Een balhoofdplaatje is een logo van de fabrikant of het merk dat is aangebracht op de balhoofdbuis van een fietsframe. Balhoofdplaatjes werden al eind 19e eeuw toegepast en waren vaak gemaakt van metaal. Ter bevestiging aan de balhoofdbuis kunnen daarin nagels of schroeven zijn gebruikt. Bij moderne(re) fietsen kunnen tevens, al dan niet met lijm, balhoofdplaatjes van kunststof zijn aangebracht. Ook kan een balhoofdbuis voorzien zijn van een transfer/sticker.
In 1909 werd in San Vito een bedrijf opgericht dat fietsen verkocht en ze tot de jaren negentig produceerde, eerst in Friuli, daarna in een fabriek in Parma. In 2019, 110 jaar later bestaat dat bedrijf nog steeds en leidt dezelfde familie het, dit na vijf generaties, met onveranderde vindingrijkheid en passie voor tweewielers. Om het jubileum te vieren investeren de eigenaren in de kracht van hun traditie: Garlatti Bikes heeft de fietsenfabriek in San Vito heropend met het historische merk Wander.
Honderdtien jaar geleden verkocht Emilio Garlatti, gelovend in het toen relatief nieuwe vervoermiddel, de eerste fiets in de winkel die geopend werd in het historische centrum, in wat nu de Via Marconi is. Hij repareerde en verkocht de fietsen van de Bersaglieri (militaire wielrijderstroep). Hij begon al snel met de productie van de Wander: het is niet duidelijk waarom hij die Engelse merknaam gebruikte.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog richtte Emilio in Parma, terwijl hij de winkel in San Vito onderhield, IVES (Industria velocipedi emiliana Sala) op, maar het oorlogsklimaat in Friuli verhinderde de ontwikkeling van elk particulier initiatief. In de jaren vijftig nam zijn zoon Alvise de erflating over en bestendigde het logo van Wander in de fietsensector. In de jaren van economische bloei verspreidde de fietsen Wander zich over heel Italië en in San Vito waren ze de fietsen bij uitstek. Een pad dat Andrea Garlatti ook in de jaren zeventig, de jaren van de bezuinigingen, voortzette. De jaren waarin de fiets in het algemeen, omdat het een 'goedkoop' vervoermiddel was, een nieuw succes kende. In de jaren tachtig nam Gianpaolo Garlatti het bedrijf in San Vito over en bleef het glorieuze merk aanbieden, dat tot in de jaren negentig, toen de productie in Parma stopte. Sinds 2003 zijn de eigenaren hun kinderen Daniele en Paola Garlatti, die in 2012 het hoofdkantoor verhuisden.
VARESE: Dit balhoofdplaatje in de Italiaanse kleuren (groen-wit-rood) verwijst naar het wereldkampioenschap voor beroepsrenners van 1951, dat gewonnen werd door de Zwitser Ferdinand (Ferdy) Kübler (Marthalen, 24 juli 1919 – Zürich, 29 december 2016). Hij was een Zwitserse wielrenner die actief was tussen 1940 en 1957.
Varese is een stad in Lombardije, Italië. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie.
Giuseppe Vigorelli was een Italiaanse amateurwielrenner, ondernemer en fietsenconstructeur. Vigorelli verkocht ook fietsen in België.
VIGORELLI VELODROOM
Aan het einde van de negentiende eeuw ontstond, door de exponentiële verspreiding van tweewielers in Milaan, de noodzaak om een structuur voor het baanwielrennen te bouwen. Er waren ook veel fietsenfabrieken in de stad ontstaan, wat aanleiding gaf tot de bouw van een plaats voor indoorraces. In 1913 werd de wielerbaan van Sempione gebouwd, die later in 1928 werd afgebroken. In plaats daarvan werd de Vigorelli velodroom gebouwd, dat dankzij het werk van de ondernemer en Giuseppe Vigorelli. Bij de inauguratie (1935) werd de Vigorelli wielerbaan voor twintigduizend mensen gedoopt door de edelvrouw, hertogin Xenia Visconti di Modrone-Berlingeri, echtgenote van de burgemeester van Milaan.
