(hiernaast het huis waar Peter een flat heeft, Porcellangasse 44/46) Was het gisterren de "fietsdag", vandaag was het de "te voet dag". En waarom? Om 2 redenen: men geniet meer van elk hoekje van een stad, als men het als het ware langzaam ontdekt. Bovendien, als men wat bewonderenswaardig ontdekt, op weg naar een bepaalde bezienswaardigheid, kan men direct zijn bestemming veranderen...Tweede reden is dat ik maar een simpel Aalsters stadsmeisje ben dat nog nooit alleen de metro heeft genomen. Echt waar! Als ik al eens de metro moest nemen was mijn dochter Griet erbij of iemand anders. Ik ben dus echt metro-achterlijk! (en misschien op andere gebieden ook, maar als je daar al achter komt, steek het me dan aub niet door). Te voet dus. Het plan was van naar het Museum voor toegepaste kunst te gaan en naar het Belvedere en dat, struinend, zoals dat heet, doorheen de oude stad (een metro- of tramnemer, kan alleen maar via de Ring gaan). Maar ik geraakte gewoon niet op de uitgestippelde weg. Ik viel echt van de ene verbazing in de andere. Ogen te kort. He wat is dat? Gaan kijken en daarna weer: he wat is dat? Zo heb ik de Petruskirche ontdekt, een parel van barokke kunst, om van omver te vallen. Mischien hebben jullie al kerken gezien met integraal beschilderde plafonds, maar ik nog niet. En klaar dat het was! Niks geen somber gotisch hol met donkere glasramen zoals bijvoorbeeld in Aachen. Je kon er je gazet lezen. Niet dat ik dat gedaan heb, maar in geval van een kerkboek lijkt me dat wel leuk meegenomen. De Graben met de Pestzuil heb ik zo ook ontdekt. Moet je heden ten dage niet associeren met doden en lijden, zoals de naam doet vermoeden. Integendeel, de meest chique winkels vind je er, de beroemde patisserie Demel (van de Sachertorte), banken, juweliers, exclusieve schoenwinkels waar dingen in de solden staan, die je bij ons in het afgelopen seizoen, nog niet eens zag... De Stephansdom gezien bij dag (gisteren bij nacht, onze Indier was immers in de buurt) Zo op de Michaelisplatz beland (het beroemde verzamelpunt van de paardenkoetsen), vandaar in de Spaanse rijschool en vandaar in het paleizenkomplex de Hofburg. Dan de straat (de Ring) oversteken en op de Theresienplatz naar het kunsthistorisches museum. Ik heb daar onvoorstelbaar mooie Breugels, Rubensen, Vermeers, Raphaels, Carravagio's gezien. En ik heb er ook gegeten. Ha ja! Ik ben al redelijk lang van gedacht dat je op elke historische plaats iets deftigs moet kunnen eten of drinken en doe dat dan ook konsekwent (bijvoorbeeld een Picon - vin - blanc in de Gouden sloep op de Brusselse Grote Markt). Awel, de musea hebben het begrepen: heden ten dage beginnen ze een serieuze catering te hebben van een gerenomeerde zaak. Brefkes: het was heel lekkere patisserie en een heerlijke koffie verkeerd. En zoals dat hoort, laat je er dan ook fotograferen "could you take my picture please?" aan je tafeltje. Om het prentje helemaal af te maken laat je je dan nog een stukje klassiek voorzingen door een vriend met stem, maar die was er nu niet bij. Je kon er ook oude Romeinse en Egyptische kunst bekijken, maar daar ben ik vlot doorgegaan. Ik had in dat stuk van het museum eigenlijk meer oog voor de muur- en plafondversieringen. Iedereen zijn ding. Sommigen vallen flauw van een intacte Griekse vaas of een Etruskisch beeld. Ik niet dus. Heb er bijna 4 uur binnengezeten. Es reicht! En daarna naar iets totaal anders. Een ander tijdperk. Van de schilderkunst van 1550 naar die van 1900: Klimt, Schiele en Kokoska in het Leopoldmuseum. Een totaal modern, recent gezet gebouw. Schiele heeft me tot in het diepste van mijn ziel beroerd. Het was een leerling van Klimt. Zeer jong gestorven, amper 28 jaar geworden (aan de spaanse griep, net zoals zijn zwangere vrouw). Er stonden ook enige meubels en siervoorwerpen van de Wiener Werkstatte, bloedmooi en alhoewel 100 jaar oud, nog STEEDS modern. Opde blitze Leopoldplatz alweer wat gedronken (het was weer 27 graden) en dan met het plannetje in de hand naar huis. Geen weg-improvisatie meer, nu. Heb toch nog verloren gelopen en toen ik eindelijk ter bestemming was, had ik weer wat voor. Ik had van Peter vanmorgen de huissleutel gekregen. Probeer op de derde verdieping de sloten van alle apartementen, maar geeneen waar die sleutel op paste! Dan beginnen bellen, maar niemand deed open. Uiteindelijk hoor ik de lift stoppen op de tweede verdieping, haast er mij naartoe met de vraag "Wissen sie wo Peter Hainzl wohnt?". "Maar natuurlijk Madam, die woont naast ons" Op de tweede verdieping dus. Tja, de leeftijd komt niet alleen. Ik had ook wat inkopen gedaan om bij te geven bij de artichokken die ik gisteren op de Nashmarkt gekocht had . Peter heeft nog nooit artichokken gegeten. Daar verschiet ik nu van zie! Ons moe zou zeggen Azu ne gedistingeirden maan en nog geen artichokken gegeten... Om 20 u was het eten gereed. Hij heeft geholpen waar hij kon, maar de lieve man is geen keukenpiet. Wij hebben ook tijdens het eten Gerhard, de gastheer van morgen opgebeld. Dat is wel wat anders dan de gereserveerde Peter. Zo een enthousiasme! Ik had hem geschreven dat ik in de Gloriette wou eten of drinken, dat is - alweer een historische plaats - op Schonbrun. Wel, hij komt me hier oppikken en brengt me er heen. We moeten de arme Peter zijn gereserveerdheid wel vergeven, de lieve man heeft gewoon veel te veel gasten. Ik lees hier af : 7 in juli alleen, met mij er bij 8. En nu komen er nog eens een Itliaans koppel en een Frans meisje. Hij is gewoon oversurfed. Morgenavond meer nieuws over Gerhard. Jullie herinneren je, dat is de professor, sla me dood in wat, ik vertel er morgen meer over. Slukes ik ga dodo en hoop dat mijn voeten wat ontzwellen, mijn tenen zien er uit als gezwollen worstjes. Jelle
Reacties op bericht (1)
31-07-2009
Klimt, Schiele en Kokoska
Aanstekelijk....je hebt me doen googlen naar Klimt, Schiele en Kokoska. groetjes Jenny
31-07-2009 om 09:03
geschreven door Jenny Oosterlinck
