Etienne verraste mij met het doorgeefstokje.
 Eerst wist ik niet wat ermee aanvangen.
 Maar hier dan mijn verhaal.
 
Als vader van twee zonen, waar ik trots op ben.
Als man van een fantastische vrouw,
 waar ik niet zonder kan.
Wat kan ik nog meer willen.
 
Voor mijzelf eigenlijk niet veel,
nu en dan eens een fijne wandeling maken,
Met vrouw en hond, het onafscheidelijk trio.

Voor mijn jongste zoon, dat hij vlug vader word,
Ons het genoegen schenk van grootouders te worden.

Onze oudste zoon, die nog altijd bij ma en pa is,
Dat hij vreugde in zijn leven heeft.

Een grote vreugde voor ons was zeker het terug vinden van verloren vrienden,
Etienne en Rosette en hun kinderen en kleinkinderen.
Niet dat deze verdienste de onze was,
 zij hebben hemel en aarde bewogen om ons terug te vinden.

Vriendschap, liefde en vrede voor alle mensen, verdraagzaamheid onder elkaar.
Een droom,
 die moeilijk te verwezenlijken is.
Maar als alle bloggers elkaar verdragen en ieders werk waardeert zijn we al een klein beetje op de goede weg.

Genieten van al het moois dat we op deze prachtige aarde tegenkomen,
En helpen om het instant te houden,
Ieder op zij eigen manier.
Waardering voor Gods schepping, als goede huisvaders het beheren.

Voor al mijn vrienden,
dat hun dromen moge uitkomen,
Kleine wensen die vreugde brengen.

Bedank lieve bloggers,
jullie hebben al een deel van mijn droom verwezenlijkt,
Vriendschap ieder dag weer,
een lief woordje of afbeelding in het gastenboekje,
doet ieder keer weer goed.

Johnny en Christiane.

Op mijn beurt wil ik het stokje doorgeven,aan MARLEENTJE, CLAIREKE, BOMPAJACK.