L’AOUTIENNE.

LES MARCHEURS DE L’AMITIE LANDENNE.

LANDENNE-SUR-MEUSE. 

Landenne een deelgemeente van Andenne. Op de Ferrariskaart uit de jaren 1770 is de plaats aangeduid als het dorp Landenne. Het lag in het graafschap Namen, dicht bij de grens met het prinsbisdom Luik. Op het eind van het Ancien Régime werd Landenne een gemeente in het arrondissement Hoei in het Ourthedepartement, wat na de Franse periode de Nederlandse provincie Luik werd. In 1977 werd Landenne een deelgemeente van de fusiegemeente Andenne en werd zo overgeheveld naar de provincie Namen en het arrondissement Namen. In het noorden van Landenne werd wat grondgebied uitgewisseld met Héron, zodat de gemeentegrens daar voortaan samenviel met het tracé van de autosnelweg. We wandelen het dorp uit en zien de grote prachtige beschermde kasteelboerderij genaamd "ferme Libois". Het mooi stenen geheel is gesierd met twee torentjes die voornamelijk uit de zestiende en de zeventiende eeuw dateren. Dit was vanaf de 14de eeuw de zetel van een Naamse heerlijkheid. Oorspronkelijk grensde de hoeve aan een kasteel. Maar nadat dit jarenlang onbewoond bleef, werd het in 1946 afgebroken. Er rest enkel nog een deel stenen muur links van de hoeve, aan de voet van de vijver. We wandelen door het dorpje en door de velden en weilanden. We blijven door dit prachtige landschap wandelen met mooie vergezichten over het golvend landschap tot we in het volgende dorp komen waar controle is. Dan weer verder, dan komen we aan “Ferme du Chant d’Oiseaux” Gelegen aan de rand van het bos en van het natuurpark van Sclaigneaux, is de kasteel-boerderij "Chant d'Oiseau" een vee- en akkerbouwboerderij (runderen, kleine dieren, pony's) in de buurt van een natuurreservaat, aan de rand van een bos en twee vijvers. Hier is de rust en controlepost. Wat is het hier mooi, golvende landschap. Nog even verder en we komen zo terug aan ons vertrek.

MARCHE ADEPS.

PETIT DE PIERRES ET D’EAU.

FALLAIS.

Vandaag een wandeling met ADEPS in Fallais. Vertrek aan de spoorweg en we steken de ‘Le Mehaigne” over. Prachtige natuur hebben we nu hier gehad. Kan ook niet anders we zijn in het “Parc Naturel Burdinale-Mehaigne”

Het Natuurpark Burdinale en Mehaigne ligt in Haspengouw, in de driehoek gevormd door de steden Huy, Andenne en Hannut. De non-profitorganisatie "Studies en promotie van het regionale natuurpark van de vallei van de Burdinale" werd in 1981 opgericht en het natuurpark wordt in 1991 definitief erkend. Het omvat 22 dorpen entiteiten Braives, Burdinne, Héron en Wanze, ongeveer 15.000 inwoners leven in het natuurpark. De rivieren waar het zijn naam aan ontleent, Burdinale en Mehaigne groeven twee zeer gevarieerde valleien vanuit geografisch oogpunt, met interessante landschappen en mooie en goed bewaarde dorpen. Ze hebben het geluk dat  het ontmoetingspunt zijn tussen het plateau van Hesbaye en de oevers van de Maas. Deze functie geeft  de bosecosystemen van wetlands en graslanden onderkant van valleien aan de ene kant, en agrarische uitgestrekte van de andere Haspengouw. Als wandelaar  genieten we van gevarieerde wandelingen in het midden van de bijzondere flora en fauna met vele Natura 2000-gebieden, het Europese netwerk van opmerkelijke biodiversiteit.

We gaan verder met onze tocht en komen aan de “Charmille”van het kasteel  Pitet Castle bestaande uit gebouwen uit de zeventiende en achttiende eeuw en een boerderijplein in Maaslandse Renaissance gerenoveerd in de negentiende eeuw in het prachtige park. Wij kunnen alleen maar door de Charmille wandelen en van de rest zien we niks. Weer verder met onze tocht en komen aan de kasteelhoeve en de tuinen van de planten.

JARDIN DES PLANTES DE PITET: De beheerscommissie van het ‘Natuurpark van de valleien van de Burdinale en de Mehaigne’ liet deze tuin aanleggen binnen de muren van de vroegere moestuin uit 1860 van het kasteel van Pitet. In de Plantentuin gedijen meer dan 300 inheemse plantensoorten waaronder geneeskrachtige planten, wilde en eetbare planten, kruiden en verfplanten. Een deel is gerangschikt volgens plantkundige familie, een ander deel volgens eigenschap (giftige planten, planten die tussen het graan groeien, eetbare planten, geurende planten en planten die haalinsecten aantrekken). Weer verder komen we aan het Kasteel van Fallais.  

Het Kasteel van Fallais is een kasteel uit de 13e eeuw in Fallais in de provincie Luik. In de dertiende eeuw behoorde het toe aan de familie Beaufort. In 1275-1278 geraken de Heren van Fallais betrokken bij de zogenaamde koeienoorlog uitgevochten tussen het Graafschap Namen en het Prinsbisdom Luik. In oktober 1468 verbleef Karel de Stoute, hertog van Bourgondië, eigenaar van Fallais, met Lodewijk XI van Frankrijk, koning van Frankrijk, in het kasteel tijdens de vernietiging van Luik  Het kasteel werd door Auguste Van Assche in 1881-1882 gerenoveerd.

