wijl bij een gelaten windxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

en gestadig miezerige regen

kraaien in de hoogste takken

van de bomen de wereld

zwart zitten te overkijken

monotoon klokgelui dood

over oneindig wijd verspreidt

mens en dier

klem raken in de wirwar

van diepe voren slijk

verjaag ik onze somberheid

door je hand te nemen

licht te gaan bewegen

bijna als vervoering je naar

‘t onvermoede mee te nemen

die je de opening naar

nieuw leven toont

O, droef seizoen!
O, lust en luister voor mijn ogen!
Hoe aangenaam is mij de kleur die gij ontvouwt .
Wat houd ik van natuur in weelderig zielentogen,
de bossen in hun kleed van purperrood en goud,
het windgeruis, de frisse adem in hun bogen,
het donker firmament met flarden mist bedauwd,
de schaarse zonnestraal,
de eerste koudevlagen,
de verre dreiging van de grijze winterdagen.
 
-*Aleksandr Sergejevitsj Poesjkin *-
 
Geniet van een gezellige weekendavond blogmaatjes