Verkokerd denken en systeem dwang

                                            Houden ons lang in de tang!!!

Verkokerd denken:

Samenwerken bijv.: met een nieuwe collega of met iemand van een andere
universiteit wordt niet altijd welwillend ontvangen en bekeken. Het creeeren van
een gezamenlijke taal en begrippenkader, die gewenst en nodig zijn als middelen
om over de eigen ontwikkelde en gevormde mentale grenzen van onze vertrouwde
denkkaders  heen te stappen, krijg je binnen de wetenschappelijke instituten
zoals universiteiten, hoger, midden en lager onderwijs ; organisaties en
bedrijven als groot, midden en kleinbedrijf, publieke organisaties  en
instellingen zoals zieken-en vepleeghuizen evenals bij de rechtspraak met de
rechtsstatelijk historisch vastgeroeste jurisch prudentieele wetten. Zo ook bij
de constitutionele democratisch gestuurde politieke rechtsstaten en de
cultuurhistorisch gegroeide (geloofs)gemeenschappen zoals kerken ,verenigingen,
clubs enzomeer krijgen innoverende ideeen en gedachtengoed moeilijk toegang.

De bestuurders , integrale managers, beleidsmakers en adviseurs hebben
doorgaans op elkaar afgestemde rolpatronen, die in hoofdlijnen het proces en
voortgang van het bestaan van het bedrijf, instituut en instelling bepalen.
Overbodig te zeggen , dat zulke configuraties nu niet bepaald erg ontvankelijk
zijn voor hetgeen buitengaats op het gebied van de huidige zeer grote en
gigantisch snelle technische - en natuurwetenschappelijke ontwikkelingen, die het
leven van iedereen bewust of onbewust behoorlijk beinvloeden. Dat roept dan
nogal eens moeilijk te beheersen spanningen op, die revolutionaire gevoelens van
binnen uit op de werkvloer ontwikkelen en zich daar in de verschillende lagen in
kritisch gedrag  manifesteren en dat helaas vaak aanleiding is 
 tot weerbarstigheid en nurks gedrag . Dan zijn stakingen niet meer ver weg.

Thomas Kuhn (1922-1992 ) , een gerenomeerd wetenschapsfilosoof, heeft dit
groepsgedrag grondig bestudeerd en kwam o.a. tot de conclusie, dat het gedurende
enige tijd mogelijk is het vastgekaderde model het(PARADIGMA) via kleine
aanpassingen te continueren, maar de "houdbaarheidsdatum" is zeer beperkt met
als gevolg dat de opgestapelde aanpassingen het (PARADIGMA) steeds meer onder
spanning zetten. Dan is het opgelapte model toe aan een zgn.
PARADIGMAVESCHUIVING. Er gaat dan een "STRUGGLE OF PITFALLS"  spelen, dat
betekent , dat er een mentale rituele dans wordt uitgevoerd rondom  op de
achtergrond figurerende  verborgen valkuilen, maar die  daarbij steeds meer
prominent naar voren komen. Een paradigmawisseling is dan niet langer meer te
vermijden. Er moet  allereerst langzaam een bestuursreform plaats vinden, die op
een omvorming van een  op democratische verschuiving van een  TOP-DOWN - naar
een BOTTOM-UP hierarchie gebaseerd is. Een ieder moet / mag mee kunnen denken en
praten binnen de medezeggings - raden.  Hoe loopt dat af???  De grootste
valkuil van de democratie, die ook wel eens schrijnend  DEMOONCRATIE wordt
genoemd , en waarvan soms gezegd wordt dat het EEN grote leugen is, is
desondanks de minst slechte van alle staatsvormen. Er is gewoonweg geen beter
alternatief te bedenken. Maar het moet wel duidelijk gemaakt worden dat meedenken
en meepraten over een aantal begrippen een complexe aangelegenheid is . Hierbij
spelen vooral een   hele reeks noties ,die  niet te definieren en dus niet
met   noodzakelijk en voldoende argumenten te funderen zijn zoals:

VRIJHEID, GELIJKHEID, BROEDERSCHAP, GERECHTIGHEID,WAARHEID, VERTROUWEN,
SOLIDARITEIT, OMZICHTIGHEID, BEZONNENHEID ,RELATIVITEIT, OBJECTIVITET, EMPATIE,
HEBZUCHT, EMANCIPATIE, GELUK,LEVENSKUNST EN ZO MEER.

