Na de start in Milaan vloog het peloton er dadelijk in. Het eerste wedstrijduur werd afgelegd aan meer dan 46km/h. Er waren heel wat ontsnappingspogingen, waaronder ook één van Petacchi (Milram). Hij sloot zich aan bij een 16-koppige groep. Maar de enige demarrage die positief uitdraaide was die van deze zes: De Kort (Astana), Traficante (Team LPR), Sella (Panaria), Hernandez (Euskaltel), Brutt (Tinkoff) en Kunitski (Aqua e Sapone). Zij konden een geruststellende voorsprong bij elkaar fietsen.
De eersten die moesten afhaken waren de onbekende Italiaan Traficante en de Nederlander De Kort. Op ongeveer 50 km van Sanremo begon de zone met de fameuze Capi. Dit was er voor Sella te veel aan en ook hij kon vooraan niet aanklampen. In de afdaling van de Capo Berta werd een val in het peloton gesignaleerd. Het zwaartse slachtoffer was David Kopp (Gerolsteiner). De Duitser moest worden afgevoerd.
Vlak voor de beklimming van de Cipressa kwam er een einde aan de vlucht van Hernandez, Brutt en Kunitski. Bettini, die deze wedstrijd met een gebroken rib reed, bevond zich bij aanvang van de Capo Berta helemaal achterin. Maar geen paniek,want er volgde een indrukwekkend inhaalsmanoeuvre. Blijkbaar had de wereldkampioen enkel pech gehad. De eerste demarrage was er één van Voeckler (Bouygues Télécom), op de voet gevolgd door Quinziato (Liquigas). Hun voorsprong raakte echter niet uitgebouwd en dus werden ze al snel weer bijgehaald door de anderen. Toen was het de beurt aan Pelizotti (Liquigas), Moletta (Gerolsteiner) en Popovitsj (Discovery Channel). Zij slaagden er wel in een kloof te slaan. In de afdaling sloeg voor Moletta (Gerolsteiner) het noodlot toe. Hij vloog uit de bocht en brak zijn rechterdijbeen. Alweer pech voor Gerolsteiner.
Op de Poggio werd het leidersduo gegrepen. Popovitsj liet dit niet aan zijn hart komen en plaatste al snel weer een demarrage. Ditmaal kreeg hij het gezelschap van Philippe Gilbert (La Française des Jeux) en Ricardo Ricco (Saunier Duval). Even later moest Popovitsj afhaken waardoor Ricco en onze landgenoot Gilbert alleen in het offensief reden. Had de streep anderhalve kilometer dichter gelegen, hadden we mogelijk een Belgische overwinnaar gehad, maar het mocht niet baten.
Een sprint zou beslissen over winst en verlies in La Primavera. Milram zette een pracht van een treintje op voor speerpunt Petacchi. Het was ouwe rot in het vak Erik Zabel die de laatste man was. Alles liep perfect volgens plan, Petacchi moest het werk enkel afmaken... En daar schuilde net het probleem: de Italiaan kwam kracht tekort. Freire (Rabobank) daarentegen ontbolsterde al zijn krachten en won voor de tweede maal Milaan-Sanremo. Davis (Discovery Channel) finishte nipt tweede voor Tom Boonen (QuickStep).
Traditiegetrouw staat de dag na de Omloop Het Volk, Kuurne-Brussel-Kuurne op het programma. 3 renners zetten de onstnapping van de dag op: Devolder (Discovery Channel), Pronk (Unibet) en Siedler (Milram). Op de Kruisberg rukten 4 mannen zich weg uit het peloton: Staf Scheirlinckx (Cofidis), Maes (Chocolade Jacques), Rosseler (QuickStep) en O'Grady (CSC). Deze laatste twee lieten zich ook gisteren al opmerken.
Na de Oude Kwaremont volgde er veel tumult in de achterste gelederen. Vooral Hoste (Predictor-Lotto) wilde werk maken van de achtervolging, maar aangezien hij niet echt steun kreeg, moest hij zijn poging staken. Ondertussen smeltten groep 1 en 2 samen. Enkele kilometers verder kregen de zeven het gezelschap van Van Hecke (Predictor-Lotto) en Vandenbergh (Unibet).
In de achtergrond kozen enkele renners het hazenpad, waaronder ook Niko Eeckhout (Chocolade Jacques). Hij reed een tijdje solo, maar de jury riep hem een halt toe, naar verluid zou Eeckhout aan de neutrale wagen gehangen hebben. De Belgisch kampioen zegt echter enkel een blikje cola te hebben aanvaard. De vraag is nu of hij terecht uit koers werd gezet?
