Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Foto
Mijn favorieten
  • Ani
  • Jos
  • Marisca
  • Albert en Lenie
  • Michelly
  • Myette
  • Folion
    Mijn favorieten
  • Rud
  • Cecile
  • Chrisje
  • Ingrid
  • Jeske
  • Ria
  • Meeuw
  • Redpoppy
  • Patty enFreddy
    Mijn favorieten
  • Jeannine
  • Dion
  • Rita
  • Myriam
  • Maarten
  • Dirk
  • Rebecca
  • Annie
  • Jansen
    Mijn favorieten
  • Roosje
  • Kinrooiradio
  • Monique
  • Ella
  • Klaproosje
  • Monica
  • Vifke
  • Tiny en Ans
    Categorieën
  • Humor (553)
  • Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)
  • Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)
  • Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)
  • Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)
  • poëzie (163)
  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een interessant adres?
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Een interessant adres?
    voor-blog-2022

    03-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom verkleuren de bladeren?
    Als bladeren in de herfst verkleuren, hoe komt het dan dat ze niet allemaal dezelfde kleur krijgen, terwijl ze oorspronkelijk toch allemaal groen zijn?
    Waarom worden de bladeren van de ene boom rood  en die van een andere geel of oranje of bruin?
    Deze vraag werd beantwoord door: drs. Marc Reynders doctorandus Universiteit Gent.

    De groene kleur van bladeren is afkomstig van Chlorophyl, de stof in de bladeren die verantwoordelijk is voor de fotosynthese. Doordat het zowel blauw als rood licht absorbeert en het groene licht reflecteert zorgt het voor de groene kleur van de bladeren. Bladgroen is echter geen stabiele stof en moet voortdurend opnieuw aangemaakt worden door de plant. In de herfst ontstaat een kurklaagje tussen het blad en de stengel van de boom dat ervoor zorgt dat er geen stoffen meer in en uit het blad kunnen. Het Chlorophyl wordt nu niet meer vernieuwd waardoor de groene kleur verdwijnt (dit begint meestal aan de rand van het blad) zodat andere pigmenten die in het blad aanwezig zijn zichtbaar worden.
    Bomen die in de herfst mooie gele bladeren krijgen zoals de berk bevatten veel carotenen, dit zijn stoffen die het chlorophyl helpen door licht te absorberen uit het blauwe en blauw-groene gebied. Bladeren die carotenen bevatten hebben dan ook meestal een frisser groen, als het chlorophyl verdwijnt blijft enkel het gele caroteen over. Vele herfstbladeren bevatten echter ook anthocyanen. In de herfst kunnen suikers die aangemaakt worden in het blad niet meer afgevoerd worden (kurklaagje) waardoor ze in het blad opstapelen. Eens een bepaalde drempel is bereikt gaan deze suikers onder invloed van licht binden op bepaalde eiwitgroepen tot anthocyanen die een felle rode tot paarse of zelfs blauwe kleur hebben afhankelijk van de zuurtegraad in het blad. Een lage zuurtegraad zorgt voor rode kleuren, een hogere zuurtegraad voor eerder paarse. De felste herfstkleuren ontstaan bij heldere en droge dagen (zorgt voor de afbraak van chlorophyl en de vorming van anthocyanen) in combinatie met koude nachten (zorgt voor het kurklaagje) als dit weer optreedt noemen we dat een Indian summer. In bepaalde delen van de Verenigde staten treedt dit bijna elk jaar op.
    Ik kijk weer al uit naar onze Indian summer want persoonlijk vind ik de herst prachtig!!

    03-10-2008 om 00:48 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    02-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Respect en Chapeau!!
    Image Hosted by ImageShack.us

    Ik heb jullie al verteld dat mijn ventje zendamateur is en via die weg veel contacten heeft over de hele wereld. Eén ervan is met een Belgische priester/pater in Bolivia.
    Om even te situeren, Bolivia is qua oppervlakte het vijfde land van Zuid-Amerika en meet 1.098.581 km2. Het is daarmee ongeveer net zo groot als Spanje en Frankrijk samen en ongeveer 26x zo groot als Nederland. Bolivia ligt in het centrum van het Andesgebergte dat van noord naar zuid over het Zuid-Amerikaanse continent loop
    Onze connectie heet pater Jan en woont momenteel in Sucre.
    Sucre is de wettelijke hoofdstad van Bolivia, en hoofdstad van het departement Chuquisaca. Hoewel Sucre officieel de hoofdstad is, is de regering in La Paz gevestigd. De enige overheidsinstantie van belang in Sucre is het hooggerechtshof. De stad heeft een inwoneraantal van 190.000. Ze ligt op 2900 m boven zeeniveau en heeft een gematigd klimaat.Tot hier de info
    Om de twee jaar komt pater Jan naar België op verlof en verblijft dan bij zijn zus in Turnhout. Omdat T. wekelijks contact heeft met hem( als de radiocondities goed zijn) gaan we hem ook elke keer halen voor een etentje bij ons. Bij zijn verhalen over zijn werken en realisaties, kan je alleen maar respect en bewondering opbrengen voor die man. Niettegenstaande zijn leeftijd (81j) gaat hij nog steeds terug naar Bolivia ( volgende week) boordevol plannen en verwachtingen. Wat die man gedurende de 52j die hij in Bolivia doorbracht , gerealiseerd heeft .. grenst aan het ongelooflijke!!
    Ik hing echt aan zijn lippen en kon niet genoeg vragen en … het kriebelde weer een beetje.
    Moest ik terug jong zijn en ik moest met niemand rekening houden dan zou ik voor zo'n  avontuur ook wel te vinden zijn, denk ik.
    Het stootte mij tegen de borst toen ik hoorde hoe de indiaanse meisjes in de pampa’s ( gebied waar hij woont en werkt) nog ongeletterd opgevoed worden.
    Vrouwen zijn in Bolivia maar tweederangsburgers, zegt Jan.
    Op mijn vraag of ze nu al niet wat verder staan en de meisjes al naar school gaan , zei hij neen. Jongens worden opgeleid en lopen school. De meisjes dienen om de kuddes schapen of koeien naar de heuvels of bergen te begeleiden maar lopen geen school.
     “ Hebben jullie dan nooit een school voor meisjes opgericht”? was mijn vraag want uiteraard gaat mijn bezorgdheid vooral uit naar hen.
    Hij heeft tot voor een 5tal jaren in Esquiri een canton gelegen aan de rivier Mataca tussen Sucre en Potosi  gewerkt en daar hadden ze een internaat opgericht voor een 40 tal jongens en 40 meisjes. Ze hadden toch hier en daar al indianen kunnen overtuigen om hun meisjes naar dat internaat te sturen en daarvan zijn er al een 10 tal die als verpleegster meedraaien in een “ dispensarium”!! Maar het schijnt niet eenvoudig te zijn om de bevolking massaal op die denkpiste te krijgen.
    Als je hem hoort vertellen hoe een tweedehandse "pik-dorsmachine" van hier naar daar verscheept werd en dan jaren door hem gebruikt werd om immense graanvelden te bewerken en waar dan uiteindelijk, na het opgeven van de machine, de onderdelen terechtkwamen???!! Ongelooflijk. Uiteindelijk werd op een toren met de onderdelen een windmolen  in mekaar gestoken die electricteit produceert in een afgelegen indianengebied  om ’s avonds wat licht te hebben, wat een hele luxe is  want vroeger hadden ze dat niet!!
    Ik kreeg een dejà vue beeld van jaren terug in bergdorpjes in Peru en toestanden uit Nigeria.!!
    Jan heeft ook een  loopbrug van 150m lang gemaakt over een rivier die in het regenseizoen niet meer doorwaadbaar was.Via die brug werd dan op muilezels de oogst van de ene kant naar de andere kant gebracht. Nu is er uiteindelijk een echte brug waar de vrachtwagens over rijden en wordt binnenkort de hangbrug afgebroken om elders te gebruiken.
    Hij heeft zijn eigen kerk gebouwd, de mensen getoond hoe ze venster in hun huizen moesten plaatsen. Hij heeft hen leren slapen op bedden ipv dierenvellen, hun akkers leren bewerken zodat ze meer opbrachten dan wat ze zelf nodig hadden. Hij heeft electriciteit tot in bepaalde dorpjes gebracht via relaties en geld van donateurs. Hij heeft een landbouwschool opgericht, les gegeven, dispensaria verbeterd, een weeshuis geopend… . Wat een gevoel van geluk en voldoening moet hij hebben als hij even op zijn 52j werken daar terugblikt. Mocht er reïncarnatie bestaan dan teken ik direct voor eenzelfde leven in de veronderstelling dat ik als “ man ” mag terugkomen want als vrouw lukt zoiets  je nooit.!!
    Kunnen jullie je voorstellen dat je als een 30j jonge vrouw tussen indianen gaat  leven , hun taal moet leren ( Quetchua) en dan van alles probeert te realiseren in een maatschappij waar je als tweederangs burger aanzien wordt???… No way..
    Mist Jan de luxe van ons niet? Neen, zo zegt hij want de voldoening en de dankbaarheid en respect die hij van de indianen daar krijgt, overtreft elke vorm van luxe , volgens hem.
    Ik herinner mij hoe ik als kind geld  en zilverpapier “ ronselde” voor de zwartjes en hoe ik met ingehouden adem luisterde naar de verhalen van de missionarissen. Is daar het "zaadje  avontuur” gegroeid dat mij later heeft doen besluiten om mee te gaan met T.?  Misschien want ik hing nu weer geboeid aan zijn lippen te luisteren!!.
    Ik kan nu echter enkel zeggen dat ik een enorme respect heb voor die mens die hier de namiddag doorbracht.
    Sponseren van allerhande inzamelacties/geldacties doen we zelden.  Maar steun geven, zowel materieel als financieel, aan zo'n “ pionier - idealist” dat doen we wel en dan weten we ook dat elke euro voor 100% gebruikt wordt. Dat hebben we ook een beetje uit concrete ervaring geleerd.
     Ik kijk nu al uit naar het volgend bezoekje van pater Jan. Maar hoe lang zal hij het nog volhouden?? .

