(hiernaast het huis waar Peter een flat heeft, Porcellangasse 44/46) Was het gisterren de "fietsdag", vandaag was het de "te voet dag". En waarom? Om 2 redenen: men geniet meer van elk hoekje van een stad, als men het als het ware langzaam ontdekt. Bovendien, als men wat bewonderenswaardig ontdekt, op weg naar een bepaalde bezienswaardigheid, kan men direct zijn bestemming veranderen...Tweede reden is dat ik maar een simpel Aalsters stadsmeisje ben dat nog nooit alleen de metro heeft genomen. Echt waar! Als ik al eens de metro moest nemen was mijn dochter Griet erbij of iemand anders. Ik ben dus echt metro-achterlijk! (en misschien op andere gebieden ook, maar als je daar al achter komt, steek het me dan aub niet door). Te voet dus. Het plan was van naar het Museum voor toegepaste kunst te gaan en naar het Belvedere en dat, struinend, zoals dat heet, doorheen de oude stad (een metro- of tramnemer, kan alleen maar via de Ring gaan). Maar ik geraakte gewoon niet op de uitgestippelde weg. Ik viel echt van de ene verbazing in de andere. Ogen te kort. He wat is dat? Gaan kijken en daarna weer: he wat is dat? Zo heb ik de Petruskirche ontdekt, een parel van barokke kunst, om van omver te vallen. Mischien hebben jullie al kerken gezien met integraal beschilderde plafonds, maar ik nog niet. En klaar dat het was! Niks geen somber gotisch hol met donkere glasramen zoals bijvoorbeeld in Aachen. Je kon er je gazet lezen. Niet dat ik dat gedaan heb, maar in geval van een kerkboek lijkt me dat wel leuk meegenomen. De Graben met de Pestzuil heb ik zo ook ontdekt. Moet je heden ten dage niet associeren met doden en lijden, zoals de naam doet vermoeden. Integendeel, de meest chique winkels vind je er, de beroemde patisserie Demel (van de Sachertorte), banken, juweliers, exclusieve schoenwinkels waar dingen in de solden staan, die je bij ons in het afgelopen seizoen, nog niet eens zag... De Stephansdom gezien bij dag (gisteren bij nacht, onze Indier was immers in de buurt) Zo op de Michaelisplatz beland (het beroemde verzamelpunt van de paardenkoetsen), vandaar in de Spaanse rijschool en vandaar in het paleizenkomplex de Hofburg. Dan de straat (de Ring) oversteken en op de Theresienplatz naar het kunsthistorisches museum. Ik heb daar onvoorstelbaar mooie Breugels, Rubensen, Vermeers, Raphaels, Carravagio's gezien. En ik heb er ook gegeten. Ha ja! Ik ben al redelijk lang van gedacht dat je op elke historische plaats iets deftigs moet kunnen eten of drinken en doe dat dan ook konsekwent (bijvoorbeeld een Picon - vin - blanc in de Gouden sloep op de Brusselse Grote Markt). Awel, de musea hebben het begrepen: heden ten dage beginnen ze een serieuze catering te hebben van een gerenomeerde zaak. Brefkes: het was heel lekkere patisserie en een heerlijke koffie verkeerd. En zoals dat hoort, laat je er dan ook fotograferen "could you take my picture please?" aan je tafeltje. Om het prentje helemaal af te maken laat je je dan nog een stukje klassiek voorzingen door een vriend met stem, maar die was er nu niet bij. Je kon er ook oude Romeinse en Egyptische kunst bekijken, maar daar ben ik vlot doorgegaan. Ik had in dat stuk van het museum eigenlijk meer oog voor de muur- en plafondversieringen. Iedereen zijn ding. Sommigen vallen flauw van een intacte Griekse vaas of een Etruskisch beeld. Ik niet dus. Heb er bijna 4 uur binnengezeten. Es reicht! En daarna naar iets totaal anders. Een ander tijdperk. Van de schilderkunst van 1550 naar die van 1900: Klimt, Schiele en Kokoska in het Leopoldmuseum. Een totaal modern, recent gezet gebouw. Schiele heeft me tot in het diepste van mijn ziel beroerd. Het was een leerling van Klimt. Zeer jong gestorven, amper 28 jaar geworden (aan de spaanse griep, net zoals zijn zwangere vrouw). Er stonden ook enige meubels en siervoorwerpen van de Wiener Werkstatte, bloedmooi en alhoewel 100 jaar oud, nog STEEDS modern. Opde blitze Leopoldplatz alweer wat gedronken (het was weer 