Het bouwwerk werd het toneel van gedenkwaardige uitdagingen, wereldrecords, baankampioenschappen, het was ook het aankomstpunt van de Giro d'Italia en de Giro di Lombardia. De 397 meter lange snelle baan is gemaakt van fijne rode dennen uit Val di Fiemme en wordt om deze reden de "Stradivarius van de banen" genoemd. Ze heeft gezorgd voor verschillende uurrecords, beginnend van Olmo in 1932 tot Coppi in 1942 die 45 km aflegde, van Jacques Anquetil tot Moser in 1984 met 49 km.
In de jaren zestig was de Vigorelli velodroom ook het toneel van het enige concert van de Beatles op Italiaanse bodem.
In 2011 blies een Zwitsers bedrijf met een kleine fabriek nieuw leven in “Il Vigorelli”. Daarbij creëerden ze een unieke symbiose: Italiaans design met Zwitserse precisie – traditioneel vakmanschap en de nieuwste technologie.
Fausto Coppi (geboren in Castellania ( nu gekend als Castellania Coppi), 15 september 1919 – Tortona, 2 januari 1960) was een Italiaans wielrenner. Zijn grote prestaties leverden hem de bijnamen Il Campionissimo (Kampioen der kampioenen), en l’Airone (de Reiger) op.
Coppi was een zeer veelzijdig renner en boekte in zijn wielercarrière tal van successen, waaronder vijf eindzeges in de Ronde van Italië en twee eindzeges in de Ronde van Frankrijk. Op het gebied van eendagskoersen won hij onder meer vijfmaal de Ronde van Lombardije, driemaal Milaan-San Remo en eenmaal Parijs-Roubaix. Voorts behaalde Coppi in 1953 de wereldtitel en vestigde hij in 1942 een nieuw werelduurrecord.
Coppi liep in het najaar van 1959 in Opper-Volta, het huidige Burkina Faso, malaria op. Hij deed daar min of meer voor de grap mee aan een koers. De dokters in Italië herkenden zijn ziekteverschijnselen in eerste instantie niet en gaven hem medicijnen ter bestrijding van een longontsteking. De toegediende medicatie versnelde echter zijn ziekteproces. Op 2 januari 1960 overleed hij op veertigjarige leeftijd
FIETSMERK COPPI
Zijn zoon Faustino gaf later aan de fietsfabriek Masciaghi zijn permissie om Fausto Coppi-fietsen te maken. De ploegen Polti en MG Technogym reden op Coppi-fietsen. Gianni Bugno, Luc Leblanc en Michele Bartoli zijn slechts een aantal van de renners die triomfen hebben gevierd op dit fietsenmerk.
Het verhaal van Fratelli (Brothers) Masciaghi is een typisch Italiaans voorbeeld van ondernemersgroei: het werd in 1967 opgericht in de stad Monza als een kleine ambachtelijke fabrikant van toerfietsen, waarbij de oprichters zelf als werknemers werkten. Na de verhuizing naar Cavenago Brianza zeven jaar later, in 1974, bleef het bedrijf floreren. 1994 was echter het jaar dat een belangrijk keerpunt markeerde: door het verwerven van het eigendom van het merk "Fausto Coppi" , betrad Fratelli Masciaghi de wereld van de wielersport, wat het startsein vormde voor zijn internationale succes.
De overdracht van eigendom aan PE Industrial in 2023, aangestuurd door managers en ondernemers Paolo Baretta en Enrico Gianotti, vertegenwoordigt een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het bedrijf. Met een pasgeboren interesse in duurzame mobiliteit en de Italiaanse vakmanschap- en productietraditie , wil het bedrijf de erfenis van succes en overwinningen van Fratelli Masciaghi voortzetten met het oog op de toekomst.