    02-10-2008 om 00:08 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    30-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Roze bril..

    Is het niet zo dat wij altijd maar onder weg zijn en alles wat in ons leven gebeurt uiteindelijk wel een bedoeling heeft?
    Als je in het trammetje zit waarin ik nu vertoef dan denk je dat je stilaan jezelf wel kent…
    Zelfkennis is niet alleen een schone deugd maar ook een onmisbare eigenschap van een sterke persoonlijkheid. Het is het begin van alles. Alleen als je jezelf goed kent dan pas kan je beginnen met anderen in te schatten. Mooie theorie waarin ik echt wil geloven..
    Alleen is de vraag : “ Wanneer ken ik mezelf voldoende”?
    Steeds als ik denk, ik ben zover, dan gebeurt er wel iets waardoor ik weer begin te twijfelen of de controle lijk te verliezen.!!
    Blijft een mens niet altijd een vat vol verrassingen?   Maar juist dat maakt een mens ook boeiend.
    We veranderen constant, ook met ouder worden, want in deze complexe wereld moeten we ons steeds blijven aanpassen. Onze relatie met anderen wordt bepaald door de manier waarop we ons gedragen tov die anderen en door onze persoonlijkheid en onze mening. Pas als we ons daarvan bewust zijn en onszelf goed kennen en accepteren zoals wij zijn, dan pas kunnen we de energie opbrengen om die anderen ook in ons leven toe te laten.
    Na zoveel jaren hier op die blauwe planeet rondgehuppeld te hebben , zou je denken dat het eenvoudig is maar … de werkelijkheid is anders. In onze steeds veranderende maatschappij moet je blijven meehollen om te volgen, alles verandert constant, ook de waarden. De verwachtingen liggen steeds hoger en confrontaties leiden soms naar de vraag: “ Is dit nu waar alles uiteindelijk zal eindigen”? Maar wellicht hangt alles af van het soort bril waarmee je het leven bekijkt. En ik denk dat ik van nu af aan beter alleen nog roze brillen  opzet om zo eerder de positieve boodschap van het leven te zien. Pas dan kan je in momenten dat het wat minder gaat, de sterkte om door te gaan in jezelf vinden.
    Alles komt van binnenuit want de waarheid zit in ieder van ons. Daarom zitten veel antwoorden op veel vragen in ons als we durven kijken in “ onze ziel” of hoe je het ook wil noemen!!
    Die confrontatie met jezelf is niet altijd gemakkelijk maar wel steeds heel boeiend en waar je vaak wijzer uit komt. Voordeel is dat je op zekere leeftijd weet dat je leven uit ups en downs bestaat maar dat je door je zelfkennis niet zo snel meer de alarmbel inschakelt en die downs je niet meer zo volledig neer krijgen als vroeger.
    Wat ik nu feitelijk wil meegeven?

    Geloof in jezelf en zet op tijd een roze bril op dan komt het wel goed.

    Als afsluiter de volgende bedenking:
    “ Wat me door de volgende  15/20j (?) zal slepen ( en ik ben minder zeker over die tijd als ik dat wil zijn), dan weet ik dat ik niet wil breken. Zelfs als ik alles waarvan ik dacht dat het blijvend was, weggevaagd zie worden, zelfs als het universum het mij heel duidelijk maakt dat ik het bij het verkeerde einde heb met mijn zekerheden, met mijn stellingen, zelfs na het uiteenspatten van wat ik zeker meende te weten, dat nog wil ik niet dat het mij vernietigt!! Evenwicht komt van binnenuit, niet van buitenaf "!!Ik hoop nu maar dat die roze bril zal helpen en ik hem niet te vaak verlies!!!!

    30-09-2008 om 00:50 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    29-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1jaar blog
    Mijn blog bestaat vandaag 1 jaar en na die schuchtere poging van de eerste keer ben ik blijkbaar al heel ver gegaan in het uiten van gevoelens en gedachten. Nooit gedacht dat ik hier zo'n uitlaatklep zou vinden en nog minder dat er hier zoveel vriendschap en genegenheid te rapen valt. Daarom bedank ik alle bezoekers die ooit op mijn blog geweest zijn en de moeite namen om te reageren maar ook  diegenen die op bezoek komen maar liever geen reactie nalaten.
    Op dit moment zou ik dit blogje en de blogvrienden niet kunnen missen! Het is goed dat je ergens met je bedenkingen weg kan en dat iemand luistert. Ik hoop dat de band die er onbewust ontstaan is, mag blijven bestaan in het volgende jaar.!
    Ik had hier nog zoveel bedenkingen willen bijzetten maar het lukt me vandaag even niet !
    Rond 20u nog even telefonisch met ma " gepraat", ze dacht dat ik nog zou langskomen en was nog niet gaan slapen. Tijdsbesef is soms moeilijk. Nu blijkt ze alles wat je zegt " dubbel " te horen... wat nog allemaal....??

    Voor alle blogvrienden die de moeite namen om het voorbije jaar op mijn blog te komen dit bloemetje samen met een welgemeende, warme knuffel.


    Image Hosted by ImageShack.us

    29-09-2008 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    28-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geluk!
    Gelezen en vond het de moeite om door te geven.

    Op een dag vroeg mij een vriendin:
    " Kan je mij helpen?"
    In vroeg haar wat ik moest doen
    om haar nood te stelpen.

    Zij zei:" Ik heb overal gezocht
    in Parijs , Amsterdam en Londen.
    Maar datgene wat ik zocht
    heb ik nergens gevonden."

    "Wat was het dat je daar ging zoeken?"
    vroeg ik haar.
    " Is het zeldzaam
    is het raar?"

    Dit is wat ze zei:

    " Het is overal
    en zeldzaam is het niet.
    Maar waar ik ook zoek
    ik vind het niet".

    " Wat zoek je dan?
    Vertel het mij gauw!
    Als ik je helpen kan
    dan geef ik het aan jou!"

    " Dat kan je niet,
    jouw geluk kan je niet geven.
    Je hebt het zelf zo nodig
    om verder te kunnen leven."

    Ik nam haar hand en fluisterde haar toe:
    " Kom hier, ik geef je een hint
    GELUK is niet iets dat je zoekt,
    het is iets dat je vindt!"


    Geluk is de kunst een boeket te maken met de bloemen waar je bij kunt.

     

    28-09-2008 om 00:31 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    27-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verspil geen tijd...
    De laatste tijd draait ons leven sterk rond loslaten en afscheid nemen.
    Loslaten is nooit gemakkelijk, hoe vaak je er ook mee geconfronteerd wordt. Er bestaat geen ideale manier om met die gevoelens om te gaan want iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Ieder verlies is ook anders.
    Dat deed me nadenken over het gevoel" loslaten"!
    Soms kies je daar bewust voor, al dan niet omdat er geen andere keuze is, maar soms word je erdoor gedwongen en heb je niet te kiezen. Dat maakt het juist zo moeilijk want dit soort loslaten, kan je niet voorbereiden, je kan het enkel stap per stap verwerken. Plots word je ermee geconfronteerd en daar sta je dan : machteloos, een hoofd vol vragen en een lawine van gevoelens die je voortdurend uit je balans halen en je confronteren met jezelf. Aanvankelijk lijk je totaal uit je evenwicht te geraken om daarna terug dichter bij jezelf te komen.
    Sommige mensen kan je ook nooit volledig loslaten en dat hoeft ook niet. In je hart is veel plaats als je de deur maar goed openzet. Wie in je hart leeft, hoef je niet elke dag meer te zien om echt van die persoon te blijven houden. Met sommige mensen heb je nu eenmaal een band opgebouwd, ze ankeren in je hart en gaan er nooit meer weg.
    Dat laatste ondervind ik nu met mams. Ik ben haar aan het  loslaten maar de band tussen ons is zo sterk dat, hoe pijnlijk en hard haar verlies ook zal zijn, er altijd een band tussen ons zal blijven bestaan.

