woensdag 26 oktober 2011: Portofino/ jelleken in een marcelleken
Gisteren regende het heel hard de hele dag. Piero had me beloofd van naar Portofino te rijden, omdat ik dat zo graag wou zien. We hebben geluk. Het heeft opgehouden te regenen en de meteo voorspelt zonnig en warm. We vertrekken om 10u naar Portofino. Om 15u30 moet ik immers mijn vliegtuig halen terug naar Charleroi.We rijden naar Santa Margarita (40 km) en vandaar met de bus naar Portofino. Met de bus? Ja, om 2 redenen: A) het is een haarspeldbochtenwerk naar Portofino en B) in Portofino zijn geen parkeerplaatsen. De weg naar Portofino is prachtig. Uitgehouwen in de rotsen, hoog boven de zee. Prachtig beboste berghellingen met schakeringen van wel 15 kleuren groen. Daar tussen gele, rode, blauwe villa's. Waw! Portofino is heel klein en paradijselijk. Er zijn nauwelijks Italianen in Portofino. Amerikanen, Fransen, Oostenrijkers....zelfs de kelner is Roemeens. Volgens Piero zijn de rijken hier weggetrokken wegens het kijktoerisme. Ze zitten nu even verderop in Cinque Terre, Unesco beschermd. Even mooi en met meer privacy. Het ruikt in Portofino subliem naar pijnbomen en munt (vandaar dat parfum Escale a Portofino?). Het is 24 graden. We installeren ons op een zonnig terras met een glas Italiaanse champagne en bewegen niet meer. Wat een heerlijke dag! We zijn netjes op tijd aan de luchthaven. Dag Piero. Bedankt voor je goede zorgen en voor deze schitterende dag. Alle geluk ginder in Poznam, Polen. Zou ik aan deze Onthechte Medemens durven vragen of hij zijn jeans eens wil wassen? En zou ik hem succes durven wensen bij de het vinden van de bruid, waarvan ik vermoed dat hij die ginder gaat zoeken? Toch maar niet. Onthechte Medemensen. Ze zijn te delikaat.