vrijdag 30 september 2011: ontmoeting met een sexschrijver
Vorig jaar Nuit Blanche in Parijs meegemaakt. 'Voor herhaling vatbaar', dacht ik zo. Vandaar, vrijdagmiddag, hup... naar Ay (in de Champagnestreek) bij fotograaf Henri. Henri is een couchsurfvriend. En zo een beetje mijn 'monstre sacré'. 'Monstre sacré? Ba ja... je l'aime bien et je le déteste en meme temp....Henri heeft een gans programma Nuit Blanche voor ons en hem uitgekiend. Niet naar Vincennes, zoals vorige keer, maar naar Pigalle en nog een paar sites in het 'hart van Parijs'. Maar we zijn zo ver nog niet, eerst moet er vrijdagavond een model gefotografeerd. Een buikdanseres. Ze zal poseren in een fontein. Trevi-fontein toestanden, zoals Anita Ekberg in de film La Dolce Vita. Water op en avondjurk, op een mooie huid en op lange haren....De fontein is een beetje geupdate in die zin dat ze op verschillende plaatsen 'uit de straatstenen ontspringt' en van 21 uur tot 23uur heel speels van kleur verandert....Tja...We zijn 1960 niet meer hé. De buikdanseres heet Hannah en is een mooi meisje van 22. Hannah lijdt, mijn gedacht, redelijk kou gedurende de ganse 'fontein'sessie. Maar ze poseert met talent en overgave. En het levert, het moet gezegd, zeer fraaie foto's op, met een mysterieuse gouden gloed. Onder de passanten die naar sexi Hannah blijven kijken bevindt er zich een Holllander. Hij heet Felix Kieft en is onvoorstelbaar charmant. Zo charmant, dat het bijna oplichters-charme is, denk ik dan zo...Hij is schrijver. Van een (sex)boek. High Class Gigolo. Zo heet het boek. Autobiografisch. Zal ik je boek lezen, Felix? Neen, Danielle, het is veel te goor.... Felix kan schitterend vertellen, wat hij dan ook doet ten huize Henri, na de fotosessie. For the record en voor wie al aan hete sex dacht. Het gaat over een gestolen fiets. Om 3uur 's nachts gaat Felix naar huis (zijnde een VW-busje) en wij naar bed. We moeten er vroeg uit. We willen immers nog een beetje sightseeing doen in Parijs vóór de activiteiten van Nuit Blanche beginnen. En waar doen we die sightseeing? In Le Jardin du Luxembourg. Stukje Parijs dat ik nog niet ken. Het blijkt 's anderendaags 30 graden te zijn in Parijs. De Jardin de Luxembourg zit bomvol volk: ze lezen, notebooken, dromen, babbelen, zonnen en zoenen op stoelen, historische balustrades, banken en pelouses. Het strand van Blankenberge, quoi. Noteer dat het 1 OKTOBER is. Niet te geloven, toch? Tegen dat we metrogewijs in Pigalle geraken voor onze Nuit, kan je er op de koppen lopen. Het is te zeggen: je MOET er op de koppen lopen ...als je iets wil zien. Het alternatief voor minder lenige mensen, gelijk als wij, die zo iets NIET kunnen, is, 3 UUR AANSCHUIVEN. Voor ELKE activiteit. Hallo Micro! Dat vinden wij er over... Dus, metrogewijs weer naar de auto. In de metro ons een beetje geamuseerd met het nemen van foto's gelijk als: Danielle zoent man op poster, Bernadette trekt aan staart van geposterde koe. Henri doet aan onze kinderachtigheden niet mee. Hij zegt het niet, maar hij heeft er zwaar de pest in dat we zo ver gekomen zijn om niks te zien. Om 5uur 's nachts zijn we eindelijk terug in Ay. Het goede nieuws is dat ik veel geheimen heb vernomen onderweg van Henri. ;-). ...Geheimen? Oh, gij Bitch! Ja zeg, ik moest deze mens toch intellectueel bezig houden? Is het niet algemeen geweten dat