Het infralapsarisme en supralapsarisme 

1) infralapsarisme (lapsus = zondeval ) handelt  over de vraag van uitverkiezing en verwerping en of God hierover voor de zondeval zou hebben besloten. 

2) het supralapsarisme handelt over de vraag  of god daarover na de zondeval  zou hebben besloten.

Bij 1) zou God dan vooraf beschikken over het lot van de mensheid en hebben wij geen vrije wil meer  zodat wij   allen God verantwoordelijk kunnen  houden voor al onze zonden.

Bij 2) heeft de mensheid wel een vrije wil ,zodat  men zelf  verantwoordelijk is voor zijn zonden, met gevolg ,dat hij een bedreiging wordt voor de souvereiniteit en almacht van God en God afhankelijk wordt van de beslissingen van de mens.

Gevolg van de controverse tussen 1 en 2  genereert een uiterst moeilijk dilemma,( een enigmatisch "prisoner's dilemma )  dat onoplosbaar is., waarover de zgn, heilige geestelijkheden al vanaf de synode van Orange ( 529 na Chr )  via de Dortse synode ( 1618 - 1619 )  dus vele eeuwen lang hun met goed heilig manse mijters bedekte hoofden hebben gebogen met opgeblazen luchtballons en heftig zgn, theologisch  hanengekakel en gekrakeel  elkaar hebben  getracht om beurten de kerk   uit te vechten en tot nu toe nog steeds tot schisma's en kerkelijke afscheidingen  en mentale gespletenheden hebben geleid. Vooral bij de Dortse synode  kwam het dilemma met  een ingewikkelde en gekluwde en in elkaar geknutselde vorm tot stand waarom ik nog steeds blij ben geen soort goochelmijter op mijn hoofd te hebben , maar een gewone pet waar ik alles in kan gooien!!. 

                                                                            De  dortse synode  

De Dortse synode  wordt vaak beschreven als een kerkelijk rookgordijn waarachter een politieke machtstrijd werd beslecht.Inderdaad betekende de synode een klinkende overwinning voor Prins Maurits ( 1587 - 1625 ) op Johan  van Oldebarneveld ( 1547- 1619 ) en diens medestanders. Maar dit alles helpt nog steeds niet erg de vreeslijke bloedige verschijnselen en heftigheid waarmee men elkaar in de haren vloog met alle vreeslijke gevolgen vandien. Men maakte een halszaak van het geloof en er moesten onder het toezicht van het gejuich van het gelovige gepeupel  koppen rollen en keek men toe hoe de gebroeders de Wit  in vieren werden getrokken door paarden en zo in vieren werden gedeeld  ( Prins Maurits was op het slagveld en schitterde door afwezigheid.)  

Geloof was niet voor iedereen een halszaak . Velen geloofden zonder precies te weten waarin . Populair waren de geestelijken die de kansel  konden "laten roken " Ze hadden lange baarden , of ze zo uit het Oude Testament waren weggelopen. Ze hielden de aandacht vast met theatrale gebaren  en lieten hun stem aanzwellen tot een losbarstend onweer, om dan ineens fluisterend verder te gaan.Zulke predikanten trokken volle kerken , 500 man was niet ongewoon, maar naast toppers als Arminius en diens latere tegenstander Gomarus kwamen duizenden mensen luisteren.

De volgende keer maar eens proberen wat dat voor 2 geestelijke ophitsers zijn geweest.

Met vriendelijk groet ,

                                                                 -=-=-=-=-=-= Maup -=-=-=-=-=-=-=