Kanne ligt aan de Jeker en wordt in tweeën gedeeld door het Albertkanaal. Het gedeelte aan de oostelijke kant van het kanaal, heet Neerkanne, het andere, aan de westelijke kant, heet Opkanne. Kanne ligt in het dal tussen het Plateau van Caestert (de Sint-Pietersberg) en de Muizenberg.

Wij vertrekken aan het Kanaal en wandelen direct het centrum in we komen aan de barokke Heilig-Grafkapel, die volledig uit mergel of kalksteen opgetrokken is. De kapel werd door Herman Jekermans, een timmermanszoon en bezoeker van het heilige land in 1647 gebouwd als kleine kopie van de H. Grafkerk te Jeruzalem om zijn belofte bij behouden terugkeer na te komen. Vooral de gevel van de kapel is sterk geornamenteerd met onder meer Toscaanse pilasters en beeldhouwwerk. De kapel werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Vandaag een prachtig gebouw.

We wandelen iets verder het dorp uit en komen aan de eerste mergelgroeve. Deze groeves zijn ontstaan door de winning van mergelsteen blokken, die er plaatsvond tot aan het begin van de vorige eeuw. Uit dit gesteente zijn in de wijde omgeving veel huizen en monumentale gebouwen, zoals kerken, opgetrokken. Later werden in de groeves champignons gekweekt, waar de gangen door hun stabiele temperatuur bijzonder geschikt voor zijn. Momenteel worden deze mergelgroeves door plaatselijke boeren als koeienstal en voor opslag gebruikt, terwijl ze ook functioneren als toeristische attractie.

We wandelen nu de Muizenberg op en door het prachtige landschap en prachtige natuur. De mergel is overal aanwezig en de grotten en mergelwanden zijn vandaag een attractie op hun eigen. We komen nu boven het kasteel van Neercanne. Château Neercanne, voorheen Château Agimont geheten, vlakbij het dorp, maar op Nederlands grondgebied in de gemeente Maastricht. Het kasteel is het enige terrassenkasteel van Nederland. Het werd in 1698 op de resten van een oudere burcht gebouwd door de militair gouverneur van Maastricht Daniël Wolf, baron van Dopff. Na de Belgische onafhankelijkheid ijverde de toenmalige eigenaar, Baron van Thier, ervoor dat zijn bezit bij het Koninkrijk bleef. De mergelstenen muren rond de zuidelijke boomgaarden van het kasteel werden zo de landsgrens tussen België en Nederland. Van deze muren staan nog enkele delen overeind. De Heilig-Grafkapel en het voormalige Kanunnikenhuis van de Sepulchrijnen pal naast de boomgaard werden echter Belgisch. Het kasteel en de buitenplaats zijn nu in het bezit van Stichting Het Limburgs Landschap. De binnenplaats, de bossen en enkele delen van de tuinen zijn vrij te bezoeken. Vanboven af is het een prachtig geheel. We dalen af en wandelen langs het kasteel en stekken aan de Jekermolen de Jeker over. Spijtig dat het ijzeren waterrad verdwenen is. Wat verder steken we de taalgrens over en wandelen nu langs de jachthaven en dan draaien we af naar het Fort van Eben Emael. 

Nu wandelen we van het fort terug naar ons vertrek in Kanne is een stukje langs de Jeker. En dan terug in Kanne.

Onze wandeling vandaag vertrekt in het centrum van Bellaire. We komen aan de kerk uit 1726 met een bijzondere piëta uit de 14 de eeuw. We lopen even de kerk binnen om naar dit bijzonder kunstwerk te kijken. Een piëta is een kunstwerk, beeldhouwwerk of schilderij met de afbeelding van Christus en Maria.

We wandelen verder en genieten van de omgeving. We komen zo in Saive langs boerderijen en landerijen even verder en komen we in Retinne. Hier prachtige gebouwen, oude hoeven en herenhuizen. De rijkdom van de streek is duidelijk te zien, op het plein een grote hoeve een monument voor de gesneuvelde soldaten en een bijzonder beeld “Christ a double face” een stenenkruis met op weerzijde een gezicht van Christus uit 1752. De grote hoeve draagt een sluitsteen met wapenschild. Wat verder met de wandeling door de weilanden, schapen en paarden lopen in de weide wel mooi om te zien, weer wat verder langs een kleine beek hier is het wel mooi slingerend door het landschap met oude bomen erlangs wat kan de natuur toch mooi zijn.

Na een tijdje verlaten we het bosje en komen langs een groot herenhuis, zijn hier nog eens voorbij gekomen enkele jaren geleden wat is het vandaag een mooi gebouw geworden, prachtig gerestaureerd en een ijzeren hek ervoor een mooi beeld. Nog een laatste stukje langs het beekje waar de daslook al verschijnt nog enkele weken en alles staat vol met witte bloemen van de daslook. Een fijne en aangename wandeling.

Net buiten de Romeinse stadsomwalling ligt het kasteeldomein van Betho. Het kasteel en de bijhorende hoeve worden omringd door weilanden, akkers en een kasteelpark. Aan de rand van het kasteeldomein ligt een prachtig wandelpad te midden van statige oude beuken. Het is gesitueerd boven op een schijnbaar natuurlijke heuvelrug. Maar schijn bedriegt. Dit langgerekt beboste lint is een monumentaal Romeins aarden bouwwerk dat als aquaduct functioneerde om drinkbaar water naar de stad te brengen. Het werd bijna tweeduizend jaar geleden door mensenhanden aangelegd en is het grootste Romeinse monument in Vlaanderen.

Deze Verborgen Moois combineert het unieke Romeinse erfgoed met het typisch Haspengouwse karakter. Je wandelt op het Romeinse aquaduct, langs een Romeinse grafheuvel en doorkruist karakteristieke Haspengouwse landschappen als holle wegen, glooiende akkers en groene weilanden. Beukenberg is een kunstmatig bos ten westen van het stadscentrum van Tongeren. Het bos is gelegen op een Romeins aquaduct en heeft daarom ook een grote archeologische waarde. Het Romeinse aquaduct was een aarden wal met een lengte van 6 km. Deze wal diende om de stad van water te voorzien. Hoewel de Jeker langs de stad stroomde, kon men van deze rivier geen gebruik maken voor de watervoorziening.