een chauffeur die in slaap valt, zeer veel schade kan berokkenen aan de gezondheid van hemzelf en zijn passagiers? ;-) Ik ben nog nooit zo blij geweest van een bed te zien. En er in te liggen. Zelfs al is het met mijn zuster. Voila, zondag foto's nemen in Epernay. La Ville de Champagne. Op de Avenue du Champagne. De duurste straat van Europa. Wegens onderkelderd en vol dure drank. Voor wie het nog niet doorhadt: mijn zus Bernadette volgt haar 2de jaar fotografie in avondschool . Feitelijk is ze fotografisch bezeten. Ze is heel goed in het maken van portretten. Trots op haar. Om 3uur nog efkes sightseeing met Henri in de Montagne de Reims. Schooooooon. Om 18u30 naar huis. Besluit van de reis: A) Ik ga NOOIT nog naar Parijs voor Nuit Blanche B) Ik heb een nieuwe gimmick ontdekt. Je probeert, op foto, het verlangen vast te leggen van zoenende mensen. C) Spreek altijd met 'Strangers/Etrangers' (gelijk als Felix), na een half uur zijn ze het dan niet meer. Jelle
22 september: Gembloux, bij onze Waalse Medeburgers
Je hebt zo van die warmhartige mensen. Welnu, gastheer en gastvrouw Olivier en Emmanuelle uit Gembloux....ze hebben het! De warmte, de vrolijkheid, de geborgenheid. Echte schatten! Ze verwenden me als een prinses. Olivier had gekookt. En je gaat het niet geloven maar bijna de ganse maaltijd bestond uit producten van de eigen tuin. Als apero: kerstomaatjes in oranje en rood met gruyere kaas. En een campari orange, hmmmmm. Pompoensoep. Courgette in de oven met gehakt op oosterse wijze, rijst met zelfgemaakte chutney, kastanjes. Perentaart met frambozencoulis en slagroom. De Chileense wijn had ik meegebracht en ook nog een klein doosje pralines. Het was een godenmaaltijd! En gezellig. Olivier deed aandoenlijk zijn best om Nederlands te praten. En veronschuldigde zich er voor dat zijn Vlaams bijlange zo goed niet is als mijn Frans. Zo hoort het zie: beide talen op gelijke voet!. Heel goed geslapen in een ouderwets bed met een nieuwerwetse lattoflex. Toen ik donderdagmorgen opstond waren ze beide al naar hun werk vertrokken. Er lag een vriendelijk briefje bij mijn ontbijtbord, samen met een potje van hun zelfgemaakte chutney. Politiekers, wilt ge aub het land NIET splitsen? I love my Walloon Brothers ;-)
19 en 20 augustus 2011: de 20 kilometer van Versailles
20 kilometer van Versailles? Hoe? Is er een nieuwe cityrun? Bah nee! 20 km, dat is de afstand die je minstens moet afleggen om alles te zien in Versailles. Groooooot, immens, verbijsterend! 20 kilometer. Bij 35 graden! Amaai seg, en hoe hebt ge dat gedaan? Euh... Halverwege, een gans uur de voeten laten ontzwellen in het Grand Canal. En de tweede dag op de parking van schoenen veranderen, dat hielp ook. Feitelijk kon ik ook het treintje nemen of een soort golfkarretje huren. Maar ik ben daar fanatiek in. Iets nieuws, bekijk ik te voet. Goed, en hoe was het kasteel? Veel goud! Heel veel goud! Rood en goud, blauw en goud, groen en goud. Neem het me niet kwalijk, maar tot vervelens toe. Tenminste als je Jelle Van de Velde heet. De eerste 'gouden' kamer kon me boeien, en de 2de ook, de derde ook nog, maar dan ging het al snel vervelen. Sorry. Natuurlijk, je moest steeds boven, achter of naast een andere toerist kijken om iets te zien. En dat was niet echt bevorderlijk voor de concentratie. Ik wed dat als ik er alleen zou