De Tramontane is een schrale harde noordenwind, die van over de  Pyreneeën het zuid-westen van Frankrijk dagenlang kan teisteren




Tramontane

't Stof striemt de lange rijen
gedrade rijpe druiventronken
klimmend op de flanken
van de Languedoc.

De Pyreneeën storten
hete stevige stoten
uitgedroogde lucht omlaag
naar de meren en de zee.

Vormeloze keien
groeien uit de grond omhoog,
omklauwd door de diepe
wortelranken, peilend naar vocht,
zo zeldzaam in de Corbières,
waar niets wijkt of buigt,
tot de schrale Tramontane
voor de zon bezwijkt.

16/9/2009

16-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Vakantiekater

Ik heb het wel geroken:
ik weet het nog van gisteren,
toen gaf je me te eten,
want ik heb geen huis,
geen baasje,
alleen honger.

Ik heb het wel begrepen:
je blijft hier niet lang meer,
dan krijg ik niets te eten,
want ik heb geen huis,
jou ook niet meer.
Alleen honger.

Ik heb het nog gezien:
je laat me zelfs niet binnen.
Je geeft toch niet te eten
in je mooie huis,
aan een kater
met honger.

15/9/2009

15-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Bezinning

De balans zal weldra overslaan,
geen zwaluw komt nog kijken,
de dag zal vroeg te ruste gaan;
het licht zal moeten wijken.

De bomen lossen fruit en blaren
en denken al aan winterrust.
De wind sleurt aan mijn haren
tenzij de dauw de nevel kust.

De zon is moe omhoog geklommen
en schijnt heel ver de kamer in.
Het onweer is weer weggezwommen
en doet wellicht haar eigen zin.

De kinderen komen binnen spelen,
zomerliefdes zijn bijna vergeten,
wonden die soms moeilijk helen,
eerst ervaren, dan pas weten.

14/9/2009

14-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

De fles van Bob

Soms snijdt een herinnering mijn adem af,

soms doet de aanblik van een voorwerp pijn,

zoals de lege fles te zien die jij me gaf:

ik zou ze vullen voor jou met Franse wijn.

Toen reed ik weg, voor een zomerse reis.
Toen dacht ik aan jou en aan wat je me zei.
Toen kwam de vale man met de scherpe zeis.
Toen was je de volgende in zijn lange rij.

Vaak start ik wel iets, maar maak het niet af.

Soms doet onverhoeds iets vreemds me beven:

zoals de vriend die je was, nu weg in je graf,

die me doet genieten van alles in 't leven.

11/9/2009

11-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Ontwaken

Waar ben ik nu
en hoe laat is het?
Moet ik iets vandaag
en wacht er iemand op mij?

Kan ik nog even doorslapen
of sta ik op?

Wat was dat met die auto?
Dat ongeval?
Die schreeuw?
(vader, geef me een antwoord!)

Dat was een droom.
weer maar eens,
waarom me daarover opwinden?

Wat voel ik nu?
Ben jij dat dan?
Wil jij iets vandaag
en wil je iets van mij?

Kan ik je zachte hand sturen
Of sta ik op?

Dat is geen droom,
dat is een geschenk.

10/9/2009

10-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

De lange reis

Op een doorhangende kabel,

nog wat onzeker zittend op een rij,

twintigduizend volt tussen de tenen,

schichtig schuilend, soms opzij,

soms nergens heen,

dan weer schijnbaar zonder doel.

En toch weer afscheid,

de muggen achterna.

Nog even uitstel,

tot de kabel, op een ochtend

nog een laatste maal

doorhangt,

lager dan ooit,

minder laag dan vorig jaar

evenwel,

onder de minder zware last

van zwaluwen vol twijfel:

soms voor de eerste keer,

en dan vastberaden

nest en tuin verlatend,

veld en draad, van paal tot paal

naar de middagzon

9/9/2009

09-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

08-09-2009 om 20:58 geschreven door Frankie

Lust

Hoe vaak zei je me: 'Het is nu tijd!'
en dacht ik: 'Tijd speelt geen enkele rol !'
Ik liep recht naar jou en kreeg toen spijt.
Het maakte me tegelijk bang en dol.

Toch liep je me nog gelijk voorbij
en zuchtte ik om de weer gemiste kans,
stond dus opnieuw achteraan in de rij:
Zo kreeg je me totaal uit mijn balans.

Want de tijd vreet aan elk goed gevoel
en doodt de verlangens van het vlees.
Zo stuift ze uiteen: stoffig en koel,
en roep ik je hierheen, verlamd en hees.

7/9/2009

07-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

TREKVOGELS

Had jij ooit een blackout in september,
versuft door eenzaamheid en honger?
Was jij ooit een zwaluw in december,
alweer ouder, en nooit meer jonger?

Was je dan opeens je adres vergeten
of liep je je eigen zoon voorbij,
en vergat je urenlang te eten?
Maakte een niemendal je blij,
tot je op een donderdag verdwaalde
en je foto verscheen op het scherm?
Was het een reis die je betaalde
om te vluchten aan pijn en gekerm?

Word je dan een honingbij in mei
of een ooievaar in oktober?
Vlieg maar mee, dan hoor je er bij:
de winter wordt weer fris en sober.

3/9/2009

03-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Dwarrelvlucht



Kindergelach toeterde door mijn ogen,
de roos begon te geuren
en de dauw gleed in de kelk.

Waar wacht de merrie?
Ik weet niet of ze op haver wacht.
Ergens is ze verscholen
in mijn gisteren.

Ze neuriet een wiegenlied
over de koelte van de ochtend
en de zwoelte van een roes
die me troost
tussen de kille muren,
waar de smart bevriest
in witte kegels,
wijzend naar de paarse lucht.