27 graden) en dan met het plannetje in de hand naar huis. Geen weg-improvisatie meer, nu. Heb toch nog verloren gelopen en toen ik eindelijk ter bestemming was, had ik weer wat voor. Ik had van Peter vanmorgen de huissleutel gekregen. Probeer op de derde verdieping de sloten van alle apartementen, maar geeneen waar die sleutel op paste! Dan beginnen bellen, maar niemand deed open. Uiteindelijk hoor ik de lift stoppen op de tweede verdieping, haast er mij naartoe met de vraag "Wissen sie wo Peter Hainzl wohnt?". "Maar natuurlijk Madam, die woont naast ons" Op de tweede verdieping dus. Tja, de leeftijd komt niet alleen. Ik had ook wat inkopen gedaan om bij te geven bij de artichokken die ik gisteren op de Nashmarkt gekocht had . Peter heeft nog nooit artichokken gegeten. Daar verschiet ik nu van zie! Ons moe zou zeggen Azu ne gedistingeirden maan en nog geen artichokken gegeten... Om 20 u was het eten gereed. Hij heeft geholpen waar hij kon, maar de lieve man is geen keukenpiet. Wij hebben ook tijdens het eten Gerhard, de gastheer van morgen opgebeld. Dat is wel wat anders dan de gereserveerde Peter. Zo een enthousiasme! Ik had hem geschreven dat ik in de Gloriette wou eten of drinken, dat is - alweer een historische plaats - op Schonbrun. Wel, hij komt me hier oppikken en brengt me er heen. We moeten de arme Peter zijn gereserveerdheid wel vergeven, de lieve man heeft gewoon veel te veel gasten. Ik lees hier af : 7 in juli alleen, met mij er bij 8. En nu komen er nog eens een Itliaans koppel en een Frans meisje. Hij is gewoon oversurfed. Morgenavond meer nieuws over Gerhard. Jullie herinneren je, dat is de professor, sla me dood in wat, ik vertel er morgen meer over. Slukes ik ga dodo en hoop dat mijn voeten wat ontzwellen, mijn tenen zien er uit als gezwollen worstjes. Jelle
(inkom van het huis van Peter) Servus (dat is hier de standaard "goedendag") Mijn eerste dag Wenen zit er op!) Vanmorgen om 10u40 geland. Om 13u was ik op de afspraak bij Pedal Wien, een fietsverhuurbedrijf, waar mijn besproken fiets op mij stond te wachten (waar het internet allemaal niet goed voor is!). Ondertussen was het al redelijk heet (27°). Ik kon mijn koffer daar achterlaten en "gewapend" met een stadsplan op weg! Nu ja, "gewapend" moet men met een korrel zout nemen... Voor iemand met mijn achterlijk gevoel voor orientatie immers, betekent zo een plan eerder een handicap als een wapen. God zij dank zit Wenen stadsplansgwijs nogal eenvoudig in elkaar: je hebt een stadsring, die hoefijzervormig is en waarvan de einden allebei uitgeven op de Donau. Op die Ring staan bomen, zowel langs de linker- als langs de rechterkant van de weg; en tussen die bomen is een fietspad (haha!). Dus eenvoudig gezegd: zolang je tussen de bomen rijdt, zit je goed. Die ring nu, is in 1850 aangelegd en daar vind je alle beroemde gebouwen terug van de "toeristische boekskes": parlement, de Hofburg, het operagebouw, stadhuis, musea... En welke gebouwen! Monumentaal groot, immens, waanzinnig! Ik heb die ring 2 keer afgereden, om een beetje een idee te hebben waar alles zich bevindt (2 keer 12 kilometer) en vervolgens ben ik er op goed vallend uit van afgeweken om ...van alle Jugendstil-pareltjes te ontdekken, het ene al mooier dan het ander. Ik wou doelbewust vandaag nergens binnengaan, vandaag was enkel bedoeld om de sfeer te snuiven van "Wien". Tegen het einde van de dag heb ik echter een uitzondering gemaakt: ik heb het wereldberoemde Wiener Sesession gebouwtje bezocht met de al even beroemde fries van Gustav Klimt. Ik ben sinds mijn achtiende al een hevige fan van deze Art Nouveau schilder. Zijn beroemde schilderij de Kus, hing jaaaaaren op de slaapkamer. Nu, die fries heeft me echt van mijn sokken geblazen (als ik er al aan had). Ik ben gewoon even zonder adem gevallen, alle haartjes op mijn armen kwamen recht, de tranen stonden in mijn ogen, mijn knieen knikten, mijn keel kneep toe...Djeezes! Verliefd op een schilderij! Zulke