rondlopen, dat ik allicht zou opgestegen zijn van de vrolijk makende details ;-). En die zijn er met hopen. Sex a gogo. Griekse en Romeinse helden bij de vleet. Op schilderijen, plafonds en panelen. Liefst bloot. Of met sexi gedrapeerde doeken. Zelfs Hercules, die, mijn gedacht, voor de uitvoering van zijn 12 werken bijvoorbeeld best wat kledij kon gebruiken... Zouden de tijdsgenoten van Lodewijk 14, 15 en 16 echt gedacht hebben dat de Griekse en de Romeinse goden blootlopers waren ;-)? De wereldberoemde spiegelzaal is mooi. Klaar, helder! Met zicht op de tuinen, de vijvers en het Grand Canal. Weet je wat ik ook charmant vond? Les Chambres des Dames (de zussen van Lowie 15). Soberder. Witte muren met pastelkleurige of gouden details, een beetje meer bemeubeld dan de rest. En een schattig operaatje, daar geïnstalleerd door Lowie 15. Voor de rest had ik graag de badkamers van Lowie 14 gezien, die zich onder zijn slaapkamer bevinden. En ik was ook dodelijk nieuwsgierig naar een modale kamer van een modale hoveling. Want die mensen die daar een politiek jobken hadden aan het hof, hadden natuurlijk zo geen vertrekken gelijk Lowie 14, 15 of 16. Ik heb zelfs gelezen, dat sommige van die vertrekken voor hovelingen stikdonker waren en piepklein. Ik dierf het aan de gids niet vragen. Hij was mij direct anthipathiek, die gids. En hij sprak te rap. 30 jaar toeristen rondleiden in Versailles, dat doet blijkbaar wat met een mens! (Ten tijde van van Lodewijk 14, dacht ik een beetje gemenig, zou deze man, zeker tot Meester Opperjanet benoemd geweest zijn, tenminste als die functie bestond ;-). En, No Offence naar onze Andersgeaarde Medemens, waarvan iedereen weet dat ik die bijzonder graag mag lijden. Maar deze keer niet.) Maar ik was feitelijk gekomen voor de tuinen. Gezien in de film 'Le Roi Danse' met Benoit Magimel. Met her en der verspreid 1500 (sexi) standbeelden. Het paradijs voor de zinnen! En voor het folieke van Marie Antoinette, haar Petit Trianon en haar Hameau de la Reine. Marie Antoinette. Ze dreef haar moeder tot wanhoop met haar oppervlakkigheid, las ik. Dat Petit Trianon was haar toevluchtsoord. Je zou voor minder. Kan je je voorstellen dat je in Versailles, in de Salle du Grand Couvert, voor de hovelingen ten toon zat, terwijl je aan het eten was? Uitgevonden door Lowie 14. Een echte freak, die man! Die moet nu toch een ego gehad hebben van hier tot in Tokyo! Hij had zelfs een Grand Lever. Waar geprivilegieerde hovelingen hem bij zijn opstaan een kledingsstuk mochten aanreiken.... Petit Trianon heeft een prachtige tuin. Een landschapstuin, zoals toen in de mode was. Heerlijk! En in haar Hameau kon Marie Antoinette 'boerinnetje' spelen. JaJa 'Terug naar de Natuur' was toen in de mode. Vertaald naar koningsnormen wil dat zeggen dat men dan fonteinen een heuse 'natuurlijke' achtergrond begon te geven in de aard van een grot bijvoorbeeld en dat rijke madammen, gelijk Marie Antoinette graag met gereedschapkes in de grond wroetten ;-). Le Hameau is dus een mini boerendorpje. Waar ze haar eitjes kon gaan rapen ;-). En waar ze gekleed mocht lopen in 'boerinnetjeskleren'. Een ganse verademing tegenover die vreselijke hoepelrokken en korsetten. Grand Trianon, heb ik niet bezocht. Veel te lange wachttijden. a propos: volgens de gids liepen Lowie 14, 15 en 16 niet dagelijks rond in kleren