Over filosofie en fotografie Afwisselende teksten over filosofie en fotografie en teksten met een knipoog.
07-03-2006
Levertraan.......en ............Levenstraan.
Als opgroeiende jongeling moest ik, nadat de oorlog was afgelopen, levertraan slikken. Een vieze olieachtige vette smaak , die ik nu nog langs mijn tong voel glijden. Tot kokhalzen toe. De twee gereedliggende smaakverdrijvende snoepjes werden er dan ook met raketsnelheid achteraan gejaagd, om een per omgaande retourzending te voorkomen. Dit lijdenstafereel, zo meen ik, kan mij wellicht van dienst zijn voor het enigszins verklaren van dat weerbarstige vraagstuk rondom de Theodicee ( zie mijn vorigecolumn Auschwitz - Aus-sen- Witz ). Wij als voorlopige "topwezens' wonen in onze taal. Wij zitten daar met z'n allen in opgesloten. Een paar plekken hierbinnen zijn mooi " verlicht ", zoals o.a. kunst- wis- en natuurkunde wetenschappen, waar dan ook fantastische prestaties zijn/worden geleverd. Daar tussendoor zijn er nog al wat schemergebieden , waar je op de tast moet. De vensters zijn hier geblindeerd en de deuren zitten op slot. Wel zijn hierop inscripties te lezen zoals : Lijden, Bestaan, God, Waarheid , Schoonheid, Kwaad en Goed, Levenszin , Theodicee en zo meer. Daarboven scherp rode knipperlichtjes met daaronder bordjes APORIE ( = Geen Doorgang ). Je kunt hiertegen- en met elkaar praten als Brugman , maar helaas met welke "taal-made" sleutel ook , ze zijn niet open te krijgen!! Je wordt hier taalgedwongen in de wacht gezet, tot op enig moment je naam wordt afgeroepen en de rode knipperlichten op steady groen gaan. Je kunt zelf nog wel een deur kiezen, maar er is geen "second opion" , je gaat definitief zonder een weg terug. Wat hier achter zit???? God mag het weten!!! Dat geeft geen lekker gevoel, maar we hebben die" levenstraan" maar te slikken. Zolang we nog maar niet aan de beurt zijn, hebben we kort?, eventjes? of wat langer de tijd om met onze taal "home-made be/gedachte smaakmakers een en ander te verzachten. (Wordt vervolgd).