adembenemende schoonheid. Het was overweldigend. Al de rest van de moderne dingen die in de andere afdelingen van het gebouwtje hingen of stonden waren er gewoon stront tegen (excuseer het woord). Ondertussen was het na 17u, en tijd om bij Pedal Wien de fiets in te leveren. Ik had er trouwens couchsurfgewijs een afspraak met mijn gastheer Peter Hainzl. Dat is natuurlijk spannend. Je kent die mens enkel van zijn foto op het profiel van Couchsurf. Van op het terras van het cafe naast Pedal Wien was het dan van sebiet elke man die min of meer van gezicht of leeftijd in "de richting Peter Hainzl" gaat, denken dat het em is, natuurlijk. Enfin, precies om 18 u dook er een man op, niet te groot, slank, met een heel mooi gezicht, en dat bleek em dus te zijn. We hebben daar samen nog een biertje gedronken en dan in zijn auto naar zijn huis. Hij vertelde dat hij de afgelopen week elke dag gasten heeft gehad. Pozellangasse 44, pal in het centrum. Het huis is een immense oud herenhuis met 5 etages en een binnenkoer. Hij bewoont een apartement op etage 3. Via een grote poort kom je vanuit de Pozellangasse in de vestibule van het huis. Deze heeft een mozaiekstenen vloer en reusachtig hoog plafond met plaasteren engeltjes. Vanuit de vestibule vertrekt een draaitrap met mooi ijzersmeedwerk. Schitterend alweer! Het appartement zelf is een echte vrijgezellenflat: er ligt pakken nog te strijken was, er staat een droogrek met was in de living en overal slingert er wel wat. De keuken is een gezellig rommeltje, de wc ligt vol met lectuur en boeken en de badkamer kon wel eens een borsteltje gebuiken... Ik heb me een douche genomen, verkleed en opgetut en daarna ging het city-waarts, waar ik mijn gastheer inviteer voor een avondmaal. Volgens mijn wens "etwas exsotisches". Het wordt na lang denken Indisch. Het was heel lekker en we hebben gezellig zitten praten. Nadien nog een avondwandeling door een paar uitgaansstraten, bekend als de Bermuda driehoek. Thuis nog wat nagepraat en plannen gemaakt. Morgen vertrek ik gelijk naar de stad, als Peter naar zijn werk. Niet dat dat hoeft, ik mocht de sleutel van zijn apartement gerust hebben, en komen en gaan wanneer ik wou. Maar ik heb het liever zo en er er is bovendien nog zo veel te zien en te beleven... Tot morgen
Wat is couchsurfen? Couchsurfen wil zeggen dat men gebruik kan maken van de 'Couch' (= zetel) van mensen die zo gastvrij zijn om je er een aan te bieden. In het beste geval heb je bij je overnachting een eigen logeerkamer(tje). In het slechtste geval beschik je over een plaatsje op de vloer van een studentenkot. Hier volgen alle vakanties en periodes, die met 'couchsurf' zijn verlopen (van jong naar oud):
september 2014: in Herentalsop logies bij een 'wereldberoemd' CouchSurfkoppel, Gerdje en Pol
april 2014, juni 2014: Peter, een Bulgaar, komt een benefiet fietsen, hier in Aalst. Daniel uit Mexico komt te voet van Brussel.
januari2014: Miriam, een Luxemburgse, wil te voet naar zee oktober 2013: 5 dagen Praag, ik logeer bij Jaap (een Nederlander), pal in het centrum van Praag juli/ aug. 2013: Een vrolijke Fransman en een saaie Turk mei-juni 2013: op logies inWuppertal en Keulen maart /april 2013: bij onze Waalse Medeburger maart 2013: een Koreaan op bezoek januari 2013: ik logeer in Reus bij Josep en zijn zoontje december 2012: trip naar San Diego (USA) bij dochter Griet, die daar een postdoc doet.' mei 2012: Mark uit Cardiff (UK) is te voet op weg naar Moskou en blijft 1 overnachting. Zelf zal ik op het einde van de maand 2 nachten in Nancy en 1 nacht in Metz slapen. april 2012: Humfrey uit Endhoven blijft 1 keer slapen op weg naar Santiago (Spanje) en Mirthe, ook al met fiets, moet van Rotterdam naar Parijs maart 2012: Katalin uit Budapest komt leren pralines maken en Henri uit Epernay komt efkes goedendag zeggen januari 2012: 4 dagen naar 'La Grassa' / 'La Dotta' (= de dikke/de geleerde), zijnde Bologna. Staat voor 'Culinair' en 'Geleerd'. Dat