Bij het begin van de eerste van twee plaatselijke ronden, waren de negen nog steeds samen, hoewel er al enkele demarrages waren geweest. Van Hecke en Pronk slaagden er uiteindelijk toch in de anderen te verschalken. Het peloton werd aangevoerd door QuickStep, die alles op alles zette om Boonen naar de zege te loodsen. Op 2km was het kopduo eraan voor de moeite en dankzij Gert Steegmans, zat Boonen in een zetel en maakte hij het teamwerk perfect af.
Deze middag omstreeks 11h30 ging op het Gentse Sint-Pietersplein de eerste Belgische wielerwedstrijd van het jaar van start: de 62ste editie van de Omloop Het Volk. Er werd uitgekeken naar de prestaties van Gilbert (La française des Jeux), Nick Nuyens (Cofidis), Leif Hoste (Predictor-Lotto) en natuurlijk Tom Boonen (QuickStep).
Op de Oude Kwaremont kozen acht renners het hazenpad: Van Summeren (Predictor-Lotto), Quinziato (Liquigas), Bernucci (T-Mobile), Hunt (Unibet), de duo's Rosseler en Steegmans (QuickStep) en Minard en Lequatre (Cofidis). 90km voor het einde zetten Wesemann (Team Wiesenhof) en Casper (Unibet) de achtervolging in. Hoewel de kloof iets minder dan een minuut bedroeg, kregen ze de anderen nooit in het vizier.
44km voor de aankomst volgde de samensmelting, Lequatre beet nog even door, maar werd al snel ingehaald. Daarna deed de Nederlander Bas Gilling (Team Wiesenhof) een poging. Nadat hij even het gezelschap van Roesems (Predictor-Lotto) had gekregen, werd hij ingelopen door onder andere Nuyens, Gilbert, Boonen, Gardeyn (Unibet), Sentjens (Predictor - Lotto), O'Grady (CSC), Pozzato (Liquigas) Flecha (Rabobank) en Cooke (Unibet). Deze groep reed tot bij Roesems en dat was het teken voor O'Grady en Flecha om er vandoor te gaan. Boonen, Pozzato, Nuyens en Cooke sloten even later aan. In de spurt was Pozzato, vorig jaar nog ploegmaat van Tom Boonen en winnaar van Milaan-San Remo, de sterkste.
Alsof al de commotie rond de beschuldigingen aan Patrick Lefèvre nog niet genoeg waren, riep Johan Museeuw gisteravond in zeven haasten een persconferentie bijeen. Hij gaf toe op het einde van zijn carrière doping te hebben gebruikt. Museeuw neemt ook ontslag als pr-man van het team QuickStep-Innergetic.
Er is al een hele tijd een heksenjacht aan de gang die de wielersport verstoort. Met vandaag een nieuw triest hoogtepunt. Ik heb de indruk dat niet iedereen de lijn tussen fictie en realiteit kent. Ik besef dat ik daar voor een deel toe bijdraag. Ook ik heb ter voorbereiding van een aantal wedstrijden op het einde van mijn carrière een fout gemaakt. Ik heb mijn actieve carrière in schoonheid willen afronden en heb dingen gedaan die niet konden. Niet alle verhalen die circuleren zijn correct. Waarom leg ik nu pas een verklaring af ? Vanaf dag één heb ik gemerkt dat een sereen debat niet mogelijk is. Ik heb er nog altijd vertrouwen in dat ik geen feiten heb gepleegd waarvoor ik strafrechterlijk veroordeeld kan worden. Dat neemt niet weg dat ik aan het einde van mijn carrière het sportieve spel niet 100% fair heb gespeeld. En dat spijt me.
In zijn verklaring verwees Museeuw ook naar een e-mail van Wouter Vandenhaute, voormalig sportjournalist en nu baas van Woestijnvis, waarin een tekst staat die Museeuw zou moeten voorgelezen hebben op een persconferentie in februari 2005. Op de valreep werd hij echter tegenhouden door Lefèvre die dit geen goed idee vond. Opmerkelijk is dat op 1 januari net het ethish charter van kracht gegaan was waarin men pleitte voor openheid en transparantie en geen gestructureerde dopingpraktijken binnen een ploeg duldt. Lefèvre wierp zich nochtans op als een voorstander van deze code. Museeuw zou de pers hebben samen geroepen omdat hij op de hoogte was dat de bewuste e-mail vandaag in Het Laatste Nieuws gepubliceerd zou worden.
In Het Laatste Nieuws van dinsdag 23 januari was een uitgebreid artikel te lezen waarin enkele getuigen Patrick Lefèvre zwaar beschuldigen.
