Wanneer we over tortelduifjes spreken dan denken we aan een verliefd koppeltje. Maar er bestaan ook echte tortelduifjes...
Het begint met het feit dat je Pa en Ma Tortel al een tijdje bezig ziet en hoort!
Hun lokkend gekoer is niet uit de lucht te denken en hun dartel gedans hoog in de kruinen van de bomen overstemt het zachte lente briesje! En dan wordt het opeens druk. Met takjes in de snavel vliegen ze tot hoog in de spar van de tuin waar ze hun nestje bouwen. Een takje links, takje rechts, takje in het midden, daarna ei tussen de dij'tjes en....broeden maar. Alleen het kabaal dat ze daarna maken, ik heb daar fantasieën over.
Pa tortel is een forse kerel zonder staart, waarschijnlijk net ontsnapt aan de poes van de buren, dus een komisch rond geval, dat op niet al te sierlijke wijze van tak naar tak fladdert.
Ma zit meestal op het ei en is een redelijk mooie duif.
Maar na een tijdje begint ze gillend te koeren en ik denk dat het iets in de aard is van: " Zeg ouwe schuinsmarcheerder, zou jij ook niet eens op de kids in wording gaan zitten?
Ik heb kramp in mijn poten en een deuk in de buik. Bovendien knort mijn maag en heb ik dringend een pedicure nodig".
Vanaf het dak aan de overkant klinkt het dan vrolijk: "Koekoeeeeeeeeeee, koekoeeee ,jij moest toch zonodig kinderen?
Ik wilde nog wat vrijheid, maar nee, jij dreef je zin door, koekoeeeeee."
Maar goed, na een paar minuten komt pa dan, niet al te sierlijk, aangevlogen. Ma neemt de vleugels en Pa nestelt zich over het nageslacht in wording.
Meestal is Ma niet zo lang weg.
Straks als de jongen uit zijn gekomen, wordt het opletten geblazen, want de eksters en kraaien liggen al op gluurhoogte. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat er nog zoveel tortels zijn?
Ik " pen" er maar wat op los want de spanning om te horen wat het resultaat van de onderzoeken van ons hummeltje is , laat zich voelen! Nog een fijne lentedag al is de zon even wat minder van de partij maar een spatje is/was zeker welkom voor de tuin!
Ik las bij Ani iets over Verkademeisjes en wist niet goed waarover het ging. Uiteindelijk vond ik bij Loewiesa waar het allemaal rond draaide. De link naar beide blogs vinden jullie hier onder favorieten en dames ... bedankt voor de inspiratie!
Ik citeer hier een paar zinnen uit Loewiesa's logje om mijn logje duidelijk te maken. "Verkade bestaat 125 jaar. Deze koekjesfabrikant was een van de eerste werkgevers die vrouwen in dienst nam. De lokale bevolking bekeek deze werkende vrouwen met schuine, argwanend ogen en de reputatie van de Verkade werkneemsters was dan ook snel gemaakt, het zouden sletten zijn die zich niet gedroegen zoals het hoorde".
Het moet moed en lef gevraagd hebben om in een mannenwereld van die tijd tegen de stroom in te gaan zeker als je weet wat er toen aan de meisjes geleerd werd.
Ik geef jullie hier een paar citaten uit een huishoudkundeles van toen.... Een goede raad dames.. leg de deegrol buiten het bereik en sta er op dat manlief je nu beter even niet voor de voeten loopt..
Les 1: Breng orde op zaken.... Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis voor je man thuiskomt. Leg de rondslingerende schoolboeken, speelgoed en papieren op hun plaats en neem nog vlug even het stof af! Breng het geluid op een minimum niveau... Schakel bij zijn aankomst de wasmachine, de droogkast of de stofzuiger uit. Probeer de kinderen kalm te krijgen. Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon je bereidheid om hem te bevallen!
Les 2: Luister naar je man... Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wil vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hém eerst spreken, zijn onderwerpen kunnen belangrijker zijn dan die van jou!!
Les 3: Maak dat het eten klaar is ... Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terug keert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem hebt gedacht en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuis komen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke warme verwelkoming.
Les 4: Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt... Klaag nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft. Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Installeer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar. Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid. Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas Als je man vraagt om te helpen, wijs zijn voorstel af want hij zou zich kunnen verplicht voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk. ( Mijn deegrol begon bijna te smeken om in actie te komen ). Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interesse punten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.
Uiteindelijk de avond. Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten. Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen. Niettegenstaande de vrouwelijke hygiëne een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is zonder uitdagend te zijn. Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaap. Wat de intieme relaties betreft met je man, het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren. Als je man minder normale handelingen voorstelt,gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. ( Hier lag ik slap als ik eraan denk dat dat ongenoegen in stilzwijgen moest gebeuren! Jongens, jongens dat lukt bij mij enkel als ze mij muilbanden.. Voor diegenen die dat niet kennen dat is zo'n masker voor de mond van de hond om hem koest te houden!!) Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haarverzorging. Nu mag je de wekker zetten om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt.
Ik weet niet goed hoe mijn gemoedstoestand te omschrijven toen ik dat hier las. Het schommelde tussen gieren en hevig protest maar het gieren had duidelijk de bovenhand omdat ik mezelf " een beetje" ken en weet hoe ik zou gereageerd hebben tijden die lessen!!
Ik kom ook uit een tijd waar de wil van ons pa zijn wet was en dat wisten we allemaal, ma inclus. Maar als full time werkende vrouw ( zelfstandige kapster) heeft ze op haar manier haar plaats opgeëist in zijn mannenwereld. Zij was "ons Verkademeisje". En ons pa... hij krijgt toch krediet hoor want hij was diegene die er op stond dat we verder studeerden en een diploma behaalden. Ook hier hadden we niet veel keuze. Maar dat heb ik hem nooit kwalijk genomen!
Ik hoop hier een paar pittige reacties te krijgen en zit nu al te snuiven als ik aan bepaalde blogvriendinnen denk!!
Vandaag verwent men alle moeders En dat is ook verdiend. Maar toch wil ik even denken en ook wat aandacht schenken aan die vrouwen zonder kinderen. Dat mag ons niet verhinderen ook zij hadden moeder kunnen zijn even goed. Het zit in iedere vrouw haar aders en haar bloed.
Alleen het lot heeft het zo bepaald dat sommigen het moederschap niet hebben gehaald. Ook diegene die terug hebben moeten geven, een ongeboren leven. Voor haar doet het extra pijn om kinderloos, een moeder te zijn. Ook moeders die door overmacht hun kind te grave hebben gebracht.
Daarom wil ik even zeggen Ik wil voor jullie ook een bloempje leggen.
