al zo lang samen

samen alleen

met duizend dromen

onderweg

naar het einde

van de wereld

begin van de hemel

daar staan wij stil

zonder twijfel

zonder pijn

zij aan zij

dichter dichterbij

het zomerse

werpt warme schauwen

als tintellicht verlangen

zo lieflijk over me heen

dat ik er mij bloeiend

in verkoester tot een verrukking

die mijn liefde 

voor het leven verwoord

op eigen wijze

zonder eigenwijs te zijn

denk ik me blij

met een glimlach

zo kom ik door

het donker heen

op weg naar mezelf

en het hemelsblauwe

schroom laat ik varen

om ongekend genot

te ervaren

zinderingen

die licht en speels

steeds meer en meer

hartstocht verwerven

tot ik

rillend van liefde

met snelle vleugels

opga in het wederzijdse

dat me een volkomenheid biedt

die nooit of te nimmer

zal afnemen