De hier bovengenoemde begrippen zijn een deel van een lange reeks indistincte ( = onbepaalde ) begrippen ,die al, zolang er diepe nadenkers   hier op aarde ronddolen, de grootste valkuilen vormen  , die met de beste wil en denkkracht niet  te dichten zijn. Het blijven open wonden, die aan het leven verbonden zijn en te vaak  voor veel pijn en gebakkelei en gekakel zorgen. Ik beperk me tot de filosoof Roscellino van Compiegne (ca. 1050 - ca. 1124) , die een aparte en interessante rol speelt in de mentale arena waar toen , maar ook nu nog,  de steeds weer oplopende woordenstrijd tussen de bestrijders tegen en de strijders voor de controverse tussen het nominalisme en realisme, dominant aanwezig zijn. 

De volgende keer zal ik u laten weten wat de inhoud  van nominalisme en realisme is en dat de controverse tussen die 2 nooit en te nimmer op te lossen is. Kromme gedachten die deze begrippen probeerden  recht te slaan zijn er al genoeg geweest maar in de "gekluwde realiteit " nooit verwezenlijkt. Het blijft plassen tegen de wind in en om het enigszins droog te houden blijft  er niets anders over je om te draaien om zo je broek enigszins droog te houden en proberen vooruit te kijken door je achter achteruitkijkspiegel. En dat is gebleken een zeer moeilijke klus te zijn. Maar voor wat hoort wat en dat biedt de democratie ,zoals ik hierboven al  heb gesteld, de minst slechte van alle staatsvormen. Maar ja , demos staat voor VOLK en cratie voor MACHT. Maar wat is het volk? Dat zijn in ons land 16 miljoen hoofden met daarin 16 miljoen opvattingen over wat er zou moeten gebeuren. Dat gaat bestuurlijk  natuurlijk niet lukken. Daarom hebben we onze staat democratisch ingericht en voor volksvertegenwoordigers gekozen ,die in 3 lagen zijn geconstitutioneerd: Op landelijk niveau zijn dat de leden van de 1ste en 2de kamer, op gemeentelijkniveau de gemeente raad en in de provincie de provinciale staten.

Het 2de woord is CRATIE, MACHT. Om macht te verkrijgen heb je altijd een meerderheid nodig en die is bij ons wettelijk vastgesteld op "De meeste stemmen gelden" Omdat voor elkaar te krijgen  moeten we veel overleggen en daarom gaan we zoveel mogelijk praten en kakelen  om  aan een limiet gesteld aantal  gelijkgestemde  stemmen te komen om een partij op te richten.Daar hebben we(er) inmiddels genoeg van. En ja hoor , we zitten dan weer in een op en top TOP- DOWN constructie. En zo is de rupsbaan  weer goed opgang en suizen  we met een duizelingwekkende en misselijkmakende rotgang    omlaag vanaf landelijke- provinciale- en gemeentelijke politiek naar beneden en zijn we weer terug bij af.Met rupsbaan en draaimolen kom je niet ver, daar  wordt je alleen maar draaierig en misselijk van.Misschien is het WIEL  een optie om VOORUIT  uit dit dilemma te komen.Maar dan moeten de spaken eerst wel naar  EEn punt lopen  wil je het wiel / probleem    ROND krijgen.

Zo, dan : ik ga er nu eerst even een poosje tussen uit en  genieten van de onvolprezen, ondefinieerbare vrijheid  en momenten van  geluk op deze plek van de aardbol te mogen leven. Ik meld me te zijner tijd weer om verder te filosofern en te analyseren op het punt waar we nu gekomen zijn. (Realisme, Nominalisme en Ethiek)

So long   

Met gr.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=MAUP-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-