Als ik hier de reacties lees op die "weer" of "wier" of likdoorn van Mus dan vind ik dat mijn doel bereikt is, communicatie losweken, want daar is het bij het bloggen toch allemaal om te doen niet? Mij interesseert het niet hoeveel mensen mijn blog bezoeken , dat cijfer zegt niets als je enkel een paar nietszeggende buttons als reactie op jouw logje krijgt en je ziet dat je de "tigtigste" in de rij bent met dezelfde reactie. Liever drie bezoekers en drie reacties dan 50 nietszeggende... Mijn bedoeling is om via mijn blog de lezer op de één of andere manier aan te spreken of te interesseren en meningen te delen want daar schrijf je toch voor? Voor sommigen is een blog gewoon een medium om eigen creativiteit via PPssen, foto's, reiservaring, gedichten .. te delen. Voor anderen een manier om het leven van elke dag, eigen levensbeschouwingen van zich af te schrijven al kan zelf de meest extraverte al eens stilvallen. We zijn niet gemaakt om als enkeling en kluizenaar onze dagen hier te verslijten. We zijn het enige " levende wezen" dat dat extraatje gekregen heeft : de taal van de communicatie en het meevoelen met anderen. Als je dan gewoon tegen de muren praat dan geef je het uiteindelijk op maar soms kan één enkele reactie of bezoekje jou die nodige duw geven om gewoon verder te gaan zoals je bezig bent en te genieten van wat het leven biedt. Als je de moeite neemt om elke blog die je bezoekt te lezen dan zal je de persoon achter het logje ontdekken en ieder heeft wat te bieden op zijn of haar manier en geloof me soms is het logje van een ander de start van een nieuwe inspiratiegolf bij jezelf. Jullie reacties waren vandaag mijn inspiratie die eventjes een duwtje nodig had. Ik wens jullie allemaal een zonnige zaterdag en hoop dat jullie genieten van die mooie lentedag die we weer eens samen mogen delen!
PS Na het lezen van de reactie van Fjak@ deze commentaar... Ik heb niets tegen buttons ( inderdaad sommigen maken er hun werk van) zolang er ook een persoonlijke reactie bij staat. Het zijn die sites die bezoekers ronselen om het meest en die absoluut niet lezen wat er in die blogs staat en dan zoiets neerpennen als: "mooi geschreven ik heb ervan genoten " op een logje over afsterven. Daar valt toch je broek van af zeker?
Mus heeft het op haar blog over de pijn van een likdoorn of in de volksmond beter gekend als een eksteroog. Dat was voor mij voldoende om even te gaan zien waar of hoe men aan die naam gekomen is. Met dank aan Mus voor de inspiratie.
Het woord eksteroog (ook exteroog) is meer een verbastering van het Duitse (of eigenlijk Nederfrankisch/ Rijnlandse) Elsterauge en het daaraan verwante Skandinavische Hästeröge en Elsteröge.
Maar hoe zijn ze daar op gekomen? Soms ontstaan woorden zomaar opeens, al is het deel oog voor een rond plekje niet zo gek bedacht. De term eksteroog werd al gebruikt in de 14e eeuw. In die tijd was er sprake van veel bijgeloof. Eksters werden beschouwd als ongeluksvogels en zouden zelfs het weer kunnen voorspellen. Wanneer ze luidruchtiger dan gewoonlijk waren, was er slecht weer op komst. Mogelijk dat in die tijd de ekster metaforisch ( beeldspraak) in verband werd gebracht met de pijnlijke eeltverdikking waarin soms een zwart pitje zit dat lijkt op het oog ven een ekster. Bovendien kan de eeltverdikking lelijk steken als er slecht weer op komst is waardoor de link kan verklaard worden. Niet voor niets hoor je wel eens zeggen: Mijn eksterogen steken = er komt slecht weer.
En het bijgeloof gaat nog verder. Volgens een Waalse en Franse sage had de ekster eerst een prachtig verenkleed, maar toen de vogel de gekruisigde Jezus had bespot, werd hij vervloekt en kregen zijn veren de kleuren van de rouw. Eksters werden van oudsher al beschouwd als ongeluksvogels, verkondigers van dood en rampzaligheid.
En zo kom ik bij een volgend intrigerend onderwerp: bijgeloof! Eerst even gaan zien wat er precies onder bijgeloof bedoeld wordt.
Bijgeloof is het geloof of de overtuiging dat er bovennatuurlijke krachten in het spel zijn die van invloed kunnen zijn op toekomstige ontwikkelingen en dat bepaalde handelingen deze krachten kunnen neutraliseren, oproepen of bijsturen. Meestal heeft het betrekking op het verwerven van geluk en het afweren van ongeluk. Bijgeloof heeft vaak betrekking op voorwerpen en symbolen. In het verleden speelde het een belangrijke rol in het dagelijks leven. Strikt genomen blijkt het erg lastig om onderscheid te kunnen maken is tussen geloof en bijgeloof.
Na deze theoretische boterham even concreter .. Zo hebben we populair bijgeloof in de vorm van
Getallen / ongeluksgetal 13
Eén van de bekendste voorbeelden van bijgeloof is de betekenis van het getal 13, algemeen bekend als ongeluksgetal. Sommige hotels en ziekenhuizen hebben geen dertiende kamer of dertiende verdieping en in vliegtuigen ontbreekt vaak de 13e rij stoelen: na verdieping, kamer of rij 12 komt nummer 14. Als de dertiende dag van de maand op een vrijdag valt, wordt dit aangeduid als ongeluksdag. Een verklaring voor 13 als ongeluksgetal is het volgende: aan het Laatste Avondmaal zaten dertien personen, waaronder Judas, de verrader van Jezus. Een oudere verklaring zegt dat het getal dertien niet in het twaalftallige stelsel paste. De Romeinen zagen in het getal een symbool van dood, verwoesting en ongeluk. Een verklaring ligt in de Egyptische kalender; vijf toegevoegde (ongeluks)dagen samen vormen de dertiende maand. Het was een ongelukkige periode, omdat het Nijlwater op zijn allerlaagste peil stond, wat insectenplagen meebracht die zich samen met de koude noordenwind verplaatsten.
Maar bijgeloof hoeft niet altijd negatief gezien te worden.
Zo brengt een hoefijzer bv geluk!