zoals op hun schilderijen. Ze droegen doorgaans wat nu een jeans zou zijn. Iets gemakkelijks. Maar voor elk protocol was er wel de voorgeschreven kledij. En nu het doel van de reis: Nocturne et Grands Eaux dans les Bosquets des Jardins de Versailles. Grands Eaux wil zeggen dat de fonteinen draaien, met achtergrondmuziek van Lully (dat bestaat ook overdag). Want normaal draaien de fonteinen NIET. Dat was al zo ten tijde van Lowie 14. Veel te veel water nodig! Alleen bij speciale gelegenheden. Of als de koning zijn wandeling deed. Nocturne wil zeggen dat die fonteinen, en de weg er naar toe, feeëriek verlicht zijn. Een geweldige organisatie die Nocturne. Je kan enkel de 2 uitgestippelde wandel/kijkrouttes doen. De rest is discreet afgezet. 100 stewards zorgen er voor dat iedereen zich gedraagt, de weg niet verliest, niet op de pelouses trapt, en in de goede richting loopt. Maar dat stoort allemaal niet. Serieus wandelinksken trouwens. Een km of 5. Te doen van 21u tot 23u. De 15 fonteinen in die wandeling zijn adembenemend verlicht. Nog nooit gezien: laserlicht dat verandert van kleur, horizontale kleurvlakken die boven een standbeeld zweven, rookgordijnen, dansende vuurkolommen...Te moeilijk om te beschrijven. Het was pakkend. Schoooooon! Stipt om 23u vuurwerk. Vuurwerk is altijd mooi. Dit hier was zeer wel de moeite!!! En dan naar mijn logies, 20 km verderop, in de gemeente Plaisir. Zo een logies heb ik nog niet gehad. Wat een huis! Wat een klasse! Eens kijken op de fotoblog?
5, 6 en 7 augustus 2011: een heer op bezoek! 6 duvels!
Een heer op bezoek? Ja, uit Cassablanca in Marokko. Hij is 62 jaar en heet Ahmed. Heeft 39 (39!) schitterende referenties op de CouchSurfsite. Men beschrijft hem in die referenties als een 'gentleman'. Van beroep is hij simultaan tolk: van Arabisch naar Frans of Engels of omgekeerd. Hij runt ginder in Casablanca ook een firma voor 'vertalingen'. Kortom een slimme mens met charme. Laat maar komen! Op vrijdag 5/8 rond 14u arriveert er hier een zeer aimabele man ...met zijn handen vol geschenken. Een mooie bruine leren handtas, een marokaans kleed, kruiden. Een rustige, beetje verlegen man. We doen eerst de inkopen voor vanavond. Ik leg hem uit dat de dochter en de zoon met vriendin komen eten en ook nog een jonge Turkse student, de couchsurflogé van mijn dochter. Ik ga konijn op zijn Vlaams maken. Maar eerst Aalst tonen: de markt, de SintMartinuskerk, Dirk Martens, de Borse van Amsterdam. Iets drinken op een zonnig terras. Vragen stellen. Gelijk als: hoe komt het dat jouw kinderen zo jong zijn (12 en 7 jaar!). Awel, omdat ik 4 keer getrouwd geweest ben. Die jonge kindjes zijn van de laatste echtgenote. Het is hier een gezellig boeltje s'avonds. De jonge Turk is een knappe gast ;-), heel sociaal, geweldig vriendelijk. Na het eten allen samen nog efkes op café. Ahmed stort zich met overgave op de Duvels, die hij vanmiddag op dat Aalsters terras heeft leren waarderen. En ondertussen met iedereen aan de praat. Bij voorkeur frisse madammen ;-). Tegen dat we om 2u30 naar huis gaan heeft hij minstens 5 Duvels op. Kon hij nog recht lopen? Bah nee. Het ging redelijk zigzag. Stoepken op, Stoepken af! Maar het komt goed. Zaterdagavond mag hij mee ;-) naar een receptie en een TD. Maar ik heb hem eerst gebriefd: 6 Duvels is wat veel hé jong. Liever niet meer herhalen.
