Hebben jullie de omschakeling van het uur overleefd of is het nog steeds aanpassen? Ik hoop het eerste en dan gaan we weer mooi in het schema lopen, de aprilse grillen trotseren - hopelijk zijn er niet veel dit jaar - de lente verwelkomen met wat zon en betere temperaturen die ze vanaf het weekend beloven en voor diegenen die er zin in hebben, de tuin stilaan klaar maken voor lente en - zomerpracht! Voor ons is het eerst afrekenen met de stormschade en de andere hoge bomen verwijderen zodat we volgend jaar toch niet meer met die miserie geconfronteerd worden.
Het jonge volkje ziet graag de 2 komende weken komen omdat ze weer even de "schoolriem" mogen afleggen voor ze de eindrush van dit schooljaar aanvatten! Volgens de statistieken daalt het niveau van onze schoolgangers...Hoe zou dat komen denk ik dan? Alles wat wij geleerd hebben en vooral de manier hoe, moest veranderen. De accenten moesten meer bij het " betutelen" van de leerlingen liggen dan hen goede leermethodes en technieken meegeven. Ik heb voor wij naar het buitenland vertrokken ook les gegeven aan tieners ts 14 en 17 j en vond mijn job de tofste die ik kon bedenken. Zoals alles nu draait zou ik echt bedanken voor diezelfde job en als ze niet drastisch iets doen dan hebben we over 10 jaar een enorm tekort aan lesgevens /sters....
Stakingen in onze luchthavens jagen toeristen weg naar andere oorden om te vertrekken want het houdt maar niet op! Je zal maar een reis geboekt hebben dit weekend en je vlucht missen of je plannen de mist zien ingaan omdat er weer eens een groep ontevredenen de gewone burger zo graag terroriseren. Goed bezig zeg ik dan aan al die vakbonden die ooit nodig waren maar momenteel ons land en onze economie naar de verdoemenis staken!! Ik volg al lang niet meer en onze politiekers al helemaal niet...
Maar tsja, mijn logje staat er weer, je kan het lezen of gewoon wegzappen... ik ga serieus niet staken hoor. Tot de volgende .
Vanavond begint Play off 1 om het kampioenschap van 2019 te bepalen!
Zondag om 18 u start FCB – mijn club- zijn titelverdediging voor eigen volk tegen AA Gent. De ploeg van coach Ivan Leko begint als nummer 2 aan de play-offs op 4 punten van leider Genk. Met zes topclubs op amper zeven punten van elkaar is in de resterende tien speeldagen alles nog mogelijk. De uitslag van Play-off 1 is niet voorspelbaar dit jaar maar Club Brugge zal zijn 5 thuiswedstrijden in Play-off 1 voor een uitverkocht huis spelen. De Club-fans hebben zin in de Play-Offs en zijn klaar om te “bluvn goan”! Alle thuiswedstrijden zijn volledig uitverkocht. Jan Breydel zal opnieuw 5 keer daveren..
De grasmat in het Jan Breydelstadion heeft enorm moeten lijden de afgelopen weken en was lang niet meer in perfecte staat. Club Brugge heeft dan maar besloten om een nieuw biljartlaken te laten aanleggen. Nu maar hopen dat dit hun spel te goed komt!
Ook ik ben er klaar voor om de matchen van mijn club te volgen! Het wordt wellicht spannend omdat de 6 ploegen van play off 1 dicht bijeen staan. Dat beste wint ...euh .. dat wordt dus mijn ploeg zeker?
Ik roep dan ook uit volle borst :” Kom aan FCB bluvn goan!"
Dag blogvrienden... de lente komt er stilaan aan, elk straaltje zon wordt met open armen ontvangen, mens en natuur kijken uit naar de lente en zomer om volop te genieten! Dat is iets wat we ook doen en daarom ben ik hier niet elke dag te lezen maar bedankt voor elke bezoekje en ik noteer de namen van de trouwe bezoekers met stip in mijn geheugenkastje!
Wij zullen hier weer de handen vol hebben om de stormschade in de tuin op te ruimen van zodra het weer definitief goed wordt en de rompslomp met de verzekeringen uit de voeten is.