Een hoefijzer zou beschermen en geluk brengen Volgens het bijgeloof verdubbelt het aldus verkregen geluk, als het hoefijzer boven een deur gespijkerd wordt. Als de opening naar boven wordt gehangen, wordt het geluk als het ware opgevangen, als de opening echter naar beneden hangt loopt het geluk uit de opening en trekt het hoefijzer ongeluk aan. Ironisch genoeg zijn er ook landen waar het hoefijzer juist met de opening naar beneden moet worden opgehangen, zodat het ongeluk eruit loopt. Als men een hoefijzer vindt, behoort het over de linkerschouder geworpen te worden, nadat de betreffende persoon een wens heeft uitgesproken. Daarna moet men doorlopen zonder om te kijken. Vroeger hingen mensen vaak hoefijzers boven de deuren om betoveringen af te weren en te voorkomen dat toverfeeën de pasgeboren baby zou ontvoeren. Men geloofde dat heksen en feeën bovennatuurlijke overlevenden van lang geleden waren. In die tijd kende men nog geen ijzer, en daarom zouden heksen en feeën bang zijn voor het materiaal. De vorm van een hoefijzer doet denken aan de halve-maanvorm, die bij vele volkeren symbool stond voor welvaart en geluk. Onder andere Admiraal Nelson spijkerde een hoefijzer aan de mast van zijn vlaggenschip "Victory". Eén van de oudste verhalen waarin de bijzondere eigenschappen van het hoefijzer worden beschreven is de legende van Sint Dunstan, een Engelse bisschop die leefde in de tiende eeuw. Hij was niet alleen een groot geleerde, maar ook musicus en edelsmid. Op zekere dag kwam de duivel bij de bisschop langs en vroeg hem zijn hoeven te beslaan. Dunstan zag meteen wie hij voor zich had, bond de duivel vast, zette één van zijn tangen op de neusgaten van de duivel en dwong hem zo te beloven dat hij nooit een huis zou binnengaan waar een hoefijzer aanwezig was. Er bestaan afbeeldingen van Sint Dunstan waarop hij de duivel met zijn tang bij de neus heeft. Dit verhaal is waarschijnlijk de oorsprong van het gezegde iemand bij de neus nemen.
Dat volstaat voor vandaag, maar ik neem jullie zeker op tijd en stond nog eens mee in de wereld van bijgeloof over geluk en ongeluk!
De lente is in het land.
We kunnen dit al een tijdje vaststellen aan de mooie temperaturen. En dan is er nog een variante op " Love is in the air", dat jullie allemaal wel kennen. En of dat klopt!
Het was de laatste weken overal een kakofonie van vogelgeluiden en kikkergekwaak.
De merel zong zijn hartje uit het lijfje voor zijn aanbedene, de mezen twieterden links en rechts en vlogen de nestkastjes in en uit met bekjes vol strootjes.
We zagen koolmeesjes driftig rondvliegen en
een wild paringsdansje uitvoeren.
Af en toe zweeft er ook een duif voorbij, een tak in de bek, die hij dan veelzeggend ergens deponeert,
met zon blik van "kijk eens naar mij". Er staan reeds volop bladeren aan de bomen, bloesems her en der. Ook het gras is sinds een tijdje terug volop aan het groeien.
Fauna en flora herleven. Ik ben met camera de tuin ingetrokken om
de eerste hommel vast te leggen die wat in mijn eerste bloemen
zat te snuisteren. En zo kan ik door gaan...
Dat de lente in het land is, had laatst ook als gevolg dat op zon
zon overgoten dag een " devote man" aanbelde met enkel
stichtende folders in zijn hand en op zijn gelaat die pedante glimlach
van iemand die de blijde boodschap komt verkondigen op een wijze
dat men er zwaarmoedig van wordt. Geloof jij dat al deze mooie dingen die je ziet de natuur,
de bloemen, de bomen er zo maar gekomen zijn door bv. evolutie? Geloof jij niet eerder in het woord van God?
en hierbij keek hij veelzeggend naar een boekje
dat hij angstvallig tussen zijn vingers geklemd hield
en wees omstandig naar de planten in mijn tuin, met wijzende vinger
alsof hij er zelf voor gezorgd had.
Hierna stak hij verder van wal op het toontje van één van mijn vroegere lagereschoolnonnen,
die hun oude lessen nog eens willen debiteren en jou op het goede pad willen brengen.
En dat op zon mooie dag! Ik keek de man enigszins schuin aan en trachtte argumenten te verzamelen
om zijn ideeën te ontkrachten.
De essentie van het geloof is nu echter dat men het moet geloven,
argumenten hebben hier geen kracht van wet.
Ach, waarom zou ik mij hier op zo'n mooie dag in een discussie gooien? Ik bekeek hem met montere blik en antwoordde: Op zon mooie dag ga ik verder werken in mijn tuin, genieten van de bloemen en de bomen evolutie of niet. Ik stel dus voor dat je elders zielen van de duisternis gaat redden. Die zijn we weer voor een paar maanden kwijt.
Nogal een geluk dat hij mij nu niet treft want mijn gemoedsstemming en mijn kop/borstvalling zijn niet van die aard om poeslief te zijn!!
Voor wie het wil weten.. de resultaten van de onderzoeken van ons kleintje worden volgende dinsdag besproken. Momenteel blijft het bij een probleem in de dikke darm!
Uit een eerste onderzoek is gebleken dat er een probleem is in de dikke darm en hebben ze een stukje weggenomen voor onderzoek. Vandaag volgt een bijkomend onderzoek van de dunne darm...Als het contrasterend papje niet lukt via de normale weg wordt het weer een sonde!.. Och arme! Later op de dag werd ook nog besloten om meteen ook nog een echografie uit te voeren. Dus om 8u45 vervolgt de historie. We zijn echt benieuwd wat we daarna te horen krijgen? Maar misschien wil men op zeker spelen en alles grondig onderzoeken? Grote broer was vandaag nog ziekjes maar kon niet bij oma want die ligt zelf geveld. Gelukkig is er nog een oma die kan inspringen! Het mag stilaan stoppen met ons kleintje en ze is zo moedig, de lieve schat!!
