over de beemden
strooit volle maan
beelden uit
die verhalen geven

zodat zij niet langer
nevel nodig hebben
om indrukwekkend te zijn
bij winterse waarheid

hou me vast
in het gevoel
dat niet
tot bedaren komt

rek de tijd
van het blijvende
laat me
telkens weer genieten

zelfs wanneer we moe
naar elkaar handen tastend
de slaap
voelen komen

behoedzaam
voor voortijdig
wil hij
nog even stil zijn

onpeilbaar
vaag blijven
waarheid
van binnen houden

tot het moment waarop
de wind gaat liggen
wolken
de zon verzachten

om met onthulling
vervulling te bereiden

hoe kan ik
slapen zonder weten
verdriet vergeten

wanneer ik
moet opstaan
in de dag

waar 't licht
nog glimt
als toen

geef haar de tijd
te ontluiken

pas dan
zal je geboeid worden

door een bloem
in groei

zal je rijker oogsten

dan ooit gedacht

waarom zou ik

vrij van gevoel

zonder hartslag

spook moeten spelen

tussen waanideeën

geef me maar

een realiteit

waar mijn geluk afhangt

van het verdwalen

tussen waarheid

eens dacht ik me daar

waar sterren zich spiegelen


nu smaak ik

in een zee van tijd

enkel het zout

van kwijtgeraakt beleven

als gekletter van regen

op straatstenen

's avonds laat

hels weer spreekt

terwijl het

in de morgenstilte

gelijkgestemd gezind

't ontwaken bemind

waarom zou ik

dan nog langer

in de nacht vreemdgaan

wanneer ik morgen herken

in het volle licht

van verwachting

opent ze zich

uit eigen aard gedreven

en toont

na jaren bescheidenheid

omhoog gericht

haar streven

ontken haar niet

maar raak haar aan

geen toeval dat ze

jouw verlangen draagt

Wanneer de laatste dag van ‘t jaar

met klank en kleur eindigt

kan hij niet anders

dan buitengewoon mooi

terug opstaan

Hele fijne dagen toegewenst

en natuurlijk alle goeds,

gezondheid, geluk, liefde en

voorspoed voor het komende jaar

Martine

het sterkgeworteld verleden

zal nu vlug openbreken

ademloos groot

takkenhoog

met groen vertrouwen

toekomstdromen dragen

weet je nog

mijn tintelroze wangen

toen je met lichte vingers

mijn haar in de war bracht

hoe ik jou mijn adem gaf

toen je wachtte

op een antwoord

na teder kussen

zielsgelukkig

naar meer trachtte

wanneer ik de warmte

in ogen zag oplichtten

wij samen

zo intiem

het voorspel van liefde

leerden kennen

droomzachte herinneringen

leidraden me lichtend mee

gidsen me teder

naar waar onbegrensd

me de verbondenheid

met de sterrenwereld vertelt

wanneer in het huilen

een verdriet schuilt

dat nog niet is geweest

gaan verbeelde gedachten

neerliggen nog voor ze

zijn opgestaan

omdat ze

niet doordrongen raken

met gebeurtenissen