De Jeker lag in een vallei en in een moerassig gebied. Deze factoren maakten het onmogelijk om water naar de hoger gelegen stad te voeren. Om deze redenen werd ervoor gekozen om water af te leiden van de Mombeek. Tussen de bron van de Mombeek - in de buurt van Widooie - en de stad was er een hoogteverschil van 5m. Bij de eerste kilometers van het aquaduct kon men gebruikmaken van het natuurlijk verval van het landschap. Bij de laatste kilometers van het aquaduct, voor de aansluiting met de stad, moest men echter een grote aarden wal opwerpen om zo een kleine vallei te overbruggen. Op dit laatste deel van het aquaduct zijn de hoogteverschillen duidelijk merkbaar. Wat dit aquaduct extra uniek maakt, is dat het water over de scheidingslijn van het Maas- en Scheldebekken wordt gevoerd. De Mombeek behoort tot het stroomgebied van de Schelde en het centrum ligt in het stroomgebied van de Maas. 

Het kasteeldomein maakt deel uit van het natuurgebied Beukenberg. Het Kasteel van Betho is een kasteelhoeve en bestaat uit twee delen. Het kasteel telt vier vleugels rondom een gesloten binnenplaats. Tegen de noordwestelijke vleugel van het kasteel is een U-vormige hoeve gebouwd rondom een tweede binnenplaats. Langs de noordzijde is het complex deels van een gracht voorzien. Het kasteel bestaat uit vier vleugels opgetrokken in baksteen en voorzien van gekrulde muurankers. Het geheel wordt bedekt door schilddaken uit leisteen. De zuidelijke hoektoren wordt getopt door een klokvormige torenspits terwijl de overige drie hoektorens voorzien zijn van een tentdak.

Elke hoektoren wordt bekroond door een dakruiter. De zuidelijke hoektoren is opgetrokken in mergelsteen en dateert uit de 15e eeuw, de overige delen van het kasteel zijn het resultaat van grondige aanpassingen in de 17e eeuw. De voorgevel van kasteel aan de zuidoostelijke zijde telt twee bouwlagen en is dertien traveeën breed. Boven elke travee bevindt zich een dakkapel. De middentravee werd verbouwd tot een monumentale inrijpoort aan het begin van de 18e eeuw door Frans van Hinnisdael, graaf van Betho. Deze poort werd voorzien van een rechthoekige omlijsting verspreid over twee bouwlagen. In de tweede bouwlaag bevindt zich een rechthoekig venster met balustrade. Het geheel wordt bekroond door een fronton dat het wapenschild van de familie van Hinnisdael toont. De overige vleugels van het kasteel dateren uit het midden van de 17e eeuw, deze vleugels zijn eveneens opgetrokken in baksteen en mergelsteen. De hoeve gaat terug tot de 17e eeuw. De gebouwen zijn opgetrokken in baksteen en voorzien van schild- en zadeldaken bedekt met leien. De noordwestelijke gevel van de hoeve bevat centraal een rondboogvormige inrijpoort die voorzien is van een omlijsting in kalksteen. Aan weerszijden van deze inrijpoort bevinden zich woongedeeltes die als risalieten uitspringen ten opzichte van de gevel. De wandeling gaat rond het kasteel domein en hebben een heel mooi stuk over het aquaduct. Met een zicht op de tumulus. Een mooie en aangename wandeling.

SAINT-HUBERT. 

We vertrekken met onze wandeling aan het museum Fourneau.

Het Domein van Fourneau Saint-Michel ligt in het hart van de Ardense bossen, op een steenworp van Saint-Hubert. Het domein groepeert de drie provinciale musea van Luxemburg:

 - Le Musée du Fer et de la Métallurgie ancienne (het Museum van het IJzer en van de Oude Metaalnijverheid) 

 - le Musée de la Vie rurale en Wallonie (het Museum van het Landelijke Leven in Wallonië) 

 - le Musée de l’histoire de la forêt d’Ardenne (het Museum van de Geschiedenis van het Ardense Bos) 

We ontdekken via een wandeling doorheen een prachtige natuur oude traditionele plattelandswoningen. Huizen, boerderijen, kapel, school, ateliers en hangars, doen u terugkeren in de XIXe eeuw en begin XXste eeuw. Het eerste gedeelte van de wandeling is een tocht door het park met zijn prachtige huizen, het Museum van het Landelijke leven een reeks typisch Waalse gehuchtjes herbouwd, met ambachtelijke ateliers, kamers, keukens met houtvuren… Deze dorpjes zijn echt een bezoek waard. En we nemen ruim de tijd om alles te bezoeken en genieten van de gastvrijheid van dit museum. Dankzij de wandeling mogen we er gratis in.

Controle in de cafetaria van het museum. We verlaten het museum en wandelen nu het bos binnen, eerst een flinke klim en dan genieten van de prachtige zichten als we even achterom kijken zien we in de verte de witte huisjes van het museum nog even. Eens boven op het plateau genieten we van de weidse zichten over het landschap.

Door de kleine dorpjes met en hun gezellige huisjes en hun gezellige pleintjes. Wat verder en komen we terug aan de ingang van het museum. Dan wandelen we naar het museum van het ijzer, hier kunnen we even rond wandelen en zien hoe vroeger ijzer gesmeed werd. Hier de oven en de smeedhamer of Maka genoemd. Wij nemen de tijd om rond te wandelen en alles te bekijken, dan nemen we even de tijd om een bezoekje te brengen aan de museumcafé en om iets te drinken. Een prachtige wandeling, een mooi museum in een uitzonderlijke omgeving.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Saint Hubert

Dit dorpje met zijn immense plein, een kiosk en een geklasseerde kerk uit XVIIIde eeuw heft op esthetisch gebied heel wat troeven. Het grote plein met een prachtige fontein, het gemeente huis en d school allemaal prachtige gebouwen. Een wandeling rond het plein is alleen al de moeite.

