roerloos

rust ik hier

ongemoeid

door sluimer

met ingekeerde gedachten

vrij van vrees

uitziend op

een geurige vlammenzee

sereen

de tijd voorbij

jaag een droom na

het drijfzand in

rustpunt midden storm

een diepgaand verstild ogenblik

waarbij het nare mij

attent maakt op het goede

onvolmaaktheden

als mooi omschrijft

die op grond van waarheid

geen sporen nalaat

houden van

mogelijk maakt

vandaag ben ik

dat tikkeltje meer voelen

die passie

ongelooflijk

broze daadkracht

het onverhoopte

heel dichtbij

een haat

liefde verhouding

vrij

je moet verdwalen

om jezelf

weer te vinden

rondkijken

en weer verdwalen

ontdekken

herontdekken

je laten verrassen

door beweging

die haast

zo stil

door dromen stroomt

zonder einde

(foto zojuist genomen)

wat heb ik aan vleugels

wanneer ik de wind

niet durf voelen

beleven gehinderd wordt

door schaduwen

die dromen als

begoochelingen uitstrooien

totdat ik midden cirkels

mijn blikveld verruim

klaar ben in mezelf te leven

echtheid vertolk

in een klein plekje

van mijn hart

spinnen gedachten

hoop tot een zekerheid uit

dat ware liefde

zelfs niet even

uit elkaar rafelt

al is er soms

een afgesneden zijn

eenheid

vindt zich steeds terug

omdat stilte

stilte blijft

leven daar

prevelt

verlaat ik

mij erin

een haalbaar

nieuw begin