Tegenover het kasteel de grote kasteelhoeve. We gaan weer verder met onze tocht. Nog even en we komen aan de halte plaats Fallais. Wij zitten nu op de oude spoorlijn Landen-Statte-Ciney deze werd in 1875 ingehuldigd en tot 1964 in bedrijf. Village du Saule.

In het hart van het natuurpark Burdinale-Mehaigne, is het Village du Saule een charmant en opmerkelijk historisch en natuurlijk ensemble om te ontdekken ... Het bevat vele opvallende gebouwen, waaronder een oud 17e-eeuws hof van justitie en een oude molen, beide volledig gerestaureerd.  Aan deze gebouwen, aan de rand van Mehaigne, is een speelse en leerzame wilgenbaan aangelegd. Deze verrassende ruimte bevat een avonturenrondleiding, een labyrint, een watertuin, een levende wilgentunnel, een salicetum, een osierie, een visvijver en een veelvoud aan elementen zodat u de wilg in alle staten kunt ontdekken! Niet ver daarvandaan ligt het natuurreservaat Hosdent-moeras van 8 hectare. Deze betoverende omgeving zorgt voor prachtige wandelingen zoals La Rainette des Marais, maar biedt ook de mogelijkheid om de ontdekking van de regio voort te zetten via de Traversine (RAVeL-lijn 127).

We wandelen verder en komen aan de hoeve “Chardon”. Deze vierkantshoeve uit de XVIIe eeuw was oorspronkelijk eigendom van de famlie A Gilkinet en C.Marshall  het wapenschild boven de deur is van Gilkinet en draag de datum 1692. Op de sluitsteen van de poort staat 1780 als datum. De “Chardon” de Distel is het embleem van de familie. We komen zo terug in het dorp nog langs de oude watermolen en dan zijn we terug op onze startplaats. De wandeling van ADEPS is zeker een van de mooiste die we al gedaan hebben. Een pracht van een wandeling met veel natuur en erfgoed zoals wij het graag hebben.

MARCHE ADEPS.

PETIT DE PIERRES ET D’EAU.

FALLAIS.

Vandaag een wandeling met ADEPS in Fallais. Vertrek aan de spoorweg en we steken de ‘Le Mehaigne” over. Prachtige natuur hebben we nu hier gehad. Kan ook niet anders we zijn in het “Parc Naturel Burdinale-Mehaigne” Het Natuurpark Burdinale en Mehaigne ligt in Haspengouw, in de driehoek gevormd door de steden Huy, Andenne en Hannut. De non-profitorganisatie "Studies en promotie van het regionale natuurpark van de vallei van de Burdinale" werd in 1981 opgericht en het natuurpark wordt in 1991 definitief erkend. Het omvat 22 dorpen entiteiten Braives, Burdinne, Héron en Wanze, ongeveer 15.000 inwoners leven in het natuurpark. De rivieren waar het zijn naam aan ontleent, Burdinale en Mehaigne groeven twee zeer gevarieerde valleien vanuit geografisch oogpunt, met interessante landschappen en mooie en goed bewaarde dorpen. Ze hebben het geluk dat het ontmoetingspunt zijn tussen het plateau van Hesbaye en de oevers van de Maas. Deze functie geeft de bosecosystemen van wetlands en graslanden onderkant van valleien aan de ene kant, en agrarische uitgestrekte van de andere Haspengouw. Als wandelaar genieten we van gevarieerde wandelingen in het midden van de bijzondere flora en fauna met vele Natura 2000-gebieden, het Europese netwerk van opmerkelijke biodiversiteit. We gaan verder met onze tocht en komen aan de “Charmille”van het kasteel Pitet Castle bestaande uit gebouwen uit de zeventiende en achttiende eeuw en een boerderijplein in Maaslandse Renaissance gerenoveerd in de negentiende eeuw in het prachtige park. Wij kunnen alleen maar door de Charmille wandelen en van de rest zien we niks. Weer verder met onze tocht en komen aan de kasteelhoeve en de tuinen van de planten. JARDIN DES PLANTES DE PITET: De beheerscommissie van het ‘Natuurpark van de valleien van de Burdinale en de Mehaigne’ liet deze tuin aanleggen binnen de muren van de vroegere moestuin uit 1860 van het kasteel van Pitet. In de Plantentuin gedijen meer dan 300 inheemse plantensoorten waaronder geneeskrachtige planten, wilde en eetbare planten, kruiden en verfplanten. Een deel is gerangschikt volgens plantkundige familie, een ander deel volgens eigenschap (giftige planten, planten die tussen het graan groeien, eetbare planten, geurende planten en planten die haalinsecten aantrekken).

MARCHE INTERNATIONALE.

MARCHEURS DE LA BASSE-MEUSE.

VISE.