De huizen uit lokale steen met nog delen uit vakwerk zijn bijzonder en worden met zorg onderhouden waardoor het een prachtig geheel vormt. Aangenaam om in te wonen en aangenaam om naar te kijken. We wandelen het dorp uit om langs het station van Montzen te wandelen. We wandelen nu door weilanden en kleine bosjes het prachtige landschap van “het land van Herve” Montzen was de bakermat voor een voorspoedige en vruchtbare geschiedenis. Het was zonder twijfel een van de oudste platteland centra van het Land van Herve.

Het is prachtig om te wandelen en het landschap aan ons voorbij laten gaan, zo komen we aan Bunker van Hombourg. Deze bunker werd bemand door de Grenswielrijders van Hombourg. Vandaag is het een monument dat hier en bijzondere plek gekregen heeft en in goede staat behouden word. We wandelen verder. En komen in Hombourg zelf. Een bijzonder mooi dorpje met een klein pleintje met een kruiskapel en wat verder het voormalig gerechtshof van de heerlijkheid Homburg. Nog iets verder de brouwerij Grain d’Orge, is gespecialiseerd in het brouwen van specifieke bieren (Extra, Heusschennoise, Pré Messire, Inkelsbeer….). De bieren van ’t huis zijn De Brice en de Joup alsook een witbier genaamd Canaille. Zeker de moeite om eens te proeven.

Nu wandelen we weer de velden en weilanden in wat een prachtige zichten over het golvend landschap. We dalen af naar Belven een gehucht van Hombourg. Hier weer prachtig zichten over het landschap en in de verte de spoorwegbrug van Morsenet de langste (1.300 m) en hoogste (68 m) spoorwegviaduct van België.

Nog een heel eind door de weilanden en dan komen we terug in Montzen. Een prachtige wandeling die in een mooi dorp vertrekt.

Treignes is een aan de rivier Viroin en dicht tegen de Franse grens gelegen Waals dorp in de gemeente Viroinval.

Treignes, het museumdorp. Van straatjes en musea, van het stenen tijdperk en in de tijd van de stoomtrein. Een streek om van te genieten van de natuurlijke rijkdom op de sporen van herders en steengroeven. Vandaag een prachtige wandeling een eind langs de Viroin en dan een heel eind door de prachtige natuur. We wandelen Mazée binnen.

Hier wandelen op de paden van de douane, we volgen een heel eind de grensstenen, dit dorpje had een reputatie van de achtervolgingen van kleine bandieten de grens loop over de heuvelrug, weer zijde de weidse landschappen. Hier kan je het landschap beluisteren, zo stil is het dat je elk zuchtje van de wind hoort, het ritselen van de struiken en de vogels horen zingen, hier is het werkelijk mooi. De grens tussen België en Frankrijk.

We dalen af en komen zo in Mazée dorp wat een mooie gebouwen met voorop het kasteel. Dan wandelen we eer een heel eind door de prachtige natuur en dan weer komen we in Treignes. De streek was bekend voor hun smederijen, hier worden de ijzerovens goed bewaar en prachtig gerestaureerd.

We wandelen voorbij de oven en dan wandelen we terug naar het centrum. We komen aan het Ecomuseum van de Viroinstreek met het museum voor landbouw mechanisering ondergebracht in de imposante kasteelhoeve in het centrum van Treignes. Onder bescherming van de Université Libre de Bruxelles (ULB) die in Treignes onderzoek doet naar het plattelandsleven en milieustudie, richt het Ecomuseum zich tot het publiek van alle leeftijden, individueel of in groep.

Treignes ligt in een streek met vele eeuwen geschiedenis, diep doorgroefd door de symbiose van mens en natuur. Treignes bevat vruchtbare grond, ijzererts en loodaders die leidden tot oeroude veld- en woudstielen, houtbewerking, steenhouwerij en metaalbewerking. Dit alles maakt de omgeving van de Zuid-Belgische plaats Treignes al sinds de Oude Steentijd tot een aantrekkelijk leefgebied. Het museum is spijtig nog niet open maar we kunnen we even over de binnenplaats lopen.

Treignes is zijn naam als museumdorp wel waard moeten in de zomer eens terug komen als alles open is. Een mooie en aangename wandeling in Viroinval.

Aan het weer is het niet te zien dat het lente is, nog steeds koud en sneeuw op onze wandeling. Een wandeling in de Condroz is als een rit in een achtbaan. De bolle heuvelruggen en diepe valleien bezorgen je een bijzonder gevoel van hoe mooi de natuur hier wel is. We wandelen hier door de graanschuur van België. Je komt hier nog uitgestrekte landerijen tegen, vandaag is alles met een laagje sneeuw bedenkt waardoor je nog beter de uitgestrektheid ervan ziet.

Je kunt kilometers ver wandelen en je komt hier toch geen fabrieksschouwen tegen. Industrie is hier niet. Een Condroz zoals Nandrin is een god bewaard landbouwdorp met een groet krans boerderijen rond de kerk in de vallei. Meestal liggen de Condrozdorpen op de zuidelijke heuvelflank, beschut tegen de koude wind die voortdurend vanuit noordoosten waait wat we vandaag goed voelen. Er heerst een microklimaat en de vruchtbare leemgronden hebben de inwoners geen wind eieren gelegd. De boerderijen zijn geen krakkemikkige lemen huisjes, maar grote Vierkants hoeven in robuuste natuursteen. Soms zijn de boerderijen omgeven door een gracht en zorgen de hoektorens voor het uitzicht van een minivesting. Ze wijzen op de rijke opbrengst in deze graanschuur van België.