Balhoofdplaatje van Fietsenmerk Coppi. Het koperen plaatje heeft van boven- tot onderaan een witte achtergrond. Centraal staat er een opschrift in blauwe letters, met een rode en groene cirkel rond. Het opschrift toont de merknaam in gestileerde letters. Rondom de cirkels zijn er twee groene lauwertakken aangebracht. Een blauwe knoop verbindt beide takken centraal onder het opschrift. Er bevindt zich een opschrift tussen bovenstaand tafereel en een tekstkader onderaan. Het opschrift verwijst naar de registratie van de merknaam. Onderaan fungeert een banderol met regenboogmotief als tekstkader voor een dubbel opschrift. Dit opschrift toont eerst een verwijzing naar een licentie en er onder naar een plaatsnaam.
hoogte: 6.3 cm
breedte: 3 cm
diepte: 1.4 cm
materiaal: koper
opschrift: COPPI
opschrift: MARCA DEPOS.
opschrift: NOVI LIGURE / ITALY INFO: KOERS. Museum van de Wielersport
Condor -Werke AG is een Zwitsers bedrijf uit Courfaivre bij Delsberg dat werd opgericht in 1893. Het is al geruime tijd actief als fabrikant van motorfietsen en fietsen . De laatste fietsen werden geproduceerd in 1995. Het bedrijf bestond in 2012 nog onder een nieuwe naam en bouwde onderdelen voor de luchtvaart en componenten voor CNC-machines . Als onderdeel van een moratorium in 2011/2012 is de bestemming van het bedrijf gewijzigd in een import-/exportbedrijf; het bedrijf is in 2017 en 2021 opnieuw gewijzigd en heet nu Condor SA .
Het Zwitserse motor - fietsmerk Condor werd in 1893 opgericht door de Fransman Edouard Scheffer in Courfaivre als gereedschapswerktuigfabriek voor horlogegereedschap. Er werd een leegstaand gebouw gehuurd vlakbij het treinstation naast de rivier de Sorne . Daar werd in 1893, samen met zijn broer Jules, de fabriek Scheffer Frères (Gebroeders Scheffer) opgericht. In het begin werden er geen motorfietsen geproduceerd, maar vanaf 1904 werden er fietsen geproduceerd voor het postkantoor en het leger.
Tijdens de eeuwwisseling werd het bedrijf gereorganiseerd; sindsdien gebruikte ze een nieuw bedrijfslogo: een condor. In 1901 werd de naam veranderd in Manufacture Suisse des Cycles et Motos, later in Condor-Werke-AG. Ook werd besloten om, onder leiding van Otto Fricker, de eerste motorfiets te ontwikkelen met een vermogen van 1,5 pk. Het frame was een versterkt fietsframe en de motor was aangekocht. Na Motosacoche werd Condor de tweede grootste motorfietsfabrikant in Zwitserland.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden ondanks een tekort aan grondstoffen fietsen en motorfietsen gebouwd. Na het einde van de oorlog kwam de verkoop van goedkope buitenlandse machines weer langzaam op gang. In 1922 vervaardigde het bedrijf vijf exemplaren van een kleine auto met de modelnaam 10 CV.
De Tweede Wereldoorlog maakte de productie ingewikkeld. Zelfs tijdens de Tweede Wereldoorlog eiste het Zwitserse leger een motorfiets met boxermotor gebaseerd op het Duitse model zoals Zündapp en BMW. Als gevolg hiervan werd in 1944/45 een motorfiets met cardanaandrijving en een smallere boxermotor met zijbediening ontwikkeld in 1944/45 en gepresenteerd als de EC580 op de modellenbeurs van Bazel in 1945. Hij werd volledig door Condor ontwikkeld en vanaf 1947 was de EC580 de eerste motorfiets met een eigen motor in de productie van Condor.
Eind jaren veertig en begin jaren vijftig werden er verschillende tweetaktmodellen aangeboden. Vanaf het midden van de jaren vijftig werden Puch-modellen met kleine cilinderinhoud geassembleerd en verkocht.
In de jaren vijftig eiste het leger een lichtere machine, omdat zware motorfietsen grotendeels werden vervangen door terreinwagens. Eind jaren zestig herhaalde de geschiedenis zich; het leger wilde een lichte machine met meer kracht.
