soms lijkt mijn dag

één lange zoektocht

naar verloren woorden

die mijn schrijven

met inhoudelijke warmte

dienen te beklijven

om even later

ze in een rijkelijk bewegen

te zien fladderen

enkel hoef te grabbelen

om ze zielenbindend

te laten neerdwarrelen

pas wanneer je
het grijze
niet als leegte
maar vol leven ziet

zal je weten
dat het menselijke
in het tijdloze
vervat ligt