Gisteren moest ons hummeltje binnen in het Universitair ziekenhuis van Leuven omdat ze vandaag onder narcose een gastroscopie en coloscopie moet ondergaan. Naast haar reuma heeft ze al anderhalf jaar eetproblemen en alle oplossingen zijn opgebruikt. Men wil nu eerst zien of er ergens in de darmen/maag of slokdarm een probleem is dat die eetstoornis kan verklaren voor men nog maar eens een andere oplossing uitzoekt. De dochter had gevraagd om tijdens die narcose ook de cortisonespuit toe te dienen in knie en enkeltje zodat ze maar één narcose moest hebben maar ziekenhuisafdelingen zijn blijkbaar ook contactgestoord vrees ik, want dat was helemaal niet in te passen in de regeling. Daarom moet ons kleintje de 31ste nog eens binnen om nogmaals onder narcose die dringende spuiten tegen haar reuma te krijgen want de ontsteking zet zich verder en veroorzaakt groeiproblemen! Gisteren tegen 9u moesten ze al in Leuven zijn en kiest grote broer toch wel die dag uit om ziek te worden zeker! Gedurende de nacht kreeg hij koorts en gaf een beetje over zodat er 's morgens zorgen waren over twee bengels! Rond 10u staken ze dan een sonde via de neus in het maagje van ons hummeltje... heel de kliniek stond op stelten en ze heeft stemvolume als het er op aankomt. De nodige papieren om toestemming te geven voor de narcose kregen ze dan ook nog eens onder de neus geduwd, alsof je een keuze hebt! Rond 10u30 kreeg ik al een smske dat ze het beiden al niet meer zagen zitten want dat onze Kit de ganse dag en nacht ( tot middernacht) met die sonde moet rondlopen!! Het drankje dat je normaal moet opdrinken om de darmen de ledigen krijg je bij zo'n kindje niet verkocht daarom gebeurt dat via die sonde rechtstreeks in de maag! Blijkbaar was onze Kit verdrietig en kwaad en moest ze om de haverklap kokhalzen...Als dat zo doorgaat met al die doktersbezoeken en ziekenhuizen dan houdt ons kleintje er nog een trauma aan over! We zullen hier vandaag dus met gekruiste vingers rondlopen en vooral met een "zeer hart" want waarom al die ellende bij zo'n klein kindje? Nu maar te hopen dat er op de één of andere manier toch een verklaring gevonden wordt voor haar eetprobleem maar vooral een oplossing! Maar blijkbaar kan het nog een 10 dagen duren voor de foto's bekeken en bestudeerd zijn tenzij er natuurlijk een directe zichtbare verklaring gevonden werd, wordt vervolgd!
Heb jij ooit al van de Walpurgisnacht gehoord? Ik las erover op een kalenderblaadje en ging op zoek naar meer info. Dat is wat ik samengevat erover vond.
Volgens een oude legende is de nacht die voorafgaat aan 1 mei, de Walpurgisnacht, waarop heksen op hun bezems door de lucht vliegen en elkaar ontmoeten rond een groot vuur. Uitkijken dus!
Eeuwenlang bleef de angst voor de heksen bestaan, daarom werden alle bezems in de nacht van 30 april op 1 mei verstopt en de geitenbokken opgesloten, want dat waren immers de geliefde rijdieren van de heksen. Op de voordeur en de luiken van de huizen werd een kruis geschilderd om zich te beschermen tegen de heksen en in de vooravond liepen de boeren met fakkels en trommels door het dorp om ze te verjagen.
Tijdens de Walpurgisnacht komen de heksen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn om op bezemstelen, kattenstaarten, rieken, dorsvlegels of ongeacht welk ander vervoermiddel dat ze onderweg aantreffen door de lucht te suizen.
Maar de Walpurgisnacht wordt ook nog gelinkt aan het Sjamanisme.
Tijdens de Walpurgisnacht wordt de Germaanse godin Freya vereerd. Eén van haar bijnamen is Vrouwe Valburgia (of Walburgia). Zij is de godin van de liefde, de seksualiteit en van de Volva's (of Wolwa's). Volgens de mythologie rijdt zij in een zilveren rijtuig, dat getrokken wordt door een zwarte en een witte kat. De kat is het aan haar gewijde dier. Daarom werden heksen vaak met een zwarte kat voorgesteld. De witte kat lieten de Christenen voor het gemak maar weg. De kat symboliseert sensualiteit. De witte kat staat voor de mannelijke seksualiteit, de zwarte voor de vrouwelijke.
In de Walpurgisnacht vierde men een groot feest met volledige seksuele vrijheid. Meisjes lieten zich tijdens deze nacht ontmaagden. De volgende dag richtte men een meiboom op als symbool van de vruchtbaarheid. Hierom werd gedanst door jonge mannen en vrouwen.
De naam van de maand mei komt van meiden. Een meid was vroeger een jonge vrouw, die nog maagd was. In de Walpurgisnacht offerden de meiden hun maagdelijkheid aan de godin Freya. Ze lieten zich door een willekeurige man ontmaagden. Hun maagdenbloed zou voor vruchtbaarheid en een grote oogst zorgen. Tegen mei trokken alle jonge mannen, maagden, oude mannen en vrouwen 's nachts de bossen of bergen in en vierden de gehele nacht feest. 's Ochtends kwamen ze terug met een meiboom. ... Van meer dan honderd maagden die 's nachts de bossen introkken, keerden minder dan een derde als maagd terug.
Een scheurkalender is toch handig niet, zo geraak ik aan een logje ! Nu nog mijn bezem zoeken!
Afscheid nemen is iets om te haten. Afscheid nemen is iets kostbaars achter laten. Afscheid nemen is iets wat je heel diep raakt. Afscheid nemen is iets wat je van binnen kapot maakt.
Mensen komen en gaan, vroeg of laat. En heel even weet je met jezelf geen raad. Mensen waar je nog lang mee wou leven die al 45 jaren met jouw leven zijn verweven. Die leegte die maakt me nu zo verward, maar maatje,je leeft verder in mijn hart.
Vandaag had ik één van die dagen, u kent ze wel, één van die dagen waarop je alles in vraag stelt. Heb jij dat ook wel eens? Jullie denken misschien dat ik altijd vrolijk ben en meestal ben ik dat ook wel, maar net als jullie is niets menselijks mij vreemd.
Waarom moet een mens zijn bed uit als hij of zij er 's avonds ook weer in moet? Waarom ben ik nu al zo druk bezig in de bloementuin als die over een paar weken toch weer aan een beurt toe is?. Waarom stap ik 's morgens onder de douche als ik er de volgende dag toch weer onder moet?
Het zijn de dingen die we steeds herhalen zonder een stap verder te komen, lijkt het. Maar nu komt het fnuikende, we gaan wel steeds een stapje verder, elke dag een stapje dichter naar dat eindpunt. Jullie merken het al, dit is niet mijn dag. We weten allemaal dat we op een dag gaan, maar we weten niet wanneer. Het grote geheim des levens. Ik zou willen weten of ik oud word, maar niet hoé oud. Er is een mooi gezegde dat zegt:Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn. Ga daar maar eens over nadenken, het is zo tegenstrijdig als wat, net zo tegenstrijdig als het leven. Dat hebben we in onze intieme vriendenkring deze week ervaren!
Het spookbeeld van het ouder worden is voor mij dat ik hulpbehoevend kan worden, dat ik mijn eigen billen niet meer af kan vegen, dat ik gevoerd moet worden, dat ze tegen me gaan praten alsof ik een randdebiel ben en dat dan ik in zon tehuis zit met van die oudjes die allemaal een vaste plaats aan tafel hebben. En dan, dat ze je maanden later nog kwaad aankijken omdat je per ongeluk op één van hun stoelen ging zitten en zo hun kleine wereldje hebt verstoord. Dat je wegens de bezuinigingen nog maar één keer per maand gedoucht kan worden of erger nog dat je er gewoon bijloopt zonder te beseffen wat je hier nog doet omdat je hoofd het niet meer vat..