    Gisteren in de voormiddag kreeg ik opeens een telefoontje van ma!!!!!Ze klonk zwak meer helder en vroeg wanneer ik kwam want ze wilde dat ik met de pastorale dienst sprak.Ik viel bijna van mijn stoel toen ik haar hoorde. Hoe ze telkens weer uit die " mist in haar hoofd" geraakt ...niet te geloven, ze blijft ons verbazen!!! We zijn dan  in de namiddag geweest. Ik heb mij op afstand gehouden met die " stomme hoest van mij!" Ma's huid is zo teer en broos dat die nu op haar benen en hand openbarst en bloedt.Het houdt maar niet op!!
    Ik heb dan met die pastorale dienst gesproken. Om een lang verhaal kort te maken, ons gesprek van vorige week met ma en de psychologe en mijn discussie achteraf  heeft  dan toch een beetje  zin gehad.!! Men spreekt nu openlijk met ma over haar vraag naar euthanasie. Dat is al een stap vooruit, men steekt niet langer de kop in het zand.!!! Maar we zijn er nog niet!! Ik sprak met hen over  professor Distelmans van Leif. Blijkbaar wordt die persoon ook door hen gecontacteerd als het nodig is. Ik mag nu hopen dat er voor ma toch een zachte begeleiding wacht, misschien niet volledig zoals ze wenst maar ik heb het gevoel dat ze nu meer bezig zijn met ma's vraag.!!

    " Dood is een uitdaging die ons vertelt geen tijd te verspillen... Die ons vertelt elkaar nu meteen te zeggen dat we van elkaar houden" ( Leo E. Buscaglia)

    Dat is wat ik zeg tegen ma zolang we nog samen zijn: " Mams ik  hou van jou"!

    27-09-2008 om 00:05 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    26-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.President Bush

              President Bush wil het Witte Huis herschilderd hebben, in ’t wit  uiteraard
              En omdat al zijn volk in Irak zit, moet hij wel een beroep doen op de Europeanen.
              Een Nederlander, een Duitser en een Vlaming dienen een offerte in.
              President "Sjors Dubbeljoe Boesj", een beetje verward door de grote prijsverschillen in de offertes, vraagt aan
    die drie gasten om naar Washington te vliegen om hun offerte 
     persoonlijk te verdedigen.

              De eerste is de Nederlander :
              Tja , zegt Bush, jij bent wel de goedkoopste. Je vraagt slechts één miljoen euro. Hoe komt dit?.
              'Nou ja, zegt de Nederlander, wij Nederlanders zijn seer sjuinig en kunnen dus veel meer verven met dezelfde hoeveelheid verf dan andere schilders !'

               De Duitser komt daarna voll Selbstvertrauen binnen.
               Zjors Bush : Jij vraagt twee miljoen euro! Verklaar eens waarom je dubbel zo duur bent als de  Nederlander?.

               'Heel eenvoudig, zegt de Duitser, Qualität und Gründlichkeit boven alles. Dat uit zich natürlich in ein bißchen duurdere Preis.'


               Als laatste is de Vlaming aan de beurt. Awel, zegt den Bush, gij zijt drie keer zo duur als de Nederlander,
     en ook nog één miljoen duurder dan die Duitser. Hoe verklaar je dat?.

               'Heel gemakkelijk jong, zegt de Vlaming.
            Eén miljoen voor u.
               Eén miljoen voor mij.
               En we laten dien Hollander natuurlijk het werk doen !'

               Zegt Bush : 'Wanneer kunt ge beginnen ?!'


    26-09-2008 om 00:03 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    25-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg op gisteren
    Ik vond het volgende gezegde en  wil dat met jullie delen.

    " Het leven is alleen achterwaarts te begrijpen, maar we zullen het wel voorwaarts moeten leven".
     

    Zo is het, een mens leert bij en verandert naarmate hij ouder wordt. Met de jaren krijg je meer levenservaring, je verleden bepaalt mee je toekomst en de keuzes die je maakt. Alles wat je meemaakte of ervaren hebt, heeft een invloed op je al zal de ene ervaring wel meer doorslaggevend zijn  dan de andere. Heel vaak bekijk je de dingen later heel anders dan op het moment zelf, vaak omdat je dan meer weet en een beter overzicht hebt over het geheel. Daarom is soms eens terugkijken naar het verleden niet slecht alleen mag je in het verleden niet blijven hangen. Je moet steeds vooruit kijken maar af en toe toch eens achterom om zo kritisch te blijven over je levensloop. Dan pas kan je als mens blijven groeien en verder werken aan de weg die je wil bewandelen zelfs als de " herfst" zich aankondigt.
    Juist daardoor ziet die weg er bij iedereen zo verschillend uit en dat is maar best anders zou het hier een saaie bedoening zijn als alles zo voorspelbaar was. Het is juist in het onvoorspelbare van het leven dat de uitdaging zit en het daarom toch steeds boeiend maakt. En daar gaat het toch om niet lieve mensen?
    En neen het is geen schuldgevoel wat ik nu ervaar. Ik blijf overtuigd dat ik alles gedaan heb wat mogelijk is om aan ma's wens tegemoet te komen. Nu ligt het niet meer in mijn handen. Alleen knaagt het een beetje dat je in je familiekring over dergelijke levensvragen niet altijd open kan spreken omdat er geen begrip is voor een andere visie. Ma stond ( staat) op haar leeftijd opener en realistischer tov het leven dan bepaalde van haar kinderen!!
    Ja, ik zit nog steeds in mijn " denkperiode" maar dat "ziekt " wel uit evenals de griep. Het is eens iets anders dan poëzie!!. God was is een mens toch een complex geheel!! En toch houd ik van het leven!

    25-09-2008 om 02:37 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    24-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Griepvirus en bedenkingen..
    Ik heb de voorbije dagen enorm veel nagedacht en had er ook de tijd toe. Ik zit met een opkomende griep en verkoudheid en de " drive" om veel te doen, is er niet vandaar...
    Spijtig dat ik nu niet langs ma kan want wil haar niet aansteken. Ze zal nu uiterst vatbaar zijn voor besmetting en dat kan ze bovenop alles wel missen!! Telefonisch contact kan niet meer en.. het ziekenhuis reageert uiterst zuinig met uitleg als ik opbel.Sinds mijn " open gesprek" met hen nemen ze mijn " harde standpunt" blijkbaar kwalijk!!!
    Daarom ben ik ook gaan nadenken en vermoed dat er ook wel blogbezoekers zijn die mijn houding tov euthanasie niet erg waarderen.
    Nochtans kan niemand mij een schuldgevoel aanpraten. Ik heb  begrip voor een andere visie trouwens we staan binnen de familie ook niet allemaal op dezelfde golflengte en dat heeft het ziekenhuis ook wel ervaren. Maar de boodschapper is altijd de boeman.
    Wat de verschillende houding binnen de familie betreft, vermoed ik dat het religieus aspect hier wel een rol zal spelen, niet dat ze allemaal zo practiserend zijn maar er is blijkbaar meer blijven hangen dan bij mij.
    Daarom ben ik in mezelf gaan zoeken waarom ik zo totaal anders ben gaan denken dan vroeger.
    Ik was dat " brave kind" dat opgroeide in een katholieke omgeving en op 21jaar de school verliet met een enorme paardenbril op. Ik had zelfs in mij opleiding godsdienst als keuzevak opgenomen en was  een fervente verdedigster  van alles waarin ik geloofde.
    Ik had geen schrik om mijn overtuiging te verdedigen en de uren die ik aan de deur met getuigen van Jehova gespendeerd heb, tot ergernis zelfs van ons ma die vond dat ik ze beter de laan uit stuurde,.zijn niet te tellen. Maar zij wilden mij overtuigen en ik hen!!!
    Nu, zoveel jaren later, betrap ik mij erop dat ik niet meer dezelfde religieuze passie heb. De leeftijd zal er wel mee te maken hebben maar vooral de levensles die ik gekregen heb door die vele jaren in het buitenland  waar ik moest opkomen voor mezelf en waar ik voor sta en waar ik waardering kreeg voor andere culturen en overtuigingen. Ik was zo geïndoctrineerd door die jaren internaat dat ik wellicht nooit die verandering zou doorgemaakt hebben, was ik niet meegegaan met T naar het buitenland . Ik had verder lesgegeven op die katholieke school , blijven meedraaien in dezelfde lijn van mijn opvoeding en even overtuigd geweest van mijn visie als in die 8 jaren internaat.
    Zou dat fout geweest zijn? Ik denk het niet want dan zou ik, mezelf kennende, met grote overtuiging mijn leven geleefd hebben. Ik ben nu eenmaal het type dat eenmaal gekozen ervoor gaat. Maar het leven heeft met mij een andere weg ingeslagen en zo ben ik eruit gekomen. Is het beter zo?? Je zou de kans moeten hebben om je leven te herbeleven op die andere manier en dan pas kan je besluiten trekken. Maar dat kunnen we niet daarom zeg ik nu: ik ben wie ik ben, veranderd en voel mij er niet slecht bij. Mijn standpunt tegenover het leven is niet meer dat wat het 40/45j terug was. Maar daarin zal ik wel niet de enige zijn zeker?? Alleen durf ik wel eens de opmerking horen: " dat zou je vroeger nooit zo gezegd hebben"... Maar worden we niet allemaal wat milder en ruimdenkender door ouder te worden? En allen ikzelf weet dat het keurslijf waarin ik zat, te strak werd en ik wellicht die grote ommekeer van toen nodig had. Ik vermoed dat mijn zoeken naar " mijn waarden en overtuiging" toen onbewust een rol gespeeld heeft bij mijn keuze om mee te gaan naar het buitenland naast mijn eerste keuze voor T natuurlijk!
    En hier sta ik nu zoveel jaren later en bemerk  opeens dat de kloof die met  bepaalde familieleden ontstaan is door mijn veranderde levensvisie na al die jaren nog niet gedicht is.Dat maakt  het er allemaal niet eenvoudiger op maar zoals ons ma zeg ik hier :" it's my life" en ik kan nog iets doen met die houding , ma niet meer.
    Dus beste bloggers iedere mening wordt hier gerespecteerd, we moeten niet allemaal akkoord gaan met mekaar als we maar respect opbrengen voor elkaar dan lukt het wel. Zou onze regering ook moeten doen dan zou het veel minder een klucht zijn dan wat we nu meemaken!!
    Als afsluiter nog een paar gezegden:
    Leven zoals we geloven dat we moeten leven. Doen wat het hart zegt.. doen wat we zelf willen. Dat is leven.
    Het leven is als een toneelstuk alleen hebben we er nooit kunnen voor repeteren. (Dus lieve mensen, zing, dans, bemin maar vooral beleef elk moment van je leven zo intens mogelijk voor het doek valt en het toneelstuk eindigt zonder applaus.)
    Het leven is als een snaarinstrument waarvan je de snaren moet spannen en ontspannen om het aangenaam te maken.
    Het leven moet met liefde en humor worden geleefd: liefde om het te begrijpen en humor om het te dragen.
    En last but not least
    Het leven is sexueel overdraagbaar en eindigt in 100% van de gevallen met de dood.