Een overzicht
De enige getuige waarvan de naam bekend is, is Luc Capelle, naar eigen zeggen een vroegere boezemvriend van Lefèvre. Hij spreekt voornamelijk over de jaren '70, de periode waarin beide mannen zelf koersten. Zo vertelt hij dat Lefèvre doping gebruikte en dit niet alleen voor de koers, maar ook tijdens: Op 60km van de finish zetten we de laatste spuit, we moesten niet bang zijn dat een ander het zou zien, want iedereen deed het.Insider 1gaat nog een stap verder en beschuldigt Lefèvre ervan zelf ook dealer geweest te zijn. In het jaar '79 haakte Lefèvre af als wielrenner, naar eigen zeggen omdat hij geen groot talent was. Verzorger 1 haalt een andere reden aan: Lefèvre moest stoppen omdat hij verslaafd was aan dopingen hij werd naar een afkickcentrum gebracht.
In het interview komen twee dokters aan het woord die beiden anoniem wensen te blijven. Vooral Dokter 2heeft een groot aandeel in de aantijgingen tegen Lefèvre, hij was 4 jaar ploegarts bij Mapei: Ik ben gedegouteerd uit het wielrennen gestapt, zo erg was het, ook in die ploeg. En wie stuurde er die hele boel? Juist, Lefèvre. Volgens Dokter 2werd er samengewerkt met de beruchte Italiaanse artsen Ferrari en Cecchini en drong Lefèvre er bij de renners op aan zich te doperen. Uit vrees dat Mapeibaas Squinzi op de hoogte zou raken van de praktijken werd er nooit iets op papier gezet, er waren enkel mondelinge afspraken. Dokter 2 zegt dat Yvan Van Mol, nu ploegarts bij QuickStep-Innergetic, degene was die de renners tegen dat de grote afspraken eraan kwamen "voorbereidde".
In 2005 werd Marc Lotz geschorst nadat bij hem thuis dopingproducten waren gevonden. Lotz reed op dat moment bij QuickStep en volgens Dokter 1 zou het Lefèvre zelf geweest zijn die het gerecht had getipt omdat Lotz matig presteerde, maar wel een aanzienlijk contract had. De enige manier om daar onderuit te komen was dopinggebruik van de renner in kwestie... Lotz zelf liet eerder in de pers al uitschijnen dat hij er van uit ging dat iemand hem verraden had, nu heeft hij zijn mening echter bijgestuurd. Het feit dat hij opnieuw wil koersen, zit daar misschien wel voor iets tussen.
Reactie van Lefèvre
Patrick Lefèvre woont momenteel in het Zwitserse Genève een vergadering bij van de ProTour. Over de aantijgingen rond dopinggebruik is hij formeel: Ik heb zeven à acht keer amfetamines gebruikt, maar mijn lijf verdroeg het niet. De geloofwaardigheid van de getuigen trekt hij in twijfel. Vooral over de getuigenis van Luc Capelle is hij niet te spreken. Lefèvre geeft toe dat ze samen trainden in hun jeugd, echte vrienden waren ze echter niet. Ook het feit dat Capelle al twee keer aangeklaagd werd voor moordpoging is voor Lefèvre voldoende om aan te tonen dat diens verklaringen niets waard zijn. En alweer dreigt Lefèvre ermee een proces aan te spannen ditmaal tegen de krant Het Laatste Nieuws en journalist Maarten Michielssens die deze verhalen publiceerde.
Dedecker had gelijk
U zal zich ongetwijfeld nog herinneren dat Jean-Marie Dedecker enkele maanden terug heisa veroorzaakte door te zeggen dat hij weet had van 3 Belgische toppers die een dopingkuur hadden gevolgd in Italië en dat hij nog andere dopingpraktijken op het spoor was. Lefèvre nam deze uitspraken zeer persoonlijk en dreigd toen met een proces, juridische stappen heeft hij echter nooit ondernomen. Een reactie van Dedecker: Heeft Patrick niet zelf de voorzet gegeven tot deze hele zaak? Hij ging destijds op zijn achterpoten staan zonder dat ik hem vernoemde en ging me een proces aandoen. Wellicht staan de getuigen zeer sterk in hun schoenen. Het gaat deels om dezelfde getuigen die mij aan de mouw trokken, maar ik heb nog andere namen. Dit wordt zeker niet de laatste affaire.