Je hebt mensen die zeggen:Ik ga opnieuw beginnen,dat is leuk geprobeerd maar het kan niet. We kunnen hoogstens zeggen: Vanaf nu ga ik het anders doen, maar dat valt ook niet mee, want hoe moet dat dan?
Als je wakker wordt en je er altijd uit gaat, moet je dan ineens in je bed blijven liggen? Als je bruinbrood lekker vind moet je dan ineens wit gaan eten? Als je iedere dag onder de douche gaat moet je dat dan ineens niet meer doen.? Als je stikt van verdriet is dat dan de volgende dag plotseling over omdat je tegen jezelf hebt gezegd:Vanaf nu ga ik het anders doen.
Volgens mij is het een te optimistische gedachte, gedreven door de wens om gelukkig te zijn, hoewel, we moeten het wel proberen natuurlijk. Als we het opgeven, hebben we bij voorbaat al verloren.
Hallo, ben je er nog, of heb je intussen vertwijfeld naar een glas, een sigaret of een ander afrodisium gegrepen na het lezen van deze realiteit? Niet erg hoor, het is gewoon mijn dag niet, maar dat gaat wel voorbij..
Vrijdag is het de begrafenis van nog maar eens een lieve West Vlaamse vriendin. Dat is de tweede uit mijn/onze vriendenkring die in zo'n 3j tijd te vroeg uit dit leven gerukt is. Zij kwam om op Witte Donderdag in een auto-ongeluk ( aangereden op de fiets door een vrachtwagen, dode hoek accident!) en was amper 69 j oud! Nu schiet er nog ééntje over van de tijd van toen!
Je hebt vrienden en je hebt boezemvrienden, mensen die jouw hart raken. Zo ééntje was Rita. Na al die jaren buitenland en niettegenstaande we niet in elkaars buurt wonen, bleef de band heel close. Ze was mijn mateke waar ik zo gezellig kon mee praten en we konden alles aan mekaar kwijt "en direct" of via de telefoon. Zij was het die ons zo vaak opving na het zoveelste bezoekje aan ons ma in het ziekenhuis een paar jaar geleden. We lopen er hier beiden al een ganse week wat verloren bij. Wat moet het niet zijn voor haar man? T kent haar al van toen hij nog thuis woonde want ze is de vrouw van zijn vriend uit vroegere jaren. Ik heb haar leren kennen toen we verkeerden en het klikte meteen tussen ons. Niet dat we elkaars deur plat liepen, maar we wisten wat we aan elkaar hadden en de deur stond steeds langs beide kanten open! Nu is ze weg, zomaar zonder reden, het leven is niet eerlijk Ze vormden een " stevig, close koppel" zij en haar man. Ze waren in jan. verhuisd naar een prachtige villa in een ander dorp maar dichter in de buurt van één van de zonen. Ze hadden nog zoveel plannen want ze zouden het huis volledig moderniseren. We hebben nog geopperd: " Zouden jullie daar nu nog wel aan beginnen, trammeke 7 staat voor de deur en jullie eigen huis is nu volledig af, beantwoordt aan alle eisen en verwachtingen, jullie hebben een grote tuin, een rustige buurt.. waarom nog zo'n karwei op de schouders nemen"? Maar ze zijn beiden nog heel actief en zagen de uitdaging wel zitten want stilvallen staat niet in hun woordenschat! En zie, zomaar terwijl ze met de fiets naar de dansles ging waar ze elke donderdagnamiddag zo van genoot, werd haar lint doorgeknipt, zonder genade. Een gezonde, dynamische , joviale en optimistische vrouw, graag gezien en zo behulpzaam wordt zo maar uit het leven gerukt. Ik zal je missen maatje, jouw plaats zal leeg blijven want zo'n vriendschappen ontstaan niet meer op onze leeftijd, zoiets groeit jaar na jaar. Ik mag er niet aan denken wat er nu met haar man moet gebeuren! Momenteel is hij gebroken en weet hij ook niet hoe het nu verder moet. Ze zouden over 2 jaar hun 50 jaar huwelijk vieren en waren nu al iets speciaals aan het bedenken! Het is hen niet gegund!
Vrijdag nemen we dus definitief afscheid en daarna gaan we weer verder een stukje armer en leger want een echte vriend( in) verliezen dat is niet zomaar te vervangen. Onze dochter zei: " Ik kan het niet genoeg herhalen ma, geniet van elke dag, doe wat je graag doet, profiteer van het leven, nu kan het nog , wat morgen komt, weet je niet". Dat zullen we dan ook proberen te doen maar eerst moet ik toch even de tijd nemen om ook die bladzijde om te keren.... Het afscheid wordt geen vaarwel en tot weerzien ..want ik twijfel teveel aan wat er na dit leven volgt! Ik vrees voor het grote " niets" zoals met elk leven hier op aarde dat doodgaat. Maar ik ben wel dankbaar dat zij al die jaren in mijn leven was, mijn lieve ,West Vlaamse vriendin!
Ik sta in het station. Straks vertrek ik naar de jaarlijkse bijeenkomst van de klasgenoten van toen! Naast mij is een vrouw druk aan het bellen. Een man met een mobieltje aan het oor komt mijn richting uit. Hij heeft het niet over de kust, zoals de vrouw naast mij, maar over de kansen van die 'superdeal'. Ze ijsberen beiden om mij heen en proberen boven elkaar uit te komen. Ik lijk wel een prooi, omringd door haaien. Ik geeuw eens en staar wat voor mij uit. Dan zie ik uit mijn ooghoek een jongen in flink tempo naderen. Hij draagt een oordopje en luistert waarschijnlijk punk beeld ik mij zo in. Vlak bij mij krabt hij aan z'n borst en zegt hij: Hey Ik ken hem niet, maar zeg uit beleefdheid Hey terug. Zo ben ik nou eenmaal opgevoed.Hij kijkt mij aan en trekt een raar gezicht. Dan praat hij verder in wat zijn headset blijkt. Ik voel mij een beetje dom en kijk snel een andere kant op. Door mijn gedachten over wat er net is gebeurd, merk ik niet dat er twee meisjes naast mij staan. Eén kijkt mij aan en vraagt: Speel jij niet gitaar ? Dat is natuurlijk ook niet voor mij bedoeld, want dit is de gsm-zone. Ik kijk haar een seconde aan en zwijg wijselijk..
Nee, met die mobieltjes zijn we allemaal zo goed bereikbaar, maar een praatje maken lijkt soms alleen nog voor contactgestoorde mensen weggelegd... Ben benieuwd hoe het er in de trein aan toe gaat....
