in donkere kamers

zit ik te schaven

aan een nieuw bestaan

wijl leven voorbijgaat

tot ’t zonlicht door het venster

me verplicht

om met een glimlach

naar buiten te komen

de wereld te vertellen

dat vanaf nu lente me vergezelt

dat wat was voorgoed

heb achtergelaten

wat me beweegt

weer willig liefheb