Precies 50 jaar na de dood van Stan Ockers is op een Belgische piste opnieuw een dodelijk ongeval gebeurd. Omstreeks 00.30u zondag 26/11 kwam de 31-jarige Spanjaard Isaac Galvez in aanraking met Dimitri De Fauw en viel tegen de balustrade. Die dient om de renners bij een val uit de tribune te houden, maar de verwondingen die Galvez door de metalen staven opliep waren fataal. Hij verloor onmiddellijk het bewustzijn en werd nog gereanimeerd, hij overleed echter op weg naar het ziekenhuis ten gevolge van de inwendige bloedingen. De aanwezige toeschouwers, renners en organisatoren waren zeer aangeslagen. Sommigen werden onwel en één lid van de organisatie moest worden overgebracht naar het ziekenhuis met hartklachten. De renners en hun omkadering bleven de hele nacht samen in het hotel.
In de ochtend kondigde Rob Discart, organisator, aan dat de Zesdaagse zou worden stopgezet uit respect voor Galvez, zijn nabestaanden en de andere renners.
Galvez werd prof in 1999 en werd dat jaar al onmiddellijk wereldkampioen ploegkoers samen me Juan Llaneras, die eveneens in deze zesdaagse zijn partner was. De twee deden hun prestatie nog eens over eerder dit jaar. De Spanjaard was niet enkel actief op de piste, maar ook op de weg. In zijn carrière behaalde hij 12 zeges, waaronder 5 ritten in de Ronde van Mallorca. Sinds 2005 reed Galvez bij Illes Balears-Caisse d'Epargne.
Het parket onderzocht ondertussen de omstandigheden van het ongeval en bevestigt dat niemand schuld treft en dat het een jammerlijk ongeluk was.
Gisteren stond de laatste wielerklassieker van het seizoen op het programma: de 100ste Ronde van Lombardije. En in de aanloop naar deze wedstrijd was veel te doen rond Valverde (Caisse d'Epargne). De Spanjaard had vrijdag aangekondigd niet te starten omdat de organisatie weigerde hem de Pro Tourtrui uit te reiken. Na onderhandelingen bond die toch in en Valverde besliste mee te rijden. Voor de aanvang van de koers las wereldkampioen Bettini (QuickStep) aan de zijde van Valverde deze verklaring voor: Het peloton staat als één man achter Valverde. De Pro Tour bestaat nu eenmaal, of dat nu goed is of niet. De winnaar ervan verdient respect. Dat Alejandro in die trui aan de start komt, lijkt niemand te interesseren. Dat is niet fair. Valverde moet de regels van de Pro Tour naleven maar wordt daar nu niet voor beloond. Politieke spelletjes worden niet uitgevochten op de weg. Er zijn andere plaatsen om dat te doen. Iedereen moet beseffen dat als we goed willen doen voor deze sport, we best rond de tafel gaan zitten om in alle rust onze problemen op te lossen.(bron: sport.be) Het is duidelijk dat er nog heel wat afspraken zullen moeten gemaakt worden tussen de UCI en de wedstrijdorganisators vooraleer ze één front zullen vormen. Nog dit. Valverde haalde de finish niet, maar was toch al zeker van de eindzege in de Pro Tour.
Na 35km werd deze kopgroep gevormd: Georg Totschnig (Gerolsteiner), Andrea Pagoto (Panaria), Diego Cacchia en James Perry (Barloworld). Tijdens de beklimming van de Madonna del Ghisale moesten Perry en Cacchia lossen. In de achtervolgende groep schudde Paolo Bettini even aan de boom. Op de top ontstond deze kopgroep: Bettini (QuickStep), Boogerd (Rabobank), Di Luca (Liquigas), Schleck (CSC) en Rebellin (Gerolsteiner). Even later sloten ook deze renners aan: Sanchez (Euskaltel), Ricco (Saunier Duval), Pagoto (Panaria), Carrara (Lampre), Moreni (Cofidis), Totschnig en Wegmann (Gerolsteiner).
Op de Civiglio was het Di Luca die het vuur aan de lont stak, maar Bettini reageerde onmiddellijk en reed alleen weg. In de afdaling kreeg hij het gezelschap van Wegmann. Die reed hij eraf op de laatste helling van de dag, de San Fermo della Battaglia. De aankomst was voor Bettini, die vlak na het WK zijn broer Sauro verloor, zeer emotioneel.
Het seizoen op de weg is bijna voorbij, maar vandaag laadde het peloton zich toch nog een keer op voor de najaarsklassieker Parijs-Tours. Er werd hard gekoerst en het peloton met onder andere Boonen stapte met 12' achterstand uit de wedstrijd. Iets meer dan dertig man bleef in koers. Een kopgroep van vijf reed de finale in: Gasparotto (Liquigas), Arvesen (CSC), Guesdon (La Française des Jeux), Moreni (Cofidis) en Kevin Van Impe (QuickStep). Hij viel vooraan weg na mechanische pech. Op de laatste helling van de dag, de Col de l'Epan, demarreerde Guesdon, Arvesen volgde in zijn wiel. De twee streden voor de zege en Guesdon bleek de sterkste. De sprint van de achtervolgende groep werd gewonnen door Stuart O'Grady (CSC).