Leve de moderne technologie. Met een online ticket op zak moet ik niet meer aanschuiven aan de loketten. De trein is stipt op tijd en ik zie de kans om aan het raam te gaan zitten.Voor mij zit een meisje van zo'n 16 (?), dopjes in de oren , Ipod om de hals en de blik op half zeven! Naast mij een kereltje van zo'n 14 maar voor de rest heel solidair met het meisje voor hem. Een Engelse dame vraagt aan het meisje: "Is this seat free"? Geen reactie, dus laat de dame zich vallen, GSM komt boven en het SMSsen kan beginnen! In deze "no comment " zone laat ik mij dragen door het deinen van de trein , oogskes toe en snaveltje dicht. Die treinstilte wordt enkel onderbroken door de monotone stem die de haltes aankondigt. Ik troost mij met de gedachte dat ik straks zal overrompeld worden door Babylonische toestanden als iedereen weer door en boven mekaar aan het vertellen gaat!
Kroniek van geen contactgestoorden...
" Hé , daar zie, ge zitre ook geroakt en hoe ist? Ge verandert gie nie..., loat u moa voaln...." En zo gaat het over en weer tot iedereen er is. En alsof er geen jaar tussen geweest is, wordt het weer een drukte van je welste waar iedereen " probeert" aan het woord te komen!! De bijeenkomst is zoals naar gewoonte weer heel gemoedelijk, misschien " iets luidruchtig" maar we vlogen niet buiten Amor Fati ...Een heel vooruitziende persoon had ervoor gezorgd dat we een tafeltje exclusief voor ons alleen ( allé 15 alleen!!) hadden in de tuin van het reataurant! Praise the Lord!! Raar hoe snel we die " band van toen" weer terug opnemen en de gesprekken nooit één moment stilvallen....
Rond 17u houden de meesten het voor " gehoord". De volgende afspraak ligt weeral vast. Volgend jaar maken we Ieper onveilig. De tramrit naar Gent Sint Pieters is juist lang genoeg om nog snel de laatste grappen te vertellen...Ik weet niet of er veel afkeurende blikken waren toen daar zomaar een 6tal vrouwen gierend de tram verlieten. Het heeft deugd gedaan na een paar moeilijke dagen hier door een sterfgeval in de vriendenkring. Maar daar heb ik het nog wel over!
De treinrit terug was druk, druk en nog eens druk. Sommigen kwamen reeds terug van de kust en zagen er pijnlijk rood uit. Anderen waren weer klaar om de eindrush van het schooljaar te beginnen! Voor één keer heb ik mij ook bij de "contactgestoorden" gevoegd want voor vandaag is het "wellekes" geweest!
En de rit met de bus van het Station van Antwerpen naar huis toe, vraag je? Dat was terug de GSM zone of de Ipod zone en van beide kon ik " mee genieten"!!
Tweede Paasdag staat weer voor de deur en zo ook onze jaarlijkse bijeenkomst van de klasgenoten van de humaniora. We zijn al 46 jaar afgestudeerd en nog steeds komen we jaarlijks bijeen met hetzelfde groepje ( zo'n 15 ) zonder echtgenoten. Ik kijk er weer al naar uit hoewel we allemaal zo verschillend geworden zijn. Een paar verloren ook al hun man, een kleinkind, een broer of zus.. overleefden kanker , één enkele niet.. hebben een echtscheiding achter de rug, kampen met problemen met kleinkinderen.. ieder heeft haar eigen verhaal en we luisteren, voelen mee en intussen genieten we van een gezellig etentje ergens in een restaurant! Dit jaar is Gent de uitgekozen plaats. Ieder jaar organiseert iemand anders de samenkomst zodat de locatie steeds verandert. Normaal is het ergens in West Vlaanderen omdat de meesten daar zijn blijven hangen zodat het voor mij telkens een hele trip is maar ik heb het er echt voor over! Dit jaar probeer ik het eens met de trein en de tram.. afwachten of ik daarna enthousiast zal zijn over het openbaar vervoer! Maar wat ik nu al zeker weet: het wordt weer zo'n fijne babbeldag waar onze tongen meer zullen werken dan onze handen.
Ken jij de link tussen Pasen, de Paashaas en de Paaseieren?
Sinterklaas komt uit Spanje en de Kerstman van de Noordpool. Maar waar komt de Paashaas vandaan?
De meeste mensen weten vanuit het Christelijk geloof wat er op Pasen gevierd (herdacht) wordt. De paashaas heeft echter niks met de Bijbelse Pasen te maken, evenmin de eieren, de gele konijntjes en chocola. Toch horen deze dingen voor de westerse mens vanzelfsprekend bij elkaar.
Niemand denkt meer na over het paaseitje of over de konijntjes die we vanaf onze jonge jaren respectievelijk beschilderden of uitknipten en geel kleurden. Geel heb jij u ooit een geel konijntje of haas gezien? Ja, alleen met Pasen. Enkele fabrikanten en leveranciers vinden het zelfs leuk om voor de paasdagen levende kuikentjes aan de klanten uit te delen. Ik wilde wel meer over die gewoontes weten en natuurlijk ging ik Googlen.
Pasen is een christelijk feest, waarop men vanaf Witte Donderdag, de lijdensweg van Jezus herdenkt. Op Goede Vrijdag herdenken we de kruisiging van Jezus en op de eerste paasdag wordt gevierd dat Jezus uit de dood is opgestaan. Pasen wordt gevierd op de zondag na de eerste volle maan in de lente (na 21 maart). Pasen valt dus elk jaar op een verschillende datum, maar wel altijd op een zondag. In tegenstelling tot de viering van de geboorte van Jezus met kerst.
Pasen valt dus altijd in de lente. De lente is periode van het jaar waar alles in bloei staat en in het teken van een nieuw leven. De naam Pasen, Easter (in het Engels) komt van een godin uit vroegere tijden, genaamd Eostre of beter bekend als Eastre. Voor de Saksen in het noorden van Europa was Eastre de godin van het voorjaar en van de herrijzende natuur. Eastre was ook het woord voor lente. De haas, het vruchtbare dier was deze godin gewijd. Vandaar dat Pasen verbonden wordt met de haas (of konijn).
Verschillende culturen, volkeren en religies vieren Pasen of een gebeurtenis met dezelfde betekenis; de legendes en gewoonten zijn soms wel verschillend. In Duitsland is de paashaas net zo belangrijk als Santa Claus in de Verenigde Staten. In Duitsland geloofde men dat de haas verantwoordelijk was voor het leggen van de eieren en deze ook te verstoppen. Kinderen die naar de eieren zochten , zagen ook konijnen en hazen vluchten en waren daarom overtuigd dat de eieren van de konijnen waren. De missionarissen die het Christendom brachten, zagen geen gevaar in de traditie van noch de haas, noch de eieren. Deze twee symbolen werden dus gewoon toegelaten door de christenen. De eieren, die vroeger met felle kleuren versierd werden ( die kleuren stelden de felle zon voor), werden door de missionarissen veranderd en voorzien van christelijke tekeningen en symbolen.