Militaire Fietsen:
Ordonnanzrad 05 (1931–1981), militaire fiets van het Zwitserse leger.
Amsler werd in 1865 opgericht als mechanische reparatiewerkplaats in Feuerthalen en is sindsdien een betrouwbare partner van de Zwitserse tweewielerdealers.
1865- Opgericht door Carl-Theodor Amsler als mechanische werkplaats. Productie van brandblussers. Import van naaimachines
1890- Uitbreiding van het bedrijf met de “velocipede” van de zonen Heinrich en Wilhelm Amsler. Begin met de handel in fietsonderdelen en rollagers
1903- De Torpedo-vrijloopnaaf wordt ontwikkeld door Ernst Sachs in Schweinfurt.
1904- Amsler neemt de exclusieve distributie van Sachs-draaitafels voor Zwitserland over.
1906- Vertegenwoordiging voor sterkogellagers
1909- Nieuw gebouw aan de Lindenstrasse 16 (huidig hoofdkantoor)
1930-1960 -Volledige eigen productie van fietsen van het merk “Amsler”.
1961- Lancering in Zwitserland van de “Pony”-motorfiets.
1961 – 1995- Vertegenwoordiging en distributie van alle Sachs-motoren voor Zwitserland
1970- Uitbreiding van de technische handel van kogellagers naar lineaire technologie (tegenwoordig Rexroth)
1990- Uitbreiding van de handel in tweewielers en onderdelen
1995- Start van de eigen productie van bromfietsen “Pony” (voorheen geïmporteerd).
Allegro cycles - Établissements des Cycles Allegro Arnold Grandjean S.A. Neuchâtel, Suisse (Zwitserland). Allegro werd opgericht door wielrenner Arnold Grandjean, een viervoudig Zwitsers kampioen, dat deed hij samen met zijn broers Ali, Ulysse en Tell en een andere compagnon.
In 1911 opende Arnold Grandjean een fietsenwinkel in Fleurier, in het kanton Neuchâtel. In 1914 richtte hij samen met zijn broers Ali, Jules, Ulysse en Tell en een andere partner de Établissements des Cycles Allegro Arnold Grandjean SA op in Neuchâtel . De naam Allegro komt van het gejuich van Grandjeans fans die "Allez, Gros" riepen .
Allegro bouwde fietsen en motorfietsen en wordt beschouwd als de eerste producent van racefietsen in Zwitserland. Het bedrijf was in 1939 uitgegroeid tot de grootste fietsenfabrikant van het land. Hij reed, bijgestaan door zijn vrouw, met zijn eigen motorfietsen in races. Zijn broer Tell Grandjean reed ook competitief op een Allegro-motorfiets, eveneens met zijn vrouw. Jules Grandjean richtte in 1923 zijn eigen bedrijf op.
Het bedrijf bestond tot in de jaren tachtig onafhankelijk . Het werd verkocht aan fietsenfabrikant Mondia die zelf in 2013 verdween. In 2014 werd het merk Allegro overgenomen door COLAG AG, dat onder deze naam nog steeds fietsen op de markt brengt. In 2016 werd het bestaande modellengamma aangevuld met elektrische fietsen (Pedelec/E-Bikes).
Arnold Grandjean-Perrenoud - Contesse ( Les Ponts-de-Martel ,19 november 1890 ; Neuchâtel , 6 april 1961) was een Zwitserse wielrenner. Arnold Grandjean was de oudste zoon van de horlogemaker Charles Alfred Grandjean-Perrenou-Contesse, afkomstig uit een oude familie. Hij had 13 broers en zussen. Op 16-jarige leeftijd begon hij een leertijd als horlogemaker in La Sagne, dat lag acht kilometer verderop, hij fietste vier keer per dag tussen zijn werkplek en het huis van zijn ouders dat op een hoogte van 1.000 meter lag. Dit bevruchtte hem om gepassioneerd te raken voor het fietsen, en hij bracht dit enthousiasme over op zijn zes jongere broers, Ali, Jules, Paul, Charles, Tell en Ulysse. Een andere bron vermeldt dat hij met zijn broers Ali en Jules werkte in een meubelmakerij in Travers.
