|
44E MARCHE INT. DES TROIS FRONTIERES.
MARCHEURS DES TROIS FRONTIERES.
PLOMBIERES.
Plombières-Dorp is fier op zijn oorsprong (Bleyberg), zijn geschiedenis en zijn patrimonium. Zoals een nestje in het groene langs de kronkelende Geul biedt het aan ons de wandelaars: De overblijfsels van de vroegere lood- en zinkmijnen (einde 1922), die als natuurreservaat beschermd worden (typische galmeiflora, zelden in Europa) en de ovens en hangars van toen.
Zijn achthoekige neo-byzantijnse kerk : een kunstwerk van elegantie waarin de lichtverdeling opvalt door een juiste verdeling van de talrijke ramen. Zijn mooie wandelwegen naar de heuvels van Braesberg, Boffereth en Belle-Vue. De deelgemeente Gemmenich grenst samen met haar buurgemeenten Kelmis, Aken en Vaals aan het drielandenpunt. Tevens ligt een deel van het Belgische deel van het Aachener Wald op het grondgebied van de gemeente Blieberg. In het noordwesten ligt een deel van het Beusdalbos in de gemeente. We vertrekken in het centrum van het dorp en langs de oude mijnwerkerswoning.
Huis van de Mijnsite
Dit gebouw is één van het oudste van de gemeente. De bouw heeft tijdens de winter 1644-1645 plaatsgevonden. In 1982 werd de gevel en het dak onder monumentenbescherming gestelt. Bij renovatie is een groot deel van het vakwerk bewaart gebleven. Delen die in een te slechte staat waren, werden met dezelfde materialen, maar met behulp van de huidige technologie vervangen. De authenticiteit is daarom nog goed herkenbaar. Het project werd met de grootste zorg en nieuwste duurzame technologie in de bouw uitgevoerd. Dit huis uit de 17e eeuw herbergt een museum dat gewijd is aan de geschiedenis van Plombières en zijn natuurreservaat waar zeldzame planten bloeien op een bodem die verrijkt is met metalen.
We wandelen door het natuurreservaat en komen langs de zinkviooltjes. Het oude mijnterrein zuidelijk van Plombières is nu een natuurreservaat en rond juni bloeien de zinkviooltjes er overvloedig. Ze kwamen daar van nature al voor, voordat de mijnexploitatie begon. Het was een aanwijzing dat er zink in de grond zat. We wandelen een heel eind door dit prachtig stukje natuur. We komen aan de achthoekige neo-byzantijnse kerk. Dan klimmen we het dorp uit. En wandelen naar Montzen, was de bakermat voor een voorspoedige en vruchtbare geschiedenis. Het was zonder twijfel een van de oudste platteland centra van het Land van HERVE. Volgens oude kronieken uit 1075 was Montzen de zetel van een belangrijke rechtbank met bevoegdheden over o.a. de plaatsen "Kelmis, Gemmenich, Hombourg, Moresnet, Teuven en Sippenaeken." In de tijd waren er een hoog gerechtshof onder de macht van de leenheer, vijf handelsrechtbanken en een feodaal gerecht genaamd naar de H. Anna. We komen zo aan in de wijk Montzen-gare met het rangeerstation. De bouw hiervan werd gestart in 1915 door de Duitsers, die het werk door Russische krijgsgevangenen lieten uitvoeren. We wandelen verder om in Moresnet te komen. Midden door het dorp stroomt de Geul en de langste (1.300 m) en hoogste (68 m) spoorwegviaduct van België.
In de dorpskern staan huizen gebouwd met groefstenen uit de streek, een oude gerestaureerde smederij en de Sint Remigius parochiekerk met een klok uit het jaar 1272. Wat verder ligt Kasteel Alensberg was vroeger een mooi groot kasteel dat lag op de plaats waar de weg naar Plombières zich afsplitst van de weg van Montzen naar Moresnet. Nu een eind langs de oude spoorweg.
De oude NMBS lijn 38 (genoemd "van het land van Herve ") was vroeger de verbinding tussen Luik (Chênée) en Plombières (Bleyberg) over Hombourg, waar in het oude station het toekomstige spoorwegmuseum ontstaat met een verzameling van oude spoorwagens en locomotieven op een vernieuwde spoorinfrastructuur. In Plombières (Bleyberg) is het verbindingspunt van de oude lijn 38 met de oude lijn 39, die van Montzen komt via Moresnet (waar onder het viaduct nog een verbinding met Kelmis bestaat). Deze lijn loopt over het oude mijnterrein van Bleyberg en na de verbinding met de oude lijn 38 kronkelt ze in de richting van Gemmenich waar ze aansluit bij lijn 24 vóór de Duitse grens , in de omgeving van het Drielandenpunt. De lijnen 38 en 39 zijn groene juweeltjes die men te voet kan doen.
Nog even langs de spoorweg en dan terug in Plombières waar deze toch wel mooie wandeling eindigt.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