Rond 1800 werden de eerste eetbare haasjes gemaakt in Duitsland. Dit bestond uit deegwaar en suiker. Later veranderde dat in chocolade. Die traditie werd overal overgenomen. Net als Santa Claus was het vooral een feest voor de kinderen die geloofden dat - als ze het hele jaar gehoorzaam waren geweest- de paashaas een nest vol gekleurde eieren voor hen zou achterlaten.
Ik hoop dat er ook voor jou zon nestje klaar ligt!
Inderdaad, jullie zitten we degelijk bij sennet en verder moeten jullie bij mijn logje van vandaag ook aan niets anders denken! Wie mij het onderwerp aangebracht heeft? Onze blogvriend Amor Fati, natuurlijk ( zie bloglink onder favorieten) met zijn reactie gisteren!!!
Ik hoop dat jullie vandaag net zo hebben genoten van het mooie weer als ik. Heerlijk al die zonnestralen op je gezicht. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen en dan denk ik terug in de tijd en hoe bepaalde kledingstukken toch een verschrikking waren bij warm weer. Zo eentje was dat fameus korset met jarretellen. En dat had qua looks niet de minste vergelijking met wat nu op de markt is!!
Een tijdje heeft men geprobeerd om mij ook op te nemen in de orde van de " korsettendragers". Waar dat goed voor was, weet ik ook niet want als kind was ik zeker niet aan de mollige kant. Als ik nu nog denk aan dat " roze" geval met baleinen en haken inclus.....Wat een ellende . Zo'n korset prikte en knelde en de baleinen kraakten bij elke ademhaling.
Ik denk dat die korsetten vooral dienden omdat daar jarretelles aan vast hingen. Ik heb niet lang korsetten gedragen. Het was al erg genoeg dat men mij in een figuurlijk keurslijf geduwd had op internaat, het letterlijke kon ik wel van mij afgooien..! Omdat ik nogal sportief actief was, zat dat ding meer in de weg dan goed was. Ik heb mijn buikspiertjes toen maar laten werken en weg met dat ding!!!
Maar aan de jarretellehouders ben ik niet ontsnapt. De jarretelle werd door ons "dames" gebruikt om de kousen mooi glad op te houden. Die jarretelles.... naast het korset waren nog zo'n vreselijk ding! Het was zo'n bandje dat je om de lenden droeg waar vaak het lipje waar een knopje aanzat om aan de bovenzijde van je nylons te doen, afbrak. Dat kon je dan tijdelijk toch nog oplossen door een knoop of een los muntstukje te gebruiken. Ik toon hier wat ik bedoel
Soms hielp ook een veiligheidsspeld, zodat je nylons ( met naad) mooi strak gespannen bleven. Wat was ik blij toen eindelijk de pantys verschenen . . . . . dat was een verbetering zeg. Trouwens met die nylons en zeker in het begin die met naad, moest je steeds kijken of je de boel zo had vastgemaakt, dat de naad netjes recht liep.Pfff Ook bij het fietsten was het ook even kijken of je wel netjes op de fiets zat zodat de bovenkanten van je nylons niet zichtbaar waren als je fietste. Wat een gedoe was dat toch, gelukkig dat dat nu niet meer hoeft. Heerlijk die lange broeken van nu, dat mocht vroeger niet, dat was niet vrouwelijk.
Ik weet nog (sommige dingen vergeet je nooit meer) dat ik bij mijn eerste paar jarretelles dacht: "Moet ik dat écht mijn hele leven dragen? Nou, dan maar geen dame.. Ik neem gewoon sokken, of een maillot!!" (want die waren er al wel toen.) Ik weet ook dat ons ma later na de korsetten ook jarretelgordeltjes droeg. Die knoopjes floepten vaak los en dan moest ze even stiekem met de rokken omhoog dat ding weer vastmaken. (En ik als klein kind nieuwsgierig vragen: "Ma, wat doe je doar")?
Ja die jarretels... Wat een afschuwelijk gevoel was dat, zeker als je kousen eigenlijk een beetje te kort waren. Dan trok dat helemaal vanuit je middel naar beneden... Dat is dus nog zo'n jeugdherinnering voor ons " oudjes"... of ben jij dat al vergeten?
Ani ging een paar dagen geleden op haar blogje aan het mijmeren ( wil je weten waarover, klik dan op de link hiernaast onder favorieten en je komt bij haar terecht) . Zij ging in de tijd terug naar haar eerste vriendje en dan denk ik bij mezelf hebben we dat niet allemaal meegemaakt de één wat vroeger , de andere wat later?
Mijn eerste onschuldige, kuise liefdesbriefjes dateren nog van de lagere school, zo rond een jaar of 11! Tot dan waren jongens voor mij gewoon speelkameraadjes geweest met wie ik in de bomen zat, kikkers ving, vliegers opstak , cowboy en indiaantje speelde ....zonder enige seksuele spanning tussen ons. Ik was één van hen tot er rond onze Heilige Communie tijd een jongen na de lering een briefje in mijn hand duwde. Dat was toen echt het bewijs want je moest zoiets maar durven met meneer Pastoor in de buurt. We hebben een tijdje naar mekaar geschreven en via via die briefjes doorgespeeld. Ons enige contact was die catechismus les waar we van op onze stoel stiekem naar mekaar keken. Nadat ons ma op de hoogte was dat ik na de school soms aan de beek bleef hangen om met jongens dikkopjes te vissen, werd ik nogal streng gecontroleerd zodat ik mijn vriendje nooit echt kon ontmoeten, want hij woonde aan de andere kant van het dorp. Hij ging naar het college en ik naar een meisjeslyceum weliswaar in dezelfde stad maar toch begonnen we mekaar uit het oog te verliezen, zeker toen ik op internaat vloog! Ik heb hem jaren later teruggezien toen ik toevallig bij hem terecht kwam bij een gynaecologisch onderzoek! Hij was de stand in van mijn gewone arts!! Hij was het die mijn naam herkende. Eventjes vond ik het een verwarrend moment want ik gaf meteen nogal veel bloot , maar na een paar wederzijdse vragen viel het toch nog reuze mee. Internaat was in die tijd de beste manier om van het andere geslacht afgeschermd te geraken. Ik vloog dan ook - na twee jaar externe te zijn geweest - op internaat. Om die " opsluiting " een plaats te geven, werd ik super actief in de jeugdbeweging VKSJ, in de volley bal groep , atletiek en zoveel meer . Daarnaast waren er ook nog af en toe de schoolboeken zodat een wereld zonder jongens niet als een gemis aanvoelde tot ik in het laatste jaar humaniora de broer van een vriendin leerde kennen. Het is uiteindelijk van mijn kant bij platonische verliefdheid gebleven want hij was 12 jaar ouder, maar ik heb er wel een prachtgedicht van hem aan over gehouden. Dat heb ik nog steeds! Mijn volgende crush was T en daar ben ik blijven aan plakken .. Zo zie je maar Ani .ook hier was het ook zo kuis en onschuldig en ik heb niet het gevoel iets gemist te hebben!
