HERFSTWANDELING.

WANDELSTICHTING.

EPEN.

Epen is gelegen op de rand van het Plateau van Crapoel, op de westflank van de Geulvallei.

Plateau van Crapoel of Plateau van Eperheide: Het is ontstaan door de erosie van omliggende rivieren en beken. Het gebied is een golvende laagvlakte dat langzaam afloopt richting het noorden. Ze strekt zich in Nederland uit van de Gulperberg in het noorden, Heijenrath in het zuidwesten, Eperheide in het zuidoosten en Schweiberg in het oosten. Andere buurtschappen op het plateau zijn Kosberg, Landsrade en Crapoel. Het plateau wordt aan de westzijde begrensd door het Gulpdal en aan de oostzijde door het Geuldal. In het zuiden vervolgt het plateau zich over de grens in België en loopt het door om even ten noorden van de plaats Homburg te eindigen.

We wandelen het dorp uit en komen vele vakwerkhuizen tegen, dit komt omdat na de Middeleeuwen heeft de omgeving veel te lijden gehad van oorlogshandelingen en van rondtrekkende bendes gedeserteerde soldaten. Er heerste veel armoede. De armoede is waarschijnlijk ook een van de redenen dat er zoveel vakwerkgebouwen zijn blijven bestaan. We wandelen het dorpje uit en wandelen naar de Volmolen. De Volmolen is een middenslag watermolen in de buurtschap Plaat. Vlak bij de molen mondt de Terzieterbeek uit in de Geul. De geschiedenis van de Epener Volmolen heeft zijn oorsprong in de 18e eeuw. De molen maakte in die tijd onderdeel uit van de Vaalser lakenindustrie die toen in volle bloei was. In 1977 werd de molen weer feestelijk in gebruik genomen als graanmolen. In de molen werd een gedenksteen onthuld ter nagedachtenis aan de eigenaresse weduwe Brauers-Thywissen, die tijdens de restauratie stierf. De molen is tegenwoordig in eigendom van de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten, voor de exploitatie werd de Stichting De Volmolen Epen opgericht die met de Stichting Het Echte Bakkersgilde een contract afsloot voor de levering van tarwemeel aan Limburgse bakkers die bij deze stichting zijn aangesloten. In 2009 is een generator aangesloten op het waterrad van 8kW.

We wandelen verder door het prachtige landschap ook Jelle en Seppe vinden het prachtig ze kunnen hier vrij rondlopen zonder gevaar en dit is voor de jongens geweldig. Tussen het groen liggen verschillende vakwerkhuizen. Vanop de heuvel hebben we een mooie zicht op het kasteel van Beusdaal. Wat verder komen we in het Bronnengebied Diependal. Weer verder langs prachtige vakwerkhuizen en dan komen we aan de Krijtrots van Heimans. Limburgse mergelgroeve (mergelkuil) en geologisch monument in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Gulpen-Wittem. De voormalige dagbouwgroeve ligt ten zuidwesten van Epen en ten zuidoosten van Eperheide. De groeve ligt hier hoog in de westelijke dalwand van het riviertje de Geul in het Geuldal en ligt op de oostelijke helling van het Plateau van Crapoel aan de noordoostkant van het Onderste Bosch. In 1911 noemde Eli Heimans deze krijtrots in zijn boek Uit ons Krijtland in het hoofdstuk Naar de krijtrotsen en ook beschreef hij deze rotsen in het tijdschrift De Levende Natuur. In 1966 werd door Jongmans de kalkwand de Krijtrots van Heimans genoemd.

Dan dalen we af terug op weg naar ons vertrekpunt. Een pracht van een wandeling.

Omdat we langs Margraten door komen en de jongen het Amerikaanse kerkhof nog niet bezocht hebben maken we een tussenstoop het kerkhof. De jongens zijn verrast door de omvang van het kerkhof en dat er zoveel witte kruizen staan, Seppe zegt allemaal jong mannen vake? Hij is onder de indruk en het is goed dat we de jeugd laten zien welke gevolgen WOII heeft gehad.