43E MARCHE D’AUTOMNE. 

POMONA TROTTERS.

WELKENRAEDT.

De gemeente telt naast Welkenraedt zelf nog uit de deelgemeente Hendrik-Kapelle (Henri-Chapelle). Daarnaast liggen in de gemeente verschillende kleine gehuchten, waaronder Lançaumont (Lantzenberg) en La Bruyère (Heide) ten zuiden en westen van het dorpscentrum van Welkenraedt. Het achtervoegsel "raedt" in de plaatsnaam is een spellingsvariant op het Middelnederlandse woord rode of rade (vergelijk Kerkrade). Het verwijst naar gerooid land, land dat door het rooien van bomen geschikt is gemaakt voor bebouwing. Welkenraedt ligt in het Land van Herve, op een hoogte van ongeveer 260 meter. Het dorp ligt in het stroomgebied van de Ruyff (een beek die uitmondt in de Vesder), nabij de waterscheiding met de Geul. De omgeving is gekenmerkt door landbouw. De wandeling is zo prachtig hoe kan het ook anders we zijn in “Land van Herve” is een zeer groen landschap. Het plateau wordt gekenmerkt door lage heuvels van 200 à 350 meter, weinig bos en hoofdzakelijk weiden en boomgaarden omheind door typische hagen. Bekend onder meer door Hervekaas met zijn zeer doordringende geur, boter, cider, fruitteelt (m.n. appelen en peren), appelstroop (gedeeltelijk met peren gemaakt, ook wel Luikse stroop genoemd) en fijne vleeswaren. Daarnaast wordt er ook bier gebrouwen door de Brouwerij Val-Dieu. Een streek met prachtige natuur, en zeker lekkere specialiteiten. We wandelen door het mooie landschap met veel afwisseling, op vele plekken staan nog oude wegkruizen die door de inwoners met veel respect onderhouden worden. We komen aan het volgend dorpje waar de “Lontzenerbach” doorstroomt. Zo komen we in Lontzen. De gemeente Lontzen bestaat uit de deelgemeenten Lontzen, Herbesthal en Walhorn met Astenet, die elk hun speciale aantrekkingskracht hebben doorheen de landelijke en harmonische architectuur. Een wandelpad doorheen Lontzen leidt u langs opmerkelijke hoeves in de typische grijze steen uit de 18de eeuw.

We komen aan de Zinkmijn Lontzen

In 1850 doet de Vieille Montagne proefboringen op een 400 meter lang gebied bij het ertslichaam in Lontzen. Het hier aangetroffen ertslichaam blijkt echter te weinig hoogwaardig erts te bevatten. Tussen 1854 en 1858 won de “Preußische Gesellschaft der Concordia Hochöfen” hier ijzererts. De Vieille Montagne en de Concordia sluiten een akkoord dat de VM geen ijzererts wint en de Concordia geen andere ertsen. Bij een volgende proefboring in 1891 wordt echter een ertslichaam gevonden dat rijk is aan hoogwaardig lood en Zink. Tussen 1900 en 1935 wordt in Lontzen erts gewonnen. De mijn in Lontzen was de modernste mijn in de omgeving. Ze bereikte een diepte van 118 meter. Het was de loodgroeve van de VM, waar reeds op een diepte van 3 meter puur lood werd gevonden. Het zou zo rein zijn geweest dat het ter plekke in zakken werd geladen en ongewassen naar Angleur werd gebracht , waar het gesmolten zou worden. In de mijn werkten ongeveer 60 mijnwerkers. In 1908 werd een kabelbaan van 3015 meter gebouwd die de ertsen over de weilanden en bossen en langs de Eyneburg naar de ertswasserij in Preußisch Moresnet bracht.

De gebouwen zijn bewaard gebleven een postkaart uit 1914 laat zien hoe het toen was en veel is er niet verandert aan de gebouwen. We wandelen verder en gaan een natuurgebied binnen, mooi is het wel. We genieten nog van de natuur en zo komen we terug op ons vertrek. Wat een mooie en aangename wandeling.