Het dorp is gelegen aan de Maas en wordt aan de westkant begrensd door die rivier en aan de oostkant door het Julianakanaal. Nog geen halve kilometer ten noorden van Obbicht liggen buurdorpen Grevenbicht en Papenhoven.

Het omliggende gebied is overwegend landelijk. Tot de Franse tijd was Obbicht een vrije rijksheerlijkheid die deels tot het graafschap Loon en deels tot het hertogdom Gelre behoorde. Wij wandelen een eindje langs de weg om zo aan het Monument van Willem van Oranje aan de Maas te komen hier gaan we het jaagpad langs de Maas op. Hier hebben we prachtige zichten op de Maas. We zijn hier op de grens met België we komen verschillende grenspalen tegen. In de weilanden langs de Maas grazen zwarte koeien. Zo word er hier aan natuurbehoud gedaan.

Wij wandelen verder langs de Maas en zien hoe de uiterwaarden vol water staan de Maas staat wel erg hoog. We wandelen weer verder op de dijk en genieten van de mooie beelden van de maasvallei. We komen zo aan de Korenmolen van Grevenbicht. De molen gelegen op de Kingbeek had een waterrad met een doormeter van 8,2 meter één van de grootste van Nederland. In 1887werd het waterrad vervangen door een turbine. Het is de oudste nog werkende turbine van Nederlands fabricaat. Tussen 1893 en 1926 werd er een Gasso stoommachine gebruikt. Vandaag is de schoorsteen daar nog getuige van. Enkele merkwaardige vondsten tonen aan dat Grevenbicht al vroeg bewoning kende. Lange tijd was Grevenbicht als oude Vrije Heerlijkheid in het bezit van de Heren van Heinsberg. Een bijzondere band met Heinsberg onderhield de Marckerhoeve, die waarschijnlijk heeft gelegen op de plaats van de voormalige brouwerij Koten. Eeuwenlang kende het overwegend katholieke Grevenbicht naast een protestantse gemeente ook een joodse gemeenschap, waarvan velen tijdens WOII werden weggevoerd en omkwamen in de Duitse vernietigingskampen.

Zo komen we aan de Jodenberg. De overledenen zijn begraven op en rondom een oude Romeinse tumulus (grafheuvel) uit de tweede eeuw. Anno 2008 zijn er 12 grafstenen bewaard gebleven, waarvan 5 op de heuvel en 7 eromheen. Op de heuvel zullen echter veel meer mensen zijn begraven, ook niet-Joden. De oudste, bewaard gebleven grafsteen stamt uit 1868 en draagt de naam van Mina Kronenberg. De naam Croonenberg is een bekende Joodse naam in Grevenbicht. Het jongste graf stamt uit 1947. Grevenbicht had een zeer kleine, maar wel zelfstandige Joodse gemeente met een eigen synagoge aan de Weidestraat. Wij wandelen in de vallei van de Kingbeek waar verschillende mooie historische gebouwen staan, we komen zo aan de toren van de oude Willibrorduskerk. De oude kerk is in 1968 vervangen door een nieuwe kerk. Wat verder komen we aan de kasteelroute – Kingbeek. We wandelen langs de Kingbeek en door het park waar we een zicht hebben op het kasteel.

Het huidige Kasteel Obbicht werd in 1780 gebouwd op de plaats en als vervanging van een middeleeuwse burcht ten zuiden van Obbicht. Het kasteel met zijn achtkantige centraalbouw is ontworpen door de Luikse architect Jacques-Barthélemy Renoz in Lodewijk XVI-stijl en uniek onder de Nederlandse kastelen en buitenhuizen. De kasteelgrachten worden gevoed door het water van de Kingbeek. Waar het grachtwater terugvloeit in de Kingbeek. Een mooi gebouw gelegen in een mooi bos/park. Zo eindigt een mooie wandeling.

Op de terug weg komen we langs Kasteel Born 

Bij het centrum van Born staan de overblijfselen van een oude waterburcht. Dit kasteel werd gebouwd in 1666 op de plaats waar een nog ouder kasteel heeft gestaan. De eerste vermelding daarvan dateert uit 1154. Door brand werd het kasteel in 1930 verwoest.

Daar later geen restauratie volgde, is het in de loop der jaren steeds meer in verval geraakt. In 1955 werd het verkocht aan de toenmalige gemeente Born. De bijbehorende voorburcht werd tussen 1989 en 1990 hersteld en functioneerde nadien als gemeentehuis. Rond de ruïne is een dierenpark aangelegd. Wij wandelen even langs het kasteel en langs het dierenpark. We komen dit zeker eens in de zomer bezoeken.