26-03-2006 om 16:29 geschreven door Maup Smits  

...Volgens de theoloog Kuitert zijn we met z'n allen ongeneeslijk gelovig. Een chronische ziekte dus? We zitten er allemaal mee in de wachtkamer van het leven . Er zijn veel deuren naar de spreekkamer waar (n)iemand te spreken is?? We proberen hevig om in het hiernumaals manieren te vinden om die grote X wat dragelijker te  maken. Talloze godsbewijzen hebben we met onze rede in elkaar gedacht ,  om te ruiken in wat voor land we zijn . Maar , zoals Kierkegaard tot de droevige slotsom kwam, als je de vinger (gedachten) in de aarde van  het bestaan steekt, dan ruikt het naar niets. Het zijn slechts chimères , die de abstracte denkers ter wereld hebben gebracht. God is een produkt van de fantasie van de mens, dat hij zich schept, want wat de mens niet werkelijk is , maar wel wenst te zijn , dat maakt hij tot zijn God .( L. Feuerbach ). Kortom , we zitten  met een verstand opgescheept  dat er niet "bij" kan. We zitten met onze rede klem  in de paradox van 2 extremen. We scheppen er enerzijds prachtige zaken mee zoals kunsten en wetenschappen en anderzijds horrors als mensvernietigend wapentuig . We kunnen met de meest geavanceerde medische vindingen onze broze levens redden om ze daarna in kernoorlogen massaal te vernietigen.  Deze levenstraan is niet te slikken. We zoeken ons heil daartoe bij medicijnmannen en slikken hun toegediende (nep) pillen gretig. Deze 'cultus" bindt de verwarde gevoelens en sublimeert een vage  religiositeit tot een individueel  en collectief religieus bewustzijn. Voorwaarde daarvoor is dat deze geritualiseerde uitdrukkingshandelingen  volledig worden losgemaakt van hun biologische oorsprong. De machtsaanspraak bijv. , die het mannetje van de baviaan ondubbelzinnig geeft door bij het ' op wacht zitten" t.b.v. het afbakenen van zijn terrein zijn balzak en penis te vertonen, wordt nu geritualiseerd door de kunstmatige tekens van scepter , rijksappel en kromstaf. De zelfvergroting in het dierenrijk om vrees en ontzag in te boezemen door het spreiden van  de veren of het zwellen van de kam wordt  cultureel vertaald in troon en podia, grote mantels , toga's en hoofdtooien en hanenkammen , die in alle religieuze riten in de vorm van mijter en  tiara  een onmisbaar rekwisiet vormen. Maar dat die mantels vaak worden misbruikt als dek-mantels wordt droevig bevestigd door het voorstel van bisschop William Skylstad , voorzitter van de Amerikaanse bisschoppenconferentie ,  om aan 75 door priesters sexueel misbruikte slachtoffers schikkingsvoorstellen te doen van in totaal 45,7 miljoen dollar. Dit alles nadat hijzelf door een vrouw afgelopen december wegens sexueel  misbruik was  aangeklaagd.

Wat moeten we met dit alles ?  Wat is de bedoeling van dit design waarin we over meetbaarheden prachtige dingen kunnen denken en maken, terwijl over de onmeetbaarheden( de zgn. imponderabilia) zoals de zin van dit leven en  de theodicee  geen zinnig woord kunnen zeggen, zonder in  het absurde verbale slijpen van onze woorden tot messen te vervallen, terwijl er allang geen ham meer op tafel ligt. Om een en ander toch nog wat te verzachten slikken we de neppillen als peppillen bij het leven , het is een survival met behulp van  placebo's . Als voor mij eenmaal het  knipperend rood op steady groen gaat kies ik voor de deur Theodicee met in het aller- allerdiepste van mijn gedachten en tegen beter weten in  de prachtige dicht- regels van Alfred Tennyson:

          Our little systems have their Day
          They have their Day and cease to be
          They are but broken Lights of Thee
          And Thou , O Lord , art more than they

                             Maup. 
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=  

20-03-2006 om 00:34 geschreven door Maup Smits