Vandaag stond de WK-wegrit voor de mannen op het programma in het Oostenrijkse Salzburg. De renners moesten 12 ronden afleggen van 22,2km. Op het parcours lagen twee hellingen.
Omstreeks 10h30 gingen de renners van start met de Belgische ploeg op kop: Tom Boonen, Serge Baguet, Stijn Devolder, Phillippe Gilbert, Leif Hoste, Kevin Hulsmans, Thierry Marichal, Nick Nuyens en Jurgen Van Goolen. Al na enkele meters plaatste de Venezolaan Ramos Querales een demarrage. Lang bleef hij niet voorop, maar de debatten waren alvast geopend. De Colombiaan Alex Cano Ardilla sloeg een gat en startte een solo. In zijn zog volgde de Amerikaan Farrar. Die werd even later ingelopen door een omvangrijke groep: Nocentini (Italië), Tosatto (Italië), Perez (Spanje), Roche (Ierland), Andonov Petrov (Bulgarije), Kychinski (Wit-Rusland), Schreck (Duitsland), Voeckler (Frankrijk), De Groot (Nederland) en Van Goolen. In de derde ronde reden ze tot bij Cano Ardila.
Het peloton liet begaan en de kopgroep kreeg een voorsprong van 15' bij het ingaan van de vijfde ronde. Maar de Zwitsers en Oostenrijkers sloegen de handen in elkaar en probeerden langzaam hun achterstand te verkleinen. Vooraan moest Cano Ardila lossen op de Tiefenbachberg, de tweede helling van de plaatselijke ronde.
In de negende ronde zaten de elf nog steeds vooraan en ze kregen het gezelschap van deze 14: Sastre (Spanje), Sanchez (Spanje), Di Luca (Italië), Pozzato (Italië), O'Grady (Australië), Sörensen (Denemarken), Cancellara (Zwitserland), Arvesen (Noorwegen), Ljunqvist (Zweden), Vladimir Efimkin (Rusland), Kashechkin (Kazachstan), Belohvosciks (Letland), Devolder en Gilbert. Op 42km van de aankomst liep alles echter opnieuw samen.
Dan volgde een poging van Loosli (Zwitserland), Chavez (Mexico) en Siutsou (Wit-Rusland), maar lang hield hun vlucht niet stand. Tijdens de beklimming van de Tiefenbach trok Paolo Bettini (Italië) in het offensief in het gezelschap van Wegmann (Duistland). Zij werden op hun beurt afgelost door Rebellin (Italië), Sylvain Chavanel (Frankrijk) en opnieuw de Zwitser Loosli.
Bij het ingaan van de laatste ronde kwam er alweer een hergroepring. In de uitgebreide groep zaten in elk geval nog sprinters zoals Boonen, Zabel (Duitsland), McEwen (Australië), O'Grady (Australië) en Hushovd (Noorwegen). Maar mannen als Bettini en Vinokourov (Kazachstan) moesten zeker en vast trachten de sprint te ontlopen. En dat deden ze ook. Alweer was de Tiefenbach de plaats om de aanval in te zetten. Bettini raakte alleen voorop, maar liet zich inlopen door een achtervolgend groepje. Daarin zaten Vinokourov, Kroon (Nederland), Boogerd (Nederland), Millar (Groot-Brittannië) en Schumacher (Duitsland). Ook al zijn het klinkende namen, hun opzet lukte niet en het peloton leek af te stevenen op een sprint.
Op 900m van de finish viel er net voor het ingaan van de tunnel een gaatje en vier renners hadden een minieme voorsprong, maar konden die nipt behouden. Het waren dan ook niet van de minsten: Zabel (Duitsland), Bettini (Italië), Valverde (Spanje) en Sanchez (Spanje). Bettini haalde het voor Zabel en Valverde.
Een mooi podium, dit kan niemand tegenspreken. Valverde, tweede in de afgelopen Vuelta, staat al voor de derde keer op een WK-podium. Na zilver in Madrid en Hamilton heeft hij nu ook een bronzen plak in zijn bezit. En hij zal zeker nog terukeren om de gouden medaille in de wacht te slepen. Als je de naam Zabel vernoemt, hoef je daar niet veel aan toe te voegen. De man heeft al een prachtige carrière achter de rug en had het verdiend de wereldtitel in de wacht te slepen, maar hij verloor vandaag eervol van een andere grote.