    Ik ga maar verder uitzieken en hopen dat die griepvirus niet meegestuurd wordt met dit bericht !! Maar troost T. heeft hier een serieuze antivirus opgezet .. maar ja  of dat nu 100% safe is ..
    Don't shoot the messenger...

    24-09-2008 om 00:19 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (6)
    23-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leif

    WWW.Leif.be
    Leiflijn: 078/151155

    LEIF=LevensEinde Informatie Forum

    Het LEIFproject is een open initiatief en bestaat uit mensen en verenigingen die streven naar een waardig levenseinde voor iedereen, waarbij respect voor de wil van de patiënt voorop staat.
    Iedereen heeft recht op een waardig levenseinde .
    De samenstellers zijn: Wim Distelmans: radiotherapeut en palliatieve arts UZ Brussel
                                      Paul Destrooper: spiritueel begeleider, vormingsverantwoordelijke Netwerk palliatieve zorg BHV....
                                      Kris van Gaer: sociaal verpleegkundige, Leiflein en staflid Leif

    .
    Je kan op de site  een brochure downloaden in pdf formaat met alle info . Zeer interessant en heel volledig.
    Misschien kan je die brochure ook telefonisch aanvragen?. Voor meer info surf naar de gemelde site.Ik gaf ook het telefoonnummer door.
    Er zijn gemeenten rond het Antwerpse waar die brochure rondgedeeld werd.
    Ikzelf heb hier zo'n brochure en ben bezig die grondig door te nemen zodat ons geen tweemaal hetzelfde overkomt!! Er zit ook een voorbeeld in van hoe een wilsverklaring moet opgesteld worden en onder welke voorwaarden. Je krijgt er ook uitleg over een negatieve wilsverklaring. Kende het ook niet!! Dat is een verklaring die je zonder getuigen mag opmaken waarin je afziet van alle ingrepen of in leven houdende handelingen als je toestand onomkeerbaar is.
    Als de eerste verbittering wat weg is, vrees ik de emotionele weerslag maar ik red het wel met dank aan alle lieve blogvrienden die me langs deze weg steunen!

    ps. Uit sommige reacties kwam de vraag waarom we geen ander ziekenhuis verkiezen? Ik heb het er  vorige woensdag in ons " gesprek" met ma over gehad. Maar ma was toen stilaan te moe aan het worden na zo'n half uur intensief en emotioneel gesprek en zei dat ze niet elders wil. Ze kent daar nu de verpleging , is dichter bij andere familieleden en vrienden en vooral ziet tegen de verandering op. De twee "afgezanten" bevestigden maar al te graag dat ze absuluut niet weg moest van hen en ze daar tot het einde mag blijven. Dus case closed. Trouwens ik vrees dat ma inderdaad die verandering niet aan kan en dat willen we haar nu ook niet aandoen. In de toekomst zouden we zeker eerst informeren hoe het ziekenhuis tegenover euthanasie staat. Maar aub laat dat nooit meer nodig zijn!!!

    23-09-2008 om 09:28 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    22-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Werelddag Dementie
    Gisteren organiseerde de Vlaamse Alzheimer liga een jaarlijkse dag naar aanleiding van de werelddag dementie onder de slogan: Samen dementie draagbaar maken.
    Dementie is geen toestand, maar iets dat steeds in wording is: een dement persoon is niet zomaar bepaalde — overwegend verstandelijke — vermogens kwijt, maar is ze voortdurend — zij het zeer langzaam — aan het verliezen. Deskundigen spreken trouwens meestal niet van “dementen”, maar van “dementerenden”.
     Dementie staat erg in de actualiteit. De meest voorkomende vorm ervan werd in het begin van de 20ste eeuw ontdekt door Alois Alzheimer, een Duitse zenuwarts.  Dementie komt tegenwoordig ook vaker voor, al was het maar omdat de mensen langer leven. 6% van de 65-plussers zouden “dementeren”. Boven de 85 jaar ligt dit percentage rond de 30 %. Maar iedereen komt er mee in aanraking. Als je het niet zelf krijgt, zal ergens een familielid, een vriend, een kennis het krijgen. Iedereen zou bijgevolg een beetje moeten weten wat dement worden is, hoe het aanvoelt, hoe ermee kan omgegaan worden.Want dement worden is iets heel menselijks, iets waar je als gewoon mens op heel menselijke wijze mee kan omgaan.
    En daar staan we dan met onze toekomstsdromen op onze oudere dag, het kunnen nachtmerries zijn  als je even rondom je kijkt..
    We hebben hier weer een heel geladen emotioneel zwaar weekend achter de rug waarin er zoveel gebeurd is en nogmaals de machteloosheid typeert.
    Ik wil hier ook even de mensen die dachten dat ze " safe" waren met een wilsbeschikking bruusk uit hun illusie halen. Om een lang  verhaal kort te maken en niet in details te gaan, een wilsbeschikking is maar een onderdeel van de procedure.
    Wil men alles volgend de letter laten verlopen en dan denk ik aan bepaalde ziekenhuizen dan moet aan heel wat meer voorwaarden voldaan worden vooraleer men euthanasie toepast zoals:
    - aanvraag moet vrijwillig zijn, dus zonder druk van de omgeving.
    - weloverwogen, dus moet men nog over  alle verstandelijke vermogens beschikken. Men moet er goed over nagedacht hebben en men moet van de dokter goed voorgelicht zijn over de medische toestand, de vooruitzichten, de resterende behandelingen of pijnbestrijdingen en comfortverbetering, over palliatieve zorgen enz..( dementie is geen voorwaarde want hier gebeurt euthanasie niet)
    - het moet duurzaam zijn dwz echt een volgehouden verzoek dat moet blijken uit herhaalde contacten en gesprekken met een arts.
    - men moet een nog geldige wilsbeschikking hebben en daar kan pas mee rekening gehouden worden wanneer de patiënt lijdt aan een ernstige en ongeneeslijke aandoening; of wanneer  hij  niet meer bij het bewustzijn is en de toestand moet onomkeerbaar zijn.
    - Bij een concrete vraag op basis van de medische toestand en prognose moet de patient tot tweemaal een actueel verzoek naar euthanasie stellen Dat verzoek blijft dan geldig ook als hij nadien in coma geraakt.Dus in de kliniek moet je dat verzoek 2x herhalen ( met een tussenruimte) en het moet schriftelijk neergelegd worden.( soms kan het door een buitenstaander opgesteld wordenals de zieke het zelf niet meer kan en  moet die enkel tekenen) Als de arts weigert , kan men een andere arts inschakelen.
    Dat zijn hier de meest dringende vereisten en.. als je het niet weet dan brengt het ziekenhuis je niet op de hoogte als ze niet achter euthanasie staan .
    Uit contacten van een vorige job heeft de zoon vandaag de juiste info gekregen en de grote lijnen staan hierboven. Voor ons ma kan het dus niet meer. Ze heeft enkel een wilsbeschikking. Hadden we maar vroeger die info gehad... maar je hoopt toch altijd dat de dokters  eerlijk en open zullen  uitleggen hoe alles werkt. Sommigen doen dat maar anderen...
    Woensdag werd ik opgebeld om samen met ma  de klinische psychologe en iemand van pastorale hulp een gesprek te hebben rond het feit dat men ervaarde dat ma met serieuze zorgen ligt. Onder tranen heeft ma tot drie maal toe gesmeekt om rekening te houden met haar wilsbeschikking. Na veel draaien rond de pot hebben ze gezegd: " we hebben je vraag gehoord en  nemen dat mee"!!!! Ze zouden de procedure opstarten. De volgende dag bij het afgeven van de nodige papieren rond wilsbeschikking klonk dat al veel genuanceerder , we hoorden dat ma nog niet in " aanmerking" komt want: ze heeft geen ondraaglijke pijnen( natuurlijk niet zit onder de morfine of toch een afgeleide ervan) , ze heeft alle comfort , ze is nog bij het bewustzijn en bovenal ze twijfelt nog!!! ( na 3 verzoeken!!)
    Men had dus de eerste maal toen ma dat verzoek formuleerde 3 weken terug dat schriftelijk moeten laten noteren en nu deze week nog eens!!Maar dat weten we nu pas en niemand repte een woord daarover!!! Sinds vrijdag werd de medicatie van ma opgedreven omwille van pijn en is ma in een toestand geraakt waar ze niet meer echt bij ons is. Ze is er fysiek wel en nu doen ze hun best om haar aangekleed in een zetel te zetten maar dat is het enige mooie aan de situatie  want mentaal slaat ma er totaal naast wellicht door de medicatie. Dus vergeet elk schriftelijk verzoek nu... We werden dus samen met ma " dom gehouden" en nu we werkelijk weten hoe het moet ,lijkt het erop dat het te laat is......
    Ik begrijp heel goed dat men niet licht over zo'n verzoek gaat want de zaak is te ernstig en te ethisch. Maar weinigen hebben al ervaring met de materie en dan veronderstel je dat je degelijk geïnformeerd wordt over de procedure. Maar vergeet het.....
    Vandaag zijn we, na 3 uren bij ma doorgebracht te hebben, letterlijk gaan lopen.. Ik bespaar jullie de details want ik heb hier al genoeg mijn emoties neergezet en stilaan wordt het me teveel maar dit is niet " menswaardig" in onze ogen...... Dat bedoel ik met toekomstdromen op je oude dag en dat ze kunnen veranderen in nachtmerries!!!
    Ik hoop dat dit beetje info jullie wat wijzer maakte. Ik heb hier alle wettelijke vereisten liggen maar te laat voor ma... en je hebt maar éen moeder!! Dus lieve mensen denk dus niet dat een papiertje volstaat!!! Het is niet zo simpel!!!!Het kan enkel voldoende zijn mocht je in coma gaan en je voor de rest medisch voldoet aan de vereisten. Informeer je dus ten gronde!!! Wij spreken nu spijtig uit ervaring en het is geen verzinsel, je wordt er bitter van!!!!
    Wij kunnen nu enkel maar hopen dat ma's lot medisch gestuurd wordt zover het nu nog mogelijk is.