Visé; Wezet ligt aan weerszijden van de Maas, tussen Luik en Maastricht. De gemeente grenst voor een deel aan de Nederlandse gemeente Eijsden-Margraten, met de Maas als grensrivier ertussen. Daarnaast grenst deze Waalse gemeente ook bij Ternaaien aan Maastricht. Wezet ligt in het dal van de Maas op een hoogte van ongeveer 75 meter. De Berwinne stroomt ten oosten van Wezet in noordelijke richting en buigt dan om naar het westen, om ten noorden van Wezet in de Maas uit te komen. De voorstadswijk Devant-le-Pont ligt op de westoever van de Maas, tussen Maas en Albertkanaal. We wandelen nu uit vise en wandelen langs het kanaal. We wandelen verder door het landschap en al vlug komen we aan de Maas welke we een heel tijdje volgen. Boten varen op en neer en het is aangenaam om hier te wandelen. Dan klimmen we de oever op en komen zo op het plateau waar we een mooi zicht hebben op de Maas. Hier is landbouw wat we zien, tarwe velden waar al verschillende afgedaan zijn en ook zijn hier velden met welriekende bloemen een zee van blauwe fijn ruikende bloemen. Ook nog verschillende hoogstamboomgaarden waar koeien in grazen. Wat is het toch fijn om hier te wandelen. Zo komen we in het volgende dorp met een bijzonder kerk deze staat waar vroeger de burg stond de muren rond de kerk staan er nog altijd van uit de tijd van de burg. Een beschermd monument. Hier ook onze rust en controlepost en dan weer verder met onze wandeling en we komen zo terug in Visé. We gaan naar de parking aan de Maas en dan terug naar de startplaats waar deze toch mooie wandeling eindigt.

42E MARCHE DES CHARMILLES.

CLUB MARCHE DES CHARMILLES.

XHOFFRAIX.

Xhoffraix is een gehucht in Bévercé, een deelgemeente van de Luikse gemeente Malmedy. Als je hier komt wandelen moet je genieten van de prachtige natuur, de verscheidenheid van fauna en flora. De verscheidenheid van landschappen op een afstand van 12 kilometer is niet te geloven, weilanden en bossen; riviertjes die door de bossen en weilanden vloeien. Zo mooi is het hier in Xhoffraix. We wandelen dan ook zoals de Waalse vrienden zeggen “ à l'aise” vind dit de juiste bewoording voor een wandeling in Xhoffraix, genieten en op zijn gemak. We wandelen een eind door het bos en komen zo aan de “Carriers de la Warche” De groeve is gelegen aan de rand van het Natuurpark Hoge Venen Eifel in de vallei van de Warche. De ontginning gebeurt in harmonie met de natuur en milieubewust. Deze groeve doet mee aan het project « Life in Quarries ». Dit project promoot de methoden die de ontwikkeling van de biodiversiteit van fauna en flora in actieve ontginningsterreinen mogelijk maken. In België trekken verschillende zeldzame diersoorten voordeel van de specifieke habitats die onstaan als gevolg van de ontginningsactiviteiten. Dit geldt voor, onder andere, de oeverzwaluw, de hagedis en de vroedmeesterpad. Het is een hele ingreep op het landschap maar er gebeurt toch ook iets positief voor de natuur. Wij wandelen door de carrières en we komen aan “Au Moulin” een oude watermolen die nu camping is. Wat verder terug door het prachtige bos we volgen een heel eind de beek en moeten verschillende keren over houten brugjes wat toch mooi. Op smalle paadjes klimmen we verder, langs hoge rotsen en over houten paadjes. Een beleving van de natuur is het hier wel. Vlinders en hagedissen komen we tegen en vele mooi bloemen. We stekken de grote weg over en wandelen het “Reserve Naturelle des Haute Fagnes” in. Hier toch weer een heel ander landschap meer vlak met uitgestrekte zichten over de hoge vennen. We wandelen hier een hele tijd over plankenpaden en dan komen we terug in Xhoffraix. Hier de prachtige hagen voor de huizen” Charmilles” genoemd een bescherming tegen de hevige koude in de winter. Hier eindigt een prachtige wandeling.

22E MARCHE DES TROIS SOURCES.

LES AMIS DU HENRY FONTAINE.

GRAND – HALLET.

Vanaf de 9de eeuw maakte het dorp deel uit van het Graafschap Avernas. Na de opheffing ervan ging Grand-Hallet deel uitmaken van het baljuwschap Hannuit in het Hertogdom Brabant. Het dorp was deels in het bezit van het Kapittel van Sint-Lambertus te Luik en deels van de Abdij Maagdendaal van Oplinter. We vertrekken aan het kasteel/hoeve in Grand Hallet, dit kasteel bezit nogaltijd een werkende hoeve. Een indrukwekkend gebouw met zeer grote stallingen. We wandelen hier zeker nog in een landbouw gebied dat zien we op de wandeling wel veel velden en akkers en ook weilanden. Wat verder komen we opnieuw aan een prachtige kasteelhoeve ook hier nog altijd in bedrijf. Rond de hoeve weilanden en akkers en de koeien grazen voor de hoeve wat mooi toch. Weer verder komen in Petit Hallet. Ook hier velden en akkers, weilanden met nog een paar mooie holle wegen. En oude boerderijen die de tand des tijd doorstaan hebben. We wandelen door kleine wegjes en zo komen we terug in Grand Hallet. Wat is het landschap toch mooi. Vergezichten over velden en akkers en in de verte een kerktoren zo mooi. Dan komen we terug in Grand Hallet. In de dorpskom staan nog verscheidene gerestaureerde oude huizen die gebouwd werden in tufsteen die in de plaatselijke groeve gedolven werd.

“Tufsteen is een relatief zachte steensoort die gemakkelijk te bewerken is. Andere benamingen voor tufsteen zijn duifsteen en dufsteen. Gemalen tufsteen noemt men tras. Tras wordt toegevoegd aan metselspecie om te zorgen voor een vaster en waterdicht metselwerk.”

