19e MARCHE AU PIED DU TERRIL.

MORTIER C’EST L’PIED.

BLEGNY.

We vertrekken met onze wandeling op het domain van Blegny. Blegny-Mijn, belangrijke mijnsite en Unesco-werelderfgoed. De mijn heeft twee schachten, die hier tot 8 niveaus omlaag reiken, met een diepste punt van 530 m. Alleen niveau 1 en 2 (op -30 m en -60 m) staan nog boven het grondwater. Schacht nr 1 dient tegenwoordig als toegangspunt van de ondergrondse rondleiding. De tweede schacht Marie l'Espérance is in gebruik voor de ventilatie van de galerijen, hier is ook bovengronds een museum ingericht. Verder zijn er exposities in de voormalige werkplaats en de kolenwasserij. Naast de mijn ligt de terril van Blegny met een hoogte van 43 m, waarop de steenresten gestort werden. In de steile wanden van de naburige rivierdalen werd al in de vijftiende eeuw steenkool gedolven op het landgoed Leval voor de monniken van de Abdij van Val-Dieu. Een ordonnantie uit 1716 vermeldt dat de tolheffing in Fort Navagne voor een scheepsvracht steenkool uit Trembleur twaalf stuivers bedraagt. De eerste schacht werd in 1779 afgediept. In 1883 fuseerden twee mijnbedrijven van Trembleur en Argenteau maar gingen in 1887 failliet. De Société Anonyme des Charbonnages d'Argenteau nam in 1919 de concessie weer op. Tijdens de Duitse invasie in mei 1940 werd schacht 1 en de kolenwasserij door het Belgische leger opgeblazen, de exploitatie ging door via schacht Marie. Tussen 1942 en 1948 werden de vernielde schacht en kolenwasserij herbouwd. Op het hoogtepunt in 1970 produceerde de mijn 232 000 ton steenkool met een personeelsbestand van 680 personen. Tot 1980 werd de mijn uitgebaat door Société anonyme des Charbonnages d'Argenteau-Trembleur. Na de sluiting werd de mijn voor het publiek opengesteld als toeristische attractie. Tot 1991 reed naar de mijn een toeristische tramverbinding, genaamd Li Trimbleu. Na een groot ongeval werd deze lijn gesloten. De mijnsite is als onderdeel van het Hasardbekken ten noordoosten van Luik en bij Wezet, een van de vier belangrijkste mijnsites van Wallonië en als dusdanig in 2012 door de Commissie voor het Werelderfgoed van de UNESCO tijdens zijn 36e sessie erkend als cultureel werelderfgoed en bijgevoegd op de werelderfgoedlijst. Op 17 december 2015 werd de mijnconcessie formeel beëindigd verklaard door de Waalse regering. We vertrekken met de wandeling en wandelen een eindje door Blegny, ligt op het Plateau van Herve, op een hoogte van ongeveer 220 meter. Ten zuiden van de kern stroomt de Bolland in westelijke richting. Ten gevolge van de steenkoolwinning heeft enige verstedelijking plaatsgevonden. Ook de inwijking van gastarbeiders heeft dit geaccentueerd. We wandelen door het prachtige landschap Herve nergens kun je aangenamer wandelen dan op het Plateau van Herve, veel door de weilanden met hier en daar een hoeve zo ingeplant dat ze een deel uitmaakt van het landschap. Geregeld een stevige klim met als beloning een prachtig panorama. Langs een riviertje dat zich een weg gebaand heeft door het landschap. Door weilanden waar de koeien naar ons kijken ze denken waarschijnlijk wel wat komen die hier doen, maar ze gaan gewoon door met wat ze aan doen zijn. Gewoon prachtig en genieten van al het moois rondom ons. Dan komen we in Cerexhe-Heuseux. Langs de kerk en monument voor de gesneuvelden. Wat verder komen we aan Kasteel van Heuseux. Het kasteel werd voor het eerst vermeld in 1743, en werd ingrijpend verbouwd in 1766 in Lodewijk XV-stijl. Opdrachtgever was Jean-Baptiste de Diffuy die in hetzelfde jaar trouwde met Marie-Thérèse de Goeswin. Na diverse eigenaars te hebben gehad kwam het kasteel eind 20e eeuw aan de Association Chrétienne des Institutions Sociales et de Santé (ACIS) en werd een opvangcentrum voor gehandicapte kinderen, het Institut Sainte-Marie. De Zusters van Sint-Jozef (Filles de Saint-Joseph) beheerden dit instituut. In 2003 werd het kasteel geheel gerestaureerd. Bij het kasteel horen een park en een boerderij. Het witte kasteel is gebouwd in een L-vorm. Het hoofdgebouw heeft een breedte van zeven traveeën, waarvan drie voor het centrale deel, dat getooid is met een gebogen fronton. Hierop zijn putti afgebeeld welke de wapenschilden van de familie Diffuy dragen. Dit centrale deel wordt geflankeerd door twee enigszins vooruitgeschoven delen van elk twee traveeën in de vorm van een torentje met een sierlijke spits. Voor het kasteel ligt De kasteelboerderij van Heuseux . Het betreft twee parallelle bakstenen gebouwen die aan de zuidzijde zijn verbonden door een poortgebouw van 1726. Aan de noordzijde wordt de aldus ontstane binnenplaats afgesloten door een muurtje, waarin zich een hek bevindt. De rechtervleugel bevat een woongedeelte, een schuur en een stal. Links van het woongedeelte is een rond torentje aangebouwd dat uit de 16e eeuw stamt. De linkervleugel bestaat uit schuren en stallen. Aan de achterzijde van deze vleugel bevindt zich een ronde toren die niet meer van een spits is voorzien doch een plat dak heeft. We wandelen verder en dan weer de velden in en midden in het veld een oude boerderij die gerenoveerd werd en waar nu een brouwerij in gevestigd is. Brouwerij La Fabrique is gevestigd in de voormalige familieboerderij en dateert uit de 19e eeuw. Het is gelegen langs de beek van Bolland in het hart van de bosjes van het Pays de Herve. De naam van het bier is een eerbetoon aan de regio Pays de Herve en zijn bosjes. Op de achtergrond van het logo wordt schematisch een bos weergegeven. De uil, symbolisch dier van het bos, is aanwezig op het logo. De brouwerij is nog volop in ontwikkeling. Wij wandelen verder in het veld bij een boerderij staat een prachtige oude wagen zo maar in open lucht. We gaan verder en de mijn van Blegny komt in het zicht en dit wil zeggen dat we het einde van onze wandeling naderen. We wandelen het domein op en zo eindigt deze wel mooie wandeling.