een bitse regenbui

jaagt me op

tot mijn hijgen stokt

een schaduw diep

mij wroetend

verschuil

met bodemloze ogen

mijn dromen

tevergeefs grijp

er is geen uitweg meer

die de zon tevoorschijn prevelt

zoals voorheen

ik ben alleen

omdat ik enkel

in je hoofd

mag wonen

beschimp

je mij

als ik uit wil breken

maar weet je

mijn verlangen

sluit zich niet langer op

het wil een stem

die de wereld

ronduit vertelt

dat ik van je houd

zelfs al regent het vandaag

staar ik naar deemster

dat schaduwen draagt

toch verwacht ik

als het kleine kind indertijd

de hemel terug blauw

het groeiende verheven groen

waartussen ik mijn eigen werkelijkheid

weer speels open bloei

onder een uitgestrekte nacht
leidt de stilte
tot een nergens toe bewegen

met een naar binnen
gekeerde blik
en het hart zo moe

wil hij de slaap
van een onschuldig
kind dromen

dat het verdergaan
niet wordt ontnomen

telkens als iemand

zijn zielsverwant

ontmoet

is het een sprookje

alles wat volgt

een avontuur

dat neigt

naar romantiek

om intens samen

in het kielzog

van liefde te komen

kom naar me toe

maak je

met mij eigen

geniet van de fluisteringen

der wolken

waartussen ik me thuis voel

declameer hen stil

tot licht

erdoor heen klieft

jouw waarheid

mijn liefde spreekt

met geluk aan onze kant

fluisteren we

elkaars woorden

durven te geloven

in een landschap waar lente

laat zien dat liefde nooit sterft

verlangen steeds de weg

naar samenzijn

weer vindt

hebben illusies geplant

water gegeven

met heel veel liefde

tot waarheid verheven

wij die leven

met een droom

als iedere stap

voorbestemd zou zijn

wat zou leven

mijn leven

dan betekenen

laat me ieder moment

overkomen

ervan genieten

delen met jou

van wie ik houd

in het belang van vrijheid

de toekomst veranderen

elke keer ik je zie

mijn lief

belicht

in een nimmer vergeten

ons beleven op de trambaan

gezicht van geluk

kleuren van leven

één en al volkomenheid

in een innig omvangen

met ontvlamd verlangen

samen liefde

waarmakend