Wat ook heel typische is voor de streek zijn de kastelen. Je kunt bijna zeggen rond elk kasteel een dorp. Het zijn onooglijke vlekjes die beschut liggen, de gehele lokale bevolking zou er in het kasteel kunnen wonen. Vroeger waren de boerderijen afhankelijk van de kasteelheer die zijn gronden verpachte aan de lokale bevolking. Vandaag zijn veel van de boeren vertrokken en komen de stedelingen er wonen, gelukkig houden ze de authenticiteit van de Condroz in eren en blijven de grote hoeven de sfeer van het oude landbouwverleden behouden. We komen met de wandeling nu aan een kasteeldomein waar spijtig genoeg het kasteel verwoest is door een brand. Het Chateau Neuf gebouwd in 1778 werd op 31/07/1963 door een brand verwoest. We zijn nu in Fraiture.

Een bijzonder gebouw is het voormalige chateau gebouwd inde XIIIde eeuw later was er de Gendarmerie in ondergebracht vandaag een mooi gebouw gelegen aan een plein met verschillende prachtige oude gebouwen. Hier valt spijtig genoeg mijn fototoestel uit en we wandelen gewoon verder door het dorp en wat verder verlaten we de bewoonde wereld. Weer een heel eind door het besneeuwde landschap. Wat verder komen we dan weer in Nandrin aan en we beëindigen onze mooie en aangename wandeling in de prachtige streek DE CONDROZ.

Deze beschrijving vond ik in een toeristische brochure over Yvoir. En het is niet overdreven. Wat een pracht van een streek.

Wij vertrekken met de wandeling in Evrehailles met mooie stenen huizen. Het dorp is gelegen op een heuvelachtige plek. Het dorp bestaat uit huizen en boerderijen uit de XVIIIde eeuw en uit gegroepeerde huizen, vaak aanpalende woningen, die opgetrokken zijn uit zandsteen of kalk soms ook gewit of gekleurd. Wij wandelen het dorpje uit door de velden en bossen om zo richting Yvoir te wandelen. Vanop de hoogte hebben we een prachtig zicht op Yvoir met zijn oude kalkoven. We dalen af en komen zo aan de kalkoven en in Yvoir. Het oud industrieel Maasstadje waar de ontginning en bewerking van stenen (zandsteen, klein graniet) de ijzerindustrie verdrongen hebben, waarvan Yvoir het belangrijke centrum was vanaf de Gallische tijd tot het einde van de 19de eeuw.

Klein dorpje aan de samenloop van de Maas en de Bocq, op een plaats die de nodige motorkracht levert aan de ontwikkeling van de steengroeves, waarvan de aanwezigheid sinds de 16de eeuw werd opgetekend. Industriële gebouwen en huizen van de eigenaars van steengroeves (Maison Posson) getuigen van deze belangrijke activiteit en van de rijkdommen van de eigenaars. In de 2de helft van de 14de eeuw ontwikkelt de ontginning van steengroeves zich, waarvan enkele vandaag de dag nog steeds in gebruik zijn. Ook bestaan er nog oude kalkovens. In het centrum komen we nu.

Rond het oude centrum staat een groepering van gebouwen uit de 17de en 18de eeuw. Het gemeentehuis is een oude seigneurale boerderij die in 1458 afhankelijk was van de provoostambt van Poilvache. Het gebouw werd in 1621 bezet door de eigenaar van de Petit steengroeves. Vandaag een mooie gerestaureerd gebouw als gemeentehuis met ervoor onder het afdak de Maka is een smeedhamer die aangedreven wordt door een hydraulisch tandwiel. Dit tandwiel met roterende beweging stoot achtereenvolgens tegen de rand van de hamersteen en heft deze op. Vervolgens valt het gewicht van de hamer opnieuw op het aambeeld. Het maka diende vooral om grote en sterke baren te smeden en baren van kleine afmetingen te maken. Het gemiddelde gewicht van een Maka-baar is 510 kg waarvan 84 kg voor de hamer en 210 kg voor de steel. Een stukje industrieel erfgoed dat te bezichtigen is voor iedereen.

Enkele huizen van hoogovenseigenaars, waaronder het mooie kasteel van Bouvignes (1751), en enkele lokale woorden (maka, marteau...) roepen de welvaart van de metaalindustrie in Yvoir op. Wij verlaten Yvoir langs de Maas en komen langs L’île d’Yvoir (eiland van Yvoir) : met een oppervlakte van 2,5 hectares, is het laatste Maaseiland dat sinds 1937 geëxploiteerd wordt. Vanaf het begin van de eeuw, namen de huizen en villa's van de meesters de stijl aan die toen in de mode was. De huizen werden gebouwd rond de place des Combattants en recht tegenover de Maas prachtige Villa’s.

Wij wandelen verder om dan de klim naar het kasteel van Poilvache (Houx): op de top van een hoge rots, bemerkt men de ruïnes van het oude fort van Poilvache. De fundering gaat terug naar de jaren 1226-1228. Het werd opgericht door Waleran de Montjoie, hertog van Limburg en zijn vrouw Isabelle de Bar, gravin van Luxemburg. De primitieve naam van het kasteel (smaragdus - Esmeraude en roman) komt van de naam van een Frankische man Meraldus. Hij is sinds de 13de eeuw gekend onder het woord " Poilvache ". Deze laatste naam werd gegeven aan de inwoners van het kasteel, door de mensen uit Dinant en Houx, omdat ze varkens en koeien hielden in de stallen. Het kasteel was bij de ouderen ook gekend als Castrum Bohemorum. Het kasteel werd belegerd, bezet en geruïneerd door de Dinantais, in 1322. De Luikenaren belegerden het kasteel in 1430. Na een stevig verzet van 5 à 6 dagen, werd de bezetting stopgezet en het kasteel gesloopt. Opnieuw opgebouwd, wordt het nogmaals tot op de grond gelijk gemaakt door het Franse leger in 1554.