De afstandsbediening van de TV is eigenlijk een vergiftigd geschenk van de technologie! Waar je vroeger telkens uit je zetel moest om van kanaal te veranderen dat doe je nu met één simpele druk op de knop en je kan vanuit je luie stoel 10 verschillende kanalen in één minuut bekijken! Wat me dan opvalt zijn die vele politiek debatten waar er meer geruzied wordt dan gedebatteerd. Ik ben al geen grote fan van politiek maar als ik die verhitte debatten zie, nog minder. Maar daar gaat het niet over. Ik heb een voorstel om dat alles op een luchtere manier te laten gebeuren. Wat als…
Ik word altijd blij van zingen. Volgens mij heeft iedereen dat. Iets melodieus maakt mooie, zachtere gevoelens en gedachten los in mensen. Neem nu eens het liedje ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen, speel dat in het sportpaleis waar een enorme menigte meezingt… daar krijg je kippenvel van.
Wat als we dat nu eens filmden en in de kamer, de senaat of de vergaderzaal van de Verenigde Naties- afspeelden? Die gedragen zich namelijk nooit verenigd- het kost niets, maar het zou hen toch moeten aanspreken.
Wat als we niet meer zouden praten maar alles wat we kwijt willen voortaan zingen en dan denk ik aan verplichte duetten van Trump en Poetin, Maggie De Block en Theo Francken , Theresa May en de European union, jullie bedenken zeker ook wel gewaagde duetten? Zouden we dan niet beter communiceren? Na het muzikaal duel moeten ze met z’n allen ontbijten en al zingend komen tot iets waarover ze het eens zijn, in plaats van verdeeld. Als ik mensen gewoon hoor praten, is dat dikwijls bloedsaai. Willen ze een punt drukken, dan gaan ze vaak gillen. Daarom vind ik talkshows zo vermoeiend. Helemaal als ze door elkaar schreeuwen.
Wat als ze hun standpunt op de wijs van ‘Sari Marijs die zakte door het ijs’ zouden proberen door te drukken , zou dat niet veel leuker overkomen ? Ga er maar aanstaan. Het gaat vast niet gebeuren, maar áls de wil er zou zijn om het te organiseren, dan zoek ik wel de liedjes uit, want je zult zien dat de duo’s kans zien om zelfs daarover te ruziën.
Maar het blijft bij dreams, dreams dreams….ons TV scherm zal ons nooit met dergelijke debatten verrassen maar ik heb in mijn fantasie toch een paar mooie taferelen gezien waar zelfs cadid camera niet kan aan tippen en wat geldt voor de appel geldt ook voor het volgende: a laugh a day keeps the doctor away!!
Het weer is nog niet wat het moet zijn en misschien vervelen jullie zich? Dan ken ik een goeie tijdsverdrijver nl ... deze tongbreker vlot en zonder haperen proberen te lezen
Er was een meisje Barbara, ze kweekte rabarber. Iedereen in het dorp kende haar als Rabarberbarbara. Op een dag kwamen een bende wilden het meisje overvallen, dat waren de Rabarberbarbarabarbaren. Deze mannen stonden bekend om hun baarden, de rabarberbarbarabarbarenbaarden. Deze werden bijgewerkt door de elite onder de kappers, namelijk door de rabarberbarbarabarbarenbaardenbarbieren. Deze werden goed beschermd door hun gilde: de Rabarberbarbarabarbarenbaardenbarbierenbergoens.
Luisteren is niet het verhaal horen van de ander en ondertussen alvast het antwoord bedenken, of een oordeel geven. Luisteren is je inleven in het verhaal van de ander. Dat laatste probeer ik te doen maar vergeet het toe te passen op mezelf! De laatste weken was ik wat op de sukkel en daardoor luisterde ik eindelijk naar mijn lichaam maar pas omdat ik niet anders kon. Ik hoorde m’n lichaam wel, maar oordeelde dat de boodschap niet belangrijk was en ik ging gewoon door. Mijn lichaam schreeuwde: Heb je haast? Ik voel me niet snor....Ga toch even zitten.
Uiteindelijk werd het meer dan zitten, het werd zelfs even liggen maar ik kom langzaam weer boven water en zeg tegen mezelf :
eigenlijk moet niets meer als je op mijn trammetje zit maar zolang alles prima funcioneert is het zo moeilijk om stil te zitten... ach ik leer het wel al vallend en opstaand .
En voor diegenen die vandaag vaderdag vieren, een gelukkige vaderkensdag!
Elke dag beleven we opnieuw de beweging van de aarde rond de zon. Elk jaar ervaren we de schoonheid en de grillen van de seizoenen. Je kan het als iets gewoons zien of er even bij stilstaan zoals ik.....
Als ik mij ’s morgens bij het ontwaken prettig voel
Wanneer ik het glanzende licht in het oosten
Zie opdagen
Dan ben ik dankbaar voor het oosten.
