|
Waar dit aanschouwelijk maken zoal niet toe kan leiden? Ik neem maar eens een paar ontwikkelingen uit het verre verleden onder de loep.
De heilige Heinrich Suso ( 1295 1366) at altijd een appel in vier partjes: 3 partjes in naam van de drieëenheid en 1 partje voor de manier waarop de hemelse moeder Maria haar kindje Jezus een appeltje te eten gaf. Hij at dan ook dat vierde partje met schil , omdat kleine jongetjes appels ongeschild aten. Maar enige dagen na Kerst at hij dat vierde partje niet, maar offerde het aan Maria , om dit aan haar zoon te geven. Zijn dronk nam hij altijd in vijf teugen gedachtig de vijf wonden des Heren , maar omdat uit Christus zijde water en bloed vloeiden, nam hij de vijfde teug dubbel.
Ook werden de tekens van de altijd bereide goddelijke genade steeds meer , naast de sacramenten bloeiden aan alle zijden de benedicties , zo kwam men van de relieken tot de amuletten, de kracht van het gebed werd geformaliseerd en verzakelijkt tot de rozenkransen. De kerk deed haar best een goede onder- en afscheiding te maken tussen sacramenten en sacrementaliën, maar helaas , het volk was niet te stuiten , maar had alle hoop alleen maar gevestigd op die magische en bontgekleurde galerij van beelden . Het was een voortdurende herleiding van het onbegrijpelijke tot het begrijpelijke. Vincent de Clemanges en Pierre DAilly probeerden de ontaarde profinasering en overdadige ver-beelding in te danmmen, maar tevergeefs. De beelden van dronkenschap en honger worden onbeschaamd toegepast op het zich verbonden voelen met Christus . Zo kon Johannus Brugman ongestraft alle eigenschappen van de dronkaard , die zich zelf vergeet , geen gevaar ziet , niet kwaad wordt om zijn bespotting , alles weggeeft , toepassen op Jezus menswording.
Ook de bloedfantasie , voortdurend door het geloof in de transsubstantiatie levend gehouden, uitte zich in de bedwelmdste uitersten van rode gloed. Ook zo met het advies voor het eten van het Paaslam: Gij zult het eten in het gloedrode vuur gebakken , maar niet aangebrand
Ja ja het wordt nog erger !!!Zo werd Christus, zo dacht men, de zoete Jezus op Goede Vrijdag aan het spit van het waardige kruis gestoken, bevestigd en gebonden , tussen de twee vuren van de bange dood en lijden. Tevens werd hij wegens de zeer brandende liefde , die hij voor onze zielen had , langzaam gebraden en gebakken om ons te redden.!!!!
Ik bedoel maar: De mensen zijn zo gek , dat er een speciaal soort gekte nodig is , om niet gek te zijn.
Maup
|