Hier is de turfsteen geelkleurig en het zijn opvallende gebouwen. Gelukkig zijn er verschillende bewaard waardoor wij deze prachtige steen ook kunnen bewonderen en zo ook de vindingrijkheid van de inwoners bewaard is gebleven en hoe de lokale steen diende als bouwmateriaal. Wat verder en wij zijn op het einde van deze toch wel prachtige wandeling.

TRAUMPHADE: RIJN.

KÖNIGLICHTE AUSSICHTEN.

WOLFSDELLE.

RHENS.

Foto deel 2.

TRAUMPHADE: RIJN.

KÖNIGLICHTE AUSSICHTEN.

WOLFSDELLE.

RHENS.

Traumpfade van de Rijn, Moezel en Eifel

In het gebied van de Rijn, Moezel en Eifel valt veel te ontdekken

Het gebied van de Rijn-Moezel-Eifel verleidt tot wandelen. Een netwerk van Traumpfade doorkruist de regio en nodigt u uit om het fraaie landschap met zijn prachtige natuurmonumenten en culturele bezienswaardigheden te verkennen. 26 wandelroutes voeren door dichte bossen en woeste vulkaanlandschappen, over hoogvlakten en steil hellende wijngaarden en langs middeleeuwse kastelen en burchten, met spectaculaire uitzichten over het Rijn- en Moezeldal.

Het Traumpfad Wolfsdelle (Wolvenlaagte) langs de Rijn is degene die we vandaag bewandelen wij zijn benieuwd wat er ons te wachten staat. Dit Traumpfad heeft de vorm van een rondgang. De route gaat van start bij het oude raadhuis van Rhens en leidt door de wildpoort in de middeleeuwse stadsmuur via een opgaand pad naar de hoogvlakte van de Rijn. Het loont de moeite om hier een korte omweg te maken naar de Koningstroon, een monument van basalt waar de middeleeuwse koningen eertijds hun eed van trouw zwoeren. Vanaf de Marksburcht kunt u genieten van een prachtig panorama op de Rijn. Het uitzicht strekt zich tot het fort Ehrenbreitstein. Het zal u grote moeite kosten om u van dit panorama los te rukken en uw weg te vervolgen. Via een kronkelend veldpad met nauwe bochten vervolgt de weg zich opwaarts naar de uitkijkpost ‘Lützelforst’. Voorbij het joodse kerkhof is het ontspannen lopen. Via een open landschap met boomgaarden komt u aan bij het kapelletje van St. Antonius. Van hieruit klimt de weg door een gemengd bos langs de Rijn omhoog naar een volgende heuvel. Van daaruit voert een kronkelend pad naar beneden in het Obere Mühlental. Na een korte, steile klim bereikt u de Rheinhöhe Kriesenkopf. Deze inspanning wordt beloond met een spectaculair uitzicht op het laaggebergte Hunsrück en middelgebergte Taunus. De route vervolgt zich door het bos omlaag naar een holle weg, die de ‘Wolvenlaagte’ wordt genoemd. Deze wordt omringd door knoestige oude bomen. Vervolgens daalt u af naar het Mühlental. De Nikolauskapel aan de rand van het pad herbergt herinneringen aan een oud vissersdorp. Via een smal pad langs de beek Mühlenbach voert de route terug naar het beginpunt. Een prachtige dagtrip voor iedereen die van een wandelvakantie aan de Rijn wil genieten.

Hoogtepunten van de Wolfsdelle

Prachtige uitzichten op het werelderfgoed Boven Midden-Rijndal

Idyllisch vakwerkdorp Rhens met de historische Koningstroon

Weidevelden van het Oberes Mühlbachtal

Rheinhöhe Kriesenkopf

Panorama op de Rijn, de Marksburcht.

Stad Rhens.

Een stadje met prachtige vakwerkhuizen en een nog deel van de stadsmuren. Gezellig pleintje aan het stadshuis met een mooie fontein. een mooie Rijnallee waar je kunt op wandelen en verschillende torens van de stadsomwalling. Aan de andere zijde van de Rijn kastelen. We wandelen even rond in de stad om daarna iets te gaan eten. Een prachtige dag in Rhens.

<br<

46E MARCHE INTERNATIONALE.

MALMEDY MARCHE.

MALMEDY.