Als ik ’s avonds de zon in het westen zie ondergaan
En ik mij goed en welgezind
Te slapen leg.
Dan ben ik dankbaar voor het westen.
Als de noorderwinden komen en ik opnieuw de bladeren zie vallen
Ben ik blij dat ik zo lang
Geleefd heb.
Dan ben ik dankbaar voor het noorden.
Als de zuiderwind blaast en alles in de lente ontspruit
Vorig jaar ergens in jan kregen we af te rekenen met een serieuze storm en waren bij ons in de tuin 3 bomen ontworteld en bij de achterburen op hun tuinhuis terecht gekomen. In de zomer hebben we heel wat werk gehad om alles weer ok te krijgen en de schade langs beide kanten te laten herstellen..Als jullie denken dat we het dan gehad hebben dan denken jullie verkeerd. Vorig weekend was het weer koekenbak in onze achtertuin waar nog een 8 tal zeer hoge sparren staan en ...kregen de andere achterburen nu de lading... Gelukig ditmaal niet op hun tuinhuis of zo, gewoon via de afspanning in hun tuin terecht gekomen....Het was wel even sakkeren want het wordt weer een gans gedoe met de verzekeringsmaatschappij, een hele job om de ravage langs beide kanten op te kuisen en onze tuin nog maar eens een herstelbeurt te geven want we zitten weer met heel diepe putten.We hebben dan ook besloten om deze zomner de resterende hoge sparren ( meer dan 20 m hoog) te laten vellen door een boomkapper want we willen die ravage niet nog een smeemaken.. En zo blijft een mens bezig dus vervelen zullen we ons nog niet rap doen
Als je jarig bent, vliegen de wensen je rond de oren maar het valt me ook op dat velen eraan toevoegen “ wat vliegt de tijd” !
Sommigen vragen me of ik moeite heb met de snelheid van de tijd? Op zich niet al lijken sommige dingen nu veel sneller te gaan dan andere. Veel tijd om daar bij stil te staan is een luxe die ik me met mijn “lentes” niet kan permitteren.
Toen ik jong was, wist ik niet dat je soms eens van de sneltrein moest stappen om stil te staan bij de vragen “ Wie ben ik” of “ Wat ben ik aan het doen?” Als kind duurt een uur een eeuwigheid terwijl later je leven soms voorbij lijkt te razen. Als kind heb je tijd om te niksen of je te vervelen. Zodra je eigen verantwoordelijkheden hebt, ontstaat er abrupt een nieuw tijdsbesef. Op mijn 30ste was ik moeder van 2 kinderen die me plots elke seconde van de dag bezighielden en omdat we in Afrika woonden was dat niet altijd simpel! Nu ben ik oma van 6 kleinkinderen die stilaan ook hun eigen weg kiezen en door het leven “ vliegen”.
Ik zit nu al een tijdje op tram 7 so what? Wat is er mis met tram 7? Ik voel me nog steeds te jong om onder de noemen “senioren” afgeschreven te worden. Als ik een compliment krijg dat ik er geen 74 uitzie dan vraag ik me af : “ Maar hoe moet je er dan op die leeftijd uitzien?” Je kan op die leeftijd “ foert” zeggen en je laten verrimpelen en achter je geraniums kruipen. Maar je kan het ook als een krediet tijd zien waarbij de sky the limiet is.
Kijk, ik hou niet zo van die termen “ jong” en oud”. Iemand van 70 is niet langer in één vakje te stoppen. De grenzen zijn vervaagd… je bent wel uit de luiers maar je kan nog heel actief bezig zijn. Natuurlijk zijn er die lichamelijke veranderingen. Ik heb gewoon meer rimpels dan vroeger, maar is dat per definitie slechter?.. Op foto’s van 25 j terug had ik nog een blote billen gezicht, terwijl je nu ziet dat ik geleefd heb en dat vind ik ook schoon! Raar toch dat rimpels van een man soms uitnodigen om er een fotocollage van te maken alsof het wel poëzie lijkt terwijl de meeste vrouwen bij het zien van diezelfde rimpels op hun gezicht het zouden uitgillen. Gelukkig kan een fond de teint al wat camoufleren al blijft het bij mij eerder bij wat lippenstift.