    22-09-2008 om 14:26 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    21-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Serotonine
    Terwijl ik vandaag in de auto zat hoorde ik op de radio dat de geur van appelsienen goed is voor de aanmaak of stimulering van serotonine in de hersenen waardoor we vrolijk worden.Omdat ik niet goed wist waarover ze het hadden, ben ik het daar juist even gaan opzoeken en hier is wat ik vond:

    Serotonine in de hersenen
    (serum=vloeistof, tonus=druk)
    De hoeveelheid serotonine in de hersenen heeft grote invloed op vele hersenactiviteiten zoals: stemmingen, slaap, seksueel gedrag, pijntransmissie en eetgedrag. Ons denken, voelen en onze gedragingen zijn dus sterk afhankelijk van de hoeveelheid serotonine. Voldoende serotonine in de hersenen brengt rust, relaxatie en milde euforie. Een tekort aan serotonine, het "laag serotonine syndroom", kan leiden tot tegengestelde gevoelens zoals depressiviteit, angst, onrust en verminderde controle over onze dierlijke impulsen. Dit syndroom komt in de westerse wereld in sterk toenemende mate voor. Klachten zoals depressie, slaapstoornissen, overgewicht, vermoeidheidsklachten en onrust worden gekenmerkt door een ontregeling van het serotoninemetabolisme.
    Dat is het zowat samengevat. Wil je er meer over weten surf dan naar: Natuurlijk Gezond - Laag Serotonine Syndroom, daar wordt heel uitgebreid uitleg gegeven.
    Bananen en pruimen zouden ook goed zijn voor de aanmaak van dat "serum", dus lieve bloggers vanaf morgen allemaal aan de appelsien-, bananen- en pruimenkuur baadt het niet het schaadt ook niet.!!

    Nooit eens even depressief geweest? Zeg, voel jij je wel goed?

    21-09-2008 om 00:43 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (6)
    20-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat er ook gebeurt..
    Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen, think positive, that's the spirit zeker?
    Een simpele lach kan veel betekenen en wonderen verrichten en een warm gevoel geven. Een lach veroorzaakt vaak nog een lach en soms zoveel meer...
    Vandaag heb ik eens goed gelachen bij een reactie van Ludovikus op de blog van Bojako! Dat mijn soms op hol slaande fantasie er ook wel voor iets tussen zit, moet ik erbij nemen!! Maar klein Ludovikske in een "paraplubak" ... dat was er even teveel aan. Ik stelde mij dat verontwaardigd jongenssnoetje voor .... en het prentje in zijn geheel.... zou zeker een mooie foto geweest zijn!!!
    Ik heb ook wel éen en ander meegemaakt dankzij mijn " kattenkwaad" maar dat overtreft al mijn belevenissen, jij spant de kroon hoor Ludovikus!!!
    In ieder geval ik heb weer eens ervaren wat Amor Fati hier onlangs nog schreef: Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd". dat is inderdaad zo!!
    Was het toeval of niet maar vandaag hoorde ik ook nog die " oldie " van Nat King Cole " Smile". Dus geniet mee met Dizzler en de tekst staat hieronder.( Is misschien wat melig wat de muziek betreft maar de tekst telt lieve mensen)

    Smile though your heart is aching
    Smile even though it's breaking
    When there are clouds in the sky,
     you'll get by
    If you smile through your fear and sorrow
    Smile and maybe tomorrow
    You'll see the sun come shining through for you
    Light up your face with gladness
    Hide every trace of sadness
    Although a tear may be ever so near
    That's the time you must keep on trying
     Smile, what's the use of crying?
    You'll find that life is still worthwhile
    If you just smile
    That's the time you must keep on trying
     Smile, what's the use of crying?
    You'll find that life is still worthwhile
    If you just smile


    In het leven komen veel werkelijk onontwarbare knopen voor en het enige zwaard om ze door te hakken is de lach.

    20-09-2008 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    18-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom?
    Vandaag opgebeld geweest om naar het ziekenhuis te komen. Ma was heel onrustig en zat volgens de psychologe en de begeleiding met een probleem. Misschien kon ik even langskomen om samen met hen ma aan het praten te krijgen.?.Waren toch van plan om te gaan. Het werd een heel geladen en emotionele namiddag en ik heb niets gehoord wat ik niet wist.... .

    Zo kwetsbaar,
    zo hulpeloos wachtend.
    Vele onuitgesproken gedachten
    maken van jou een ander mens.
    Onpeilbare diepten,
    de kern van jouw "zijn"
    Je kan het niet meer verwoorden
    en daarom doet het zo'n pijn.
    Je spreekt met je ogen,
    de spiegels van je ziel
    ze hebben nog nooit gelogen
    zelfs niet toen niets meer op zijn plaats viel.
    Hier lig je nu,
    te wachten
    hopeloos opgesloten
    in wat eens je trotse lichaam was.
    Je wilde het zo graag anders
    maar het mag niet zijn.
    We gaan met je mee
    we laten je niet in de steek.
    We hebben geluisterd,
    gezwegen
    en met je gehuild.
    We kunnen geen oplossingen bieden
    omdat die er nu niet zijn.
    Maar we blijven bij jou
    tot in het diepste van jouw pijn.





    Ik heb reeds lang afscheid genomen van ma en zou ieder extra moment moeten koesteren maar waarom doet het dan zo'n pijn?

    18-09-2008 om 10:23 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    17-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nazomer of vroege herfst?
    We hebben al een paar dagen kunnen genieten van een redelijk zonnig weertje hoewel de nachten al relatief fris worden. Zo mag het nog een tijdje aanhouden, dat geeft me de tijd om weer wat lucht en orde in mijn bloementuin te scheppen. Door het op en neer rijden naar ma en zo telkens een hele dag weg te zijn, bleef alles hier liggen. We hebben besloten eens twee dagen hier serieus door te werken en zo kreeg alles weer stilaan zijn vorm terug. Een telefoontje naar het ziekenhuis brengt ons op de hoogte van ma's toestand, zelf kan ze niet aan de telefoon komen, spijtig. Gisteren had ze blijkbaar weer meer pijn . Ze hadden haar in een zetel gezet om de doorligwonden wat te "ontzien" maar als er dan niemand op tijd en stond gaat zien dan blijft ze daar natuurlijk zitten!! Een bel om op te roepen hangt aan haar bed en daar kan ze niet bij met het gevolg dat ze te lang in de zetel zat  en met een van pijn vertrokken gezicht uiteindelijk de aandacht trok van een langskomende verpleegster die haar direct in bed legde en pijnstillers gaf ... dat wordt haar lot zeker???? En dat noemen ze dan " alle comfort"!!! Genoeg daarover!
    Gelukkig kan ik mij uitwerken in mijn bloementuin en die was nodig aan een beurt toe.
    Die " liefde" voor bloemen en die groene vingers heb ik van ons ma meegekregen. Zij houdt ( hield) van bloemen en overal in huis stond er wel een zelfgemaakt bloemenstukje. Ze had ook een bloementuin en was daar tot voor een paar jaar nog steeds zelf in bezig; Dat was haar hobby en ook een  die van mij. Pazke kan het beamen dat ik veel tussen mijn bloemen zit en ook nu heb ik weer plannen om hier en daar wat te veranderen. Alleen groeit alles hier zo welig dat ik elk jaar moet stekken en dan niet weet waar ermee naar toe. Ik heb hier al gans de buurt voorzien met allerlei bloemen en struiken en zit momenteel weer met een teveel aan " aronskelken" wie interesse heeft mag altijd langskomen.
    Dit jaar heb ik problemen gehad met met mijn "twaalf apostels" !!!! ofte gladiaolen. Ik heb er zeker 100 in de grond gestoken en niet éen bloem gehad. Ze bloeiden wel allemaal maar de bloemen werden bruin en ziek en  gingen nooit open. Heeft iemand ooit al eens zo'n probleem gehad? Normaal heb ik prachtige bloemen en staat onze living en gang er vol van , dit jaar nougabollen!!!! Zou het door het teveel aan regen geweest zijn of is het een ziekte? Wie een tip heeft , altijd welkom want wil dit geen twee jaar meemaken. Ik weet dus ook niet of ik die knollen nu beter wegdoe of volgend jaar opnieuw mag planten. Ze waren nochtans bijna allemaal nieuw! Dus mensen met groene vingers... help!!!