Van deze oude boulevard van de feodaliteit, zien men slechts nog enkele resten van ondergrondse tunnels, en een inkeping in de rots, van 55 meter diep. Momenteel zijn de ruïnes eigendom van de Waalse Regio en zijn ze ingeschreven als Uitzonderlijk Erfgoed in 1992. Na een stevige klim komen we aan de ingang van het ruïne. Hier is onze rustpost en kunnen we even rustig rondgaan op de ruïne met prachtige zichten op de Maasvallei. We nemen ruim de tijd om hier wat rond te gaan en van de zichten te genieten. We wandelen nu in het Reservaat van Domein Champalle (Houx): 51 hectares, kalkkliffen, meest noordelijke halte van zuidelijke gewassen, onderhout onder opgaande bomen, buks en kalken grasmatten. Via het wandelpad kunnen we deze beschermde natuurplaats ontdekken : de weg doorkruist het beboste en lange plateau langs de kant van de glooiing. Gewoon prachtig we wandelen weer verder en komen zo terug in Evrehailles waar deze prachtige wandeling eindigt. 

Op onze terugweg komen we nog langs Bauche dat een gehucht is van Evrehailles, hier staat een prachtige gerestaureerde watermolen, een stop waard voor een foto. Weer verder rijden we om dan in Crupet te komen. Hier even halt houden is zeker de moeite. 

Dit charmante dorpje dat tegen de flank van een nauwe, beboste vallei is aangebouwd, telt nog heel wat goed bewaarde 17de-, 18de- en 19de-eeuwse huizen en boerderijtjes van zand- en witte kalksteen. Door het dorp stroomt de Crupet, een zijrivier van de Bocq. Dankzij die rivier kende Crupet in de 19de eeuw een bloeiende industriële bedrijvigheid, zoals de vijf molens van de papierfabriek, de zoutziederij, de olieslagerij, de smederij en de brouwerij aantonen.

Het kasteel van Carondelet en zijn enorme kerker gebouwd in de begin van de twaalfde eeuw. Staat midden in het water het is een prachtige zicht. De aanliggende hoeve en de donjon vormen een prachtig geheel. Wij nemen even de tijd om te gaan kijken in de garage tegenover het kasteel staan verschillende prachtige oude auto’s. We genieten van de prachtige gebouwen en dan verlaten we deze prachtige streek om terug naar huis te keren. Een heel fijne dag met vele mooie monumenten en veel prachtige natuur.

Margraten ligt even ten zuiden van Valkenburg aan de Geul. De bebouwing is, afgezien van de markante "Dobbelsteinhoeve", overwegend uit de 19e eeuw. Margraten biedt de wandelaar en fietser zeer verrassende panorama's. Typische vakwerkboerderijen, monumentale hoeves en landhuizen liggen te pronken in een weldadig groen landschap.

We wandelen nu naar IJZEREN. Door de velden, een stralende blauwe hemel vergezeld ons op onze wandeling. In IJzeren staan een aantal boerderijen van mergel en in vakwerk en een drietal oude waterputten ook “zwingelput” genoemd. Op een driesprong staat een kapel uit 1955 die gewijd is aan Maria, Maagd van Lourdes. In de nabijheid van IJzeren bevindt zich veel natuurschoon.

Met name het Sint-Jansbosch, het Biebosch en het Gerendal. De verschillende boerderijen zijn prachtig en vele gebouwd in mergelsteen, niet verwonderlijk hier zijn ook verschillende mergelgroeven geweest. We wandelen verder en komen in SIBBE. We wandelen door het centrum van de gemeente langs de kerk en hier ook verschillende prachtige boerderijen. Wat verder wandelen we de velden in. Ten noorden van het deels op het plateau, deels tegen de zuidelijke dalwand van het Geuldal gelegen dorp Sibbe liggen enkele hellingbossen, onder andere het Biebosch en het Sint-Jansbosch.

De Sibbergrubbe is een slingerende holle weg langs deze dalwand tussen Sibbe en Valkenburg. We wandelen weer verder mooie zichten langs de slingerende veldweg. We komen zo in Genhoes in het Leunderbos. We wandelen nu een heel eind door de prachtige natuur om dan aan de schaapkooi Gerendal te komen. Het Gerendal is een asymmetrisch droogdal. Aan de ene kant zie je hellingbossen met aan de voet, hooi- en weilanden, enkele akkers, hoogstamboomgaarden, poelen en heggen. Poelen dienden in het verleden al als drinkwatervoorziening voor het vee. En in het voorjaar maken kikkers, padden en salamanders dankbaar gebruik van deze poelen om hun eitjes af te zetten. Heggen zijn een onderdeel van de typisch Limburgse kleine landschapselementen.

Ze verschaffen broedplaatsen aan talrijke vogels. Ze dienden als omheining voor het vee en bakende eigendommen af. Het snoeisel werd vroeger gebruikt in bakovens. In het Gerendal staat er nog een. Hoogstamboomgaarden kan men gemakkelijk beweiden met vee omdat de takvrije stam twee meter hoog is. Fruitboomgaarden hebben niet alleen een cultuurhistorische en landschappelijke waarde. Ze zijn van groot belang voor vogels, dassen en vleermuizen. Het Gerendal toont een heel gevarieerd landschap. De afgelopen jaren heeft men een aantal kalkgraslanden terug in ere hersteld. Een aantal hellingbossen is men anders gaan beheren waardoor de ontstane bossen weer kansen geven aan talrijke orchideeën. Mergelland schapen helpen bij dit beheer.

En hier grazende kudde Mergelland schapen en de mens geeft al eeuwen lang vorm aan dit bijzondere landschap. De kudde is niet alleen een mooie bezienswaardigheid maar de Mergelland schapen zijn ook‘ medebeheerders ‘ van de prachtige kalkgraslanden. Zij bepalen mede welke flora en fauna zich thuis voelt in dit mooie stukje natuur. Zeldzame en kwetsbare planten groeien en bloeien zoals de orchideeën. In het Gerendal groeien 23 soorten. 15 soorten kan je zien bloeien in de orchideeëntuin van het Gerendal. Hier staan ook de meest bedreigde orchideeënsoorten. De meest geschikte periode om bloeiende orchideeën te zien, zijn de maanden mei en juni. Maar vandaag kunnen we de schaapkooi betreden en gaan kijken naar de lammeren. Het is gewoon prachtig om de schapen en lammeren samen te zien, pas geborenen en andere die al enkele dagen oud zijn gewoon prachtig. Het mergelland schaap is een groot, lang, hoorn loos landras schaap, voorzien van een ruime, slichtte wol vacht. De kop en poten zijn behaard en hebben meestal een grillig bruin of bruin- zwart vlekken patroon op een lichte achtergrond. Af en toe komen geheel zwarte dieren voor.

