Volgens het laatste nieuws gaan we nu allemaal aan de rol met het zwarte toiletpapier. Ik moest vanmorgen , nadat ik dit " wereldnieuws " via het TV-programma " Goeden morgen Nederland" tot mij had genomen meteen naar de WC, om direct aan mijn gemengde gevoelens "uitdrukking" te geven. Daarna , wellicht voor de laatste keer, met het zo onschuldige maagdelijk wit een streep gehaald door het lange verleden van deze vertrouwde reinigingsceremonie. We gaan nu een zwarte toekomst tegemoet. Het is dus nog erger , zo dacht ik, denkend aan de oneliner van Marshall MCLuhan ( 1911-1980 ) in The medium is theMessage ( het Medium is de Boodschap) uit 1967, waar hij stelt , dat de vorm waarin een boodschap wordt gebracht een groter effect op de maatschappij heeft dan de inhoud . Dit geldt dus nu ook al voor de Grote Boodschap !!?? Ik kan er nu bepaald niet echt bij op mijn gemak gaan zitten.!!
In de bekende TV-serie " Dad's Army " vroeg de stokoude Private Godfrey steeds: " Can I spend a penny? " Deze vraag duidde op een typisch " oudemannenprobleem ". Hij moest namelijk steeds naar de wc. Deze uitdrukking is een eufemisme en vindt zijn oorsprong in de openbare toiletten van Engeland. In 1855 werden deze voor een bedrag van een penny toegankelijk gemaakt.Deze prijs is zo'n honderd jaar niet verhoogd.! Er zijn vele eufemismen in het Engels voor de hoognodige toiletgang zoals:
going to the bathroom going to answer the call of nature going to powder your nose going to the little boys'room / little girls' room going to see a man about a dog
Wat plattere uitdrukkinge (voornamelijk door mannen gebruikt ) zijn:
Weer eens boodschappen gedaan in de supermarkt. Daar lagen ze dan weer, ik bedoel de zaaddragende komkommers. Overdreven prophylactisch gesealed als kataleptisch geërecteerde phallussen keurig opgerijd schaamteloos onnatuurlijk te zijn. Het wordt nog opwindender wanneer je je vervoegt bij de winterpenen. Hier krijg je het gevoel in een sex-shop te zijn. Altijd beweeg ik me dan met een zekere gêne richting kassa, waar een charmante cassière gereed zit mijn boodschappen in ontvangst te nemen. Ik betrap me er dan op, dat ik de komkommers en penen als laatste de revue laat passeren. Met een routineus gebaar laat zij deze dan over de erotisch piepende streepjes decoder glijden, waarna ik dan met mijn pin-pas kan betalen. Deze handeling wordt vaak , wegens mijn door de zenuwen gegenereerde onhandigheid, met een fluweel zachtgevooisde stem als van een regelrechte pin-up girl begeleidend gecorrigeerd met : Andere kant , meneer en dan deze zijde boven.Zo werkt het niet! Ik spoed mij dan van penisnijd vervuld met gezwinde , maar oprechte pas huiswaarts om deze obsceniteiten met een scherp aardappel mesje meteen te besnijden en te castreren tegelijk. Ik kom dan pas weer tot rust , als ze op juiste schaalgrootte mijn smakeleijk salade versieren om ze dan op de avonddis af te serveren.
Waar is de tijd gebleven, waarin de ongedekte vruchten open en bloot voor het grijpen lagen? Zo ook bij de vacuüm getrokken koffie pakken. Thuis gekomen moet je als huis tuin en keuken gynaecoloog eerst de ontsluitingsweeën opwekken en met een scherp mesje een paar incisies aan brengen om daarna via een totaal-ruptuur de bruine boorling in de koffie pot te doen belanden. Gelukkig is er dan eindelijk daarna tijd voor het hoognodige bakkie troost.
Laatst waren een paar slimme dames in de media overduidelijk aanwezig een potten opener te presenteren. Zij hadden nl. een gat in de seniorenmarkt ontdekt. Velen, van deze oudstrijders , zo wisten zij te vertellen, moeten na hun verwoede pogingen om de onder druk aangebrachte deksel er af te krijgen, linea recta naar de fysiotherapeut om hun ontwrichte polsen te laten behandelen. Met dit apparaatje zou er dan aan deze ontwrichting een einde gekomen zijn. Kassa!!
Mensen , mensen, laten die natuurrakkers , die het altijd maar weer over die co2 uitstoot hebben, nu eindelijk eens een opstoot geven aan een actie tegen de aanstoot van deze dure milieu- en leefbelastende verlakking van de verpakking.
In mijn artikel over Einstein schreef ik dat ik nog al moeite had met zijn gedachte dat alles door natuurwetten vastligt. Ik ben daarna eens op internet aan het zoeken gegaan , om toch eens te kijken hoe dat zit met onze vrije wil. Want , zoals ik dacht , kom je daardoor in ethische problemen , zoals: Stel , dat een serie-moordenaar gepredestineerd is tot het doen van 10 moorden. Hij begaat slechts één moord, dan zouden we hem min of meer dankbaar moeten zijn , dat hij de resterende 9 niet gepleegd heeft. Dat kan niemand toch ethisch serieus nemen. Ook mij zat dat behoorlijk dwars. Bij mijn Queeste ( zoektocht) kwam ik terecht bij een discussie over dit zeer ingewikkelde probleem tussen de Gentse professor in ruste Etienne Vermeersch en een lezer met de naam Pascal. Op basis van de moeilijke inhoud van deze discussie kwam ik tenslotte tot de conclusie, dat de vrije wil heen en weer stuitert tussen wat fysiek bepaald is en wat er rationeel minder bepaald is en tussen deze twee vinden er dan innerlijke afwegingen plaats volgens een zeer complex proces. Ik kan het daarom wel vinden in de gangbare uitspraak dat het een mix is tussen de gedetermineerde aard van een persoon en de niet gedetermineerdheid van de leefomgeving , waarin hij is opgegroeid. Korter gezegd: het is een mixture tussen Nature en Nurture Afin, u kunt de discussie zelf via de onderaan gegeven link zelf lezen, maar als u het te zwaar vindt dan bent Uom reden van het bovengestelde volkomen vrij om het niet te doen.!!
In 2004 I visited the X-mas market in Düsseldorf to smell the romantic atmosphere.