Ja, er is een kind dat schreit,
en dat hoor ik echt.

Mijn droom is gezadeld,
en galoppeert verder in de bossen
van één donker glas wijn.

Maar waarheen:
weiger ik te raden
sinds de rozen geuren.

2/9/2009

02-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor jou speciaal !



Je lijnen zijn zilver zo broos
en je woorden groeien hoger
in een spaarzame strijd
van een krokus tegen onkruid.

Kristal draagt je handen
en je ogen tranen golven
die branden in mijn armen.

De diepten van je haren
zaaien heilige onrust
in de spieren
van mijn heupen.

Je muziek regent een boog
van vreugde en groene schittering,
die statig omhoog veert.

1/9/2009

01-09-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Ontwaken naast jou

Je kijkt naar de cijfers in het duister

en knippert tegen het ochtendlicht.

Je waagt je niet aan zacht gefluister

tot degene die slapend naast je ligt.

Je draait je om, ik voel je hand:

een nieuwe dag, kondigt dit aan,

Ik schuif wat verder van de rand;

de droom met jou is niet gedaan.

Je adem ruikt zo gezellig warm,

mijn ogen zijn nog lang niet open.

Ik aai heel zacht je verdwaalde arm

en heb geen zin om weg te lopen.

Je zwijgen verraadt me wat ik denk:

dank voor een nieuwe dag met jou,

om te koesteren als een geschenk,

en te tonen hoeveel ik van je hou !

31/8/2009

31-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Terugkeer

Deze plek betekent niets voor niemand,
voor niemand anders dan voor mij.
Op deze plek droomde ik van iemand.
Van iemand, maar dat is voorbij.

Naar deze plek durf ik wel verdwalen,
zomaar onderweg naar nergens heen,
en dan verzin ik spannende verhalen
over wat hier gebeurde met mij alleen.

Mocht ik je hier opnieuw ontmoeten
met je kleuter of je grote hond
dan zou ik je niet durven groeten
maar lachen naar je rode mond

28/8/2009

28-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Zonsondergang

Ik hoorde ze stappen,

ze stapte naar me toe.

Ze stapte me voorbij

en ik keek even om.

Ik zag haar haren,

ze waaiden in de wind.

Ze schudde haar hoofd,

haar haren uit haar ogen.

Ik volgde haar even

tot net voorbij de bank,

de bank bij het park.

Ze zocht iets in haar tas.

Ze greep in haar handtas

een kleine spiegel

en spiegelde haar ogen,

ze lijnde ze met zwart.

Over haar schouder

keek ik in haar spiegel

en keek ik naar haar ogen

gelijnd met zwart

Haar blik kruiste de mijne

Mijn blik zocht die van haar

en zonder het te willen

Ving ze de zon met haar spiegel

Ik zag de zon in haar spiegel

en knipperde met mijn ogen

zag het wuiven van haar haar,

We keken naar elkaar.

We zuchtten zonder reden

Die we verklaren konden

Maar voelden wel ineens

Dat de zon moest ondergaan.

27/8/2009

27-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Zomersnoepers

Ik zocht ze in mijn tuin,
gisteren nog rijp en uitnodigend,
nu spoorloos, en onvindbaar
voor mijn gretige handen.

Ik speurde en dacht heel even
dat ik me vergist had.
Toen dwaalde ik wanhopig
langs de appelbomen,
zwaar beladen, hangend
tot tegen de grond.

Ik knipoogde naar de perenboom,
die me dit jaar niet vergat.

Toen schudde ik stevig
aan de kale heester,
en mijn koppel houtduiven
vloog verschrikt op.
Voldaan en tevreden.

Op de twijgen
kleefde donkerrode smurrie
en ik vertelde mijn vrouw:
volgend jaar misschien,
zijn er weer bessen
op de vlier...

26/8/2009

26-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Geen opendeurdag...

Als een deur niet opengaat,

kun je lang staan wachten

in het midden van de straat,

alleen met je gedachten.

Als de deur waarvoor je staat,

je kil tegenhoudt, buiten,

en niemand met je praat

als je kijkt door de ruiten,

dan lijkt plots de binnenkant

niet echt te bereiken.

Angst krijgt dan de bovenhand,

dat gaat nu wel blijken.

Als ik mijn deur nu open laat,

zou je niet hoeven bellen

en alles, waarnaar ik nu raad,

zal je me dan vertellen.

25/8/2009

25-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

24-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

21-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit gedicht schreef ik nadat ik vernomen had dat ik voor de derde maal opa ging worden.


hip hip hip.....

Vervulling

Een ster kan je niet van de hemel plukken,
want sterren zijn heter dan een zomerdag:
ze zouden je 't leven uit handen rukken,
als hun hitte je één keer beroeren mag.

Een dag kan je niet op je tafel zetten:
ook dagen zijn sneller dan sterrenstof.
Ze luisteren enkel naar hun eigen wetten,
tenzij je ze grijpt voor de laatste plof.

Er zijn van die dagen die sterren lijken,
door liefde getekend, door licht gedrenkt,
ze doen je opnieuw naar de toekomst reiken,
omdat ze je geven waar je steeds aan denkt.




20/8/2009

20-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Jouw kus

Kon ik nog honderd jaren leven,

genietend van een gezond bestaan,

ik zou u de fijnste dagen geven,

vol van liefde zonder traan.

Kon ik jou honderd jaren schenken,

genietend van de nooit vergane jeugd,

ik gaf je alles wat je kan bedenken,

vol van blijdschap en van deugd.

En bood men ons nog honderd jaren,

wat ons nooit zal lukken dus,

het kon nooit het geluk evenaren

dat we genieten van deze ene kus.




19/8/2009

19-08-2009 om 00:00 geschreven door Frankie