eerste moet ik niet uitleggen. Dat tweede duidt op zijn univ, de oudste van Europa. Ik logeer bij een dame. Ze heet Francesca. oktober 2011: 2 nachten Parijs en 4 dagen in Genua september 2011: 1 nacht logeren in Gembloux bij onze Waalse Medeburgers, ik moet er golfen, de volgende dag augustus 2011: eind augustus gaat het naar Versailles. Ik logeer daar 2 nachten bij een Frans-Amerikaans koppel. Ondertussen kwam Ahmed ( Marokko) op bezoek. Juni, juli 2011: eind juni komt Rosalia uit Tours, waar ik in september 2010 logeerde, op tegenbezoek. In juli heb ik voor 3 dagen een Frans meisje uit de buurt van Clermont Ferrand en direct daarna een koppel uit Atlanta voor 1 nacht. Mei 2011: eind van de maand gaat het naar Riga. Ik logeer bij Reiner en Maya. Maart 2011: Biker David uit Engeland komt logeren. Voor 1 nacht. Februari 2011: Een hele mooie Tunesische/Franse doctoraatsstudente blijft hier een week Januari 2011: Naar Parijs bij de zigeuners... December 2010: Henri uit Epernay komt op tegenbezoek December 2010: Den Haag: bij Cornelis.. November 2010: Ik heb een gaste uit Sint Petersburg met haar vriend uit Tallinn. Dat viel tegen! ;-( September 2010:ik bezoek Loire en Champagne. Ik logeer bij Adeline, Rosalie, Landry, Sophie en bij Henri. Augustus 2010: ik logeer bij Ely in Ouistreham, 'dans la Normandie', want ik wil het tapijt van Bayeux zien. Juni 2010: Ik heb een gaste uit Korea voor een paar nachten. Komt uit Seoul. Het is haar eerste couchsurf-ervaring. 2 dagen erna 2 Amerikanen uit West Virginia. April 2010:Ik ben in Budapest. Ik logeer er dicht tegen de opera in volle centrum, bij een man die Arpad heet. November 2009: ik ben gastvrouw, voor een Zwitser (35 jaar). Hij komt hier in Aalst een seminarie volgen op 700 m van mijn deur. Later komt ook nog zijn vriendin erbij. Een heel mooi pools meisje. Thesisstudente psychologie. November 2009:ik verblijf in Darmstadt, bij Anna en in Bad Homburg bij Michael om er de Art Nouveau te bewonderen. Juni 2009:Moesel. Geen Couchsurf: noodgedwongen en zwaar tegen mijn gedacht overgeschakeld naar plan B. Juli 2009: Ik logeer bij een man die Peter heet en daarna bij een man die Gerhard heet. Pal in het hart van Wenen!
1 okt 2014, dag 2 in Turijn: koninklijk jachtslot in Venaria
12 km van Turijn centrum, bevindt zich de gemeente Venaria. In de bossen. Met de Alpen als achtergrond. Schitterende locatie voor een jachtslot, dacht de koninklijke familie zo rond 1650. 'En centen hebben we toch' Et Voila! 30 jaar later staat daar een mini Versailles. Kanaal, vijver, siertuin, bloementuin, groententuin, omheind (30 km!) jachtgebied en ...frisse lucht uit de Alpen. Al wie beroemd was of van koninklijken bloede kwam er van heinde en ver logeren...tot Napoleon er in 1800 een stokje voor stak. Hij gebruikte de beroemde tuinen als oefenveld voor zijn troepen. En na zijn vertrek werd het kasteel geplunderd en geraakte het compleet in verval. tot in 1977. Toen is men beginnen restaureren. TWINTIG jaar heeft men er over gedaan om alles in ere te herstellen. Awel, het is fantastisch! Versailles in het klein, maar in een veel mooiere setting. Wat me opvalt: modern van opzet! Je krijgt een plattegrond en een elektronische leespen. Een rood, een groen of een blauw bolletje geeft uitleg over de betrokken plaats. Rood betekent uitgebreide uitleg, goen is voor mensen met minder tijd en blauw zijn de 'Petites Histoires' (de schandaaltjes, zeg maar). Als dat niet modern is! Wat onthoud ik ervan? De koninklijke kapel, de spiegelzaal, een kanaal dat de blikken naar de bossen en de achterliggende Alpen trekt, een vijver om te spelevaren. Plafonds en muren met versiersels. Barok of roccoco! GEEN plaatsje onbenut ;-) Je kunt er je een ganse dag amuseren. Feitelijk moest ik me haasten om om 17u het bezoek af te ronden. En ik was er al van om 11 uur. What a nice day!
(hiernaast het huis waar Peter een flat heeft, Porcellangasse 44/46)
(inkom van het huis van Peter)