    17-09-2008 om 00:18 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    16-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat vertellen onze voeten?
    Zullen we het vandaag eens over een andere boeg gooien?

    Hoewel de zomer ons in de steek liet, liepen we toch  af an toe met blote tenen rond. Oppassen echter, want zonder dat je het weet, kunnen je tenen veel verraden over je persoontje. Zeker als er een "tenenlezer" in je buurt zit!
    Wat hier volgt  heb ik ergens gelezen en geef het graag door, vinden jullie dat het klopt? Ik heb mijn tenen al aan een grondige inspectie onderworpen ( heb bij momenten tijd zat!!) Mijn conclusie houd ik wijselijk voor mezelf 

    Zoals je je hand kan laten lezen, kunnen tenen ook een hoop vertellen over jezelf. De vorm en de stand van je tenen, vertellen over je aanleg, karakter en gedrag.
    Heb je "ronde" tenen dan ben je waarschijnlijk een diplomaat
    " hoekige" tenen zijn het bezit van mensen die " recht door zee gaan"..

    Tenen bieden een zicht op je persoonlijkheid. Er wordt een relatie gelegd tussen het beeld dat tenen aanbieden en de menselijke karakters en gedragingen.
    Iedere teen presenteert een andere eigenschap.
    Zo is er bijvoorbeeld een  communicatieteen die links gevoel en rechts verstand weerspiegelt, een verdriet- en een vreugde-teen, een gevoels- en een ambitieteen een creativiteits- en een doeteen een liefdes- en een gehechtheidsteen een vertrouwens- en een angstteen .( Moet er nog zand zij??!!!)
    Kortom, tenen tonen hoe er met het gevoel en verstand wordt omgegaan, welke sterke en minder sterke kanten er in het karakter zitten en of iemand veel of weinig energie aan de dag legt. Meer nog, tenen vertellen ook hoe jij omgaat met anderen en welke richting je een beroep dat je het meeste ligt kunt zoeken.

    Wat is het doel van “Tenen lezen”?
    Evenwicht brengen in jouw doen en laten, door te achterhalen waar je sterke punten zitten of waar het schoentje wringt. Dit wordt duidelijk via de stand en de vorm van tenen..

    Wie laat zijn/haar tenen lezen en waarom?
    Allerlei mensen die gemotiveerd zijn door nieuwsgierigheid.
    Ouders die via de teentjes van hun baby meer inzicht willen krijgen in het karakter van het fantastisch wonder dat zij op de wereld zetten.
    Studenten die twijfelen omtrent hun beroepskeuze.
    Scholenom te weten welke leerlingen elkaars tegenpool zijn of wie  elkaar aanvult.
    Instellingen gehandicaptenzorg met de bedoeling  inzicht te krijgen in wat geestelijk gehandicapten kennen, kunnen of willen.
    Kortom iedereen die geïnteresseerd is in zichzelf en meer evenwicht wil vinden in deze soms hectische wereld laat zijn tenen lezen!. 
     
    De Nederlandse journalist Imre Somogyi en zijn vrouw Margriet begonnen met een onderzoek dat vijftien jaar duurde. Overal noteerden zij tenen en gedrag en langzaam kwamen ze tot een volledig beeld. Iedere teen vertelt een verhaal.
    Image Hosted by ImageShack.us


    Tenen zeggen alleen iets over je karakter en je gedrag (niets over toekomst of gezondheid). Tenen veranderen ook. Mensen die meer voor zichzelf durven opkomen, zullen zien dat hun kromme tenen rechter komen.( Is nu te laat om te zien of dat klopt!!). Erfelijkheid speelt ook een rol, lange tenen zullen niet korter worden, het is de blauwdruk waarmee je geboren wordt. Je kan wel de scherpe kantjes eraf werken.

    Teenamputaties, reuma of gewone knobbels bemoeilijken het tenen lezen, maar zeggen tegelijkertijd veel over jezelf en je levenshouding.”
    Bij het tenen lezen wordt er op een groot aantal kenmerken zoals afmeting, vorm, stand van de tenen ten opzichte van elkaar gelet, evenals verkleuringen en eelt.
    Iedere teen staat voor een eigenschap die zich in een mannelijke en vrouwelijke vorm manifesteert.
    Ook wordt een element aan elke teen toegeschreven. 
    Om een paar heel grove indicaties te noemen: een forse grote teen staat voor een sterk verbaal vermogen, iemand met ronde tenen is tactisch en vriendelijk, iemand met hoekige tenen daarentegen is recht voor z'n raap. Een lange tweede teen betekent dat iemand ambitieus is.

    Babyteentjes

    Image Hosted by ImageShack.us

    Ook bij baby's kunnen de teentjes gelezen worden zodat de ouders tevoren weten met welke karaktereigenschappen van hun kindje zij rekening kunnen houden bij de opvoeding.
    Kinderteentjes lezen is heel interessant voor de ouders. Wie de voetjes analyseert, ontdekt welke aanpak voor dat kind het beste werkt.

    Een kind met een lange doe-teen, de derde van rechts, moet niet de hele dag voor de televisie zitten. Zo’n kind moet kunnen bewegen, rennen, sporten opdat het zijn energie kwijt kan.

    Kinderen met een sterke wil-of wensteen, de tweede van rechts, hebben structuur en grenzen nodig. Anders zal het je later manipuleren. En tegen een gevoelskindje met een sterk ontwikkelde gevoelsteen, de tweede van links, reageer je best niet te heftig. Anders gaat na verloop van tijd het teentje krom staan, omdat het niet voor zichzelf kan opkomen”.Ik moet dringend de tenen van de kleinkinderen bestuderen ( als ze het toelaten!!)

    Wil je er nog meer over weten dan vind je het allemaal terug op www.tenenlezen.be of  www.tenenlezen.com

    En nu met zijn allen op voeteninspectie maar niet vergeten af en toe naar boven te kijken anders denkt men nog dat we allemaal met hangende kopjes rondlopen.!!!

    16-09-2008 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    14-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog teveel taboe.....
    Vandaag las ik in een tijdschrift bij ons ma ( we brengen haar abonnement mee maar is eerder voor de bezoekers bedoeld) over het boek dat de dochter van Margaret Thatcher over haar dementerende moeder schreef. nl A Swim-On Part in the Goldfish Bowl: A Memoir'
    De eens zo beruchte en controversele lady lijkt in niets meer op de oude aftakelende dame die ze nu is.
    Omdat ze een icoon is in de wereldpolitiek is het zoveel gemakkelijker om " taboes" rond haar bespreekbaar te maken . Dat was ook wat met Ronald Reagan gebeurde toen die dement werd. Plots werd dementie een algemeen bespreekbaar onderwerp Misschien moet euthanasie ook eens rond zo'n persoonlijkheid bespreekbaar gemaakt worden?

    Voor mij is ma onze icoon van de familie en al wat nu rond haar gebeurt maakt me kritisch en sceptisch en laat me achter met veel vragen.
    Zo'n 4j terug was ma bij ons om te revalideren na een serieuze ingreep. Op dat moment lag de opa van de schoonzoon in coma en aan machines maandenlang te wachten op het verlossende moment.
    "Laat mij dat nooit overkomen ", vroeg ons ma toen. Ik maakte haar duidelijk dat het niet zo simpel is als ze dacht.
    " Je kan toch vragen dat ze daar een eind aan maken", was haar antwoord. Ik probeerde haar uit te leggen dat wat ze daar vroeg wel heel ver ging en dat ik het er moeilijk mee zou hebben. Vanaf dan stond haar besluit vast, ze zou toestemming geven voor euthanasie. Ik heb de aanvraag lang uitgesteld maar op haar aandringen uiteindelijk toch gedaan. Sinds zo'n 3j ligt zo'n wilsbeschikking officieel klaar.
    Toen ma zo'n 3 weken terug vernam dat ze terminale kanker heeft, vroeg ze onmiddellijk aan de dokter om met haar wens rekening te houden als ze er als een plant  bij lag. . Ze stelde daarbij nog heel duidelijk dat ze dat "nog volledig bij haar zinnen" gevraagd had.
    De reactie van de specialist liet al vermoeden dat het niet zo eenvoudig zou zijn!
    Nu drie weken verder en veel ellende later ligt ma er nog. In het begin van de week was haar toestand zo dat ze pre comateus was en alle contact met ons weg was.