We vertrekken met onze wandeling in het centrum van Malmedy. De naam "Malmedy" is vermoedelijk van Gallo-Romeinse oorsprong. De vroegste vermelding van het klooster Malmedy stamt uit 670: de monasterio Malmundario. Latere vormen zijn Malmedie (1287), Malmundier (1288), Malmonder (1367), Melmender (1388) en Malmeder (1451), en sindsdien werd de plaats in het lokale dialect Malmder genoemd, wat ten slotte Måmdey werd.[1] De autoriteiten gebruikten Malmedy, zoals in Stavelot-Malmedy. Onder invloed van Duits nationalisme werd de plaats na de Pruisische annexatie in 1815 hernoemd in Malmünd (ook wel Malmünde), waarop men in het Franse taalgebied reageerde door voortaan Malmédy te schrijven; beide accenten zijn uniek voor beide talen en legden daarom een duidelijke aanspraak op de identiteit van de plaats, hoewel het strikt genomen geen historische namen waren. Na de Belgische annexatie in 1919 werd de naam weer Malmedy -zonder accent- en verdwenen geleidelijk de andere spellingen. We komen langs een vakwerkhuis dat vroeger diende om huiden te looien en we gaan nu verder en komen aan een kapel ze is open en we gaan even binnen kijken. Weer gaan we verder met onze wandeling en nu begint de klim langs prachtige huizen en dan zijn we achter de Kathedraal, de voormalige benedictijnenabdij (gesticht ca. 650, opgeheven in 1797) en de abdijkerk (1775-1784), die in 1920 zetel van de bisschop van Eupen-Malmedy werd. Na opheffing van het bisdom in 1925 bleef de kathedrale titel behouden. De kathedraal bewaart de relieken van de Heilige Quirinus. Weer verder komen we aan de Calvarieberg met prachtige beelden van elke statie het is wel klimmen naar de top maar het is er wel mooi. Dan een heel eind door het bos altijd klimmen met prachtige vergezichten. Dan dalen we terug af naar het stadje en steken de rivier over. Op de oude brug over de Warche staat een versteende Heilige Nepomucenus. We vervolgen onze weg en komen langs het oudste huis van Malmedy. Dan wandelen we de Ravel op; De “groene weg van het voormalige bisdom” nodigt uit om de dal van de Warche te ontdekken, prachtige zichten krijgen we. Een heel eind volgen we de ravel en dan klimmen we weer een stukje het bos in. Zo komen we aan het monument van Apollinaire een Waalse schrijver die hier in 1899 in de streek verbleef. Dan weer een eind door het bos met plots een mooie kasteeltje in het dal en wij weer verder en benden in het dal ligt Malmedy. Wat verder komen we terug in Malmedy en we dalen af. We komen terug aan de brug over de Warche en wat later zijn we terug op ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Malmedy.

13e MARCHE DU CHATEAU VERT.

MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.

HUY.

Hoei gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren de Maas, de Hoyoux en de Mehaigne. De gemeente omvat, behalve de stad Hoei, de kernen Ben-Ahin, Neuville-sous-Huy en Tihange. Men spreek van de 4 wonderen van Huy.

Li Pontia: stenen brug over de Maas uit 1294, vele malen vernield en hersteld, in 1944 opnieuw verwoest en in 1956 vervangen door nieuwe brug

Li Tchestia: kasteel van de prins-bisschoppen van Luik. Dit kasteel is na 1717 afgebroken, later is op dezelfde plek het Hollandse Fort gebouwd

Li Rondia: roosvenster van de Onze-Lieve-Vrouwkerk. Het venster heeft een diameter van 6 meter (inclusief stenen omlijsting: 9 meter)

Li Bassinia: fontein uit de 15e eeuw, in de 18e eeuw aangepast, op de Grote Markt. We zullen vandaag de twee overgebleven wonderen zien.

Om te beginnen verlaten we de start en al vlug wandelen we een eind door de stad later op het einde van de wandeling komen we door het oude stadsgedeelte. We komen aan het klooster Claire Lieu. De Orde van kruisheren is de enige religieuze orde die in België is gecreëerd! De patroonheilige van de gebroeders Crosier, vaste kanunniken van het Heilige Kruis, is Saint Odile, martelaar van de 3e eeuw, die de 11.000 maagden van Sint-Ursula in Keulen zou vergezellen, waar ze werden afgeslacht door de Hunnen. Dit bevel werd goedgekeurd door paus Innocentius IV in 1248, onder de heerschappij van St. Augustinus. Het klooster van Hoei werd opgericht, naar men zegt, door Theodore de Celles. De overste van de Orde, de generaal genaamd, woonde altijd al in het moederhuis van HUY, een van de rijkste kloosters in het Pays de Liège, het landgoed Clair-Lieu. De eerste generaal was Pierre Walcourt, de laatste Jacques Dubois. Het klooster werd op 16 juni 1798 verkocht door de Franse Revolutie en de vernietiging duurde van 1798 (kerk) tot 1818 (vierkante toren). Het blijft vandaag de belangrijkste toegangspoort en twee hectare land van de oude brouwerij, omringd door een muur. We klimmen nu een heel eind en komen zo aan de muur met ronde torens. In de verte op de heuvel hebben we een zicht op het fort van Huy. En een zicht op de Collegiale kerk Onze-Lieve-Vrouw en Domitianus van Hoei. Later zullen we daar terug aan komen nu verder met onze wandeling, we gaan verder langs mooi huizen en dan komen we aan een kasteel/hoeve, het kasteel van Huy. Wat een prachtig gebouw met een boerderij. Verder met onze tocht. Nu eindelijk een stuk bos met zicht op de Kerncentrale Tihange. Dan komen we aan het kasteel van Tihange. Indrukwekkend 14e-eeuws kasteel in Maas-stijl met uitzicht op een groot terrein van meer dan 6 hectare dat wordt beschermd door hoge muren. Het werd in 1576 gebouwd door Charles van Potters en is nog steeds bewoond: familie Nuvolara, Van den Steen en ten slotte de zeer beroemde Baron POSWICK en zijn familie. Weer verder langs het stadshuis en dan langs het centrum met verschillende prachtige gebouwen en we bezoeken ook de kerk nog zo komen we aan het einde van een prachtige wandeling.

Musée de la fraise.

We wandelen even door de straten van Wepion om dan aan het Museum van de aardbeien te komen. Het Aardbeienmuseum ligt in een park aan de oever van de Maas en biedt zijn bezoekers vijf tentoonstellingszalen gewijd aan de plaatselijke geschiedenis en de aardbeienteelt. Voor de wandelaars is deze vandaag gratis te bezoeken, we nemen de tijd om even binnen te gaan en de verschillenden zalen te bezoeken fijn om hier wat tijd door te brengen.

