aarden vloer en duisternis

die aan je vreten

stilte zonder gelaat

een roerloos hangen

aan de zoldering

angst en pijn

innerlijke ontreddering

diep besef van eenzaamheid

een levenslot

zo tijd getaand

met niet te vatten realiteit

wordt door een rusteloze dood

zwart aangeraakt

die hoge bomen

zelfs zonder loof

bloeien door

wind en regen heen

onze sterke vriendschap

wijd open

zo ongewoon mooi

een nieuwe lente nabij

(voor Cor en Nel)

zou niet weten

wat ik verlies

wanneer ik

het niet eerder

had ingestopt

als moffelende

houvast

wat mezelf het meest eigen is

geef ik uit handen

wanneer jouw tederheid

de boventoon voert

een aanzetting tot ontbolstering

zelfs bij deze

schoorvoetende omwenteling

ontpopt hij zich tot vlinder

dartel speels

met snelle vleugels

in afwachtende houvast

tot zij gaat openbloeien

welgevallig

de zoete nectar drinkt

om vol van haar

zich voor te spoeden

zomer in zicht

gesterkt door groeiende inzichten

bouwt ze vol ijver aan een brug

die haar wegleidt uit impasse

om midden een bloeiende omsingeling

zich als zinderend knooppunt van wat

te genieten valt manifesteert

een vonkende volleerdheid die

woelend en hunkerend

passionele levensgezindheid

stuwend tentoonspreidt

zo helemaal volmaakt

zo helemaal zij

in zijn en worden

in het voor mezelf zorgen

ben ik gaan dromen

over een leven

waar wezenlijke vlinders

in een zee van tijd

het zoete verlangen dragen

lentegevoel

en een vleugje zomer

me steeds nabij blijft

midden een mistig verzwijgen
donker kijken van de bomen
diepe tonen van stilte
zweeft er iets vredigs
als één adem in cirkels om me heen

doen me anders dan andere dagen
naar binnen kijken 
verlangen naar
zachte kleuren
met veel sprankjes hoop

geluk is

wakker te worden gekust

door je ventje

licht

je naakte lichaam

streelt

terug bij jou

in bed kruipt

op zoek naar warmte

zelfs met koude voeten

weet je mijn lief

je mag van iedereen houden

maar wees enkel

verliefd op mij

laat me speels weten

telkens weer

dat ik bij je thuishoor

voor elkaar geschapen zijn

geef je over aan mijn passie

wees één met mij

totaal uitbundig

van moment tot moment

helemaal van mij

vrij

omdat het niet

in hun werkelijkheid past

het meegemaakte

zoeken ze met

levendige verwachting

dat ene bergpad

waar zij hun eigen spoor

kunnen nalaten

stenen verleggen

een weg die leidt

naar inzicht

een zwaar

terneerdrukkende beroering

de stortvloed

tussen de stil verheven rotsen

tot het zich als

glinsterende sluimer

in het dal uitstrekt

me toelaat op zoek te gaan

naar de diepste diepte

van mijn diepte waar

waarheid zich verschuilt