belicht

in een nimmer vergeten

ons beleven op de trambaan

gezicht van geluk

kleuren van leven

één en al volkomenheid

in een innig omvangen

met ontvlamd verlangen

samen liefde

waarmakend

omvat welgevalligheid

als een voltooiing

om van te blijven dromen

rijk bedeeld

met heel mijn denken

haar zweemzoete gestreeld

zomers lang

tijd beweegt zich

met ontelbaar

mooie momenten

naar eeuwigdurende

verwerkelijking

heb ik beseft toen

ik tot de ochtend

ben blijven kijken

naar vol liefde

trillende sterren

om dan met obsessie

toe te neigen

naar het dansend licht

dat zich in ochtendrood

naar boven drift

met kloppend hart

sneller dan gedacht

tot bloei kon komen

door wie me heeft gevormd

voor immer bij me hoort

in donkere kamers

zit ik te schaven

aan een nieuw bestaan

wijl leven voorbijgaat

tot ’t zonlicht door het venster

me verplicht

om met een glimlach

naar buiten te komen

de wereld te vertellen

dat vanaf nu lente me vergezelt

dat wat was voorgoed

heb achtergelaten

wat me beweegt

weer willig liefheb

als een intiem gesprek

met mijn ziel

het deuntje dat

zich afspeelt in mijn hoofd

een ruimdenkendheid

die mij bij mezelf brengt

in volle connectie

met het hart

dromen met passie

tracht te verwezenlijken

puur en ongetemd

laten we verder groeien
moeite doen 
om allemaal samen te schitteren
tegen het terrorisme

daar waar ’t licht

bloesems kust

dans ik in jouw ritme

de hemel neer

verwaai me

je handen voelend

bij mijn middel

met jouw liefde

om en om de zon

in cadans de aarde rond

tot werkelijkheid

onze dromen kruist

verbondenheid

zich zuchtend

met ons neervlijt

omdat de ziel
ons reeds nieuwe
verwachtingen toebedeeld

wenen we niet om
hartverscheurend tenietgaan

 maar harken het
met handen herleid tot plicht
onder prille opbloei

vandaag was

vol hindernissen

waarbij zij zelf

de voornaamste was

toekomst ervaren

met één enkele bloem

die zijn exquise

geur verspreidt

een oeverloze

grensoverschrijdende

onvermijdelijke beleving welke

mijn wereld compleet verandert

niet langer verloren in de schaduw

van een grijze wind maar midden

vruchtbaar makend leven

eindelijk Liefde vindt

waar licht

ruimte en tijd

leven beheerst

wordt magie

schroomvallig

ingetogen geboren

begeeft zich als bijzondere

ervaring onder ons om

begeerte onomlijnd te begrijpen

een verkenningsmissie

die het Eden van weleer

overtreft

intuïtie één en al verwondering

de verantwoordelijkheid

over liefde neemt

een eigen keuze

het was de stilte

midden een groezelige nacht

die me in een verhaal bracht

doorspekt met vele herinneringen

die als sidderingen

over mijn ziel liepen

een verloren kind

door niemand gewild

die van geen wijken wilde weten

het was om roeping te doen

van nature rebels

met scherven van liefde

in een intens kloppend hart

hoog in de bergen ontdek ik

wolken als zinnebeeld van

mysterieuze sfeer en bijgeloof

hoeder van oude waarheden

waar mijn nostalgische eigenheid

een romantische weerklank vindt

een eeuwige voort vertelling

hoog in de bergen ontdek ik

wolken als zinnebeeld van

mysterieuze sfeer en bijgeloof

hoeder van oude waarheden

waar mijn nostalgische eigenheid

romantische weerklank vindt

een eeuwige voort vertelling

door de bomen

naar de hemel starend

vertwijfeld raken of waarheid

bevrijdend zou werken

omdat velen voelen

hoe vreselijk beangstigend

het is om midden het weten

verdwaald te raken

gaan

wil ik

de wereld rond

langs wegen waar

kirrende en kozende

bloeiende kroontjes

me geurige sprookjes

toefluisteren

waar passie troont

zoete liefde zich verwoord

leven voluit beweegt

schoonheid gedijt

als gelukzalige volmaaktheid

in een steeds weer herbeleven

ongeremd

geliefd door jou

omdat ik me in je daden

niet langer kon weervinden

sloot ik me van je af

tot ik ging inzien

dat jij het was

die me toefluisterde

mijn instinct niet te negeren

een gift van jou

die voel en vertrouwen

liefde terug in mijn leven bracht

als in een sprookje wuiven

zon glanzende bomen

mij liefkozend toe

langzaamaan verzink ik

met al mijn hartstocht

in die gloed

nooit het beleven moe

lach ik met bezieling

een open einde aan die droom

hoe indrukwekkend

mee te deinen

in je ademhaling

voorbij het omheinde

van hunker bevrijd

toe te geven aan verleiding

toch blijft die donker

winterse waanzin me vreemd

door grijze schaduwen die ’t bestaan

trachten open te breken met

eigenwijze levensdrift

raadsels en geheimen als

zelfzekere waarheid oplichten

lentelicht met zweempjes zomerzicht

midden de contouren

die ikzelf aangeef