wanneer de wind

zacht ruisend

doorheen de berk trekt

twee oude zielen

een gesprek onder elkaar aangaan

die tijdloze levenslust ademt

besef ik hoe volkomen

binding kan zijn

wanneer ik natrillend

van passie

je hart onstuimig

hoor verder kloppen

stijg en daal ik

in je ritme mee

op zoek naar meer

wildstromende wemelingen

waarvan we weten

dat die weer

zullen uitmonden

in opperste genot

nog en nog en nog

de rest van ons leven

wakker worden

onder een volle kroon

rijpende lindebloemen

welke me naast

een zoete stroomloop

mooi-weer spiegelingen geeft

die me in hoogzomer troont

maakt me tot een ingetogen

lang belevende dag sluimeraar

zonder de minste ambitie

we hebben “ons” gevonden
door elkaars woorden te lezen

twee gelijkgerichte naturen die
“samen” over grenzen heen ontdekken
hoe waardevol verwondering is

we hebben “ons” gevonden

door elkaars woorden te lezen

twee gelijkgerichte naturen die

“samen” over grenzen heen ontdekken

hoe waardevol verwondering is

een volmaakte levensvorm

een zaak van gevoel

van levensbelang

één ziel, twee lichamen

een vriendschap die

wondermooie gedachten schept

vandaag

laten we je meegenieten

van de vruchten

vooreen volmaakte levensvorm
een zaak van gevoel
van levensbvvvelang

één ziel, twee lichamen
een vriendschap die
wondermooie gedachten schept

vandaag
laten we je meegenieten
van de vruchten

(voorstelling van onze dichtbundel in de Wattenfabriek, vrijdag 7 juni)

Mooi bloempje

ze is geen verwijlen

geen duizeling voor even

die om diepte ijlt

bedenk haar

als deel van je wezen

Kleine wereldverbeteraar

als ik haar aanraak

ontdek ik

binnen de grenzen

van eigen werkelijkheid

hoe zij

als kleine wereldverbeteraar

mij weldadigheid van schepping

voor ogen houdt

gelaagd met jaren ervaring

de kracht vinden om te evalueren

van de ene naar de andere

onweerstaanbare verkleding

midden de geur van gewin

zo hou je mij voor ogen

hoe bij stilstaand groeien

ook voor mij een vervuld leven

ter beschikking staat

omdat morgen

zoveel meer kan zijn

dan het trage lied van de regen

dat dampende wanen

over akkers uitdraagt

die me zwaar te moede maken

laat me in je adem inslapen

samen ontwaken

van nachtelijk gebroei ontdaan