het bleke stille
van mezelf
deed me
mijn ogen sluiten
lichaam
aan dromen
weggeven

tot ik het
ging doorzien
en ze wegrilde
zelf ging beslissen
om verder te slapen
of met kleur op de wangen
op te staan

vertel hen overdag
tot ik ze
aan de hemel zie
als onvervalste magie

besef dat
schitterende helderheden
uitdrukking geven
aan verheven gedachten

zelfs al wordt
tijd en ruimte
in zijn wijdheid
vaag gehouden

nadat zon en maan
in elkaars
warme omarming

me urenlang
meenamen
tussen de wolken

kwam ik veel te snel
in de luminatie
van de dag terug

realiteit
een kouder gegeven
dan de droombeelden
waartusen ik zweefde

over de beemden
strooit volle maan
beelden uit
die verhalen geven

zodat zij niet langer
nevel nodig hebben
om indrukwekkend te zijn
bij winterse waarheid

hou me vast
in het gevoel
dat niet
tot bedaren komt

rek de tijd
van het blijvende
laat me
telkens weer genieten

zelfs wanneer we moe
naar elkaar handen tastend
de slaap
voelen komen

behoedzaam
voor voortijdig
wil hij
nog even stil zijn

onpeilbaar
vaag blijven
waarheid
van binnen houden

tot het moment waarop
de wind gaat liggen
wolken
de zon verzachten

om met onthulling
vervulling te bereiden

hoe kan ik
slapen zonder weten
verdriet vergeten

wanneer ik
moet opstaan
in de dag

waar 't licht
nog glimt
als toen

geef haar de tijd
te ontluiken

pas dan
zal je geboeid worden

door een bloem
in groei

zal je rijker oogsten

dan ooit gedacht

waarom zou ik

vrij van gevoel

zonder hartslag

spook moeten spelen

tussen waanideeën

geef me maar

een realiteit

waar mijn geluk afhangt

van het verdwalen

tussen waarheid

eens dacht ik me daar

waar sterren zich spiegelen


nu smaak ik

in een zee van tijd

enkel het zout

van kwijtgeraakt beleven

als gekletter van regen

op straatstenen

's avonds laat

hels weer spreekt

terwijl het

in de morgenstilte

gelijkgestemd gezind

't ontwaken bemind

waarom zou ik

dan nog langer

in de nacht vreemdgaan

wanneer ik morgen herken

in het volle licht

van verwachting

opent ze zich

uit eigen aard gedreven

en toont

na jaren bescheidenheid

omhoog gericht

haar streven

ontken haar niet

maar raak haar aan

geen toeval dat ze

jouw verlangen draagt