Na de start in Milaan vloog het peloton er dadelijk in. Het eerste wedstrijduur werd afgelegd aan meer dan 46km/h. Er waren heel wat ontsnappingspogingen, waaronder ook één van Petacchi (Milram). Hij sloot zich aan bij een 16-koppige groep. Maar de enige demarrage die positief uitdraaide was die van deze zes: De Kort (Astana), Traficante (Team LPR), Sella (Panaria), Hernandez (Euskaltel), Brutt (Tinkoff) en Kunitski (Aqua e Sapone). Zij konden een geruststellende voorsprong bij elkaar fietsen.
De eersten die moesten afhaken waren de onbekende Italiaan Traficante en de Nederlander De Kort. Op ongeveer 50 km van Sanremo begon de zone met de fameuze Capi. Dit was er voor Sella te veel aan en ook hij kon vooraan niet aanklampen. In de afdaling van de Capo Berta werd een val in het peloton gesignaleerd. Het zwaartse slachtoffer was David Kopp (Gerolsteiner). De Duitser moest worden afgevoerd.
Vlak voor de beklimming van de Cipressa kwam er een einde aan de vlucht van Hernandez, Brutt en Kunitski. Bettini, die deze wedstrijd met een gebroken rib reed, bevond zich bij aanvang van de Capo Berta helemaal achterin. Maar geen paniek,want er volgde een indrukwekkend inhaalsmanoeuvre. Blijkbaar had de wereldkampioen enkel pech gehad. De eerste demarrage was er één van Voeckler (Bouygues Télécom), op de voet gevolgd door Quinziato (Liquigas). Hun voorsprong raakte echter niet uitgebouwd en dus werden ze al snel weer bijgehaald door de anderen. Toen was het de beurt aan Pelizotti (Liquigas), Moletta (Gerolsteiner) en Popovitsj (Discovery Channel). Zij slaagden er wel in een kloof te slaan. In de afdaling sloeg voor Moletta (Gerolsteiner) het noodlot toe. Hij vloog uit de bocht en brak zijn rechterdijbeen. Alweer pech voor Gerolsteiner.
Op de Poggio werd het leidersduo gegrepen. Popovitsj liet dit niet aan zijn hart komen en plaatste al snel weer een demarrage. Ditmaal kreeg hij het gezelschap van Philippe Gilbert (La Française des Jeux) en Ricardo Ricco (Saunier Duval). Even later moest Popovitsj afhaken waardoor Ricco en onze landgenoot Gilbert alleen in het offensief reden. Had de streep anderhalve kilometer dichter gelegen, hadden we mogelijk een Belgische overwinnaar gehad, maar het mocht niet baten.
Een sprint zou beslissen over winst en verlies in La Primavera. Milram zette een pracht van een treintje op voor speerpunt Petacchi. Het was ouwe rot in het vak Erik Zabel die de laatste man was. Alles liep perfect volgens plan, Petacchi moest het werk enkel afmaken... En daar schuilde net het probleem: de Italiaan kwam kracht tekort. Freire (Rabobank) daarentegen ontbolsterde al zijn krachten en won voor de tweede maal Milaan-Sanremo. Davis (Discovery Channel) finishte nipt tweede voor Tom Boonen (QuickStep).
.jpg)
Ricco en Gilbert in de aanval
.jpg)
Freire bundelt al zijn krachten
.jpg)
Het podium: Davis (l), Freire (m), Boonen (r)
(bron: www.vrtnieuws.net)
Top 10 |
|
01.O.Freire |
249 km in 6h43'59" |
02.A.Davis |
z.t. |
03.T.Boonen |
|
04.R.McEwen |
|
05.S.O'Grady |
|
06.E.Zabel |
|
07.G.Balducci |
|
08.A.Petacchi |
|
09.V.Reynes |
|
10.R.Hunter |
|
GiGiVéLo