De Ontknoping.

De herinnering aan de zondagmorgen bestaat bij mij uit een menu van elkaar opeenvolgende rituelen: opstaan, stoelgang, wasgang ontbijten en kerkgang. Door de secularisatie is de kerkgang verdwenen, de andere gerechten staan nog steeds vol op de kaart . De wasgang heeft zich inmiddels wel verplaatst van teil via zit – naar stortbad. Het hierna wisselen van vuil onder- en bovengoed heb ik altijd een kleren-klus gevonden. Om mij daarbij tegemoet te komen heeft mijn eega het pad aanzienlijk ge-ega- liseerd. Het boven goed hangt klaar en het ondergoed gladgestreken opgetast in de kast. Gelet op mijn leeftijd, waarop onderweg elk benzinetankstation voor mij een waterlosplaats is geworden, kijk ik met vertrouwen tegen de stapel onderbroeken aan als een extra hoge tas tegen de plas.

Het is al weer enige tijd geleden, dat er een milieu-zindelijke en zinderende stelling de media vervuilde:” Het zou toch beter zijn als de man net als de vrouw bij het uit-blazen op zijn gemak ging zitten.” Ja, het werd echt een spetterende discussie. Ook tussen haar en mij. Zij was het er mee eens , ik natuurlijk niet. Zij vond het inderdaad hygiënischer en ik eigenlijk ook, maar gaf dat niet toe. Dan ontaardt een woordenwisseling al gauw in een regelrechte woordenstrijd. Ik haalde diep uit door te stellen, dat de gulp met rits een cultureel relict was van een natuurlijke gegeven uit de oertijd waarin de man nog moest jagen om de vrouw te behagen. Hij ging op pad en zij bleef thuis , zij zat. Die stelling zou dan weer zo’n te ver doorgeschoten emancipatie-scheut zijn , waarvoor de man weer door zijn kniëen moest .

Het werd stil, heel erg stil. Zie zo, ik dacht het pleit gewonnen te hebben. Helaas, het bleek stilte voor de storm te zijn, want zij kwam met een keiharde wurggreep terug .Nu opeens wel de gulp als cultureel relict handhaven en met die secularisatie het kindeke met het (rituele) badwater weggooien. Neen, dan moest ik konsekwent zijn en minstens ook de historisch- culturele verworvenheden van het kerkdom respecteren.. Neem die kloosters, waar al sinds lange tijden de regel geldt van gelijke monniken gelijke kappen. Zowel de lang-gepijde monniken zaten na de refter op hun gemak en de nonnen op non-actief.

Ze kreeg nu echt de smaak te pakken van deze onderbroekenlol. Ik moest ook maar eens kijken naar die kilt-gerokte whisky-stokers . Daar zit tenminste Schot in. Als toegewijd whisky drinker raakte ze me nu hiermee tot diep in de papillen van mijn tong

Het werd weer zondag, de dag der verschoning. Zoals gewoonlijk werkte ik mijn menu der rituelen af. Bij de onderbroeken gekomen bemerkte ik dat de gebruikelijke witte tas, plaats had gemaakt voor een hoge bontgekleurde stapel zwembroeken naar ik dacht.” Neen, neen”, zei ze , “ het zijn echte onderbroeken met gulp en al. En al die kleuren, dat is tenminste weer eens wat anders.” Nou, dat was het dus ook. Aan de weliswaar ruim vallende gulp zat een venijnig kleine sluitknoop, zo een van heb je hem eenmaal dicht, krijg je hem in nood heel moeilijk weer open. Na menige plasgang thuis vraagt ze dubbelzinnig: “ hoe zit hij?”. Ik moet toegeven, dat ik thuis nu niet meer zo in de knoop zit, maar in het publieke domein? .... bij die tankstations?.... “Gat-derrie”. Maar ik blijf hopen: “ We Shell overcome one day !!”

Maup .

-=-=-=-=-=-==-=-=--=-=-=-=-=-=-=-=-=-==-=-=-==-=-=-=-=-=-=

Opgenomen met langzame sluitertijd