13u30, de luchthaven van Genua. Ik ben op zoek naar 'Piero', mijn gastheer, die zo galant is van me te komen afhalen. Fotogewijs is Piero van het genre 'mooie man'. In het echt is hij van het genre 'mooie man  geweest' ;-). Hij staat serieus gebogen in knieën en rug en is heel bleek. 2 jaar geleden in Budapest had ik ooit ook zo bleke gastheer. Waardoor ik nu al weet, dat ik in een appartement zal belanden waar te weinig zonlicht binnen komt. En waar de frigo leeg is. 
En??? Yep! Bingo!
Piero spreekt Engels en Frans en is zeer intensief bezig met de studie van het Pools. Hij vertrekt namelijk op 1 november naar Poznan voor een jaar. Hoe kom je erbij om Pools te leren Piero? 'Omdat ik van intellectuele uitdagingen hou, omdat ik een soortement devotie heb voor paus Johannes Paulus de 23ste, en...ik kan het ook niet zo goed rationeel verklaren, maar het voelt als een roeping.' Djeezes, als dat maar goed komt...
Ga je graag mee naar een herdenkingsmis  voor JP de 23ste, Danielle? Ba ja jong. Voor mij is zitten in een kerk absoluut geen straf. Ik word er rustig van. En als ze schoon zingen of schoon orgel spelen, heb ik zelf de neiging als het ware verliefd te worden ...op Christus en de al de Zijnen. Trouwens, al eens in een barokke kerk gezeten? Overal, letterlijk overal, waar je je ogen op richt is er 'iets'. Geen sprake van een blanco punt. Een fresco, een schilderij, een gedraaide marmeren pilaar, een rechte marmeren pilaar in 2 of meer kleuren, een bas relief, een marmeren beeld, een houten beeld, putti's, goud... Plafond, vloer, muur...alles is versierd! Voor de goede verstaander: ze zongen slecht en ze speelden niet goed, maar het ging me geen seconde tegen.
Daarna krijg ik een zeer welkome sightseeing van Genua by night. Ik zweer het: ik heb nog nooit zo veel smalle straatjes, kerken en patisserieën bij mekaar gezien. Als ik mijn armen uitstrek aan de ingang van zo een smal straatje, en je telt er langs weerskanten 60 cm bij, zou ik de muren kunnen raken. Je gelooft het niet, maar er zijn er zelfs nog smallere. Maar daar loopt geen kat en ze stinken zo naar pis, dat een doortocht niet meer gezond kan zijn ;-). Ik waag een foto om het fenomeen 'daken raken elkaar bijna' vast te leggen, maar helaas is mijn Canon Pocket daarvoor niet geschikt. De gebouwen zijn wel 5 verdiepen hoog hé. Van op de grond heb je precies maar een halve meter afstand. Een sympathiek straatje is Vicoli Madalena. Een hoerenstraatje. Er staan een paar hoeren (herkenbaar as such), zwarte en witte, lelijk te wezen en te hopen op een klant, het loopt er vol bendekes opgefokte jongeren en een dealer wil wiet aan me kwijt. Ik geef toe, dat laatste is volkomen mijn eigen fout. Willekeurig jonge passanten geven zo danig veel geur af, dat ik, met excuses, bijna loop te snuiven als een paard. Ik kan er niks aan doen 'I like the smell of wiet'. For the record: Niet aan mij besteed (een gans ander verhaal, dat ik nog, per gelegenheid, misschien, eens zal vertellen). Piero is wegens dat laatste zeer gegeneerd. Sorry!
En dan, nog een paar inkopen doen: fruit, groeten, kaas, salami. De lege frigo, nietwaar ;-)