zodat er nergens auto’s in de weg konden staan om de kunstwerken te fotograferen. Er waren weer pareltjes bij, onze voorkeur ging naar een goudvis in een plastiek zakje – zeer levensecht !

Omdat we toch in de buurt waren profiteerden we er meteen van om nog een rondje lab caches te doen. Het kostte ons wat moeite om alles te vinden maar het lukte toch. Nog een terrasje met een onvriendelijke ober en dan weer naar onze tijdelijke thuis bij Yum. De voorbije dagen sturen we ze steeds meer richting zelfredzaamheid, vanaf morgen trekken we immers naar Boombalfestival en kan ze niet meer op ons rekenen voor een weekje. Met alle uitgeschreven schema’s en veelgekleurde pillendozen zou het moeten lukken om onze afwezigheid te overbruggen. Drie keer per dag komt er iemand van de thuisverpleging, de voorbije week heb ik telkens voor een persoon extra eten gemaakt zodat er nu voor elke dag iets in de diepvries zit om op te warmen. En ik hoor een aantal onder jullie al denken : een stapeltje lasagne en een doos koekjes … Neeje : Patatjes met groenten en (namaak)vlees, pasta met rivierkreeftjes en mascarpone, pasta arrabiata, nasi goreng enz

Vandaag een muzikale dag. In de vroege namiddag stonden we al aan te schuiven bij het Openluchttheater van het Rivierenhof voor een dik uur Motown hits. Volop ambiance met plaatjes die je allemaal kan meebrullen. Een dansje was bijna onmogelijk wegens gebrek aan ruimte. We hadden een aantal mensen meegevraagd en ter plaatse groeide ons gezelschap alsmaar verder aan. Later hoorden we dat er zo’n vijfhonderd mensen geweigerd waren vanwege volzet. Met die wetenschap wisten we meteen dat we voor het avondprogramma nóg langer op voorhand aanwezig moesten zijn.

Om 19u gingen de poorten open maar een half uur vroeger stonden al zo’n 2000 mensen aan te schuiven aan de ingang, het was duidelijk dat hier weer een flink aantal geïnteresseerden niet zou binnen geraken. Wij waren gelukkig nog bij de gelukkigen en we hadden een goede plaats om meer dan twee uur te genieten van Floyd Matters, een Pink Floyd coverband van de bovenste plank. Voor de pauze werd Dark Side of the Moon integraal gespeeld, na de onderbreking kwamen nog talrijke nummers uit het rijke aanbod aan de beurt : Astronomy Domine, Arnold Layne, Brick in the Wall, Wish you were here enz.

Zowel middag- als avondvoorstelling waren een schot in de roos en dat allemaal gratis – dank u !

Gisteren was het feest in Wilrijk : markt, beestenmarkt, kermis en de koers achter derny motoren. Die koers is altijd een spektakel waar ik naar uitkijk. Vroeger werd er door mannen gereden, recent zijn ze overgeschakeld op vrouwen. Voor dit jaar was Lotte Kopecky aangekondigd maar die stuurde haar kat, één dag nadat ze wereldkampioen op de weg werd – niet echt sympathiek. Ik blijf wel immens respect hebben voor haar ! We kregen wel een aantal andere toprijdsters en van hen was de Nederlandse van Vleuten de snelste. Op de markt lieten we ons weer vangen aan de “plantencamion”. Nu ja, vangen is hier niet het juiste woord want hier wordt kwaliteit geleverd aan lage prijzen en de show krijg je er gratis bij.

Vandaag namen we het risico om Yum de hele dag alleen te laten, samen met een heleboel spuitjes en pilletjes duidelijk in volgorde gelegd. Zo konden wij naar de jaarlijkse familie BBQ in Lochristi. Altijd gezellig : heel de familie langs onze pa zijn kant bij elkaar in de tuin. Minder plezant was de terugrit ‘s avonds naar Antwerpen, maar liefst twee en een half uur onderweg ! En met een beetje pech kan ik ook nog een boete verwachten vanwege een illegale plasbeurt in het midden van de file.

Dinsdag deed ik een klein reeksje caches dat me toch weer enkele plekjes toonde waarvan ik het bestaan niet kende.

Vanaf afgelopen woensdag zagen de weersvoorspellingen er veelbelovend uit en vertrok ik in mijn eentje naar de camping in Sint-Job. Eindelijk nog eens onderuit in de zetel in de zon, dat was lang geleden.

Donderdag had ik een afspraak voor de jaarlijkse keuring van de Sandero. Er werd geen enkel probleem vastgesteld en ik kreeg nog meer goed nieuws. Omdat de auto aan een aantal eisen voldeed moet ik pas binnen twee jaar terug naar de keuring, dat is dan weer geld én een pak zenuwen gespaard.

Gisteren had ik afgesproken in Brecht om samen met Leo en Wilma een aantal ontbrekende caches te gaan zoeken van een reeks die we vorige keer niet helemaal afgewerkt kregen. Alles verliep zeer vlot en zo hadden we nog tijd voor een extra reeksje en een terrasje. De serie bood heel veel afwisseling en vooral de bonuscache was fantastisch.

Na een regenachtige nacht hield ik het vandaag voor bekeken en reed naar Deurne om weer bij Carina en Yum te zijn.

Schoonmama Yum voelde zich eergisteren alsof ze nooit in het ziekenhuis heeft gelegen. Om dat te vieren kon er wel een kleine verrassing gepland worden. Vroeger als kind heeft ze in de Vekestraat gewoond en daar praat ze de laatste weken regelmatig over. We zijn dan even naar daar gereden en dat was voor haar een emotioneel moment.

‘s Avonds zijn we iets gaan bij Sifa, een Turkse snackbar waar ze ons nog nooit teleurgesteld hebben. Daarna gingen we, zonder Yum, naar het Open Lucht Theater in het Rivierenhof voor Don Vitalski’s legendarische dinsdagclub. Ook op een vrijdagavond is dit een knotsgekke bonte avond met poëzie, comedy, muziek, dans, een live kapster en vooral absurde humor. Dit alles gebracht door een hele reeks al dan niet bekende gasten en aangevuld met een uitgebreid rariteitenkabinet. Een zeer geslaagde avond !

Gisteren hebben we – dank zij het mooie zomerweer – helemaal niks gedaan. Vandaag naar het WK in Schotland gekeken, onderbroken door de slaapverwekkende eerste helft van Antwerp op Anderlecht. De Brusselaars kwamen tijdens de toegevoegde tijd op voorsprong dank zij een licht toegekende penalty. De tweede helft was een stuk beter maar verder dan de (onterecht ?) afgekeurde goal van Antwerp kwamen we niet.

Om toch nog positief te eindigen, gingen we iets eten bij Anoot.