Bettini, de olympisch kampioen van Athene, kwam, zag en overwon vandaag in het Oostenrijkse Salzburg.
Eerder deze week liet VLD-senator Jean-Marie Dedecker zich in een interview met ACTUA TV ontvallen dat drie Belgische toprenners in het voorjaar een dopingkuur hebben gevolgd in Italië. Namen noemde hij niet, want daar was de bewijslast volgens hem nog te zwak voor. Ook zijn bronnen gaf hij niet prijs.
Onmiddellijk ontstond een hele heisa over de uitspraak van Dedecker. Zo voelde Tom Boonen (QuickStep) zich aangevallen, hoewel zijn naam nooit gevallen was. Samen met teammanager Patrick Lefèvre zal hij een proces aanspannen tegen De Decker. Gisteren lieten 17 Pro Tour-ploegen weten zich bij deze beslissing aan te sluiten. Blijkbaar is het vertrouwen in de wereldkampioen groot. Dedecker zelf zegt dat hij met toprenners, beroepsrenners bedoelde. Hij vind het wel opmerkelijk dat er vanuit het kamp Boonen zo hevig gereageerd wordt.
Ook de KBWB reageerde al en stuurde stante pede een brief naar Jean-Marie Dedecker met het verzoek de wielerbond officieel over de zaak in te lichten. De KBWB was verbouwereerd dat hij zelf dat initiatief niet had genomen en betreurt dat alles eerst in de media is uitgesmeerd. Dedecker zei zeker en vast te willen meewerken en ook zijn bronnen te vermelden, op voorwaarde van geheimhouding. Op de vraag waarom hij zelf niet naar de bond is toegestapt zegt hij dat eerdere, negatieve, ervaringen met de voetbalbond hem daarvan weerhouden hebben.
Wat vindt u van heel deze heisa? Had Dedecker zijn mond moeten houden en eerst naar de bond stappen? Of is het juist goed dat iedereen op de hoogte is? En wat denkt u over de reactie van Boonen? Laat het weten!
In deze zevende etappe begon Kevin Van Impe (QuickStep) na 67km aan een solo. Daar kwam pas een einde aan op 9km van Lugo. Er volgden nog enkele demarrrages, zoals die van Haselbacher (Gerolsteiner) en Pereiro (Caisse d'Epargne - Illes Balears), maar zonder resultaat. In de laatste kilometer was het peloton zwaar ontregeld en ook toen volgden nog enkele aanvallen. Vinokourov (Astana) waagde zijn kans en werd beloond.
Vandaag stond er een vlakke rit tussen Zamora en León op het programma. De Fransman Mathieu Claude (Bouygues Télécom) raakte alleen voorop na 10km. Hij werd pas ingelopen op 20km van de meet. Daarna volgende een vlucht van Kaisen (Davitamon-Lotto) en Franzoi (Lampre), maar ook hen was de overwinning niet gegund. Nadien volgde nog een demarrage van een trio, maar een spurt was onvermijdelijk. Petacchi (Milram) sprintte mee, maar hij kwam nog iets tekort. Hushovd daarentegen mocht de zegebloemen in ontvangst nemen.
In de eerste bergrit moest het peloton over twee cols van 1ste categorie, Puerto del Piornal en Puerto de Honduras, dan over één van 2de categorie, Alto de Lagunilla en tenslotte kwamen ze aan op La Covatilla, buiten categorie. Er onstond een kopgroep na de Lagunilla: Rasmussen (Rabobank), Caucchioli (Crédit Agricole), Arroyo (Caisse d'Epargne), Landaluze (Euskaltel), Paulinho (Astana), Elias (Relax), Joachim en Gusev (Discovery Channel). Landaluze nam afstand in de afdaling en begon afgescheiden aan de slotklim naar La Covatilla, maar dat hield hij niet lang vol. Paulinho en Arroyo konden het langst uit de handen van de favorieten blijven. Gomez Marchante (Saunier Duval) demarreerde in volle finale, maar hij werd op de hielen gezeten door Kashechkin (Astana), Di Luca (Liquigas) en Brajkovic (Discovery Channel). Uiteindelijk waren het die laatste twee die strijdden voor de eindzege en Di Luca trok daarbij aan het langste eind. Hij neemt ook de leiderstrui over. De Rus Denis Menchov (Rabobank), de Vueltawinnaar van vorig jaar, verloor 3'37". Robbie McEwen (Davitamon-Lotto) kwam buiten tijd aan.