Volwassen Mergelland ooien krijgen meestal 2 lammeren. Ze lammeren gemakkelijk af. De lammetjes hebben smalle kopjes en het geboortegewicht ligt rond de 3,5 kg. Een volwassen Mergelland ooi kan 2 lammeren zonder problemen groot brengen. Om meer lammeren groot te brengen heeft ze in het algemeen te weinig melk. Het Mergelland schaap vertoont een goed kudde gedrag en kan leven van een relatief sober rantsoen. We brengen ruim de tijd door om de schapen en lammeren te bewonderen de tijd vliegt voorbij als je hier bent. We moeten terug op pad.

We wandelen een heel eind door het Gerendal het is er mooi en rustig, mooie zichten, onze volgende halte is SCHEULDER hier weer prachtige gebouwen in mergelblokken. Maar ook vakwerkhuizen in een mooie omgeving het is genieten van de prachtige omgeving. Nog een kleine omweg door het dorp en we staan terug op ons vertrekplaats. Een prachtige en aangename wandeling, veel gezien en vooral de natuur is heel bijzonder. Een echte aanrader om nog eens te doen en de schaapskooi met de lammeren is heel bijzonder.

Feschaux is een deelgemeente van Beauraing is een kleine stad in de Belgische provincie Namen. De stad telt ruim 8000 inwoners. Beauraing ligt ongeveer twintig kilometer ten zuiden van Dinant en tien kilometer ten oosten van de Franse stad Givet. Door de gemeente stromen onder meer de riviertjes Hilan , Biran en Wimbe, zijrivieren van de Lesse. Vandaag een winterse wandeling in Feschaux.

Een laag sneeuw bedekt het landschap als een wit deken. Toch altijd mooi. Langs het kapelleke verlaten we het dorp het weidse landschap te gemoed. Het is een wandeling door velden, weilanden en bossen. Nog langs het militaire domein en zo weer verder door het landschap. We wandelen door het Bois de Baronville mooi en aangenaam. We klimmen en dalen door het mooie landschap en komen zo aan het “Reserve naturelle domaniale” “Rend Peine” is een bijzonder natuurreservaat aan de rand van Feschaux met bijzondere vegetaties, oude cultuurgronden en planten en dieren. 245ha groot en sinds 1994 beschermt.

Wij wandelen verder en komen zo bijna in het dorp. Hier staan verschillende struiken “Gele Kornoeltje”. Gele kornoelje heeft een voorkeur voor een kalkrijke bodem maar neemt met minder rijke gronden genoegen als die niet te zuur of te vochtig zijn. Je vindt hem in loofbossen, bosranden en in oude heggen en tuinen van pastorieën, kloosters en oude boerderijen. Vroeger werd gele kornoelje regelmatig aangeplant op erven en in boomgaarden omwille van de vruchten waar gelei van gemaakt werd. De soort werd gebruikt om mooie kruislings gevlochten hagen mee aan te leggen. Nog even door de straten tot we terug aan ons vertrek zijn het is een mooie en aangename wandeling. We zijn hier op een 5tal kilometer van GIVET. We rijden even de grens over en gaan Givet bezoeken. 

Givet is een kleine Franse plaats en gemeente, gelegen aan het punt waar de Maas België binnenstroomt. Givet valt onder het Franse departement Ardennes. Givet behoort tot de streek van de Franse Ardennen en tot de Caléstienne. De pointe de Givet, bestaande uit Givet en omstreken, is het enige deel van Frankrijk waar men Waals spreekt.

In vroeger tijden viel het gebied dan ook onder de Zuidelijke Nederlanden voordat het eind 17e eeuw overging naar Frankrijk. Aan het einde van de middeleeuwen behoorde Givet tot het prinsbisdom Luik. Keizer Karel V kreeg het in de 16e eeuw in handen en liet er het fort Charlemont bouwen. In 1680 kwam het kasteel bij de Vrede van Nijmegen in het bezit van Lodewijk XIV van Frankrijk, die in 1699 Givet bij het Verdrag van Rijsel (een uitvloeisel van de Vrede van Rijswijk) definitief kreeg toegewezen. Lodewijk XIV liet vervolgens de bekende vestingbouwer Sébastien Le Prestre de Vauban het fort Charlemont plus andere fortificaties in Givet versterken. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog - eind augustus 1914 - werd Givet drie dagen lang gebombardeerd. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog reikte het Duitse Ardennenoffensief op 24 december 1944 tot aan de noordelijke rand van Givet. Destijds waren er elfduizend Amerikaanse soldaten in de gemeente gelegerd.

Givet is een nog door het massa-toerisme onaangeraakt stadje in de Franse Ardennen. Het levendige stadje, met verschillende gezellige café's, terrasjes en restaurants waar verrukkelijke streekgerechten worden geserveerd, is een ideale bestemming voor een gevarieerde vakantie of een weekendje weg. De Maas die door het stadje stroomt en het indrukwekkende fort op de stijle heuvel geven Givet een bijzondere uitstraling. De stad met stijlvolle typische gebouwen, waarin onder andere veel leisteen is verwerkt. Het stadje Givet wordt niet alleen gedomineerd door de Maas, maar ook door het indrukwekkende fort Charlemont die vanaf een hoge rots over het stadje neerkijkt.

Dit fort is gebouwd in de 16e eeuw door Karel de Vijfde en daarna versterkt door Vauban in de 17e eeuw. We wandelen door de stad genieten van de prachtige gebouwen het zicht op de Maas de oude toren. We bezoeken de kerk met mooie beelden en houtsnijwerk. Het is een mooie afsluiting van ons dag rond de Belgische –Franse grens.

