op zoek naar openheid

verruim ik het uitzicht

met bezig zijnde onthullingen

zelfs al zullen ze

in hun ogenblik

dat  ik als herinnering meeneem

mij uit  beeld verdringen

als liefde je helpt

verdergaan

laat ze zien

hoe groot ze is

nooit heb jij jezelf

midden ons

een leven gegeven

luidkeels

je helemaal verzwegen

roekeloos

waanzin getroost

in dom overleven

je lichaam benadeeld

grijp toch vast

mijn uitgestoken hand

ik breng je minzaam

naar de overkant

als ze achterblijft met wat

een zomerse bevlieging blijkt

neemt ze haar lot

in eigen handen

gaat verder

tussen doodsbloei

met de wind

als steun in der rug

op zoek naar

geurend weerwerk

waartussen ze zichzelf

helemaal terugvindt

met heel mijn wezen

vlij ik de tijd tot langzaamaan

wanneer een doorwrochte bloemknop

van binnenin naar buiten

als een Gods gegeven wondere

werkelijkheid gaat bloeien

bijna niet meer

te onderscheiden

de eenvoudig geel

in de wind flanerende sterretjes

die trachten het dorre

te verbloemen

dat het ter ziele gaan

van Een Zomer verwoord

zal ik ooit zo vergaan

steeds vager

soms nog mij

een glimp waarschijnlijkheid