Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
22 APRIL 2012 VOORRAAD )de oorlog indachtig had mijn moeder altijd "reserves" , dat waren dan klontjes suiker, koffiebonen, chichorei, conserven, sardienen, gesuikerde melk, kaarsen, zeep en stekjes... die reserve moest onaangeroerd blijven, in ons geval was alles opgeslagen in een speciale kast in de slaapkamer van mijn ouders.... in volle koude oorlog periode moesten de russen maar eens diep ademen of de winkels werden leeg geplunderd...
toch weet ik niet meer waar mijn moeder dit alles ging kopen.. ons buurwinkeltje deed haar best; op regelmatige tijdstippen kwam de vrachtwagen van de colruyt de rekjes vullen, maar volgens huidige normen was dat maar "pauverkes"
dagelijks werden de boodschappen gedaan, de kruidenier kon rekenen op zijn klanten, wat boter, margarine, bloem, hesp, salami, roze saucisse, haring met ajuin, schep- herve - en hollandse kaas, zelfs brie...
bij de beenhouwer was het ook geen hoorn des overvloed, biefstuk , korteletjes, niertjes, hammetjes, boulli en varkentong voor de soep, spek, gehakt; buiten wat ardeense en gerookte hesp, filet de saxe en filet d'anvers !!, was er op dinsdag "kip kap" witte en zwarte pensen; worsten kon je vers of gedroogd hebben. maar 's zondags aten we rosbief, een stukje gebraad met ribbetjes, of kip.
de bakker kwam aan huis, rond of lang brood, ongesneden, 's zaterdags had hij appelflappen bij, (eigenlijk klompen brood met appelmoes tussen, soms een stukje klokhuis ) en bezaaid met dikke muizenkorrels van suiker. ik zat daar echter niet op te wachten....
de melkboer deed dagelijks de ronde, iedereen had zijn kruik voor de verse rauwe melk , onmiddelijk koken en bijblijven was de boodschap, want menigmaal belande het goedje op de stoof... het vel op het gekookte goedje was naar het schijnt een delicatesse..
de visboerin bracht op vrijdag haar koopwaren aan de vrouw, hoog gezeten op haar kar toeterde ze haar klanten de deur uit,en soms balkte haar ezeltje gretig mee...
de groenteboer riep vanuit zijn vrachtwagen, in perkect dialect, en als een volleerde muezzin, de mensen naar zijn "vroegmarkt" op wielen; moeder de vrouw en echte baboesjka zat ,achteraan ,gevaarlijk dicht bij de open laadklep op een stoeltje, tijdens het rijden hield ze zich met beiden handen vast aan een koord...
met het bier en frisdrank leurde de "brouwer", bij ons moest hij de deur links laten liggen, toch kwam hij regelmatig vragen of we niets nodig hadden, uit beleefdheid kocht mijn moeder soms wat "spa citron"..
vanuit de boomgaard hadden we alle soorten fruit, tot kastanjes en noten toe, er werd dan ook confituur bij de vleet gemaakt, een tante die stereliseerde.... alle kinderen van de familie waren, (en zijn) verlekkerd op "kriekenconfituur" op de boterham met een stukje salami....
en dan de desserten : mijn moeder maakte lekkere "pap" of pudding, alle soorten, vanille, chocolade, met macaroni, koffiesmaak luchtig gemaakt door het opgeklopt wit van een eitje, met "petit beurrekes", beschuit, semoul met rozijnen, ook peertjes in bruine suiker met wat azijn, een appel in de oven -klokhuis deruit confituur derin- overgoten met lopende vanille pudding, chocomousse met lange vingers...de taarten werden met de kermis gebakken...
alles was seizoen gebonden,geen appelen of appelsienen in de zomer... geen aardbeien of ijsje in de winter...
we leefden op kleine schaal, maar stilaan kwam er ergens in het dorp een superette de kop opsteken..
eind de jaren vijftig begin zestig was het hek van de dam : degenen die een vierwieler hadden reden naar de voorsteden om een "supermarkt" te bewonderen
de reuzen kwamen ons verleiden, je kon er alles : je nam je vuile was mee, ging naar de kapper zonder afspraak, liet een foto maken en kreeg ze mee, je ziekenkas brilletje werd terstond vervangen, dat rode kleedje met geassorteerde schoenen kon je toch niet laten... je auto zou gewassen en onderhouden worden terwijl je ging eten in de "selfservice" .. nu had je tijd om achter een " grote kar", (want dat was de bedoeling, veel te kopen) naar het walhalla van de voeding op ontdekkingsreis te gaan en onze belboy vol te laden.. tot overdaad..
beetje bij beetje werden we afhankelijk van al dat uitgebreider aanbod... en zo hebben we met zijn allen de kleine zelfstandige de das om gedaan...
goed we leven anders, hebben onze grenzen verlegd, zijn uit ons dorp gebroken, maar is deze overdaad nodig? ... een muur van 2mx10m enkel met confituur..een frigotoog zonder einde met verschillende soorten gekookte ham, om maar een KLEIN voorbeeld te geven... hebben we dit nodig ? is dit de vooruitgang de toekomst ? als je dan weet dat de voedselbanken met problemen zitten, er een groot deel voedingswaren VERNIETIGD worden, en op de koop toe dat de mensen die proberen wat te recupereren voor de rechter gesleurd worden...
