Dit is opgedragen aan Martine, de weduwe van mijn overleden vriend Bob, met wier verdriet ik zo intens meeleef; heb geprobeerd in haar plaats haar gevoelens te vertolken...
Zondag zonder jou
De zondag is een koude dag,
sinds jij niet langer bij me bent.
De zondag is de stilste dag
die ik sinds jaren heb gekend.
Deze maaltijd smaakt me niet
als jij, mijn lief, er niet van proeft.
Een echte maaltijd is het niet:
ik vind niet echt dat dit nog hoeft.
Ons bed is voortaan leeg en kil,
tot ik vermoeid te rusten glijd.
Als jij niet ademt, blijft het stil,
ik hoor ook niet meer hoe je lijdt.
Hoe donker is de nieuwe dag,
ik schuif het wit gordijn opzij.
Ik zie een ster die flonk'ren mag:
ben jij dat soms die kijkt naar mij?
13/7/2009
|