    Ik had bij mijn recente onderzoeken nog met mijn arts over de situatie gesproken en als antwoord gekregen:
    " Het zal heel moeilijk zijn om in  West Vlaanderen een dokter te vinden die daarop ingaat, zeker in een katholieke kliniek. Op een bepaald moment zal je zelf je verantwoordelijkheid moeten nemen en rekening houden met je ma's wens en de nodige stappen ondernemen op zoek naar een dokter."..
    Dus dat wat ik absoluut niet wilde zou als een boemerang toch terugkeren!!
    Ik besprak maandag met de arts en de hoofdverpleegster de toestand van ons ma en herinnerde hen aan ma's wens. Ik werd bekeken alsof ik uit een andere wereld kwam.... en voelde mij bijna schuldig dat ik dat had durven vermelden. Dachten ze nu echt dat ik dat voor de lol vroeg!!!!!
    "Maar dat is nu toch niet nodig, ma heeft alle comfort en ze heeft geen pijn".... was hun antwoord en daarmee moest ik het stellen. Zo laten ze je letterlijk met het hoofd tegen een muur botsen. Daarnaast zijn we ook met 4 kinderen wat de zaak al moeilijker maakt. Ma heeft blijkbaar enkel met ons ( T en ik) heel bewust haar keuze besproken. De anderen weten van haar wilsbeschikking, ze heeft het hen gezegd maar niet met de intensiteit waarmee ze er met ons over sprak.

    Als ik nu kijk hoe ma er vandaag bij ligt en hoe ongelooflijk het verschil is met vorige week, dan weet ik het ook niet meer. Ze is stukken beter dan een week terug, heel helder en zich  weer  heel bewust van haar omgeving en haar toestand. Ze herinnert zich weer waarom ze hier nu zo  ligt en wat er aan de hand is. Ze is zich weer ten volle bewust dat ze niet meer kan stappen of uit bed kan komen, dat eten tot een minimum herleid is, dat ze leeft op pijnstillers, gesondeerd wordt, dat naar haar huis gaan er niet meer inzit enz....en vooral dat ze " wacht" op het einde. Ze heeft weer vragen en bedenkingen zoals  waarom ze daar zo ligt, hoe lang dat nog kan duren....? Daarbij kijkt ze mij aan alsof ze wil zeggen:" je weet toch nog wat ik wil?"....
    Gisteren betrapten we haar erop dat ze medicamenten wegsteekt. " Het heeft toch allemaal geen zin meer ", was haar reactie. Ze werd als een klein kind op de vingers getikt.....  en nu zullen ze haar beter in het oog houden, toch zolang ze zelf kan handelen.
    Ik voel mij als op een hellend vlak. Enerzijds klamp ik me vast aan dit moment en probeer ervan te genieten en ben ik blij dat  de ultieme stap nog niet gezet is anderzijds weet  ik dat ma zal afglijden naar nog meer ellende en miserie waaraan ze uiteindelijk niet kan ontsnappen.
    Een herstel is een " fata morgana", haar nog eventjes langer bij ons hebben een onverhoopte optie.
    Gans die situatie heeft mij ertoe laten besluiten om de nodige stappen te zetten om voor mezelf een euthanasie wilsbeschikking aan te vragen.  Ik wil ons kinderen niet opzadelen met die moeilijke beslissing mocht het ooit nodig zijn  want het is een hartverscheurende verantwoordelijkheid... alleen... wat is de zin van zo'n toestemming als er geen rekening mee gehouden wordt en  vooral wanneer moet je dat toepassen???
    Had ma verleden week euthanasie gekregen dan was ze er nu niet meer en hadden we die momenten van vandaag en gisteren niet beleefd. Maar wat mag ze nog verwachten van dit leven? Wat als haar toestand weer erger wordt en ze opnieuw de ellende van vorig weekend moet doorstaan?

    Het ergste is dat je er zo moeilijk met iemand kan over praten. Euthanasie ligt nog teveel in de taboesfeer. Het is inderdaad een heel ethisch geladen probleem maar wat doe je ermee als je ermee geconfronteerd wordt?
    Toen Hugo Claus euthanasie toestond was ma's eerste reactie: " Zie je, ze doen het toch als je het vraagt"...
    Nu zoveel weken later ligt datzelfde dilemma in ons kamp. En het is verdomd niet eenvoudig ....Ik hoop maar dat  in ma's geval de natuur " barmhartig " is zodat we niet te lang bij elk telefoontje moeten opspringen...of die moeilijke beslissing moeten nemen.
    Dragen we nu de tol van de medische evolutie?? Wellicht wel . Ik heb nooit gedacht dat een " afscheid" zo ingrijpend zou zijn, had altijd gehoopt dat het in alle sereniteit kon gebeuren. Ma is 88j heeft een lang goed leven achter de rug en dat we haar eens zouden moeten afstaan, is logisch maar de manier waarop ze nu aftakelt, stemt tot lang nadenken.

    Ik vermoed dat niet iedereen  akkoord  gaat met wat ik hier geschreven heb en we kunnen er nog veel over redetwisten. Het is een heel delicaat onderwerp maar ons hoofd blijven in het zand steken heeft ook geen zin. ..En als jullie nu denken dat ik hier heel lichtjes over die wilsbeschikking van ma stap dan kan ik jullie verzekeren dat ik er al heel veel mee bezig geweest ben. Je wil de uren niet tellen!!
    Heb ik iemand voor het hoofd gestoten of geshockeerd... spijtig. Als we als mensheid dan toch steeds verder gaan in onze evolutie moeten we ook consequent blijven. Daarenboven lokt elke daad die ingaat tegen wat we als " normaal" zien controverse uit zie maar naar het experiment rond die deeltjesversnelling in Zwitserland. Ik weet het, dat heeft er hier niets  mee te maken hoewel ... onrechtstreeks zou het  hier ook over leven en dood kunnen gaan...
    Ik dacht altijd dat, zolang je leeft,  je leven van jezelf is en je zelf beslist wat je ermee doet...
    Dat heb ik altijd gedacht en gehoopt..........

    PS Nog even ter info. Mochten jullie ooit in de mailbox een bericht krijgen dat "je vliegtuigticket ter beschikking ligt" en je bent zeker dat je niets geboekt hebt.. NIET OPENEN ( is virus) of je pc is naar de ....

    14-09-2008 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    13-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sjamanisme
     

     

    ~ Sjamanisme ~

    10 Geboden van de Amerikaanse Indianen


    Image Hosted by ImageShack.us



    Indianen-wijsheid, daar kunnen we nog wat van leren. Zij waren mensen die éen waren met de natuur en ze wisten dat je de aarde niet kan blijven plunderen zonder iets terug te geven. Vanuit die visie is het Sjamanisme ontstaan. Het is absoluut geen religie. Het maakt ons wel bewust van de wederzijdse afhankelijkheden op aarde. Het Sjamanisme leert ons onze eigen krachten, die van de natuur en die van andere dimensies te herkenen, op een bewuste manier te verbinden en met  respect te behandelen.  Wezenlijk voor het Sjamanisme is het besef van eenheid en afhankelijkheid van de mens, natuur en krachten hier op aarde.

    Willen we dat onze kleinkinderen nog van de aarde genieten dan moeten we misschien wel teruggrijpen naar die oude waarheden.
    Heb ooit ergens die 10 geboden gelezen ,weet niet meer waar en in de wachtkamer van mijn blog gezet. Bij gebrek aan andere inspiratie dan maar daaruit  putten zeker?