Na de lange etappe van gisteren stond dit keer een rit van 135km op het programma tussen Almendralejo en Cáceres. Ook vandaag hadden de renners te kampen met extreme hitte. Garcia De Mateo (Relax) raapte al zijn moed bijeen en begon onmiddellijk aan een solovlucht. Hij hield het vol tot op 16km van Cáceres. Garcia werd afgelost door een naam- en ploeggenoot: Jorge Garcia. Maar hij zou eveneens zijn vlucht niet met succes kunnen afronden. Er volgden nog enkele demarrages, maar niemand raakte weg. De derde massasprint op rij was een feit en Erik Zabel (Milram) toonde dat hij nog steeds goede benen heeft. Morgen rijden de renners naar het skistation van La Covatilla.
Top 10
Algemeen klassement
01.E.Zabel
135km in 3h24'46"
01.T.Hushovd
in 13h34'59"
02.T.Hushovd
z.t.
02.E.Zabel
op 27"
03.J.-P.Nazon
03.S.O'Grady
z.t.
04.S.O'Grady
04.F.Ventoso
32"
05.F.Ventoso
05.P.Bettini
34"
06.B.Eisel
06.K.-A.Arvesen
39"
07.A.Greipel
07.L.Bak
z.t.
08.P.Bettini
08.N.Sörensen
09.R.McEwen
09.M.Ljungqvist
10.L.Paolini
10.C.Sastre
puntentrui: T.Hushovd*
bergtrui: M.De Sarraga
combiné: D.De La Fuente
*Op de trui die Thor Hushovd kreeg overhandigd stond de naam QuickStep in plaats van Crédit Agricole. Een spijtig misverstand van de organisatie.
Bij een temperatuur van maar liefst 42°C diende het peloton de derde etappe te rijden van Córdoba naar Almendralejo over een afstand van 219km. Dit was meteen ook de langste rit in deze Vuelta. Toch weerhield de extreme hitte Duclos-Lassalle (Cofidis), Franzoi (Lampre) en De La Fuente (Saunier Duval) niet om te ontsnappen na 13km. Ze konden stand houden tot de laatste kilometers, maar dan werden ze toch bijgehaald door het peloton. De tweede massasprint op rij kwm er aan. Dit maal was de Spanjaard Francisco Ventoso (Saunier Duval) de snelste van het pak. De Noor Hushovd (Crédit Agricole) blijft leider.
Zaterdag startte in het Spaanse Málaga de derde grote ronde van het wielerseizoen: de Vuelta. Na de Ronde van Frankrijk is dit opnieuw een poging om met een propere lei te beginnen. Zoals u weet ging dat in de Tour enigszins mis door de positieve test van gele trui Floyd Landis. Ook de Ronde van Spanje werd vorig jaar geteisterd door een dopingaffaire: eindwinnaar Roberto Heras viel door de mand en moest zijn zege afstaan aan Menchov (Rabobank). En binnenkort zal ook Basso zijn Girowinst aan zijn neus zien voorbij gaan. Wanneer je dit lijstje bekijkt ziet het er maar somber uit voor de wielrennerij, maar zeker is dat er ook nog cleane renners bestaan. het is te hopen dat zij nu de bovenhand halen en de bedriegers ontmaskerd worden. Natuurlijk is een 100% zuivere sport een illusie.
De Vuelta begon met een ploegentijdrit van 7,3km die gewonnen werd door CSC. Carlos Sastre was als eerste van zijn team de finish gepasseerd en mocht daarom de amarillo trui aantrekken. Caisse d'Epargne was tweede op 7" en Milram eindigde derde op 8".
De tweede etappe ging van start in Málaga en eindigde in Córdoba. Na 3km ging de Spanjaard Mario De Sarraga (Relax) er vandoor samen met David De La Fuente (Saunier Duval). Deze laatste kreeg technische problemen waardoor De Sarraga er alleen voorstond. Op 33km van de finish reden Benoit Joachim (Discovery Channel) en de Belg Thierry Marichal (Cofidis) naar hem toe. De Sarraga kon hun tempo niet meer aan en loste. Maar het kopduo was niet snel genoeg om het peloton af te houden. De eerste etappe zou eindigen met een massasprint. En daarin was Paolo Bettini (QuickStep) de rapste. De Italiaanse en olympisch kampioen ging Hushovd (Crédit Agricole) en Paolini (Liquigas) vooraf. Hushovd is de nieuwe leider.
Zondag vond in het provinciaal domein Puyenbroeck te Wachtebeke het Belgisch kampioenschap tijdrijden plaats. Gelukkig voor de renners en het publiek bleef men in de streek van buien gespaard. Het parcours was vlak. De eliterenners moesten drie ronden afleggen.