Jaja, ik ben in mijn elementen dat zie je aan mijn instrumenten en waarom?
Dank zij Mus en Ani... Voilà, dat is wat ik zo leuk vind aan bloggen, die interactie. Je schrijft iets, iemand reageert en triggert jou met een bepaalde gedachte. Je wil er iets mee doen en voor je het weet, ben je weeral bezig aan een volgend logje! Dus laat maar komen!
Mus vroeg of ik voor In zijn elementen zijn ook een verklaring had? Letterlijk is het natuurlijk zich thuis gevoelen, in zijn schik zijn, zich welbehaaglijk gevoelen.
Verder vond ik een nogal " bizarre" uitleg die ik niet direct kan linken aan het gezegde maar ik wil die toch meegeven.
Het woord element moet hier worden opgevat als dat, wat voor het leven onontbeerlijk is, vermoedelijk in toespeling op lucht en water, buiten welke geen "wezen" kan leven . Zo is dus ook een vis in het water in zijn element en een vogel in de lucht.
De elementen die wij allemaal als onontbeerlijk kennen zijn: aarde, water, vuur en lucht. Ze horen bij elkaar. De één kan niet zonder de ander bestaan en je kunt dus ook zeggen dat ze elkaar completeren. Zoals de elementen terugkomen in alles om ons heen, zo zijn zij ook vertegenwoordigd in onszelf.
Er zijn 2 elementen die het vrouwelijke aspect vertegenwoordigen, zoals er ook 2 mannelijke elementen zijn.
Zo zijn er: Aarde staat voor onze fysieke Ik. Aarde is de bodem waarop we lopen, de rotsen waarop we klimmen. Aarde vertegenwoordigt het vrouwelijke aspect en staat voor orde, wet, politiek en ook voor ons lichaam en onze instelling, m.a.w. hoe we met onze voeten op de grond staan (hoe ben je ge-aard). De kleur voor aarde is bruin of groen .
Luchtrefereert naarGedachten. Zonder lucht kunnen we niet leven. Het element lucht vertegenwoordigt het mannelijke aspect en staat voor het leven, logica, geest, communicatie, leren en veel meer. Gedachten, geest, communicatie kan heel ver gaan. De kleur van het element is geel .
Vuur is passie. Vuur is warm, geeft licht. Het vertegenwoordigt het mannelijke aspect en staat voor ambitie, succes, inspiratie, vruchtbaarheid en kracht. De passie en inspiratie van het vuur ervaar je zeker als je creëert. Of je nu schrijft, schildert, dicht..als je door het vuur der passie wordt bevangen, herken je het zeker. De kleur van dit element is rood .
Water:is emoties. Water stroomt, zoals ook onze emoties. Water vertegenwoordigt het vrouwelijke aspect en staat voor liefde, intuïtie, genezing en de cyclus van het leven. Emoties zijn belangrijk. Zij vertellen ons over ons innerlijk. Je kunt emoties niet goed verstoppen en het is ook beter dat niet te doen. Door ze te laten stromen, zoals het water, leef je een stuk vrijer. De kleur is blauw .
Ani vroeg zich gisteren in haar reactie af waar de uitdrukking: " Alle gekheid op een stokje" vandaan komt. Meer heb ik niet nodig om aan een nieuw logje te geraken.
We kennen allemaal die uitdrukking en weten wat ze betekent: Het is een uitdrukking die gebruikt wordt als verzoek om op te houden met grapjes maken en een kwestie nu in alle ernst te bespreken of als aankondiging dat je zelf ophoudt met grappen maken. Wij gebruiken ze niet zo vaak, bij ons zeggen we meer: "gene zever"!
Omdat ik mij toch wel afvroeg waar de uitdrukking vandaan komt, ben ik het eens gaan opzoeken. Het woord stokje in de uitdrukking verwijst naar de narrenstaf. Dit is één van de attributen die narren gebruiken om voor vermaak te zorgen, ook zotskolf en in het Frans marotte geheten. Het is de scepter van de nar. Aan de bovenkant zit een uit hout gesneden narrenkop, compleet met zotskap en belletjes.( zie plaatje hierboven) De kop is het verkleinde evenbeeld van de nar zelf. De nar houdt een ander de zotskolf voor met de boodschap: 'Kijk naar jezelf, dat ben ik, dat ben jij.'
De volgende keer dat je je handen wast en je vindt de temperatuur van het
water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toe
ging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei
en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch
al lichtelijk te stinken en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar
lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik vandaan dat ook vandaag
nog de bruid een bruidsboeket draagt.
Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer
des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden
de zonen en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de
vrouwen en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de
beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon
kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".
Huizen hadden in die tijd strooien daken zonder houten gebinte. Het was de
enige plek waar de dieren zich warm konden houden en dus leefden de katten
en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het
daar glibberig en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak.
Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".
Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt
probleem in de slaapkamer waar ongedierte en uitwerpselen je
schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote
palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming
bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het
vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken en werden er
ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten en weinig
vlees. Men at deze stoofpot 's avonds en liet het overschot in de ketel.
Dit werd dan 's nachts koud en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo
zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...
Soms kon men een varken krijgen en dan voelden men zich heel bijzonder. Als
men dan bezoekers over de vloer kreeg, dan hing men het stuk varken op om op
te scheppen. Het was namelijk een teken van weelde als een man spek naar
huis kon brengen. Men sneed dan een stukje af om te delen met de gast en
kauwde iedereen gezellig op het vet.
Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge
zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel
terecht kwam wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit
gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar
als giftig werden beschouwd.
Brood werd verdeeld volgens je sociale status.
Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het
middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie
zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als
de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak
gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd dan een aantal dagen op
de keukentafel gelegd en de familie at en dronk aan diezelfde tafel en
wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van
de doodswake.
Engeland was oud en klein en de bevolking vond geen plaats meer om de doden
te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een
beenderenhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het
heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant
gekrabd was en beseften ze dat ze levenden hadden begraven. Van toen af
werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden dat omhoog leidde en
verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de
nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo
werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?
)
). 
){kind=link}