Stilte lokt



Leg mijn pen neer
en wacht tot woorden komen

die mij de chaos in mijn lijf
laten beschrijven

zodat ik mij eindelijk kan
verzoenen met de tijd

mij steeds dichter brengt
bij onbewoonbaarheid

Laat mij jouw schim dromen


Neem me mee
jij zoete herinnering

zelfs al rijt het
mijn hart open

geef me jouw beeld
heel even

dan laat ik
jou zachtjes terugglijden

blijf ik alleen
in het heden

Een stil verdriet


Haar blik stuurt
koud en treurend licht
de wereld in

verlinkt een hart
gepantserd in
een stil verdriet

en niemand
die het waagt
haar eindeloos

kille dagen
te doorbreken en haar
wat warmte te geven

Het lied van morgen


Nog voor het landschap
stilte wintert

brengt het ruisen
van de wind mij
reeds het lied van morgen

waarbij zoenende regenvlagen
mij dieper dan woorden
mijn inhoud vertellen

en de tuinen
van een nieuwe lente
rijkelijk bevloeien

Omhels


Zweef en speel
een wolkenspel

wentel mij
in zilveren stralen

reik naar
bleke sterrenpracht

geniet ongrijpbare
maanvulkanen

voel, zie en
geniet in ijle vlucht

 het mooie
in het leven

Samen nesten


Zullen zij samen
na een korte vlucht
bij diep zomerblauw

in tedere warmte
snavels bij elkaar
rondjes draaiend nesten

en later pronkend
pluimen spreiden
teder vonkend
 

Wakend dromen


Je glimlacht zacht
in diepe droom
je verlangen

wentel mij
in jouw schijn
en omarm het koesterend

terwijl ik verder mijmer
in jouw droomwereld
over mijn eigen zijn

Een telkens weer genieten



Zullen wij afscheid nemen
jou laten wegdrijven
op de wind

genoten van de kleuren
die je nu zachtjes bruin
laat treuren

verlang naar
dwarrelend wit
en fonkelend licht

Het  stilt leven


Het blikte vluchtig
in mijn hart

gaf en ontnam mij leven
alleen de naaktheid is gebleven

een verstilde koude schreeuw
wankelt jaren verder

gekelderd verdriet
verbergt mijn lied

Op Dichter und Bauer
in snelle driekwartsmaat,
vloeiende draaibeweging en

in een ritme stop-stop-sluit
walste jij met mij
de wereld uit

in eindeloze fantasie
liet jij mij beleven
de kleur van leven

Je lijkt een eik


Je boomt sterk,
pezig, potig en prijkt
als een echte eik

bent gezellig, wijs en gul
en opgelegde normen
zijn voor jou flauwekul

bent een echte vechter
laat je door geen
windje vellen

vastbegraden zonder stress
heel wat anders dan
die superieure es

Mijn eigen cirkelboog


In vederlichte vlucht
speurend naar kleuren
lichtend mooi

ontdek ik
in open ruimte
mijn eigen regenboog

het tranend
brekend licht
bepaalt mijn nieuwe weg

in glans sluit ik de hemelpoort
geen schaduw neemt me nog
mijn dromen af

Als schimmen leiden


Verloren
tussen bruin en rood
schijndood

huiver ik kilte
die raakt, schendt
en leven verleidt

herkenning aarzelt
vertrouw het niet
weiger het verleden

Overwinter in blauw


Fundeer palen op de juiste hoogte
en breng de balken aan
zodat mijn leger
sterk gegrondvest staat

steen en stouw
het tot een veilige rustplaats
met deskundige know-how

overwelf het met hemelsblauw
douw het vol dromen
en wacht de lente getrouw

Ze fleurt te vroeg


Ontdek wit
dat zoent
tussen groen

lief de madelief
heel even sensitief
en laat ze

vooraleer ze mij
te vroeg
lente laat beleven

In onbegrensde ruimte


Gaan we sterren
ontdekken, exploreren
en leren te overleven

gewichtloos vrijheid smaken
zielen raken en mekaar met
hartveroverende doelwitten raken

chaos scheppen en creëren
om op de juiste manier
verhaal aan ons leven te geven

om daarna kijkend naar de zon
te genieten van onze levenskracht
en na te denken over hoe het begon