Iemand vroeg mij “ Wat vond je tot nu toe de mooiste periode in je leven? Als je elke keer het max uit de 24 u gehaald hebt dan kan je niet anders dan met een fijn gevoel terugblikken op een gevuld leven. Daarom is het ook moeilijk om een periode uit te pikken. Neen, het was niet altijd rozengeur en maneschijn, er waren ook donkere bladzijden maar het verleden houdt me niet uit mijn slaap en aan morgen durf ik nog steeds te denken. Tegelijk besef ik dat verleden en toekomst maar weinig belangrijk zijn en dat je vooral in het moment moet zitten en leven.
Wil ik 100 worden? Ik weet het niet maar zeker op voorwaarde dat ik niet teveel lichamelijke beperkingen heb en vooral dat ik ze hierboven nog allemaal op een rij heb! Maar tot dan wil ik genieten van elke dag en is mijn stopwoord carpe diem.
Voor diegenen die het epistel uitgelezen hebben … “ ga in vrede mijn kind”.
Ik voel me nog steeds in een dankbare bui na al de wensen die ik op mijn verjaardag kreeg op mijn digitale verjaardagsschotel. Het is al bijna middernacht en ik ben blijkbaar nog niet moe . De TV stelt nu niet veel meer voor dus zette ik mij achter dit klavier en liet mij gedachten dwalen.
Al 12 jaar zit ik op seniorennet en al 6 jaar of meer zwem ik als een vis door de facebookzee. Ik heb op beide mijn eigen vriendenkring opgebouwd en voel me er gelukkig bij. Zelden dat ik grote kuis moet houden onder mijn vrienden, heb het zelfs nog niet moeten doen , zelfs nog niet eens aan gedacht. Ze zijn me dierbaar en ik hou van ze, al ken ik sommigen niet in het echte leven, maar degenen die ik reeds heb mogen leren kennen zijn echte schatten .
Facebook of seniorennet dat is maar weinig verschil volgens mij omdat ik enkel die vrienden toelaat die iets betekenen en al heb ik geen lange sliert bezoekers achter mijn naam, dat is ok. Zo wil ik het ook die onpersoonlijke bezoeken daar heb ik geen nood aan!
Men hoeft elkaar niet elke dag te lezen of te horen, gewoon als je weet dat ze er zijn zelfs onzichtbaar voor je, dat geeft soms een kick in minder goede dagen. Het helpt je een mindere periode door te komen door de steun van mensen die je niet eens echt kent. Een paar zijn echte parels in mijn digitale kroon , mijn liefste blogvrienden bv , die zou ik voor geen geld meer kunnen missen , over the moon and back ..... en nog veel verder .
Bedankt lieve blogvrienden voor de mooie momenten met jullie.
Een bloem, een wens, een kaart, een SMS, een telefoontje een Whatsapp en zeker ook een berichtje hier op mijn blog… het was allemaal welgekomen en ik heb die fijne attenties voor de volgende 364 dagen in mijn hart meegenomen.
Vandaag is het dag 27.028 van mijn leven. Ja, ne mens ligt er niet van wakker maar begint er toch stillekes aan bij stil te staan. Het is in feite lang en tevens zegt het getal 27.028 niet veel. Het heeft zelfs weinig betekenis in onze hedendaagse maatschappij.
Ik vergelijk altijd de dingen en als ik dat getal eens vergelijk, dan ben ik hier twee keer niks op deze wereld.
Allé, neem nu eens 27.028 zandkorrels op het strand en je zou ze zelfs niet zien liggen. Neem 27.028 druppels en je kan spreken over een droge zomermaand. Zelfs met 27.028 personen zit in sommige landen maar de helft van een voetbalstadium vol.
Nee, het getal 27.028 betekent twee keren niks. Het is gewoon de tijd die ik hier op vandaag sinds mijn geboorte heb doorgebracht 74 j of 27.028 dagen. Dat lijkt lang en toch is het alsof het nog niet zo lang geleden was. Pfff ik moet er wel even van blazen!
Digitaal Vlaanderen was afgelopen weekend in de ban van de Petit-Beurre. Een tweet over het verhaal achter de vorm van het koekje werd massaal gedeeld. Over het koekje van producent Lu is namelijk zeer goed nagedacht.
- De rand bestaat uit 52 rondjes, die staan voor het aantal weken in het jaar.
- De vier rondjes op de hoeken zijn wat groter en duiden het aantal seizoenen aan.
- Als je de puntjes in het midden van het koekje telt, kom je aan 24, ofwel het aantal uren op een dag.
- Het koekje is zeven centimeter lang, wat staat voor het aantal dagen in één week.
- Tot slot staat ook 'Nantes' erop, omdat het koekje daar gecreëerd werd door banketbakker Louis Lefèvre-Utile. Zijn initialen? Inderdaad: LU.
