1 APRIL 2012 AVONDJE UIT
't was nu toch genoeg geweest, na die zware winter vol met gebroken armen,bijpassen, dokters, specialisten, kinesisten, marteltuigen, verzekeringspapieren, we moesten afsluiten. tijd om dit te vieren met een etentje
.een gezellig en intiem restaurantje trok onze aandacht op de lijst met goede adresjes die mijn wederhelft bijhoud.
't was genieten aan de eigentijds gedekte tafel, plafonspotjes als discrete sterretjes, op de achtergrond, amper hoorbaar, zachte lounge muziek... we waren terug van weggeweest...
dachten we...
de tafeltjes met rieten zetels stonden op ruime afstand van elkaar, een ander paar
had ook een uitje gepland, en wilde achter ons plaats nemen, meneer trappelde wat rond, en vroeg ons wat op te schuiven , HIJ had meer plaats nodig, twee weken terug was hij onder het mes gegaan, bereidwillig stonden we moeizaan recht, verwijzend naar onze eigen lastpotten...
dit werd ons fataal....
ongegeneerd begon hij zijn broekspijp op te trekken, stak zijn halfgezwollen, rood en blauw been omhoog, toonde het litteken en spuwde een verzameling pas geleerde medische termen uit...
het narcisme droop eraf, hij de beste, een voorbeeld voor de wetenschap
enz.. enz.. de laatste nieuwe knieprothese was hem aangemeten, op 1 U 10' (en nu jij !!!).
de naam van de professer (ditmaal) galmde door de zaal, vroeg om pen en papier , vonden we niet nodig...
hij zou ons verwijzen... er was een lange wachtlijst... maar of de specialist ons zou WILLEN ontvangen, dat was een andere vraag....
hij behandelde niet iedereen !!!
langs onze kant was het beeld zonder klank...
even de maitre geroepen om iron man te installeren, die kon dan zijn voldoening samen met zijn soep opeten.
ongemerkt lachten we met de kolderieke situatie, dit hadden we niet verwacht tijdens ons avondje uit ....we aten heerlijk
met geheven hoofd, en minachtend knikje aan de blaaskaak, verlieten
we de eetgelegenheid.
|