MARCHE DE LA FRAISE.

LES SPITANTS DE NAMUR.

WEPION.

Wépion is een deelgemeente van Namen. De plaats is bekend voor zijn watersportfaciliteiten op de Maas, de ruïne van een 17e-eeuws karmelietessenklooster (de Marlange). Lodewijk XIV verbleef hier tijdens het beleg van Namen; in de tijd van de Franse Revolutie werd het verwoest. Hogerop de oevers is de grond zeer geschikt voor de teelt van aardbeien, de beroemde fraises de Wépion. Er is ook een Musée de la fraise. We wandelen even door de straten van Wepion om dan aan het Museum van de aardbeien te komen. Het Aardbeienmuseum ligt in een park aan de oever van de Maas en biedt zijn bezoekers vijf tentoonstellingszalen gewijd aan de plaatselijke geschiedenis en de aardbeienteelt. Voor de wandelaars is deze vandaag gratis te bezoeken, we nemen de tijd om even binnen te gaan en de verschillenden zalen te bezoeken fijn om hier wat tijd door te brengen. Na het bezoek weer verder met onze wandeling. Dan wandelen we een heel eind langs de Maas met prachtige villa’s. wat verder zien we het kasteel van de Heren van Dave. Het bestaat uit een aantal van de oudste gebouwen aan de zijde van de spoorlijn Namen-Dinant, en het 18de-eeuwse kasteel direct aan de Maas. Het is omringd door een park van 7 ha in Engelse stijl, met een aantal zeldzame boomsoorten. De grote bossen aan de westelijke kant van de spoorweg behoren tot het domein en worden om hun hout geëxploiteerd. Domein en kasteel zijn niet publiek toegankelijk. Wat verder ligt het Château de Wasseige. een kleiner kasteel. Het oudste gedeelte ervan, gelegen aan de achterzijde, dateert uit het begin van de 18e eeuw; het nieuwere gedeelte, in Engelse stijl, werd gebouwd in 1865 door de architect Alphonse Balat die ook de koninklijke serres in Laken ontwierp. Het kasteel, het beschermde park en de eveneens geklasseerde weiden rondom behoren toe aan de bankiersfamilie de Wasseige. We wandelen langs de Maas en zien ontelbare jonge vissen de Maas is een levende rivier. Verder met onze wandeling door de velden en langs de aardbeienvelden en wat later dalen we terug af naar het centrum van Wepion waar onze mooie wandeling eindigt.

VAKANTIETOCHT. DE SCHOVERIK DIEPENBEEK.

Onze maandelijkse wandeling met De Schoverik; vertrek in de zaal de kei. We wandelen door de velden en langs de akkers. Wat is alles vroeg dit jaar de granen staan al rijp nog even en ze worden geoogst. Langs de veldwegen staan de bloemen die vlinders aantrekken, mooi om te zien, we nemen de tijd om ze even te bekijken en als het lukt ze even op foto te zetten. We kunnen de dagpauwoog, waarvan de prachtige vlekkentekening doet denken aan die van een pauw, is één van de algemene soorten dagvlinders en het landkaartje was vroeger vrij zeldzaam, nu is het een algemene stand vlinder in Vlaanderen. De naam, landkaartje, verwijst naar het landkaartpatroon op de onderkant van de vleugels. Uniek is dat de voorjaarsgeneratie er helemaal anders uitziet dan de vlinders die in de zomer vliegen. We wandelen verder het gras is al hooi geworden en ligt opgerold en gepakt op het veld gereed om binnen gehaald worden. Nog wat verder de schapen hebben zich in de schaduw van de bomen gelegd het is ook redelijk warm. Nog even verder langs een mooi huis en we zijn terug aan ons vertrek. Einde van onze maandelijkse wandeling met de Schoverik.

35E MARCHE DES MEURIES.

LES MEUNIERS.

ZETRUD-LUMAY.

We vertrekken met onze wandeling in de molen van Lumay. De molen Lumay was een korenmolen aangedreven door een waterrad op de sterkte van 10 paarden. Deze "molen" (Tarlier en Wauters) heeft altijd behoord tot de heren van het dorp. In 1753 Jean-Baptiste Diest, beweerde dat de molen onvoldoende is en dat in geval van gebrek aan water de dorpelingen hun graan om te malen naar Heylissem of Hoegaarden moesten gaan. De Oostenrijkse regering stond hem toe een windmolen te bouwen in Zétrud-Lumay. Maar deze windmolen kwam er niet en in 1780 de verleende concessie werd stop gezet. Wij vertrekken met onze wandeling samen met Seppe en Jelle door de velden van het dorp. De jongens genieten van de mooie omgeving. Zo komen we aan onze controlepost waar we ven rusten en de jongens even op adem kunnen komen. We wandelen verder langs de kerk en Jelle en Seppe ontdekken het oorlogstuig aan de kerk en ze moeten natuurlijk even verkennen. We geven ze de tijd om het allemaal te ontdekken. Dan weer verder langs de natuur, weilanden en velden. Zo komen we aan de Ravel 52 van de Ligne 142. Een rustige oude spoorwegzate met hier en daar toch mooie zichten, een vijver en weide zichten op de omgeving. Ook een stukje langs de spoorweg waar sporttuigen staan en Jelle en Seppe moeten ze natuurlijk even uit proberen, wat verder langs een mooi kasteeltje. Dn nog een stukje langs de velden en we komen terug aan de watermolen waar deze toch wel mooie wandeling eindigt.