    13-09-2008 om 00:05 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    12-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oppassen geblazen!!
    Het was hier miserie in het kwadraat op mijn laptop.
    Sinds een korte tijd openden zich, telkens ik via IE op seniorennet kwam, pagina's die ik niet gevraagd had. Aanvankelijk stond ik er niet bij stil tot ik opeens op " harde porno" terecht kwam.Ik ben nu niet " seutachtig" aangelegd maar teveel is trop en trop is teveel temeer daar de kleinzoon ook op mijn laptopje werkt en stel je voor!!! Ik denk dat ik nogal snel de schoondochter  aan de lijn zou hebben .....
    Sinds begin deze week werd het zo erg dat ik gewoon niet meer kon werken op sennet enkel mijn blog bekijken. Tot zelfs dat niet meer ging en IE niet meer opstartte en ik hier van alles meemaakte. Mozilla kreeg het uiteindelijk ook.
    T die hier de specialist is want zelf zou ik er nooit uitgeraakt zijn, is 2 dagen bezig geweest om de pc te scannen op virussen. en om op te kuisen via Regeditor, via verkenner ook opgekuist maar dat door  op te starten vanaf een cd met windows xp die draait vanaf die cd. We vonden van alles maar kregen de eigenlijke problemen niet weg. De besmetting moet in de laatste 11 dagen gebeurd zijn.
     Wat heeft T nog gedaan?( dit ter info voor diegenen die evenveel geluk hebben als ik!)
    De pc gekuist met Ccleaner en dan vloog er al éen en ander of.
    Daarna gescand met: Mcafee; BitDefender; AVG, Pctools; Avira antivirus;Spybot, Ad-Aware 2008; Hitman pro, en spyware docter. Met al die programma's kregen we de geïnfecteerde files en virussen en cookies en pop ups enz vermeld.Sommigen deletten die rommel anderen niet tenzij je het programma aankocht maar uiteindelijk bleef het euvel en zodra ik weer op sennet kwam was het weer van  dattum!!. Vandaag is T nog even naar de computerclub geweest waarvan hij lid is en daar was er een man die bij 2 dames die ook regelmatig op sennet komen precies dezelfde problemen moest oplossen.
    Wat we hier ook voorhadden was dat Vista antivirus 2009 wel zegt dat er problemen zijn, laat dan de software installeren en vanaf dan is alles" naar den duvel". Niet doen dus!!!
    Uiteindelijk hebben we hier dan maar een back up teruggezet van eind aug. Dus mensen regelmatig back ups maken is de enige manier om je pc weer aan de praat te krijgen als je door dat sennetdiertje geïnfecteerd bent.
    Ik weet niet waar ik het opgevangen heb!! Maar zeker op sennet.Mijn vechtgenoot rilt al als hij dat woord hoort want zou vergeven zitten van ongewenste dinges . Musje geeft het ook grif toe zie haar reactie.
    Ik hoop dat jullie die info niet nodig hebben want je pc ligt op korte tijd volledig op zijn " poepeke"!!

    PS Ik overdrijf niet Amlor Fati,in Mexico hebben we het meegemaakt dat 3 mensen van de firma onderling Engels spraken voor het gemak. Want als iedereen steevast bij zijn dialect blijft.....
    Een " seule" ken ik ook hoor uit mijn internaatsjaren; mijn vechtgenoot ( van Ruiselede!!!!) spreekt overeen " aker" wij op 20km afstand van een " ketel".... begin er dan maar eens aan....
    Inderdaad het was goed even met ma te kunnen praten maar nu ze wat helderder is, stelt ze heel moeilijke vragen en vraagt ze zich weer af waarom en hoe lang nog en ervaart ze het aftakelen weer bewuster. Is ook niet alles hoor. Je moest eens zien hoe ze zich inspant om 1 hapje binnen te krijgen en ... het komt er dan toch weer uit.Je wil het niet meemaken!!

    12-09-2008 om 09:52 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    11-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van de hak op de tak.
    Hoe kunnen twee mensen zo verschillen en toch zo goed samenleven?
    Toen wij ( mijn bedgenoot en ik)  gisterenmorgen aan tafel zaten ieder met zijn stukje krant bij zich opperde ik heel even:" Eigenlijk zouden we nu moeten converseren met mekaar.." Waarop mijn altijd nuchtere en realistisch  slaapgenoot lakoniek reageerde:" Ik  converseer, jij converseert , hij converseert...."
    Ik wist meteen dat ik bij de juiste persoon zat..... mijn vechtgenoot die altijd met de twee voeten op de grond staat en probeert te relativeren om mij tegen mezelf te beschermen.!!Maar.... ons leesmomentje was toch eventjes verbroken en wellicht was het dit wat ik onbewust wilde?.....
    Heb later tijd genoeg gehad om in de auto op weg naar ma de krant verder te lezen, de kruiswoordraadsels op te lossen en de suduko's te ontcijferen!!!!
    Een rubriek trok daar  mijn aandacht: Stad geeft inwijkelingen cursus " plat Brugs".!!!!
    Als rasechte West Vlaming was mijn aandacht geprikkeld!! Wat is het probleem?
    Anderstaligen doen de moeite om Nederlands te leren, maar als ze een babbeltje willen slaan, moeten ze vaststellen dat ze er niets van begrijpen. Daarom start Brugge nu met een cursus " Regionaal taalgebruik" een stoomcursus om het dialect te leren begrijpen. 
    Ik denk dat ,als we het zo bekijken ,wel meerdere cursussen mogen opstarten. Las op de blog van Bojako hoe moeilijk het is om haar geboortetaal te verstaan. Dacht dat ik er veel van begrepen had maar toen ik de vertaling las dan was het toch niet 100% overgekomen!!!! Hier hebben we feitelijk hetzelfde probleem. Hebben jullie ooit al eens een Limburger, West Vlaming en Antwerpenaar samen bezig gehoord??? Ik wel ... in het Engels om mekaar te verstaan!!!!!!!
    Dus om je minder als een "aangespoelde vis" te voelen als jullie ooit naar het WW gaan, hier een paar goeie tips. Hopelijk kan ik het juist neerschrijven!!!
    Wij gebruiken zelden een persoonlijk voornaamwoord , je weet aan de buiging over wie het gaat. vb; Spreekje gie Frans?
    Jaok (ja ik), jaos (ja zij), jaoj (ja hij), jaow ( ja wij) enz dus de eindletter zegt welke persoon het betreft.
    Volgen jullie? .Nièuw= neen wij niet!!)
    "Da me sant nie" = dat is niet erg!!
    "ksienhier om het ut te leggen" ik ben hier om het uit te leggen.
    " khên vil tiet"= ik heb veel tijd
    Ist biekans gedaan?; jaot thê gedaon." enz enz.. 
    Ik zal maar ophouden zeker of de blogvrienden zien het al niet meer zitten om met mij " te converseren" op de volgende bijeenkomst!!!!

    In het sportgedeelte van de krant viel de titel " Naar Zuid-Afrikaanse hemel via Turkse hel in het oog. Voor de leken, België speelde gisteren tegen Turkije voor de plaatsing van het WK in Z Afrika. ( 1-1 was de eindstand). Als jullie nu denken dat een sportjournalist enkel sportverslagen kan neerpennen dan zitten jullie ernaast. Ludo Vandewalle gaf in Het Nieuwsblad een mooie korte intro op de omgeving, kan zo in elke advertentie van een reisbureau geplaats worden. Hij beschreef Istanbul als volgt:
    Istanbul blijft beklijven. Het is niet zomaar een grensplaatsje waar het ene land in het andere overgaat. In het voormalige Constantinopel eindigt Europa en begint Azië. Gescheiden door de Bosporus gaan culturen met een schok in elkaar over. Links, ten W van de druk bevaren rivier, is er het prachtige Europa met lichtreclames en hoge flatgebouwen. Rechts is er de mystiek van het Oosten met de gesluierde vrouwen en overvolle straten. Dat is Istanbul, schrizofrene stad met 15 miljoen inwoners waar Allah( islam) en God ( christendom) zich gezamenlijk ophouden. Hoe uitnodigender kan een krantenknipsel zijn?
     
    And last but not least mijn PC.
     Ik kan met mijn laptop niet meer werken. werk nu via pc van T. Ik geraak noch via IE noch via Mozilla op sennet. Ik kan wel mijn blog lezen maar de reacties niet en ook geen rubrieken toevoegen want geraak niet op sennet. Als ik via mijn blog naar andere blogs ( heb  favorieten staan) ga dan geraak ik op sommige wel op andere niet en reacties nalaten gaat wel of helemaal niet. T is hier al 2 dagen met allerhande virusscanners mijn PC aan het scannen. Wat daar allemaal tevoorschijn komt!! Spyware, pop ups, cookies , registry keys enz enz  sites die ik nooit bezocht of aangeklikt heb. Ik zit dus blijkbaar met een serieus probleem. Nochtans staat  er een anti virus programma op mijn pc. Wie of wat heeft mij dat " gelapt"!! Kan natuurlijk ook via mails of ppssen binnenkomen, ik weet het niet. Als we het er niet af krijgen zal er niets anders opzitten dan vanaf 0 alles opnieuw te insstalleren!!!!!!!!
    Van zodra ik dus sennet open , openen zich ook  andere schermen en geraak ik niet op de blog. Op andere sites van Google geraken we zonder problemen tot nu toe!!! Om er " horensdol" van te worden.
    Gisteren was ma weer relatief "helder" en hebben we wat gepraat, maar eten lukt niet meer. Vanmorgen was ze weer meer in de war. Dus ...wachten

    Vandaag herdenken we 9/11... blijven beklijvende beelden!
    Zo lieve bezoekers dat is mijn boterham voor vandaag.

    11-09-2008 om 18:26 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (3)







    Laatste commentaren
  • mooi zo -- terug naar huis -- in de startblokken --smile (ani)
        op Voor iedere passant
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Voor iedere passant
  • Niet meer op de blog komen? (Martin)
        op Voor iedere passant
  • WITTE DONDERDAG !!! (Jos Vande Ghinste)
        op Voor iedere passant
  • Dag Natoken,, ik kom u zeker volgen en geniet die laatste dagen he , (Ingrid.)
        op Voor iedere passant
  • . . . (Chris)
        op Voor iedere passant
  • hey Nancy (Klaproosje1)
        op Voor iedere passant
  • Dag Nancy kom je alvast een fijn Paasweekend toewensen (Roosje)
        op Voor iedere passant
  • de zegen en geniet van deze prachtige dag (pattyhoopt)
        op Voor iedere passant
  • Wij komen helpen de week door te zagen. (Jan en Elena )
        op Voor iedere passant
  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007

    Archief
  • Alle berichten

    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!