Wanneer we vanmorgen wakker worden is alles bedekt met een wit deken, wat mooi toch. De hel blauwe hemel nodigt uit om een wandeling te maken. Wat is er mooier dan samen met Christiane en Jefke hier in ons eigen stadje te wandelen, wij hebben hier prachtige plekken waar je ongestoord kunt wandelen tussen de fruitbomen en langs de oude spoorweg.

We kiezen voor de wandeling die ons naar het kasteeldomein van Rullingen brengt. Langs Puthofveld komen we aan de oude spoorwegzate, de fruitlijn genoemd. Dan steken we de steenweg over en wandelen het natuurreservaat van Kuttekoven binnen. Hier mooie zichten op de omgeving en we komen zo in Kuttekoven dorp met zicht op de kerk. Nu wandelen we onder de spoorbrug door, langs de kapel en dan door Kuttekoven, weet dat Kuttekoven maar uit een paar huizen bestaat ben je er vlug door en wij nemen terug de oude spoorwegzate richting Rullingen. Als eerste door de sneeuw te wandelen is bijzonder geen voetsporen in het witte tapijt.

We vervolgen onze wandeling tot we aan de ingang van het Provinciaal domein Rullingen komen, we wandelen nu het domein binnen door het bos en dan wandelen we langs de verzameling fruitbomen om zo aan het kasteel te komen. Het is mooi om het kasteel tussen de bomen te zien en dan staat het prachtige gebouw voor ons omgeven door grachten en een vijver. Hier enkele tijd blijven staan om het prachtige beeld in ons op te nemen, dan weer verder door het bos en zo verlaten we het domein, nu wandelen we richting Graat waar we een zicht hebben op de vallei met de kasteelhoeve van De Klee en het kasteel De Klee. Wat verder we klimmen nu op naar Borgloon nog een zicht op de kerk van Kuttekoven.

We wandelen nu verder om zo richting Borgloon Centrum. Aan de gasthuiskapel slaan we links af om zo terug bij ons thuis aan te komen. Toch mooi een helder hemel met een stralende zon en een wit tapijt dat alles bedekt. De winter kan toch ook mooi zijn.

Lentetocht? Sneeuw op deze wandeling, maar een wandeling met heel veel historische belangrijke gebouwen. We verlaten het Cultureel Centrum, een voormalig stroopfabriek van Bommershoven. Was een belangrijk stroopfabriek Lowette, daterend uit midden 19de eeuw, gesloten in 1969.

Al vlug wandelen we de velden in, de sneeuw valt neer en geeft alles een feeërieke sfeer. Wat verder zien we de kerk en kasteel met een gordijn van sneeuw voor hen. We wandelen een heel eind door de velden. Zelfs met een stevige sneeuwbui blijft Haspengouw mooi. We wandelen nu richting Heks maar in plaats van naar Heks af te draaien wandelen we terug naar Bommershoven. Maar eerst nog langs de tranendreef van het kasteel van Heks.

Het is hier waar je in de zomer kunt logeren in de boomtenten. Weer wat verder en we komen aan het zogenaamd "Biezenhof", gesloten hoeve, eertijds afhankelijk van de landcommanderij Alden Biesen. Eerste vermelding in 1309. Aan de winning was een laathof verbonden. Uit de pacht blijkt dat het één van de rijkere hoeven van de Orde was. Op een kaart van 1719 met voorstelling van het Ordebezit in Bommershoven, was de hoeve nog niet gesloten; naast het woonhuis worden ruime dwarsschuren, vijf schaapskooien, varkensstallen en een runderstal aangeduid; bakhuis en waterput liggen achter het woonhuis; alle deze gebouwen zijn van vakwerk. In 1797 wordt de hoeve openbaar verkocht aan Michel Laurent Selys uit Luik. De gebouwen worden in de loop van de tweede helft van de 19de eeuw ingrijpend gerenoveerd. Enkele tientallen meters verder de ligt de grote Rode Hoeve, uit de eerste helft 18de eeuw, eerste helft 19de eeuw, is een gesloten hoeve; bakstenen complex rond een rechthoekig gekasseid erf met centrale mestvaalt. Rechts, een ommuurde tuin. Woonhuis uit de eerste helft van de 18de eeuw en dienstgebouwen uit de eerste helft van de 19de eeuw. poortgebouw met duiventil aan de erfzijde. Beide hoeven hebben op de deuren en poorten de kleuren geel-rood. Het is een prachtig geheel een merkwaardige site, gevormd door de naast elkaar gelegen kerk en kasteel van Bommershoven.

Weer een stukje verder komen we aan de voormalige pastorie van circa 1860. Alleenstaand bakstenen dubbelhuis met voortuin en ijzeren toegangshek op bakstenen muurtje. Wat verder de Neoclassicistische zaalkerk, gebouwd in 1841-44. De kerk ligt wat hoger dan het straatniveau en is omringd door het voormalige, ommuurde kerkhof, thans leeg op een paar oude grafkruisen na. Nu komen we aan het kasteel. Het is een herenhuis met hoeve, gelegen naast de kerk, en gebouwd in 1759-61 door Marcel-Gérard Magnée. In de eerste helft van de 19de eeuw verdween één van de dienstgebouwen en bleven een L-vormig gebouw, het herenhuis, en een langstrekt dienstgebouw aan de straat over. Parkaanleg gedeeltelijk in formele stijl, gedeeltelijk in landschapsstijl, daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw. Het enige resterende gedeelte uit het derde kwart van de 18de eeuw is dus het herenhuis.

Nu wandelen we tegenover de kerk het veld in om dan achter het boswachterswoning te komen en wat verder komen we dan aan de voorzijde. De voormalige boswachterswoning, gebouwd door de familie Naveau de Marteau. Alleenstaand gebouw in neotraditionele stijl, uit het eerste kwart van de 20ste eeuw; baksteen met mergelstenen banden. Ook langs de kleine kapel, gelegen bij de overgang naar de Oude Kassei en gebouwd door de familie Naveau de Marteau in het eerste kwart van de 20ste eeuw, in neotraditionele stijl. Boven de deur drie hardstenen gevelstenen met centraal tweemaal het wapen Naveau en jaartal 1902; de cijfers links en rechts vormen samen 1924. Tegenover het monument gesneuvelden Eerste Wereldoorlog met voorstelling van een ruïne met hardstenen gedenkplaat en bronzen beeld van een liggende soldaat. Nu nog even en we komen terug aan ons vertrek. als we de vertrekhal binnen komen komt de geur van pannenkoeken ons tegen en we genieten van deze lekkernij na een fijne en aangename wandeling.