En het belangrijkste vergeten ze nog.. het is ook een heel lekker koekje!
Als je denkt dat je alles terug op een rijtje hebt en knie en “ konsoorten” zich terug normaal gaan gedragen dan is de kans groot dat je weer even het lid op de neus krijgt en zo had ik gisteren morgen prijs. Bij het opstaan speelde vertigo ( draaiduizeligheid) me weer serieus parten ( is niet de eertse keer) maar zo erg heb ik het nog nooit gehad. Ik kon geen meter stappen zonder tegen de muur te vallen en het braken stond me nader dan het lachen. Omdat mijn tikker ook van katoen gaf en ik echt puddingbenen had, werd mijn slaapgenoot wel heel ongerust. Toen het maar niet beter werd en ik zelfs niet kon rechtzitten, heeft hij er de dokter bijgehaald…Die was er redelijk snel heeft me wel een half uurtje grondig onderzocht om alle ernstige situaties uit te sluiten . Mijn temperatuur was redelijk laag en daarom besloot ze het rectaal ook nog eens te meten, blijkbaarkrijg je langs deze weg de correcte lichaamstemperatuur…. Nu begrijp ik waarom kleine kinderen soms janken als een thermometer in hun kontje geramd wordt… Het heeft zeker 3 minuten geduurd ( tot mijn en de dokteres haar frustratie) voor ze dat ding in mijn aars kreeg.. het lukte maar niet!! Geen koorts … uiteindelijke diagnose… hevige vertigo en misschien gisteren iets gegeten in de wok dat mij niet beviel…Ik kreeg een spuit , (een cocktail van alles) en lag voor de rest van de dag groggy in de zetel… Gisterenavond was het draaien en de misselijkheid al iets beter, kon ik eindelijk een kleinigheid eten die erin bleef en nu duim ik dat vandaag de cinema niet opnieuw begint…
Mijn trammetje 73 nadert zijn eindpunt en wil toch eerst nog wat capriolen met me uithalen, vrees ik ..Leve het ouder worden !!!!
Als ik in de spiegel kijk dan moet ik dringend wat laten doen aan dat zilverwerk in mijn haar! Geloof me dat krijg je niet zomaar gratis, daar moet je wel wat voor doen. Je moet ze verdienen die grijze haren.
Je moet je jeugd levend doorkomen en op eigen benen leren staan.
Je moet een leven opbouwen, een carrière, fijne mensen om je heen verzamelen ( die soms iets minder fijn blijken) en dan moet je ze wegdoen, wat nogal moeilijk is.
Je moet erachter komen wat je nou eigenlijk echt wil, je moet risico’s nemen. En telkens maar weer ga je keihard op je bek en telkens maar weer moet je zien recht te krabbelen al blijf je soms gewoon even liggen.
Die grijze haren laten zien is als een eremedaille met als opschrift: “Hé allemaal! Ik heb hard geleefd, hard gewerkt, hard gespeeld, hard gelachen en hard gehuild. En dat blijf ik nog wel minstens 10/15 jaar doen, als het aan mij ligt”. Optimist tot in de kist zeg ik dan
Waarom zou ik me schamen voor mijn grijze haren? Uiteindelijk verschrompelen we allemaal tot oude besjes met wit golfjeshaar. En dat is ook niet erg. Leven is ouder worden. Dus omarm ik jullie, lieve nekrimpels en wangzakjes, omdat het daar tijd voor is, omdat ik heb geleefd, gewerkt, gereisd, geleerd, gelachen en geleden en jullie daar zowel mijn stille getuigen als het resultaat van zijn. Ik heb geen zin om mezelf te vermoeien met het voortschrijdende verval waar iedereen vroeg of laat mee te maken krijgt, maar ik wil benadrukken dat jullie een reden hebben. Jullie zijn er omdat ik er ben. Jullie zijn een teken van de weg die ik bewandeld heb en nog steeds bewandel. En ik weet nu al dat jullie de komende tijd nog meer vrienden gaan uitnodigen op die wandeling, dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar?
14 februari wordt ook wel de dag van de liefde genoemd. Hét ideale moment om je partner eens goed te verwennen.
Veel mensen vinden Valentijn echter een “commercieel” of “gemaakt” feest en laten het links liggen. Het is inderdaad niet leuk om in clichés te vervallen en op restaurant onder lichte dwang te moeten kiezen voor het Valentijn-menu en op straat waar je ook kijkt aangemaand te worden om het laatste nieuwe parfum van Johnny Depp te kopen voor je partner.
