Krekelochtend
Sjirp lustig de plavuizen uit het stoffig pad,
kras de hitte omlaag tot in het dorre gras,
zulk een julidag heb ik nog niet vaak gehad,
het lijkt alsof het nooit eens eerder zomer was.
Als jullie sjirpen, kraken de amandelen,
dan tuimelen de mussen zomaar uit de lucht,
dan ga ik nog alleen uit noodzaak wandelen,
en kiezen de meeuwen een kronkelloze vlucht.
Oorverdovend orkest van hitsige vleugels,
dat vrouwtjes lokken wil door standvastig strijken,
onvindbaar, toch ongeremd door toom of teugels,
blijf zingen tot de donder de zon doet wijken.
Krekelconcert dat de kalmte t' allen kante krenkt,
kraak elke kostelijke keer dat ik naar je speur,
en mocht ik weten wat zo'n muzikantje denkt,
dan begreep ik alles van eindeloos gezeur.
9/7/2009
|