22STE MIJNMONUMENTENWANDELING.

W.S.V. WINTERSLAG.

WINTERSLAG.

Het vertrek van de wandeling is op C-Mine, is de naam voor een ontwikkelings- project van de voormalige steenkoolmijn van Winterslag in Genk.

Een deel van de mijngebouwen en -installaties is behouden gebleven en heeft monumenten- status. De gebouwen in neoclassicistische- en neo-Vlaamse renaissancestijl dateren uit de periode 1912-1925. Erachter liggen twee schachtbokken: één uit 1916 (het oudste van Limburg) en één uit 1963, de laatste ooit gebouwd. Deze Kempense mijnzetel was gevestigd in Winterslag. Het was de mijn die in 1917 en daarmee als eerste begon met steenkoolproductie in Limburg. Al voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog had men hier steenkool aangetroffen. De Duitse bezetter stond de uitbaters toe de mijn verder uit te bouwen. De mijn haalde in 1967 nog een jaarproductie van 1.635.514 ton. De totale mijnproductie bedroeg 66.593.000 ton. In 1953 was de tewerkstelling maximaal met 6250 mijnwerkers. De ondergrondse verdiepingen lagen op 600, 660, 735 en 850 m. In 1988 sloot de steenkoolmijn definitief.

We wandelen verder en lopen richting de mijnterril, 163 m hoog. En als we even achterom kijken hebben we nog een mooi zicht op de twee mijnschachtbokken. Dan wandelen we de bossen van Genk binnen. Deze zijn aangelegd om de hout productie voor de mijn. We krijgen wel een prachtig zicht op de terril deze zal nooit ver van ons verwijderd zijn op deze wandeling. Wij wandelen veel door de prachtige natuur. Op de heide grazen een kudde schapen wat al prachtig is. Een heel eind over de heide met weidse zichten en het is nogal heuvelachtig gewoon geweldig om te wandelen. Dan komen we aan de oudste mijnsité.

Winterslag bestaat uit verschillende wijken die men daar cités noemt: Oud-Winterslag (ten noorden van de mijn) en de mijntuinwijken 1, 2 en 4. Mijntuinwijk 3 is nooit gebouwd. Op de eerste tuinwijk, die aangelegd werd vanaf 1913 tot 1924 naar het voorbeeld van Engelse tuinwijken uit het begin van de 20e eeuw, staan prachtige ingenieurshuizen en het kerkplein met de kerk. De vroegere meisjesschool (nu een vormingscentrum) en de vroegere jongensschool (nu een gemengde school) is indrukwekkend. Vele huizen zijn gebouwd met de zogenaamde Winterslagse brik, die zeer hard is en voor een goede warmte-isolatie zorgt. De tweede en vierde tuinwijk zijn later gebouwd (tussen 1931 en 1948) om de toestroom van gastarbeiders op te vangen en zijn soberder van afwerking.

Dan weer een heel eind door de heide en langs bossen. En zo blijft de terril steeds weer onze metgezel. We wandelen nu een heel stuk langs de terril en opeens duiken de schachtbokken weer voor ons op, het einde van deze fijne wandeling komt in het zicht. We komen zo terug op de mijnsite.

We nemen ruim de tijd om hier wat rond te wandelen en waar we binnen mogen gaan we een kijkje nemen. Vooral de machinekamer en de opmaakmachine zijn steeds weer een bijzondere beleving. We kunnen gelukkige zoveel foto’s nemen als we willen. Hier eindigt dan voor ons dan een wandeling die een heel belangrijk stukje industriële erfgoed achter gelaten hebben en die hier zeker gekoesterd worden voor de toekomst.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Winterslag