De vraag is echter hoe kwamen we eindelijk aan die dag?
14 februari was geen feestdag in de Oudheid. De oorsprong van het feest is te vinden in het 14de eeuwse Groot-Brittannië. 14 februari werd uitgekozen als feestdag van de liefde omdat men toen dacht dat het de dag was waarop vogels hun partner uitkozen. Een bijzonder geloof dat vandaag zijn echo vindt in die speciale dag waarop we “Ik hou van je” zeggen met hartjes, rozen en chocolade.
Hoe Valentijnsdag precies is ontstaan, is niet bekend. Maar de meeste mensen geloven dat 14 februari de dag is dat priester Valentinus stief. Hij was een Romeinse priester die zich tot het Christendom had bekeerd. Het was een goed mens en hielp iedereen die hulp nodig had, waaronder zieken, armen en bejaarden. Maar iedereen kon bij hem terecht voor raad en hulp. Valentinus gaf de mensen die bij hem kwamen altijd een bloem. Dat zou de reden zijn waarom mensen elkaar met Valentijn bloemen geven.
Verboden liefde
Maar er zijn ook mensen die geloven in een ander verhaal van priester Valentinus. Hij leefde rond 260 na Christus in Rome en keizer Claudius II vond dat een soldaat die onder plak zit, niet goed kan vechten. Hij verzon daarom een wet die soldaten verbood om te trouwen. Valentinus vond dat maar onzin. De liefde is belangrijker dan oorlog voeren, toch? Hij trouwde daarom verliefde stelletjes in het geheim. Maar daar kwam de keizer al snel achter en stopte hem in de gevangenis. In de gevangenis werd hij verliefd op de blinde dochter van zijn bewaker. Hij stuurde haar lange liefdesbrieven en wist haar zelfs te genezen van haar blindheid. Op de dag van zijn executie, op 14 februari, gaf hij zijn grote liefde de laatste liefdesbrief die ondertekend was met: “van je Valentijn”.
Dat zou de reden zijn waarom vandaag de dag nog steeds mensen op Valentijnsdag een kaartje naar hun geheime liefde sturen en ‘m zo ondertekenen. Zo weet de ontvanger namelijk niet van wie de kaart afkomstig is. Blijft het lekker spannend!
14 februari is dus een symbolische datum waarop veel koppels ervoor kiezen om hun liefde nog eens te verklaren aan elkaar. Het zou dus jammer zijn om de rozen met het water van de vaas weg te gooien en niet te genieten van deze gelegenheid om de liefde te vieren. Maar waarom zouden we die mooie tijd niet het hele jaar door laten duren?
Avonden of zelfs nachten waarop Klaas Vaak niet wil langskomen daar kan ik al eens mee te maken hebben - zoals nu omdat mijn knie terug opspeelt- en je kan daar twee dingen mee doen: je er druk over maken en er tegen de ochtend behalve hondsmoe ook knettergek van zijn, of het over je heen laten komen en er het beste van maken. In de loop van de jaren heb ik geleerd het tweede te doen. If you can’t beat it, join it…
Meestal verzeil ik op zo’n momenten achter de pc. of liever: vóór het scherm om blogjes die ik volg bij te lezen, of om zelf te bloggen zoals nu, of foto’s bekijken of .. God vergeve me .. spelletjes spelen .
Mijmeren, nagenieten en heel soms ook opeens een idee krijgen voor een nieuwe krabbel voor mijn blog dit is vaak het moment!
Kijk en dat is nu het voordeel van zo’n late krabbel: je kan rustig en ongestoord schrijven, je ideeën ordenen en je plannen wat structuur geven. Maar dan opeens komt de man met de hamer en verlang je naar je bed . Laat hem maar langskomen als zijn klop maar niet te hard aankomt en zeker niet op mijn zagende knie.
)
Gelukig ditmaal niet op hun tuinhuis of zo, gewoon via de afspanning in hun tuin terecht gekomen....Het was wel even sakkeren want het wordt weer een gans gedoe met de verzekeringsmaatschappij, een hele job om de ravage langs beide kanten op te kuisen en onze tuin nog maar eens een herstelbeurt te geven want we zitten weer met heel diepe putten.We hebben dan ook besloten om deze zomner de resterende hoge sparren ( meer dan 20 m hoog) te laten vellen door een boomkapper want we willen die ravage niet nog een smeemaken.. En zo blijft een mens bezig dus vervelen zullen we ons nog niet rap doen