Bombaye, een klein dorpje maar met prachtige oude gebouwen, we komen direct aan de “Ancienne Seigneurerie de Bombaye” een grote hoeve met een toegangspoort met weerzijde heiligenbeelden in een nis.

Deze hoeve stamt uit de XVIIde –XVIIIde eeuw. Een prachtig gebouw. We wandelen een eind door het veld om dan aan de y-weg te komen waar de kapel “la Tombe – de la Sainte-Croix” een kapel van 1644. Nog wat verder en dan komt het kasteel van Dalhem in zicht. Nog wat verder wandelen komen we aan het kasteel. Het kasteel ligt in een mooie omgeving, midden in een prachtig park van 5 ha. aan de rand van "Le Pays de Herve ". Het ligt op de weg van Visé naar Dalhem, op een enkele honderde meters van het oude historische dorp Dalhem.

Dan komen we aan in Dalhem het historische stadje. 

Een stukje geschiedenis: Dalhem was, met 's-Gravenvoeren, de kern van het kleine graafschap Dalhem, oorspronkelijk Voeren geheten, en was lange tijd onder bestuur van de Verenigde Provinciën. Het werd overeenkomstig 's-Gravenvoeren ook wel 's-Gravendal(hem) genoemd. De naam Dalhem is van Germaanse oorsprong en betekent "woonplaats in het dal". Het graafschap Dalhem maakte deel uit van de Landen van Overmaas. We wandelen door het dorpje en hebben hier onze rustplaats.

Na de rust weer een stevige klim door de weilanden. Langs een monument uit 1745 van “d’Odemont, Mayeur de Richelle” en dan boven gekomen hebben we een zicht op de molen “de Kerwer” in Feneur. Als we naar Feneur afdalen komen we aan de “Ancienne Seigneurie de Feneur” Door het dorp stroomt de Bolland een zijriviertje van de Berwijn. Door de gunstige ligging heeft Feneur zich ontwikkeld van een landbouwdorp tot een woondorp. Nu klimmen we weer een eind en hebben een prachtig zicht op Dalhem en de oude burgruïne.

We komen aan de wijngaard. Omsloten door bossen en houtwallen ligt op de Thier des Vignes de historische wijngaard van Château Dalhem. De oudste schriftelijke bron, uit 1393, beschijft de opbrengst en kosten van dit eigendom van de Graaf van Dalhem. De middeleeuwse voorgangers hadden een uitgestrekt bezit in het Ahrtal, nu nog steeds beroemd vanwege zijn rode wijnen. Nog wat verder door de velden en dan komen we terug aan in Bombaye waar deze prachtige wandeling eindigt.

Het pittoreske dorpje Zammelen, deelgemeente van Kortessem, regeert aan de rand van het Haspengouws leemplateau over de vallei van de kronkelende Mombeek.

Een combinatie van water, leem, kalk en zand zorgt ervoor dat in dit waardevol natuurgebied afwisselende beemden, typische hooilanden, mysterieuze moerassen en broekbosjes een bijzondere aantrekkingskracht uitoefenen op zeldzame plant- en diersoorten. Dit is op en top vochtig Haspengouw! Vanuit het pittoreske dorpje Zammelen leidt de route ons via de vallei van de Mombeek naar het kastelendorp Gors-Opleeuw.

Deze wandeling herbergt natuur en cultuur en zorgt voor heel veel afwisseling op onze wandeltocht. Langs het voormalige fruitspoor hebben we mooie uitzichten op het omliggende landschap. We vertrekken aan de kerk en dan dalen we af naar het natuurgebied een infobord verteld ons wat meer over de dieren en planten die we hier kunnen tegen komen. We volgen het knuppelpad het is hier vochtig Haspengouw, poelen waar amfibieën leven, vandaag is het rustig en het is een aangename tocht en zo komen we nu in Jesseren. Het station staat er nog altijd en het is een verzorgde plek gebleven wat verder nog het kasteel van Jesseren.

De oude spoorweg brengt ons naar Kolmont. Beekvallei Herkwinning is een mozaïek van beemden, ruigtes en broekbossen die slingert tussen de landbouwgebieden. De kruisbestuiving tussen natuurlijke ontwikkeling en een goed natuurbeheer zorgen dat dit een divers en waardevol stukje groen is. In het natuurgebied Herkwinning, in de vallei van de Mombeek, is de das de belangrijkste bewoner.

Zelden zal je dit schuw dier overdag ontmoetend. Op de uitkijktoren heb je een uitzicht over een fraai deel van het gebied. Wat verder komen we aan de prachtige gerestaureerde Herkwinning.

We wandelen nu terug het natuurgebied binnen en passeren langs het Coolveld een oude boomgaard nog even langs de kerk en dan zijn we terug op ons vertrek. een pracht van een wandeling waar je kunt genieten van de prachtige natuur.

TROIS-PONTS. 

Trois-Ponts dankt zijn naam aan de drie bruggen over de Amblève en de Salm. Vandaag wandelen we rond de gemeente in de prachtige bossen, nog veel sneeuw op onze tocht. We komen in Basse-Bodeux. Van hieruit begint de klim naar het bos, wat prachtige zichten oplevert. Na een hel tijd komen we terug in het dorp op de rotonde een grote fiets. Ook hier enkele mooie huizen.

Nu wandelen we naar de controlepost en dan weer verder nu dalen we af en dat zie aan de sneeuw hier al veel minder sneeuw. Maar toch ook nog verschillende prachtige vergezichten. Nog even een eind langs een riviertje en dan weer terug naar ons vertrek. Het was een mooie wandeling met veel sneeuw aangenaam om te wandelen maar waar weinig over verteld kan worden alleen dat ze prachtig is.