Het deelnemersveld was met 11 renners niet uitgebreid, maar de toppers waren wel aanwezig: Marc Wauters (Rabobank), Bert Roesems (Davitamon-Lotto) en Leif Hoste (Discovery Channel). Na de eerste ronde stond Hoste nipt op kop met slechts één seconde voorsprong op Roesems. De derde tussentijd stond op naam van Wauters.
Ook bij de tweede passage aan de streep was Hoste de beste. Roesems was nog steeds tweede op 12". Ook Wauters had tijd prijs moeten geven op de nummer twee uit de Ronde van Vlaanderen.
Leif Hoste viel niet stil en haalde zelfs nog twee renners in. Het zilver was voor Roesems en Wauters mag na zijn laatste BK naar huis met een bronzen plak.
Binnen enkele weken vind in het Oostenrijkse Salzburg het wereldkampioenschap plaats en met deze zege bewijst Hoste dat hij er klaar voor is. Zijn beste prestatie ooit op een WK was een zesde plaats in Lissabon. Nu zit er misschien wel een medaille in.
Uitslag
01.L.Hoste
42,7km in 54'51"
02.B.Roesems
op 36"
03.M.Wauters
2'22"
04.N.Sijmens
2'29"
05.S.Thys
2'34"
06.P.Ronsse
3'06"
07.T.Stubbe
3'16"
08.J.Van Mingeroet
z.t.
09.S.De Neef
3'59"
10.B.De Schrooder
4'09"
11.P.Ghyllebert
5'21"
Bij de beloften is Dominique Cornu voor het derde jaar op rij Belgisch kampioen geworden. Hij was 54" sneller dan Mario Ickx. Kristof Goddaert strandde op 1'09" van Cornu.
De laatste rit in deze Eneco Tour had start en aankomst in het Waalse Ans. Na 8km onstond een kopgroep: Thijs (Unibet), Aerts (Davitamon-Lotto), Caethoven (Chocolade Jacques), De Groot (Rabobank), Rooijakkers (Skil-Shimano), Bonnet (Crédit Agricole) en Olsen (Saunier Duval). Zij kregen op 53km van de meet het gezelschap van Perron (CSC) en Den Bakker (Milram). Op La Redoute raakten Perron en Rooijakkers alleen voorop. Hun medevluchters werden geleidelijk bijgehaald door het zwaar uitgedunde peloton. Merckx (Phonak), Lövkvist (La Française des Jeux), Kroon (CSC) en Dekker (Rabobank) vervoegden het kopduo, maar niet veel later werden ook zij gegrepen. Merckx slaagde erin om nog eens met een ontsnapping mee te gaan en dit maal had hij een goede metgezel aan Nicolas Portal (Caisse d'Epargne). Toch bleven ze niet uit de greep van de achtervolgende groep. In de laatste vier kilometer plaatste Philippe Gilbert (La Française des Jeux) een demarrage. Zijn voorsprong was niet groot genoeg om een gooi te doen naar de eindzege, maar was net voldoende voor ritwinst. De groepsspurt zou beslissend zijn voor de winst van de Eneco Tour. Maar die sprint bleek een catstrofaal einde te zijn van deze ronde. Schumacher (Gerolsteiner), tweede in het algemeen klassement, werd geraakt door een toeschouwer en moest uitwijken, door dit manoeuvre kwam Hincapie (Discovery Channel) ten val en verloor hij met 1". Na de rit bekeek de wedstrijdjury aandachtig de beelden, maar er was geen enkele reden om Schumacher te diskwalificeren. Ploegleider bij Discovery, Dirk De Mol, overweegt een klacht in te dienen. Hij is er van overtuigd dat Hincapie zeker had gewonnen.
In deze zesde etappe van Bornem naar Sint-Truiden moesten de renners onder meer over de Muur van Huy, maar de favorieten voor de eindzege roerden zich niet. Ook nu liet het peloton al gauw een groepje vluchters wegrijden: Mario Aerts (Davitamon-Lotto), Sebastian Langeveld (Skill-Shimano), Grégory Rast (Phonak) en Andoni Aranaga (Euskaltel). Onderweg was er een zware valpartij in het peloton en vier renners stapten uit de koers: Hoste (Discovery Channel) Pollack (T-Mobile), Edaleine (Crédit Agricole) en Colom (Caisse d'Epargne). Het viertal werd pas gegerepen op 2km van het einde. Boonen (QuickStep) spurtte niet mee. Zo waren er heel wat kanshebbers op de zege en David Kopp (Gerolsteiner) trok aan het langste eind.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
