als de dag

niet wil beginnen

bomen wazig

staan te verzinken

zo anders dan

wanneer mijn droom

zich uitvergroot om

tot een beschrijving te komen

waarbij ik

het hele landschap beschilder

met de kleuren

van een regenboog

ga ik dan dood

donkere vleugels

dragen donkere woorden

wantrouwen

in een nacht

op zijn donkerst

nachtmerries

worden uitvergroot

een volle maan

verschanst zich

midden alle indrukken

wijl ik doe

wat van mij wordt verwacht

een sprong in het duister

om op eigen benen

alleen te staan

zonder leven te verdringen

dat ik

geen moment verspil

door stil te staan

midden rumoerigheid

na te denken

over dood en leven

vechten of opgeven

keuzes maken

omdat mijn hart

je blijft zien

passie voelen

die we hebben gekend

liefde gedeeld

kleuren van de wind als

blikseminslag van belang weet

wijl ik het

had kunnen zijn

tracht neer te schrijven

droomt het landschap

zich voor mijn ogen open

wil het net of ik stil

met mezelf alleen

ga neerzitten

om midden het vertrouwde

mijn glimlach terug te vinden

ik zwijg de gedachte

waarin ik je vond

dicht mij toe

met mijn geheim

en vlucht in woorden

die waan toveren