Toevoegen door weglaten.

De kunst van het weglaten. Dat is een van de pijlers van de beeldende kunst , waartoe ik ook de fotografie reken. Juist door weglaten voeg je iets toe. Vòòr het digitale tijdperk was de Doka daartoe hèt geëigende middel. Wat werd daar zoal , als in een echte dark-room, niet vies-ueel afgerommeld.

Doordrukken, tegenhouden , ontwikkelen, afspoelen en dat alles ook nog eens bij sensueel licht. Dat vond op de meest onmogelijke plekken in huis plaats. Badkamers , obscure zolder -nissen , er werd daar, door de heren der schepping, grafisch wat afgerotzooid. Met o.a. Photoshop is het nu een kwestie van gewoon “ naar de knoppen gaan “ . Maar zij hadden het fotografische principe van toevoegen door weg te laten goed begrepen. Ik begrijp dan ook vaak de verhitte hoofddoekjes – en sluierdiscussies niet. Het half gesluierde hoofd van een oosters stuk is een grafisch mooi en apart hoofdstuk . Hoe mooi zo'n oog als een tropischgloeiend kooltje in een half versluierd lelieblank gelaat. Daar kan een westers blote billen gezicht niet tegen op. Hoe armzalig steken die tochtige minirokjes als een pover leugentje om best w(b)il af vergeleken bij die ruim figuursluierende burkas. Hier zit genoeg achter waarnaar nog veel te raden valt. Nog erger wordt het bij de porno. In weliswaar goed camera-gevoerde shots zie je elke avond als in een concours hippque de warmbloedige stokpaarden in spastische draf blootgewoon aan je blote oog voorbij hobbelen. Juist bij het grafisch artistieke naakt is het de kunst er voor te zorgen dat je model zich nooit blootgeeft. Hoe anders bij de rondgememde Tanja op de Haarlemmerdijk en de Willige Willy in de (W)-armoe sstraat. die zich al geven voordat ze bloot zijn. Daar is nu juist geen kunst aan. Hoe waar de spelregel toen we nog “krijgertje” speelden: “ Bloot slaat Dood” De naakte waarheid horen is heel wat , maar om die te zien , dat is echt nix .Bij dat alles kom je vaak van je diva op een divan terecht, maar dan op die bij de psychiater. Hier is de Freudiaanse stelling “ Das Unbehagen in der Kultur” omgeslagen in “ Das Behagen in der Unkultur “. Puur grafisch gesproken voel ik dan toch maar meer voor het oude adagium: Wat in bed wordt gesproken wordt door de lakens der liefde toegeloken” Kom maar op met die hoofddoekjes en sluiers en burkas, het lijkt me heerlijk.!!!!!

Maar dan ook meteen maar een harem vol.!!!!!!

Maup

maup.smits@planet.nl

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=