Grandjean nam deel aan zijn eerste wielerwedstrijd in 1909, die won hij. In datzelfde jaar werd hij Zwitsers amateurkampioen op de weg . Volgens hedendaagse berichten startte hij in de Tour de France van 1911 , maar viel tijdens de eerste etappe en moest opgeven; hij is echter niet opgenomen in de Tour-annalen. In 1915 en 1916 won hij de nationale titel in het veldrijden, in 1916 won hij ook het bergkampioenschap en werd hij tweede in de professionele wegwedstrijd. In datzelfde jaar eindigde hij als 22e in de Ronde van Lombardije. Hij won ook talloze regionale wedstrijden en stond meerdere keren op het podium in de Bern-Genève-koers. Arnold Grandjeans reed zijn laatste wedstrijd in 1919.
Mücke – Circa 1955-- Radsport Mücke ----------- Krefeld –------ Duitsland
Eigenaar was het Krefeldse wieleridool Clemens Großimlinghaus. In de regio Krefeld was de "Mücke"-fiets een instituut – vooral omdat hij werd gerund door een prominente wielrenner: Klemens Großimlinghaus, de zoon van Krefelds wieleridool Clemens Großimlinghaus (geboren in 1907). Clemens Grossimlinghaus was voor 1939 een zeer bekende en succesvolle wielrenner. Zijn bijnaam was de "Mücke"( de mug ).
Zijn bedrijf was wijd en zijd bekend, omdat hij op vrijdag als eerste paginagrote advertenties in de Krefelder Zeitung (krant) plaatste. En in deze advertenties maakte hij reclame voor een zeer groot aantal verschillende fietsen en onderdelen, ook de kostprijzen stonden erbij. Men kon er van alles kopen, van ventielrubber, lampen en dynamo's tot kinderdriewielers en fietsen met hulpmotoren. De volgende generatie, Klemens Großimlinghaus junior en zijn vrouw runden de zaak verder. Großimlinghaus Junior was ook een wielrenner, hij was zelfs een tijdlang profwielrenner.
Sedert 1987 : Derby Cycle Werke GmbH (na overname van de Kalkhoff Werke 1987). Sedert 1999 ook productie van het merk Rixe.
Bron: Frank Papperitz
Derby Cycle was een Duitse fietsenfabrikant gevestigd in Cloppenburg, Duitsland.In de loop van decennia groeide het bedrijf uit tot een van de grootste fietsenfabrikanten in Duitsland, waaronder de merken Kalkhoff, Focus, Raleigh en Rixe.
Cloppenburg & Kalkhoff: Wat is er veranderd? In mei 2021 werd het officieel aangekondigd: Derby Cycle werd omgedoopt tot Kalkhoff om zo sterker voort te bouwen op de meer dan 100 jaar oude traditie van het merk Kalkhoff. De omschakeling: Cloppenburg blijft de productielocatie voor Kalkhoff en Raleigh.Het sportieve merk Focus blijft zich richten op Stuttgart radmarkt.de
Sinds 2022 draait op de locatie Emstek (bij Cloppenburg) een nieuwe, ultramoderne productiefaciliteit voor e-bikes, die hoogwaardige modellen produceert voor Kalkhoff, Focus en Raleigh.
Balhoofdplaatje van fietsenfabrikant HSK uit Ense-Parsit - Duitsland.
Parsit is een district van de gemeente Ense in het district Soest , het administratieve district Arnsberg , Noordrijn-Westfalen en ligt tussen 400 m ten westen en 200 m ten zuiden van het centrum van de gemeente .
Ik ben Delameilleure Philippe
Ik ben een man en woon in Preshoekstraat 145 - 8510 Marke - België (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 27/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen - Verzamelen van fietsmerkenplaatjes (balhoofdplaatjes) .
Ik ben Delameilleure Philippe