Wanneer inhoud leven lieft


Teder bloesem
jij jouw woorden
tot een liefdevolle inhoud

het laat me
in zijn warme omhelzing
dwarrelend zweefvliegen

als vastklitten in zijn diepgang
die me laat aanwezig zijn
in jouisserende realiteit

Genieten


Als je ieder morgen
rijm zilver
laat parelen

met jouw stralen
mijn hart warmte
laat verhalen

mijn ogen
intens het mooie
laat ervaren

dan zal ik pralend
door de winter dwalen

Klungelig klussen


Heftig, heetgebakerd,
molenwiekend draaiend

vloekt, dondert en
davert hij uitvarend

na zijn misslaand
klutsend hameren

tot ik ijzer met handen breek
en ik hem vingerwindend
het pythagorisch zwijgen geef

Hij beukt lief


Imponeert met adelijke air
zo heersend over zonlicht dat hij
vaak troont celibatair

met honingkleurige kroon
omgeven met alleen zijn bruin en rood
oogt hij zowel statig als schilderachtig mooi

mals lentegroen geeft hij mij
zo kan ik 's winters likeurstoeien
met zijn lekkernij

Best rood


Wat ben jij mooi
pronkt groen en rood
in volle wintertooi

schaduwt mijn woning
trots en star
tegen teveel geharrewar

symboliseert de natuur
die eeuwen overleeft
en de zon die dra terugkeert

vuur jij maar verder als morgenrood
zo kom ik met jou
de kille winter door

Als storm wind breekt



Winden roeren zich
in een ritme 
zonder hart

waaien in slepende uren
een duister schaduwspel
over me heen

laten me dwalen 
zonder bestemming
in een grenzeloze nacht
 

Driftend in woede


Diepe woede kwam dromen
in mijn vaagheid
deed wijdgeeuwend gevoelens stromen
in de ledigheid

lijk er niet aan te ontkomen
ze ebt, vloedt en leidt
is niet meer in te tomen
mijn wrange onstuimigheid

ze wil voorkomen
ik klagend neerzeig
voor ik wraak heb genomen
op mijn eerdere roerloosheid

Gisteren


Als benen
zomaar wiebelen
en vingers witte
kneukels knijpen

laten vreemde handen
met precisie
de tijd trillen
in golven van pijnen
mijn lichaam rillen

tot groene kledij
mij in een bed neervlijen
en de slaap mij bevrijdt
met schone schijn

Als warmte haar omarmt


In een eindeloos verlangen
droomt zij tijdloze warmte

die scheert in fijnste glinstering
als een zachte fluistering
om haar heen

haar beroert in vederlicht strelen
die haar lichaam
tedervol laat spreken

volmaakte omhelzing
bestrijkt haar verdere leven
laat haar droom realiteit beleven

Een nieuw leven


Geef haar het genieten
van een morgen
in een nieuw leven

laat ze niet schreeuwen
haarzelf opgeven
woelen in haar nachtmerrie

waar verleden leeft
herinneringen vol smurrie
 op haar lijf kleven

gun ze de klok te horen tikken
en het nu om haar heen te wikkelen

Traag wegkwijnend


Koude laat wegdromen
het geel en rood

sluipt onderhuids
in nervende skeletten

laat het stikkend
verrotten met somberheid

traag wegzompen
in nietigheid

De zeilen neerhalen


Als je mij laat dijnen
in een onbeweeglijk tij

roerloos drijft
in jouw eigen wereld

me laat verliezen
in stille oneindigheid

dan zucht ik
windstil neer

schipperen heeft
geen zin meer

Jij

Wanneer de duivel predikt


Haar ledematen bloot,
onbeweeglijk, rozerood
beven angst en nood

met hese stem, verdraaide mond
lenigt hij in tijdverdrijf
haar gekwelde lijf

in verlichting predikt hij de hemel
blij zijn nakomelingenschap
te hebben verzekerd

Voor altijd verdwenen


Jouw dag is geweest
vind ziel noch schaduw weer

Zelfs jouw gezicht
zie ik niet meer
sinds de dood
jouw ogen heeft gesloten

Alleen in dromen
blijven herinneringen komen