Landkaartje (Araschnia levana)

Het landkaartje was vroeger vrij zeldzaam, nu is het een algemene standvlinder in Vlaanderen. De naam, landkaartje, verwijst naar het landkaartpatroon op de onderkant van de vleugels. Uniek is dat de voorjaarsgeneratie er helemaal anders uitziet dan de vlinders die in de zomer vliegen.

MARCHE DE LA CAMARADERIE.

LES ROUBALEUS SERAING.

BONCELLES.

Boncelles is een deelgemeente van de gemeente Seraing. In het noordelijk deel van Boncelles ligt fort Boncelles als onderdeel van de fortengordel rond Luik. Wat kun je zeggen van een wandeling die de hele tijd door het bos gaat. Eigenlijk niet veel alleen zeggen dat het een prachtige wandeling was. Wij genieten van de prachtige natuur, de verscheidenheid van bomen. De weinige open stukken die we tegenkomen daar kunnen we van de vlinders genieten. Witjes en citroenvlinders vliegen hier rond mooi is dat wel. Hoe de natuur door zijn verscheidenheid ons pleziert. Wat een bijzondere gelegenheid om zo maar wat rond te lopen in deze prachtige uitgestrekte bossen. Een dikke proficiat aan de Roubaleus van Seraing.

1E MARCHE PRE VANCANCES.

MORTIER C’EST L’PIED.

MORTIER.

Mortier ligt in het Land van Herve, op een hoogte van ongeveer 200 meter, tussen de valleien van de Ruisseau de Mortier en de Ruisseau Loneu. De omgeving wordt gekenmerkt door landbouw. We komen aan in Mortier en komen vele wandelvrienden tegen, altijd fijn om hen tegen te komen. Even door het dorp en dan het mooie “Land van Herve” Door weilanden met hier en daar nog hoogstambomen met de koeien die zich eronder schuilen tegen de warmte. In de verte de kolenmijn van Blegny. Het is mooi om ze zo te zien op een afstand en dan zie je ook hoe indrukwekkend ze is. Blegny-mijn : De geslaagde geschiedenis over de omschakeling van de steenkoolmijn van Argenteau-Trembleur naar een historisch erfgoed. De mijn is op het platteland gelegen, een honderdtal meters boven het maasniveau, en is de laatste concessie in het noordoosten van het Luikse bekken. We wandelen verder door het prachtige landschap zo komen we in Bolland, ligt in het Land van Herve, in de vallei van de Bollandbeek. De valleien van de Bollandbeek en de hierin uitstromende Ruisseau de Noblehaye hebben enkele bossen, het plateau wordt ingenomen door landbouwactiviteit. Het is aangenaam om hier te wandelen veel afwisseling , een stukje door het bos dan weer langs weilanden en akkers, golvend landschap. De weidse zichten over het “Land van Herve” langs de veldwegen en op de kruisingen staan mooie ijzeren kruizen. Prachtig onderhouden en dikwijls voorzien van een bloem, waaronder een moordkruis van 1630. Verder wandelen we en we komen zo terug in Mortier waar verschillende wandelvrienden aan gekomen zijn. Wat een prachtige wandeling.

FRUITTOCHT.

AVIAT ST TRUIDEN.

AALST-DORP.

Aalst ligt in Droog-Haspengouw. De Melsterbeek loopt van zuid naar noord door het grondgebied van Aalst. Naar het zuiden toe loopt de hoogte geleidelijk op tot 100 meter, waar zich Den Armenberg bevindt. Landbouw en fruitteelt vormen de belangrijkste agrarische activiteiten. Ten noordwesten van Aalst bevindt zich de voormalige Vliegbasis Brustem. We vertrekken in het centrum naast de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk, een neogotische dorpskerk uit 1854, omringd door een kerkhof. In de onmiddellijke omgeving enkele hoeven met een 18e-eeuwse kern en de Pastorie met 17e-eeuwse kern. Aalst werd in 1107 voor het eerst schriftelijk vermeld, als Alste. Dit zou afkomstig zijn van het Germaanse alhusta, wat heiligdom betekent. Enkele Romeinse en Frankische vondsten bewijzen dat er reeds vroeg bewoning was. Het document uit 1107 toont aan dat Aalst toen reeds een parochie was, waarvan het patronaatsrecht berustte bij de Abdij van Sint-Truiden. De heerlijkheid Aalst was een Loons, vanaf 1366 een Luiks, leen. In de 17e en 18e eeuw maakte Aalst, samen met Voort, Brustem en Rijkel, deel uit van de Baronie Voort, die einde 18e eeuw het Graafschap Rijkel ging heten maar uiteindelijk, samen met het feodalisme, werd opgeheven. Aalst werd toen een zelfstandige gemeente. We wandelen door het landschap dat heel afwisselend is wat weilanden en wat akkers maar vooral prachtige holle wegen, waar de das zich thuis voelt we zien de sporen van de das. We komen zo in Kerkom. Kerkom-bij-Sint-Truiden ligt in de vallei van de Cicindria of Molenbeek. Grootschalige landbouw en vooral fruitteelt wordt op de vruchtbare leemgrond bedreven. We komen in het centrum met een prachtig zicht op kerk en kasteel-achterzijde- De neoclassicistische Sint-Martinuskerk uit 1885 met ommuurd kerkhof. De kerk brandde af in 1975 waarbij enkel de buitenmuren overeind bleven staan. Er werd een nieuwe kerk gebouwd op dezelfde plaats als de oude. We wandelen even verder en komen zo aan de rustpost, na de rust weer verder en krijgen we een zicht op het Kasteel van Kerkom of Alstergoed. Dit kasteel was de zetel van de Heren van Kerkom. De naam Alstergoed is dan ook afkomstig van de familie Van Alsteren, die van eind 14e eeuw tot 1675 Heer van Kerkom was. De familie Van Schoor, eigenaars van 1707-1774, liet een classicistisch kasteel bouwen. In 1889 werd door de toenmalige eigenaar, baron F. de Moffart, iets ten noordwesten van dat kasteel, een nieuw kasteel in eclectische stijl gebouwd. Het classicistische kasteel werd grotendeels gesloopt. Slechts de noordoostelijke vleugel en de oostelijke hoektorens bleven bewaard. Hier bevonden zich de verblijven voor de bedienden en het wagenhuis. De beide gebouwen liggen in een park. Er is een terrasvormige tuin en daarin, op elk van de twee hoeken, een achtkantig tuinpaviljoen uit 1760. In het park rond het kasteel lopen paarden en het is zo mooi om te bekijken. Dan wandelen we weer terug de velden in en komen langs grote kersenplantage voorbij, de rijpe kersen nodigen uit om gegeten te worden, maar we blijven er van af. Nog wat verder komen we terug in Aalst waar de wandeling eindigt.

INTERNATIONALE WANDERUNG “RUND UM HAUSET”

MICKY-MAUSE HAUSET.

HAUSET.

Hauset is een dorpje aan de Geul, deel van de Belgische gemeente Raeren. Het wordt doorsneden door de Geul. Naast de vele wandel- en fietspaden doorheen het Akenerbos zijn tevens de Rochuskapel en de Hammerbrug trekpleisters van Hauset. De plaats wordt omringd door bossen, in het noorden vindt men uitlopers van het Aachener Wald. De Rotsiefbach stroomt vanuit een hoogte in dit bos zuidwaarts naar de Geul. We vertrekken met onze wandeling door het dorp zelf en komen zo aan de molen. Een prachtige gebouw met een vakwerkbrug tussen twee gebouwen. Dan wandelen we door de prachtige natuur , op de kruispunten staan oude wegkruizen. Dikwijls als aandenken aan een gebeurtenis of aan een ongeluk. We wandelen door het bos en worden richting Walhorn gestuurd. Na een tijdje een tijd door het bos komt de Hammerbrug in zicht. Wat een prachtig landschap we wandelen even langs de spoorweg waar de bermen vol staan met bloemen en de vlinders vliegen hier talrijk zo mooi om gade te slaan. Het golvend landschap met hier en daar een oude hoeve zo genieten van de prachtige omgeving. We komen onder de brug en daar staat de bunker nog die de oude brug moest beschermen. We wandelen verder door het bos met hier en daar een boerderij en zo komen we wat later op onze controlepost. Hier even rusten en met vrienden praten en dan weer verder de tweede gedeelte van onze tocht is bijna geheel in het bos. Dan komen we terug in Hauset langs een paar mooie oude huizen en dan eindigt onze wandeling waar ze enkele uren geleden begon. Een mooie en aangename wandeling in de Oostkanton.

Bijlagen:
Hauset.jpg (110.2 KB)   

36e MARCHE.

NOIR ET BLANC.

ROMSEE-FLERON.

Romsée ligt in het Land van Herve, op een hoogte van ruim 200 meter. De omgeving is sterk verstedelijkt. De Ruisseau de Geloun ontspringt iets ten zuiden van de dorpskom en loopt in zuidelijke richting naar de Vesder. Ten westen van Romsée ligt het Bois de Beyne. De landbouw was typisch voor het Land van Herve: veeteelt in een bosrijke omgeving, weiden met veel hagen en hoogstamboomgaarden, appel-, peren- en pruimbomen. Vanaf het begin van de 19de eeuw werd er op industriële wijze steenkool gedolven. De steenkoolmijn, S.A. des Charbonnages de Wérister had tot 2000 mensen in dienst en produceerde ooit meer dan 600 000 ton steenkool per jaar. Wérister werd in 1967 gesloten. Op 16 augustus 1914, bij de invasie aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, doodden de 35ste en 25ste infanterieregimenten van het keizerlijke Duitse leger 27 burgers en vernietigden 40 huizen in het dorpscentrum.

Het Land van Herve of Plateau van Herve

Het Land van Herve grenst in het noorden aan de Voerstreek, in het oosten aan het Hertogenwoud en de Belgische Eifel, in het zuiden aan de Ardennen en in het westen aan de Maasvallei. De naam komt van het stadje Herve in het zuiden van de streek, dat lang de belangrijkste marktplaats was. Terwijl de overgang in het landschap naar de Maasvallei, de Eifel en de Ardennen zeer abrupt is, lopen de landschappen in het noorden veel zachter over in de Voerstreek en Zuid-Limburg.

Onze wandeling brengt ons door de gemeente met zijn mooie gebouwen en langs de natuur op zijn moois. het is genieten van alles wat we tegen komen en zo verkennen we weer een stukje van ons Waalse grondgebied. Een mooie zomerse wandeling.